ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Να άρουμε την απαγόρευση λέξεων, όπως «πατρίδα», «Θεός», «ασφάλεια» δήλωσε, χθες, ο πρόεδρος της ΝΔ. Ποιος έχει θέσει υπό απαγόρευση αυτές τις λέξεις; Ο κ. Σαμαράς αναφέρεται, ασφαλώς, σε μία ορισμένη Αριστερά, η οποία έχει επιβάλλει τη δική της ιδεολογική οπτική στα πράγματα και στις λέξεις. Ισχύει, με άλλα λόγια, αυτό που έλεγε ο Μαλαρμέ, ότι δηλαδή για να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει «να αλλάξουμε τις λέξεις». Μόνο που οι παραπάνω λέξεις δεν τέθηκαν υπό απαγόρευση, αλλά αντικαταστάθηκαν από άλλες "πίστεις", όπως "κόμμα", "προλεταριάτο" κ.ά. Με άλλα λόγια ο καθείς και οι λέξεις του. Γιατί και οι λέξεις έχουν αφεντικά. Μάλιστα, αυτοί που κατέχουν τις λέξεις, την πνευματική εξουσία, οι «ιδιοκτήτες» της γλώσσας επιβάλλουν και τον χαρακτήρα των κοινωνικών σχέσεων, υποβάλλουν τον τρόπο που αγαπάμε, μισούμε, σκεφτόμαστε και ονειρευόμαστε. Αυτός που κατέχει την εξουσία των λέξεων κατέχει την πολιτική ηγεμονία, καθώς μία λέξη, όπως «πατρίδα», μπορεί να είναι το ...

Ένας συνταξιούχος φαρμακοποιός κι ένας εν ενεργεία δάσκαλος αυτοκτόνησαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ασκούμενες πολιτικές λιτότητας. Και οι δύο ήταν πολιτικοποιημένοι. Και οι δύο ανήκαν στην αποκαλούμενη νέα μεσαία τάξη. Αλλά αυτοχειριασμούς έχουμε λόγω χρεών και από επιχειρηματίες της παραδοσιακής μεσαίας τάξης. Οι πρώτοι σκέφτονται με πολιτικο-ιδεολογικούς όρους, ενώ οι δεύτεροι με αμιγώς οικονομικούς. Τι ένωσε μέχρι, σήμερα, τις δύο μεσαίες τάξεις; Το πελατειακό σύστημα παροχής κονδυλίων και προνομίων καθώς και η ιδεολογία του «Ως εάν». Όλοι ήξεραν αλλά έκαναν «ως εάν» να μην ήξεραν. Όλοι γνώριζαν ότι το πολιτικό παιγνίδι είναι «στημένο» αλλά το έπαιζαν σαν να ήταν επί ίσοις όροις. Όλοι ήξεραν ότι οι κανόνες της δημοκρατίας παραβιάζονταν, αλλά έκαναν σαν να μην έβλεπαν, αρκούμενοι στη βόλεψή τους καθώς «έτσι γινόταν πάντα»! Το πρόβλημα, συνεπώς, βρίσκεται στην κατάρρευση ενός κοινά αποδεκτού ιδεολογικού ψεύδους, στη χρεοκοπία του «ως εάν», στην αποκάλυψη ότι «ο βασιλιάς είναι γ...

Η Γαλλία «των αόρατων»(σύμφωνα με την έκφραση της εφημερίδας Le Monde) ψήφισε Μαρίν Λε Πεν, η οποία κατακτώντας το 18,03% του εκλογικού σώματος κατέστη ο ρυθμιστής του δεύτερου γύρου. Για να είμαστε ακριβείς, η Λε Πεν δεν εξέφρασε όλους τους «αόρατους», αλλά ένα μεγάλο μέρος τους. Συμπέρασμα, άνοδος της ακροδεξιάς στη Γαλλία, άνοδος και στην Ελλάδα(«Χρυσή Αυγή»). Αλλά ποιοι είναι εκείνοι που προσφεύγουν στην ακροδεξιά; Ποιοι είναι οι «αόρατοι»; Είναι ένα μέρος της κοινωνίας το οποίο αισθάνεται ότι έχει εγκαταλειφθεί πλήρως. Είναι, κυρίως, ο κόσμος των προαστίων και της επαρχίας, που έχει χτυπηθεί από την ανεργία. Παραδόξως, δε, είναι εργάτες και εργαζόμενοι (25-44 ετών), που προτιμούν την ακροδεξιά, όπως στο μεσοπόλεμο. Και τότε το ισχυρό γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα απέτυχε και σαρώθηκε από τους ναζιστές του Χίτλερ. Το ίδιο και, σήμερα, ο Γάλλος Μελανσόν της ενωμένης Αριστεράς απέτυχε, χθες, να οικειοποιηθεί την αγανάκτηση των εργαζομένων καθώς τα ουμανιστικά επιχειρήματα ηττήθηκ...

Ένας νεαρός, με μαύρη φόρμα και αθλητικά παπούτσια, αρπάζει το πορτοφόλι μιας ηλικιωμένης σε παράδρομο κοντά στο μετρό του Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι. Η γυναίκα πιάνει το κεφάλι της και ολολύζει για το δράμα της. Κανείς δεν κυνηγά τον κλέφτη. Κανείς δεν ειδοποιεί την αστυνομία. Μια τρομοκρατική και τρομοκρατούμενη εν ταυτώ κοινωνία και, συγχρόνως, το κοινό αίσθημα της αχρηστίας του κράτους. Την ίδια ώρα στο Μαρούσι, μία ομάδα νέο-ναζιστών επιτίθεται σε πολιτικό, ενώ στη Σταυρούπολη Ξάνθης ένας δάσκαλος αυτοχειριάζεται σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την οικονομική κρίση. Ο βρόχος του αυτόχειρα, η βία των φασιστών αλλά και η κλοπή της ηλικιωμένης, μοιάζουν να είναι οι εν τοις πράγμασι λύσεις της τραγικής μας κρίσης. Και ανάμεσα σε όλα αυτά κάποιοι θέτουν ζήτημα ορθολογισμού. Αλλά ποιος ορίζει τον ορθό λόγο και τα όριά του; Ακόμα κι ένα παιδί αντιλαμβάνεται ότι τα όρια τίθενται είτε δια ροπάλου, είτε με τον πνευματικό μπάτσο που εγκαθίσταται μέσα στο κεφάλι μας. Και όλα αυτά, σε τελική ανά...

Σε λίγες μέρες καλούμαστε να ψηφίσουμε στις πιο κρίσιμες ίσως εκλογές μετά τη μεταπολίτευση, όπου το κρινόμενο διακύβευμα είναι η σωτηρία της Ελλάδας. Κι ενώ όλοι θα έπρεπε να μας προτείνουν δρόμους με βάση τους οποίους η ελληνική οικονομία θα ανακάμψει και η χώρα θα επανακτήσει την απολεσθείσα εθνική κυριαρχία της, μας παροτρύνουν ή μας πιέζουν πως να ψηφίσουμε. Έτσι, θεωρούν ότι δεν πρέπει να είμαστε θυμωμένοι και ας έχουμε χάσει τη δουλειά μας, και ας έχουμε βάλει λουκέτο στο μαγαζί μας, και ας μην έχουμε τα αναγκαία για τη βιοτή, όπως πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι αυτής της χώρας. Αντιθέτως, οφείλουμε να είμαστε «λογικοί». Μόνο που το άδειο στομάχι και πολύ περισσότερο η αδυναμία να πας φαγητό στα παιδιά σου ή "τροφή" για τα όνειρά τους είναι κακός σύμβουλος καθώς ακυρώνει πλήρως τη λογική. Δεν φτάνει, δηλαδή, η άγρια μορφή βίας της ανέχειας και της ανεργίας, μας επιβάλλουν και μία νέα βία πάνω στη βία, ήτοι να καταπνίξουμε την οργή μας και να ψηφίσουμε «χρήσιμα», «λο...

Και με το φως του λύκου(και των εκλογών) επανέρχονται οι απόψεις, που μας εμβάλλουν την ενοχή ότι «μαζί τα φάγαμε», ότι μαζί καταναλώσαμε, μαζί διορισθήκαμε, μαζί στείλαμε εκατομμύρια ευρώ στις offshores και στην Ελβετία, μηδενός εξαιρουμένου, ούτε του άστεγου της πλατείας Κλαυθμώνος μηδέ του ενός εκατομμυριοστού εκ των ανέργων, καθώς όλοι μαζί καταστρέψαμε τη χώρα! Γιατί σύμφωνα με τον πατέρα τις ιδέας, Θ. Πάγκαλο, «στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν ανεύθυνοι πολίτες». Και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έχει… δίκαιο. Υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι οι δημοκρατίες λειτουργούν πραγματικά ως δημοκρατίες. Ένα καθεστώς διαπλοκής και διαφθοράς είναι δημοκρατικό; Μία δημοκρατία μπορεί να αξιολογηθεί ως τέτοια, σύμφωνα με το Ν. Μπόμπιο, με κριτήριο το «βαθμό πολιτικής βίας που υπάρχει ακόμα σ’ αυτήν(σ.σ. αστυνομικό κράτος), πόσο μεγάλο τμήμα των πολιτικών σχέσεων είναι ακόμα μυστικές(σ.σ. διαπλοκή πολιτικού συστήματος με μέσα ενημέρωσης και οικονομικά συμφέροντα), πόσο μεγάλη είναι η δεσμευτική ισχύ...

Σχήματα από φως. Πρόσωπα από φως. Εδώ, κάτω από αυτό το φως, επιτελέστηκε η συνύπαρξη του ιερού και της ύβρεως. Η οδύνη και η χαρά, η ομορφιά και η ασχήμια, η ζωή και ο θάνατος. Μία Γυναίκα, η Μαίρη Παπαγιαννίδη «φεύγει» οριστικά από τον κόσμο τούτο την ώρα της Ανάστασης, τη στιγμή της αναμάγευσης του κόσμου και της ζωής, όταν με ανεπαίσθητους ήχους έσκαγαν οι κάλυκες και άνοιγαν τα μπουμπούκια. Στη βόρεια Ελλάδα τρεις άνθρωποις αυτοχειριάστηκαν για οικονομικούς λόγους. Το ιερό και η ύβρις, η ζωή και ο θάνατος εν ταυτώ. Και στον Κεραμεικό οι άνεργοι, γύρω από το τραπέζι-ρεφενέ, ανασυστήνουν εξ ανάγκης τις χαμένες συλλογικότητες, δένοντας την ελπίδα στο μαντήλι και πιστεύοντας ότι οι νόμοι της ζούγκλας θα καταρρεύσουν. Όμως και «η Ελπίδα είναι βίαιη», η ίδια η Αγάπη είναι βίαιη, όπως κάθε έκθεση στα ανοίγματα του φωτός, όπως κάθε είσοδος στη ζωή, όπως η πρώτη ανάσα του μωρού. Γι’ αυτό χαρά και πόνος, λύπη και ηδονή είναι αλληλένδετα. Αλλά γιατί μία χαρά να αντιστοιχεί σε χίλιες οδύνες; ...

«Φοβάμαι την πείνα, Θεέ μου». Η κραυγή των Ελλήνων ανέργων, των Ελλήνων παλαιών και νέων φτωχών, που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά, μεταφέρεται σε ολόκληρο τον κόσμο και αποτυπώνεται παντού. Τη βλέπουμε στη φωτογραφία της εφημερίδας Independent, η οποία καλεί την τρόικα να ζητήσει συγνώμη από την Ελλάδα για το ηλίθιο σχέδιο που της επέβαλε. Όμως, δεν πρόκειται για ένα λάθος σχέδιο, αφού κάποιοι επωφελούνται απ’ αυτό. Ήδη, το ίδιο σχέδιο εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, την οποία έχουν επιλέξει οι χρηματοπιστωτικοί γύπες ως το νέο τους θύμα. Όμως, κανένα καταστροφικό σχέδιο δεν θα είχε επιβληθεί, αν δεν υπήρχαν κάποιοι εκ των έσω να ανοίξουν τις κερκόπορτες. Πρόκειται για εκείνους που μας οδήγησαν στα Μνημόνια, θεωρώντας ότι θα ωφεληθούν κι αυτοί αναλόγως. Είναι αυτοί που πωλούν τη βενζίνη 2 ευρώ το λίτρο παρά την τεράστια πτώση της τιμής του πετρελαίου. Είναι όσοι επεδίωκαν προ πολλού τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και το τσάκισμα των μισθών και των συντάξεων. Είναι...

Ένας φωτορεπόρτερ, ο Μ. Λώλος, χτυπήθηκε άγρια και δολοφονικά στο κεφάλι από τα ματ. Την προηγούμενη μέρα είχαν χτυπήσει την δημοιογράφο Ρένα Μανιού. Κάποιοι φοβούνται τη δύναμη του θανάτου του Δ. Χριστούλα. Άλλοι επενδύουν στην προβοκάτσια για την αναβολή των εκλογών. Κι άλλοι, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως η γυναίκα-γύπας, τρομοκρατούν δηλώνοντας πως «δεν είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα θα αποφύγει τη χρεοκοπία»! Αλλά το πιο προκλητικό όλων είναι εκείνο το σάπιο, πλην χαιρέκακο, χαμόγελο που θεωρεί ότι οι Έλληνες «καλά παθαίνουν», αφού «ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους». Δυστυχώς, την άποψη του Γερμανού συμμερίζονται και τα παρ’ ημίν «κοράκια». Αλλά αν είναι έτσι, τότε γιατί η κρίση χτυπάει άγρια και την Ισπανία ή την Ιταλία; Γιατί διατέθηκαν για τις τράπεζες ένα τρις ευρώ με επιτόκιο 1% για τρία χρόνια και στην Ελλάδα 100 δις ευρώ με επιτόκιο πάνω από 4% κατά μέσο όρο; Επιπλέον, αν οι Έλληνες ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας, τότε ποια είναι η βάση της επιβίωσής μας; ...

Οι θρασύτατοι μνημονιακοί, οι κυνικοί νεοφιλελεύθεροι, αυτοί οι οποίοι στο όνομα του «εξορθολογισμού» της οικονομίας ζητούν συνεχώς μειώσεις μισθών και απολύσεις, δηλαδή μικρούς θανάτους, ενώ την ίδια στιγμή μεταφέρουν τα χρήματά τους στους φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής, όλοι αυτοί, λοιπόν, και οι κολαούζοι τους επιχειρούν να περιορίσουν μία καθαρά πολιτική πράξη, την προχθεσινή αυτοκτονία στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά στο Κοινοβούλιο, σε μία ιδιωτική πράξη, μια προσωπική τραγωδία, μια στιγμιαία σύγχυση! Οι άθλιοι, μάλιστα, επιπλήττουν τη «στυγνή πολιτική εκμετάλλευση και το εμπόριο της αγανάκτησης». Κατ’ αυτόν τον τρόπο και μέσω της γενίκευσης, δεν κατηγορούν μόνο τους «εμπόρους» αλλά και όποιον συμμερίζεται την οδύνη και την οργή του αυτόχειρα καθώς υφίσταται την ίδια άγρια λιτότητα, το ίδιο ζοφερό παρόν και το ακόμη πιο μαύρο μέλλον. Μιλώ για το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων, για τα 440 χιλιάδες παιδιά που πεινούν και τα 100 χιλιάδες που εγκατέλειψαν το σχολείο για να ε...

Εννιά η ώρα το πρωί. Ο λαχειοπώλης έχει απλώσει στα μανταλάκια την τύχη του κόσμου απέναντι από την έξοδο του μετρό. Στη Βουλή ο κύβος για την προοπτική των «πολλών» έχει ριφθεί. Μνημόνιο και θάνατος! Πρόκειται για τον συμβολικό θάνατο της ανεργίας, που είναι πιο μαρτυρικός γιατί είναι ζωντανός. Αίφνης, μια φωνή, ο πυροβολισμός και τα περιστέρια που πετούν τρομαγμένα. Μετά όλα παγώνουν. Ένας άνθρωπος σωριάζεται κάτω από τις νεραντζιές, δίπλα από το φοίνικα. Ένας ηλικιωμένος ήρθε να θέσει τέλος στη ζωή στην αυλή του Κοινοβουλίου. Στην αρχαία Κίνα όταν ένας άνθρωπος αυτοκτονούσε στην αυλή κάποιου, ο τελευταίος θεωρούνταν υπεύθυνος του θανάτου του. Εκεί το χαρακίρι ήταν ταυτόσημο με την αξιοπρέπεια του προσώπου. Ό,τι υποδηλώνει και η σφαίρα-κραυγή του αυτόχειρα Δ.Χ. στην πλατεία Συντάγματος. Αλλά ο Δ.Χ., αυτός ο άγνωστος στρατιώτης, αυτός που έγραψε «…δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου», είναι κι ένας Πολίτης που έχει Πρόσ...

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας(ΑΠΕ) είναι «Εθνική προτεραιότητα» δήλωσε ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος. Για ποιον, όμως, είναι εθνική προτεραιότητα; Για τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Οι αγρότες και οι νέοι –κυρίως άνεργοι- που επένδυσαν στις ΑΠΕ, ζητώντας να εμπλακούν στην ιστορία των φωτοβολταϊκών, λαμβάνοντας άδεια προς τούτο, δεν χρηματοδοτούνται από τις τράπεζες με συνέπεια να πωλούν την άδειά τους και να ενοικιάζουν τα χωράφια τους στους σύγχρονους τσιφλικούχους των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Τι λέει επ’ αυτού ο κ. Παπαδήμος; Ποιος παρεμβαίνει για να αντιμετωπίσει την αδικία, ή για να βάλει φρένο στην ξέφρενη αύξηση της τιμής της βενζίνης που ξεπέρασε τα 2 ευρώ ανά λίτρο; Κανείς. Μόνος βερμπαλισμοί, μεγάλες κουβέντες για την πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων και ευφημισμοί, όπου τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ονομάζονται «κέντρα φιλοξενίας» και οι απολύσεις επιχειρηματικός «εξορθολογισμός». Ο καθείς και η οπτική του γωνία και, συνεπώς, η «αλήθεια» του. Έτσι, ο κ. Θ. Πάγκαλο...

Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν έχουν μειωθεί αρκετά διατείνεται η τρόικα, ενώ ο Έλληνας υπουργός επί των Οικονομικών προαναγγέλλει νέα άγρια μέτρα τον Μάιο. Επιτέλους, μέχρι που θα φθάσει το μαστίγωμα; Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλο; Ακόμα χειρότερα, η εκμηδένιση της ζήτησης λόγω της εξαέρωσης των μισθών και των συντάξεων είναι βέβαιο ότι θα βαθύνει και θα επιμηκύνει τη διάρκεια της ύφεσης, οδηγώντας στον αργό θάνατο την ελληνική οικονομία. Παραδόξως, όμως, στη Γερμανία προχωρούν σε αύξηση των μισθών κατά 6% προκειμένου να ισορροπήσουν τη μείωση της κατανάλωσης από τις χώρες της ανεργίας και της ανέχειας του ευρωπαϊκού νότου. Συνεπώς το γερμανικό μοντέλο ανάπτυξης, που βασιζόταν στον περίφημο νόμο του Harz και την ατζέντα του 2010 και περιελάμβανε μειώσεις μισθών-κόστος εργασίας-, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση απολύσεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κ.ά., ισχύει μόνο για τους εργαζόμενους της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδ...

Έκανε οργισμένες δηλώσεις με σπαστά ελληνικά για τους «ξένους» που τον λήστεψαν, φορώντας την ενδυμασία της χώρας προέλευσής του –της Ινδίας. Για να αποδειχθεί ότι ο ξένος είναι πιο «ξενοφοβικός» από τους αυτόχθονες, καθώς οι ετερόχθονες, οι όμοιοί του, είναι αγχογόνα αντικείμενα καθώς του θυμίζουν τον εαυτό του. Αλλά, εντάξει ο Ινδός, ίσως επιχειρεί να βρει προστασία στην ελληνική έννομη τάξη, αποσαφηνίζοντας ότι αυτός είναι ένας ενταγμένος-ξένος, ένας Έλληνας-ξένος. Εξάλλου είναι επιχειρηματίας. Όμως, γιατί η ελληνική πολιτεία μόλις τώρα ανακάλυψε το μεταναστευτικό; Πως θέλει να πιστέψουμε ότι δεν θα ξεχαστεί το θέμα την επομένη των εκλογών; Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί η κυβέρνηση, συγκεκριμένα οι υπουργοί Χρυσοχοΐδης και Λοβέρδος να επικαλούνται την «υγειονομική βόμβα», όταν η βόμβα είναι πρωτευόντως οικονομική και κοινωνική. Είναι υποκριτικό να μιλούν για πρόβλημα υγείας, όταν συγκεντρώνουν τους μετανάστες σε χώρους που δεν πληρούν τους στοιχειώδεις όρους υγιεινής. Γιατί, λοιπόν,...

«Αν το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο πεθαίνει, πεθαίνει και η Ευρώπη», ισχυρίζονται τα στελέχη των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Ωραία, και τι κάνουν γι’ αυτό; Απολύτως τίποτα. Μόνο λεκτικές «ντουφεκιές» για την τιμή των όπλων. Όμως, το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος δεν «πεθαίνει», δεν καταρρέει από μόνο του, γκρεμίζεται. Και κάποιοι το γκρεμίζουν χωρίς ουσιαστική αντίσταση. Αυτό έχει αρχίσει στην Ελλάδα, όπου εξαφάνισαν τις παροχές, την περίθαλψη, και τσάκισαν συντάξεις και ασφαλιστικά ταμεία. Ακολουθεί η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Πολωνία. Για να επιβεβαιωθούν πλήρως όσοι υποστήριζαν ότι η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο. Συνεπώς, εδώ υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο για ολόκληρη την Ευρώπη, το οποίο αρχίζει σιγά σιγά να εκδιπλώνεται. Η κρίση είναι το πρόσχημα, καθώς πριν απ’ αυτή το ίδιο νεοφιλελεύθερο μοντέλο ήθελαν να επιβάλλουν. Στο μοντέλο αυτό οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι είναι περιττοί. Παρόλα αυτά η τέχνη του πολιτικού ψεύδους είναι αναγκαία για να τυφλώνει τους ούτως ή άλλως χαμένους. Έτ...