Νεοέλληνες

«Σας δείχνουν τον ήλιο κι εσείς κοιτάτε το δάκτυλο. Εμείς στο ΠΑΣΟΚ κοιτάμε τον ήλιο…»! Η δήλωση είναι του κ. Γιώργου Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής. Πρόεδρε, στο φεγγάρι αναφέρεται η ρήση και όχι στον ήλιο. Ο ήλιος στραβώνει. Γι’ αυτό είναι λογικότερο να κοιτάζει κανείς το δάκτυλο, όταν του δείχνουν τον ήλιο! Εκτός κι αν στο ΠΑΣΟΚ κοιτάτε τον ήλιο με γυαλιά «Γκούτσι», «Ρέιμπαντ» ή «Πόρσε». Αλλά και πάλι στραβώνει. Αλλά γιατί έχω την εντύπωση ότι έχετε γίνει «τα παιδιά που μετράνε τ’ άστρα»;! Γι’ αυτό κι εγώ θα σας μιλήσω σήμερα όχι για το Κόσοβο, τα Σκόπια και τους bloggers αλλά για πιο πεζά πράγματα και για γήινους ανθρώπους, για την εθνική μας… Καλομοίρα φερ’ ειπείν, για τον Ψινάκη, για τους ανθρώπους που «πουλάνε», αυτούς που προβάλλονται ως πρότυπα για τα παιδιά μας και οι οποίοι είναι μισοί άνθρωποι, ένα τέταρτο σελιλόιντ και ένα τέταρτο σιλικόνη. Μιλάω γι’ αυτούς με τα γυαλισμένα δόντια και τα παγωμένα μάτια, για τις γυναίκες με τα ωραία ενδύματα, καθεμιά εφοδιασμένη με ένα παγερό, ετοιματζίδικο χαμόγελο. Είναι αυτό το σκληρό χαμόγελο που μένει κολλημένο στη μνήμη. Είναι η Ελλάδα που χαμογελάει στην ένδεια και την αποβλάκωση. Και το μεγάλο δίλημμα επανέρχεται: Να είσαι μισός άνθρωπος και μισός λύκος, να είσαι λαμόγιο και κανίβαλος ή ακέριος άνθρωπος; Η ακεραιότητα, όμως, στην κοινωνία όπου κανείς είναι ή θύτης ή θύμα και όπου ισχύει ο νόμος του ισχυρότερου, απορρίπτεται. Αλλά ισχυρότερος σε τι; Στην εξυπνάδα, στα προσόντα, στις δεξιότητες, στα ντοκτορά ή στο θράσος, την καπατσοσύνη, την πονηριά, την ίντριγκα, την εκπόρνευση; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Στο συσχετισμό των δυνάμεων των αξιών και των «αξιών» οι δεύτερες υπερισχύουν. Οι κανίβαλοι νικούν πάντα. Κι εσύ που πίστεψες στον άνθρωπο, τη συμπάθεια και την καλοσύνη διαπιστώνεις ότι πήρες λάθος τη ζωή, γιατί σε ευνούχισαν με την καλοσύνη, γιατί δεν σου έμαθαν ποτέ το μεταβατικό ρήμα «χρίω» που σημαίνει «λαδώνω ένα βασιλιά ή σημαντικό κρατικό λειτουργό…» («Αλφαβητάρι του Διαβόλου» του Αμπρόουζ Μπηρς). Γιατί σου έδειξαν λανθασμένα ως ηλίθιους εκείνους που «κάθε λαθεμένη ιδέα που έτυχε να διατυπωθεί ποτέ σ’ αυτό τον κόσμο την κάναν δική τους»(Χ. Μίλλερ:Τροπικός του Αιγόκερω). Μόνο που η κόπρος του Αυγεία έχει πνίξει τα πάντα. Η γάγγραινα είναι προχωρημένη. Κι όμως κάποιοι εξακολουθούν να μην το αντιλαμβάνονται και μιλούν για ανεύθυνες και ισοπεδωτικές γενικεύσεις! Όμως, δεν πάει άλλο.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Είναι άραγε συμπτωματική η «επίθεση» εναντίον των χρηστών ιστολογίων (Blogs) και της ελευθερίας έκφρασης στο διαδίκτυο καθώς και οι ανακοινώσεις περί νομοθετικών ρυθμίσεων με ανάλογες «επιθέσεις» στη Γαλλία και τη Γερμανία; Στην τελευταία, με απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου (Καρσλούη, 27 Φεβρουαρίου) παρέχεται το δικαίωμα στην αστυνομία να κατασκοπεύει μέσω του διαδικτύου τους υπολογιστές προσώπων που είναι ύποπτα για τρομοκρατία αλλά και όσους γενικά είναι ύποπτοι για εγκλήματα στο διαδίκτυο! Ένα ανάλογο σχέδιο νόμου μελετάται και στη Γαλλία. Γιατί αυτή η συντονισμένη επίθεση εναντίον της ελεύθερης χρήσης και διακίνησης ιδεών στο διαδίκτυο; Γιατί, όπως λέει η Ναόμι Κλάιν, «τα blogs έχουν γίνει τα πραγματικά εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας, οι τόποι όπου είναι μπορετό να καταγγελθούν τα σκάνδαλα». Ακόμη περισσότερο, στα ιστολόγια και γενικά στο διαδίκτυο έχουμε μία επανασυγκόληση των αποσπασματικών πληροφοριών, που μεταδίδουν τα παραδοσιακά και κατ’ εξοχήν «αντι-αφηγηματικά» μέσα ενημέρωσης, έτσι ώστε να έχουμε και πάλι τη δημιουργία αφηγήσεων, τέτοιων που να εξερεθίζουν και πάλι τη συλλογική συνείδηση και τη συλλογική ιστορία. Εδώ, οι πολίτες-δημοσιογράφοι παίρνουν τα γεγονότα και δημιουργούν μία ιστορία. Ε, αυτό είναι καταπληκτικά επικίνδυνο καθώς δημιουργεί νέες συλλογικότητες, που αν ενοφθαλμιστούν την πολιτική, γίνονται ανατρεπτικές, επαναστατικές. Αυτή η διαδικασία αποκαλύπτει τα ασύστολα ψεύδη και τις «μισές αλήθειες», που είναι χειρότερες από τα ψέματα, των ελεγχόμενων από τους «πάνω» κλασικών μέσων επικοινωνίας. Η τηλεοπτική εικόνα θραύεται και η ψυχρή δύναμή της εξαερώνεται. Τα ιστολόγια είναι ο λόγος των «κάτω», είναι ο τόπος του ιδιότυπου αντάρτικου των αδυνάτων και όσων δεν έχουν φωνή. Όσο για εκείνους που μιλούν για την ευθύνη της επωνυμίας και την ανευθυνότητα της ανωνυμίας, αυτοί είναι οι «πάνω» και οι κουλάκοι τους. Η ανωνυμία καλύπτει απλώς το φόβο του αδυνάτου, ο οποίος θα συνθλιβεί κυριολεκτικά κάτω από τη μπότα των δυνατών, αν τολμήσει να καταγγείλει επώνυμα τα σκάνδαλά τους. Εκείνο που πρέπει να γίνει στο διαδίκτυο είναι η άτυπη οργάνωση των χρηστών του με τον τρόπο του καλοκαιριού. Η ελευθερία της έκφρασης στο διαδίκτυο πρέπει να είναι αποτελέσει τον κοινό αγώνα, το κοινό μέτωπο υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της πραγματικής δημοκρατίας σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, σε ολόκληρη την κοινωνία.

ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ

Ακούς για την ανάπτυξη και βλέπεις σ’ έναν από τους πιο σημαντικούς υγροβιότοπους της Μεσογείου, τον Αμβρακικό 800 τόνους νεκρά ψάρια, ενώ κάποιοι θέλουν και άλλες δεξαμενές καυσίμων της SHELL εκεί. Σου μιλούν για πρόοδο και διαπιστώνεις ότι επιβάλλουν τη λειτουργία εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος με λιθάνθρακα. Να σημειωθεί ότι αυτή είναι η πιο ρυπογόνος ύλη, γεγονός που ανάγκασε το κλείσιμο πολλών ανάλογων εργοστασίων στην Ευρώπη. Τι λογής, λοιπόν, ανάπτυξη είναι αυτή; Ποιον αφορά αυτού του είδους η πρόοδος; Ας μη γελιόμαστε, εν προκειμένω η ανάπτυξη και η πρόοδος είναι ταυτισμένες με το κέρδος. Αλλά αν παλιότερα, η πρόοδος ήταν εκείνο το ειδωλολατρικό τοτέμ που έπινε το νέκταρ από τα κρανία των δολοφονημένων (Μαρξ), αν δηλαδή σήμαινε το θάνατο από υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, σήμερα η «πρόοδος» κανιβαλίζει την ίδια τη φύση, την ίδια τη ζωή, τον ίδιο τον πλανήτη. Η ανάπτυξη και η πρόοδος, συνεπώς, δεν μπορεί παρά να συνδέεται άμεσα με τη σωτηρία του περιβάλλοντος, με τη σωτηρία της ζωής. Με άλλα λόγια, τι να την κάνουμε την πρόοδο και την ανάπτυξη, όταν δεν θα υπάρχει ζωή; Γι’ αυτό η διαιώνιση της ζωής είναι το πολιτικό και ιδεολογικό πρόταγμα της εποχής μας. Και επειδή όπως έλεγε ο Αϊνστάιν, η φύση θέλει το χρόνο της για να αναπαραχθεί, θα πρέπει να σταματήσει η λογική της ύψιστης απόδοσης κέρδους, η λογική του βιασμού της φύσης στο όνομα της συσσώρευσης. Αλλά μπορούν να τεθούν όρια στο κέρδος; Αυτό δεν σημαίνει μια άλλη στάση απέναντι στην πρόοδο και την ανάπτυξη; Εμείς δεν θα αναρωτηθούμε σαν τον Ρεμπώ που έλεγε: «Γιατί η πρόοδος να μη πηγαίνει προς τα πίσω;», αλλά θα πούμε ότι απαιτείται ένα φρένο. Κάποιοι θα πουν ότι έχουμε ξεχάσει τον τρόπο να φρενάρουμε και οδηγούμαστε, πλέον, με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην άβυσσο, στο χάος. Αλλά εμείς στο όνομα του μέλλοντος, που δεν ανήκει σε μας αλλά στα παιδιά μας, δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Γι’ αυτό επιτρέψτε μου να υιοθετήσω ένα σύνθημα που είδα σ’ ένα μαθητικό έντυπο: «καλύτερα να αγωνιζόμαστε μάταια, παρά να ζούμε μάταια» («Της γάτας το κουδούνι», 4ο Λύκειο Περιστερίου).

ΔΙΩΚΤΕΣ

Bloger-άδες
Είμαι ένας από τους κατόχους ιστολογίων (gpapaso.blogspot.com). Παλιότερα, ήμουν «ραδιοπειρατής» (Τσε). Τότε, οι διώκτες μας ήταν περισσότερο οι «οικοπεδάδες» (φως, νερό, τηλέφωνο-οικόπεδα στο Λουτράκι). Το φαινόμενο επαναλαμβάνεται, σήμερα, στο διαδίκτυο. Κάποιοι, οι πολλοί, κυρίως νέοι, αντιμετωπίζουν το ιντερνετ ως τόπο επικοινωνίας. Κάποιοι, ίσως να προσπαθήσουν, όπως παλιά, να βγάλουν χρήματα. Αλλά αυτοί είναι μία ελάχιστη μειοψηφία στο διαδίκτυο. Γενικά, στο χώρο των ιστολογίων, όπως έγραφα παλιά, φύονται όλα τα λουλούδια: Ειδήσεις αφιλτράριστες, σχόλια εμβριθή, σχόλια υβριστικά, αναλύσεις ουσιώδεις αλλά και ρηχές, αποκαλύψεις, πλήρης ελευθερία της έκφρασης. Όλοι εδώ έχουν τη δυνατότητα να πουν, να εκφραστούν, να τοποθετηθούν. Ένα απέραντο ηλεκτρονικό καφενείο. Κανόνες δεν υφίστανται, ή μάλλον οι κανόνες εξαρτώνται από τους ίδιους τους συμμετέχοντες. Οι ίδιοι μιλούν για «αναρχία» αλλά και η αναρχία έχει τους κανόνες της, αφού δεν δέχεται αρχές και εξουσίες. Οι ίδιοι δοξάζουν την εξισωτική «ανωνυμία» και καλά κάνουν, αλλά αρνούνται και την ευθύνη της επωνυμίας. Οι περισσότεροι είναι προς το παρόν ανιδιοτελείς και έχουν στόχο την ελεύθερη ενημέρωση. Ναι, έχουμε μπροστά μας μια νέα μορφή επικοινωνίας και έκφρασης, που ίσως λειτουργεί προς το παρόν ανατρεπτικά. Αλλά δεν αργήσει η ώρα που θα επιχειρήσουν να την ελέγξουν όσο θα γίνεται πλέον επικίνδυνη. Στις αναπτυγμένες χώρες μιλούν για την απολιτικοποίηση αυτής της απρόσωπης μορφής επικοινωνίας. Μιλούν για το χάσμα μεταξύ των δύο κόσμων: Του ψηφιακού, που ενδιαφέρεται για την ευρυζωνικότητα και τα βλαστοκύταρα και του παλαιού που γυρεύει ψωμί για να θρέψει τα παιδιά του. Αλλά αυτοί οι δύο κόσμοι στην Ελλάδα συναντήθηκαν το καλοκαίρι όταν διαδήλωσαν για το περιβάλλον. Γι’ αυτό το «κίνημα των μπόγκερς» εμπεριέχει στοιχεία επικινδυνότητας. Και, έτσι, αυτοί που επί δεκαετίες δεν νομοθετούν για της ραδιο-τηλεοπτικές άδειες είναι έτοιμοι να νομοθετήσουν για τα blogs!
Απλώς θυμίζουμε τη λογοκρισία του google αλλά και τη συνεργασία του Yahoo με την κινέζικη αστυνομία για τη σύλληψη κινέζου αντιφρονούντα, που δημοσίευε άρθρα στο διαδίκτυο εναντίον της διαφθοράς των κινέζικων αρχών! Εξάλλου, είναι γνωστό το περίφημο αμερικανικό πρόγραμμα: «Κόσμια Δράση» (Decency Act) μέσω του οποίου επιδιώκεται ο έλεγχος όλων των μέσων επικοινωνίας και ότι υπάρχει ένα de facto τμήμα της παγκόσμιας πληροφορίας, η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ (η NSA) που μπορεί να ελέγχει τα ραδιοκύματα σε όλο τον κόσμο αλλά και το διαδίκτυο (υποκλοπές).

Γυρεύοντας τι;

Σαββατοκύριακο

Τα νέα πρόστιμα για τον Ασωπό δεν κάνουν το νερό λιγότερο «μαύρο». Οι καρκινοπαθείς του Δήλεση και οι 40 νέοι νεκροί του Ιράκ εξακολουθούν να μην ταράζουν την habitus της αδιαφορίας μας. Ούτε τα «πανδαιμόνια», που μιλούν υψιπετώς στον Ιανό για την εισβολή του έρωτα στο άβατο, μήτε τα ηπειρώτικα κλαρίνα, που μοιρολογούν τη μοναξιά του σαββατοκύριακου, τίποτα δεν σπάει τη μάσκα της ντεκαφεϊνέ και ατσίγαρης ευαισθησίας. Χάθηκαν πια οι λέξεις-δυναμίτες, οι λέξεις-πυροκροτητές, χάθηκαν οι ποιητές, χάθηκε κι εκείνη η αρχαία ανθρωπιά, που ένιωθε τον άλλον, που επιχειρούσε μια άλλη ερμηνεία του κόσμου, δίνοντας στο βλέμμα την οπτική της ελπίδας. Αδέσποτοι και τρελαμένοι τώρα, δρομομανείς στις άδειες λεωφόρους της νύχτας. Το Σαββατοκύριακο. Μόνοι. Άδειοι. Γυρνώντας. Γυρεύοντας τι; Τη χαμένη σκιά μας; Δεν ξέρεις. Μόνο ακούς βουβά ουρλιαχτά, εδώ κι εκεί, από αιματορροούσα επιθυμία και ματαίωση. Ακόμη κι όταν η μοναξιά του σαββατοκύριακου εναποτίθεται στη μπάρα για να πυρποληθεί με οινόπνευμα, ο έρωτας δεν παίρνει φωτιά καθώς τα αισθήματα παραμένουν αφλεγή. Εδώ η επαφή λογοκρίνεται από τα ντεσιμπέλ και τα βλέμματα καθώς είναι στομωμένα αδυνατούν να καθρεφτίσουν τις ψυχές. Σώματα αΐσκιωτα που δεν ξέρουν πια να αγγίζονται. Βλέμματα αγαλμάτων. Γυναίκες και άντρες σε μισοσκότεινα μπαρ που πουλάνε «επαφή». Κάθονται ο ένας απέναντι στην άλλη. Δεν μιλούν. Έχουν χάσει τον τρόπο να επικοινωνούν μιλώντας. Κοιτάζονται απλώς, προσπαθώντας να «υποκλέψουν» μια πληροφορία μέσα από τα μάτια του άλλου. Μάταιος κόπος. Ένα ισόπαλο «μπρα-ντ-φερ» βλεμμάτων, που δεν μπήκαν ποτέ στη μάχη. Κανείς δεν εκτίθεται, κανένα πρόσωπο δεν πυρπολείται και όλα μένουν σκοτεινά κι ανείδωτα. Δεν είναι πια «πάνω στο φως, οι άνθρωποι». Αυτιστικοί έρχονται, αυτιστικοί φεύγουν. Και ο έμπορος της αντι-μοναξιάς χρεοκοπεί. Γι’ αυτό ίσως το αρχέτυπο του έρωτα στη φύση να το σώσουν δυο καβούρια.

ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Βαλκάνια
Έχουν δίκιο οι ΗΠΑ. Το Κόσοβο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Είναι ένα «κράτος» περιορισμένης ανεξαρτησίας και ιδιότυπης πολιτικής οργάνωσης. Είναι ένα προτεκτοράτο νέου τύπου (μεταμοντέρνο το χαρακτηρίζουν κάποιοι). Επί της ουσίας είναι η εφαρμογή ενός πιλοτικού προγράμματος, που έχει ως στόχο τη «διαίρεση» (αποσυσσωμάτωση) διαμορφωμένων πολυεθνικών, κρατικών οντοτήτων και τη δημιουργία δικτύων προτεκτοράτων, που θα ελέγχονται από ένα νέο ΝΑΤΟ (όντας μέλη του) υπό την ηγεσία ΗΠΑ. Το ίδιο επιχειρήθηκε και στην Κύπρο με το σχέδιο Ανάν. Υπενθυμίζουμε ότι τότε είχαμε τον πακτωλό δολαρίων προς δημοσιογράφους, αναλυτές, πολιτικούς και οργανώσεις με σκοπό την υπερψήφιση του σχεδίου που θα καθιστούσε την Κύπρο αμερικανο-βρετανικό προτεκτοράτο. Αυτά και άλλα πολλά λησμονούνται σήμερα. Αλλά οι ίδιοι άνθρωποι και τότε και σήμερα εξακολουθούν να επιχαίρουν για την ήττα Παπαδόπουλου και να χαρακτηρίζουν ιδεοληπτική την πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης, που θέλει ένα όνομα για τα Σκόπια! Όμως, όπως τότε, έτσι και στην περίπτωση του Κοσόβου θα διαψευστούν. Γιατί πρώτοι απ’ όλους θα διαψευστούν οι ίδιοι οι αλαβνόφωνοι κοσοβάροι, οι οποίοι είναι στην πλειοψηφία τους άνεργοι (60%) και κατά 60% νέοι κάτω των 25 ετών. Το νέο ημι-ανεξάρτητο καθεστώς του Κοσόβου δεν πρόκειται να απενεργοποιήσει την κοινωνική βόμβα, ενώ το μείγμα θα καταστεί εκρηκτικό, όταν θα διαπιστωθεί η πλαστή ανεξαρτησία. Η έκρηξη θα έχει ποικίλες συνέπειες και για τις γειτονικές χώρες (εθνοτικές διεκδικήσεις) και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης. Τα Βαλκάνια ξαναγίνονται η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, αν ληφθεί υπόψη και η σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας με αφορμή το Κόσοβο. Η Ευρώπη τι κάνει απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση; Παρακολουθεί. Εξάλλου, η ΕΕ αντιμετωπίζεται ως «χαλιφάτο» των ΗΠΑ. Έτσι την χαρακτηρίζουν οι νεοσυντηρητικοί Αμερικανοί της Ουάσινγκτον.