Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2020

Αντίο σύντροφε (ο πολιτικός Ντιέγκο Μαραντόνα)

  Λάτρευε τον Τσε, τον Τσάβες, τον Λούλα, τον Φιντέλ Κάστρο, αγωνιζόταν για τους ανθρώπους των παραγκουπόλεων, εκεί όπου γεννήθηκε, ήταν το «χρυσό παιδί»( pibe de oro ), ο ιδιοφυής, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ο θρύλος Diego Armando Maradona. Ήταν προπονητής της ομάδας του Μεξικού Dorados de Sinaloa, όταν η μεξικανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία του επέβαλε πρόστιμο για παραβίαση της «πολιτικής και θρησκευτικής ουδετερότητας»! Κι αυτό γιατί κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετά από έναν αγώνα που κέρδισε η Dorados, ο Μαραντόνα αφιέρωσε «αυτόν τον θρίαμβο στον Νικολά Μαδούρο και σε όλους τους Βενεζουελάνους που υποφέρουν», κατηγορώντας τον Ντόναλντ Τραμπ για την κρίση στο Καράκας. «Οι σερίφηδες του πλανήτη είναι αυτοί οι Αμερικανοί που πιστεύουν ότι μπορούν να μας ποδοπατούν επειδή έχουν την πιο ισχυρή βόμβα στον κόσμο. Όχι, όχι. Αυτός ο τύραννος πρόεδρος εμάς δεν μπορεί να μας αγοράσει». Κανείς δεν τόλμησε να κατηγορήσει τον Μαραντ...

Ο Μαραντόνα ήταν το ποδόσφαιρο που μας έκλεψαν

  Το ποδόσφαιρο δεν ήταν πάντα μία μπίζνα πλανητικής εμβέλειας. Κάποτε ήταν ένα παιγνίδι των φτωχών και, μάλιστα, ενταγμένο στην προοπτική της κοινωνικής αμφισβήτησης. Στο βιβλίο τους «πως μας έκλεψαν το ποδόσφαιρο» οι δημοσιογράφοι Fancois Ruffin και Antoine Dumini μιλούν γι’ αυτό, για το λαϊκό ποδόσφαιρο, τότε που δεν ήταν μία μεγάλη επιχείρηση και οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν οι σύγχρονοι «μονομάχοι» στην αρένα. Γράφουν για τον Socrates(Βραζιλία), τον Carlos Caszely(Χιλή), τον Robbie Fowler(Βρετανία) και άλλους ποδοσφαιριστές που τάχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπέρ των απόκληρων, υπέρ των αδικημένων. Στη χορεία αυτών των ποδοσφαιριστών, ίσως ο τελευταίος, είναι και ο Μαραντόνα. Οι άλλοι, όπως ο Νεϊμάρ, ψηφίζουν τώρα Μπολσονάρου.   Ο Μαραντόνα ήταν ο τελευταίος εκπρόσωπος της λατινοαμερικάνικης προσέγγισης του ποδοσφαίρου, του ποδοσφαίρου της φαντασίας απέναντι στη δύναμη, του αντιεμπορικού ποδοσφαίρου απέναντι στο εμπόριο της FIFA και των πολυεθνικών. Στην Αργεντιν...

Ύβρις...

  Ο αριθμός των νεκρών είναι μικρότερος από αυτόν του Βελγίου, ωρύεται ο υπουργός! Μόνο που ο δικός μας νεκρός δεν είναι αριθμός. Ο πόνος για τον αδερφό μας, τον Γιώργο, δεν χωρά στις στατιστικές αναλωσίμων του Άδωνη Γεωργιάδη! Η προπαγάνδα της κυβέρνησης, τελικά, συνιστά ύβρι και για τους νεκρούς που χάθηκαν και για την οδύνη των οικείων τους. Είναι ύβρις με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου η απόφανση ότι οι ΜΕΘ είναι άχρηστες και ότι οι ασθενείς φταίνε! Ότι οι γιατροί και οι νοσηλευτές δεν χρειάζονται, και ότι εμείς φταίμε που αρρωσταίνουμε.    Είναι ύβρις ότι η τηλεκπαίδευση πέτυχε και η ψηφιακή επανάσταση συντελέστηκε! Είναι ύβρις οι πανηγυρισμοί από τα εξωνημένα «πέτσινα» μίντια! Όταν ένας πατέρας στην Κομοτηνή ζητάει από τον υπάλληλο της εταιρείας να μην κόψει αμέσως το ηλεκτρικό ρεύμα του σπιτιού του μέχρι να τελειώσει το μάθημά του το παιδί. Όταν μία μητέρα κάθεται σ’ ένα πεζούλι σπιτιού στα Περιβόλια Ρεθύμνου, μπροστά από τις δύο κόρες της, κρατώντας στο ένα τη...

Πισσαρίδης, «Black Mirror» και δημοκρατία

  Ο πρωθυπουργός της χώρας   Κυριάκος Μητσοτάκης   προωθεί το σχέδιο που συνέταξε η ομάδα   Πισσαρίδη   για την ελληνική οικονομία. Μαζί του και ο πρώην πρωθυπουργός   Κώστας Σημίτης , ο οποίος στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ» (28.11.2020) γράφει πως το σχέδιο Πισσαρίδη είναι η "βάση στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση"! Αλλά ποιος είναι ο κ. Πισσαρίδης και ποια είναι η οπτική του; Είναι γνωστό ότι οι δύο Αμερικανοί Ντάιμοντ και Μόρτενσεν καθώς και ο Βρετανο-Κύπριος Χριστόφορος Πισσαρίδης μοιράστηκαν το Νόμπελ οικονομίας για τη μελέτη τους σχετικά με την  αγορά εργασίας  και το φοβερό συμπέρασμα ότι  όσο μεγαλύτερα είναι τα επιδόματα εργασίας, τόσο μεγαλώνει η ανεργία  και επιμηκύνεται η διάρκεια αναζήτησης εργασίας! Αν δεν αντιλαμβάνεστε αυτή τη λογική, μπορεί να σας βοηθήσει ο κ. Γεραπετρίτης σύμφωνα με τον οποίο όσες περισσότερες ΜΕΘ τόσο περισσότεροι θάνατοι από τον Covid19! Η κυβερνητική πρόταση της επιτροπής Πισσαρίδη με την συνεπικου...

Hirigoyen: Για την έμφυλη βία...

Εικόνα
  Διαβάζοντας στο βιβλίο της ψυχιάτρου Marie-France Hirigoyen, Les Narcisse, το κεφάλαιο για τον ναρκισσισμό στην καθημερινή ζωή και την αλλαγή στις σχέσεις ανδρών και γυναικών, θεώρησα σκόπιμο να μοιραστώ μερικές παρατηρήσεις που θεώρησα σημαντικές:   Η σεξιστική και σεξουαλική βία υπήρχαν πάντα, αλλά η κοινωνία έκλεινε τα μάτια, μέχρι που οι γυναίκες έμαθαν να την καταγγέλλουν στα κοινωνικά δίκτυα. Πίσω από τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τις επιθέσεις, δεν υπάρχει το σεξ αλλά η εξουσία. Η κοινωνία μας ήταν πάντα ευμενώς διακείμενη στους δυνατούς, και, όπως η εξουσία ήταν μέχρι σήμερα κατεχόμενη ουσιωδώς από τους άντρες, επιτρέπονταν σ’ αυτούς όλες οι καταχρήσεις χωρίς μία γυναίκα να μπορεί να τις καταγγείλει... το διαδικτυακό μοίρασμα των εμπειριών της σεξουαλικής παρενόχλησης, μαζί με τις πιο οικείες εκμυστηρεύσεις, συχνά επώνυμες, προσέδωσαν μία πλανητική διάσταση στο φαινόμενο και επέτρεψε το πέρασμα από την ατομική στην συλλογική συνείδηση… (σ. 181) Αν και δεν εί...

Πανδημία ανισότητας για ζώντες και τεθνεώτες

  «Πιστεύεις στην άλλη ζωή;» με ρώτησε. «Όχι, μάνα. Αλλά θα είμαστε αιώνια μαζί. Αγκαλιά. Χώμα με χώμα». Γέλασε και μου έσφιξε το χέρι. «Θα φύγω ευτυχισμένη», είπε. Τώρα βλέπω την αγωνία του μοναχικού θανάτου, την ανάγκη για έναν αποχαιρετισμό των αγαπημένων, τη φρικτή μοναξιά, που είναι πιο οδυνηρή κι απ’ το θάνατο. Ζώντες και τεθνεώτες. Οι δεύτεροι θαμμένοι σ’ έναν απολυμασμένο τάφο, οι πρώτοι εγκλεισμένοι σ’ ένα απολυμασμένο δωμάτιο. Κανένας άνθρωπος δεν αντέχει αυτή τη ζωή κι αυτό το θάνατο. Γι’ αυτό η οργή παροξύνεται. Οι αδικίες και οι ανισότητες σ’ αυτό το περιβάλλον δεν αντέχονται παρά τις προσπάθειες εξομάλυνσης από τα «μιντιακά γάγγλια» της κυβερνητικής προπαγάνδας. Μπροστά στο θάνατο η δυνατότητα απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών από το κυρίαρχο σύστημα ακυρώνεται. Κανείς δεν αντέχει τέτοιο άδικο. Να χάνεται οδυνηρά μια ζωή γιατί δεν υπάρχει κρεβάτι στο νοσοκομείο. Κανείς δεν μπορεί την αδικία για κάποιους να αναζητείται φάρμακο στην Αμερική και οι άλλοι άνθρωποι...

Σκληρός νόμος, αλλά όχι για όλους

  Ο νόμος μπορεί να είναι σκληρός, αλλά είναι νόμος. Οι διαδηλώσεις απαγορεύτηκαν, συνεπώς όσοι διαδήλωσαν έπρεπε να παταχθούν. Αυτό είναι το βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της αστυνομικής βαρβαρότητας εναντίον των διαδηλωτών για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Μάλιστα, ψέγουν και τον... υπουργό Προστασίας του Πολίτη,   Μιχ. Χρυσοχοΐδη , γιατί «αναλαμβάνει ρόλους που δεν του ανήκουν, όπως το να απαγορεύει συγκεντρώσεις ή να τις επιτρέπει εφόσον πληρούν κάποιες δικές του προϋποθέσεις»( Μ. Μητσό ς, ΤΑ ΝΕΑ 19/11/2020). Η μομφή συνίσταται στο γεγονός ότι ο υπουργός επίτρεψε τις εκδηλώσεις στο ΕΑΤ ΕΣΑ παρά την απαγόρευση, ενώ δεν συνέβη το ίδιο στα Προπύλαια! Ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται, υποστηρίζουν. Η λογική των επικριτών της αριστεράς και του… Χρυσοχοΐδη, είναι η απαρέγκλιτη τήρηση του νόμου. Είναι αλήθεια ότι οι νόμοι δεν εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Η βασική μεροληπτική λειτουργία των νόμων έχει σχέση με τη  δύναμη του χρήματος . Ο νόμο...

Ο Πολάκης...

  Από τη μια οι ανορθολογικοί αρνητές της μάσκας και οι ακούσιοι σύμμαχοί τους εξ "αριστερών", από την άλλη οι νέοι και οι νέες της Πάτρας και των «πλατειών» που ναι μεν αποδέχονται το πρόβλημα, αλλά διακρίνουν πίσω από την καραντίνα την προσπάθεια εγκαθίδρυσης μιας νέας βιο-εξουσίας, που οδηγεί  στη  “… μετάλλαξη της ψυχικής ζωής (που) προεικονίζει πιθανώς μια νέα ανθρωπότητα που θα έχει ξεπεράσει τη μεταφυσική αγωνία και την έγνοια του νοήματος για το ον», όπως γράφει η Τζούλια Κρίστεβα στις «Νέες αρρώστιες της ψυχής». Ακριβώς σ' αυτή τη δυστοπία, σ' αυτή τη "νέα ανθρωπότητα" αντιδρούν οι νέες και οι νέοι. Γι’ αυτό και η άγρια επίθεση και βία της αστυνομίας των Μητσοτάκη-Χρυσοχοΐδη. Στη βία των ΜΑΤ της βιοεξουσίας έρχεται να προστεθεί ως ακούσιος σύμμαχος και ο πρώην υπουργός Παύλος Πολάκης. Ο Πολάκης δεν βγήκε στο δρόμο να διαδηλώσει στη νέα βιο-εξουσία, αλλά ως κλασσικός παθολογικός νάρκισσος προβάλει την… αντρειοσύνη του απέναντι στον «ιό», δημοσιοποιώ...

Η αντίδραση των νέων στην βιο-εξουσία

  Από τη μια οι ανορθολογικοί αρνητές της μάσκας και από την άλλη οι νέοι και οι νέες της Πάτρας και των «πλατειών» που ναι μεν αποδέχονται το πρόβλημα, αλλά διακρίνουν πίσω από την καραντίνα την προσπάθεια εγκαθίδρυσης μιας νέας βιο-εξουσίας. Είναι οι νέοι/ες που αποδέχονται την προσωπική τους ευθύνη αλλά δεν δέχονται τα κυβερνητικά ψεύδη για το σύστημα Υγείας που έμεινε αθωράκιστο, για τα μέσα μαζικής μεταφοράς που δεν… «γεννιούνται» πια, για την αυξανόμενη ανεργία, για τα επιδόματα-εμπαιγμό, για τον πολιτισμό που εγκαταλείφθηκε, για την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, για το ξεσπίτωμα των ανθρώπων, για την… «ποιοτική μετάβαση στο θάνατο»!   Όχι, η αντίδραση των νέων είναι διαμετρικά αντίθετη με τον σκοταδισμό των ακροδεξιών. Ας την περιγράψουμε: Ένα από τα δυσάρεστα συναισθήματα του εγκλεισμού είναι ο περιορισμός στο σώμα μας. Ένα σώμα, όμως, χωρίς κίνηση, περιορισμένο σ’ ένα σπίτι-φυλακή ή σ’ ένα δωμάτιο-κελί, ένα σώμα που είναι μόνο εγκέφαλος, μια ψυχή συσσωρε...

Γιατί η ακροδεξιά κερδίζει;

  Πώς είναι δυνατόν οι Αμερικανοί να ψηφίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ; Γιατί η ακροδεξιά κερδίζει; Τι είναι αυτό που την καθιστά ελκυστική στους «από κάτω»; Αυτό πρέπει να απαντηθεί από την Αριστερά, αυτή που θεωρεί ότι "βάζοντας νερό στο κρασί" της, μετακινούμενη δηλαδή σε πιο συντηρητικές θέσεις (βλέπε και Μπέρνι Σάντερς), θα νικήσει. Κάτι που όμως δεν συμβαίνει.   Η «νέα Δεξιά», αυτή την οποία στην Ελλάδα αποκαλούμε «ακροδεξιά», κυβερνάει τις ΗΠΑ εν ονόματι του προτεσταντικού... Θεού από πάντα. Η μεγάλη εξέλιξη συνέβη με την τηλεόραση. Το έγραφε ο Νόρμαν Μέηλερ στο βιβλίο του «Μάγισσα τέχνη» εδώ και πολλά χρόνια: «Σκέπτομαι αυτή την πλούσια και ισχυρή χώρα… αυτή την εταιρική γη δίχως ενστικτώδη αντίδραση στην αισθητική που τώρα διέδιδε σε ολόκληρο τον κόσμο, τη χειρότερη εφαρμοσμένη αισθητική στην ιστορία του κόσμου… αυτή τη λαίμαργη δημοκρατία που κατέψυξε το φαΐ της προτού το κάψει... αυτή τη σαδιστικά επαναστατημένη Δημοκρατία που τις άρεσαν τα πέτσινα, τα σαδομαζοχ...

Ο Πρόεδρος και ο... Σωτήρης

  Ο πρωθυπουργός της χώρας   Κυριάκος Μητσοτάκης   για πρώτη φορά δεν εμφανίστηκε μόνος στο μήνυμά του προς το ελληνικό λαό, αλλά μαζί με τον οικείο   «Σωτήρη» (Τσιόδρα)! Γιατί άραγε; Η απάντηση είναι εύκολη: Για να χρησιμοποιήσει για μία ακόμα φορά τους «ειδικούς» σαν ασπίδα στην κριτική για τις λανθασμένες επιλογές και τις ανακολουθίες του. Γιατί ήταν ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης που απέκλειε το ενδεχόμενο ενός νέου «λοκντάουν». «Θα ήταν καταστροφικό για την οικονομία» έλεγε πριν λίγες ημέρες. Τι άλλαξε μετά; Η απρόβλεπτη «εκθετικότητα» της διασποράς του Covid19 θα εξηγήσει με τους πίνακές του ο ειδικός και οικείος «Σωτήρης». Αλλά πόσο απρόβλεπτη ήταν αυτή η αύξηση της διασποράς όταν εδώ και μήνες οι ειδικοί έλεγαν ότι το «δεύτερο κύμα» θα είναι ασύγκριτα πιο ισχυρό; Για μία ακόμα φορά ο «Σωτήρης» λειτούργησε ως ασπίδα στον Κυρ. Μητσοτάκη. Η προηγούμενη ήταν όταν ο Σωτ. Τσιόδρας υποστήριξε πως δεν χρειάζονται περισσότερα μέσα μαζικής μεταφοράς και πως η μάσκα αρκεί γι...