Στο Metadeftero.gr με Ραπτόπουλο και Κατρούγκαλο

Στην εκπομπή του metadeftero.gr ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ (Πέμπτη 10-12 το πρωί) συζητάμε με τον συγγραφέα Βαγγέλη Ραπτόπουλο με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο ΜΟΙΡΟΛΑ3. Επίσης, θα συνομιλήσουμε με τον ευρωβουλευτή Γιώργο Κατρούγκαλο για τις εξελίξεις στο Παρίσι –συμμετείχε με τον Μανώλη Γλέζο στη μεγάλη διαδήλωση στη γαλλική πρωτεύουσα κατά της δολοφονικής επίθεσης στη Σαρλί Εβντό- αλλά και για τις εκλογές στην Ελλάδα.

Ποιοι κρύβονται πίσω από τους δολοφόνους στη Σαρλί Εμπντό;

Νωπό το αίμα των αθώων θυμάτων του θρησκευτικού φανατισμού στο Παρίσι και η συναισθηματική φόρτιση ισχυρή, έτσι κάθε φωνή για νηφάλια σκέψη και αναζήτηση των πραγματικών αιτίων της τραγωδίας μοιάζει άκαιρη. Κι όμως οφείλουμε να το ξαναπούμε, όπως το υποστηρίξαμε και παλιότερα, ο ισλαμικός φονταμενταλιστικός μύθος για την αλλαγή του κόσμου έχει την ίδια αφετηρία με το μύθο για την αλλαγή του κόσμου με βάση τις δυτικές πολιτισμικές και πολιτικές αξίες. Τόσο ο δυτικός φονταμενταλισμός όσο και η Αλ Κάιντα είναι προϊόντα της δυτικής νεωτερικότητας και των μονοσήμαντων δογμάτων της για την αλλαγή του κόσμου γράφει ο Τζον Γκρέι στο βιβλίο του «Αλ Κάιντα και η νεωτερικότητα», το οποίο έχουμε παρουσιάσει ξανά στο παρελθόν. Και εκτιμά ότι ο σημερινός ιδιότυπος και ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ισλάμ είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος. Ο συγγραφέας δεν μιλάει τόσο για τον χριστιανικό φονταμενταλισμό που αντιστοιχεί στον ισλαμικό φονταμεταλισμό στον οποίο αναφέρεται και ο Γκορ Βιντάλ, αλλά στο γεγονός ότι οι Αμερικανοί πιστεύουν με θρησκευτικό τρόπο πως η αμερικάνικη κοινωνία είναι το «μοναδικό βιώσιμο μοντέλο» ανθρώπινης ανάπτυξης. Αλλά και στην Ευρώπη, θα προσθέταμε, υπάρχει ένας αντίστοιχος «θρησκευτικός τρόπος», που μπορεί να μην είναι προτεσταντικός αλλά υπερασπίζεται με θρησκευτικό φανατισμό τις «δυτικές αξίες». «Τα κράτη της αγοράς» συνιστούν σήμερα τη μοναδική θεμιτή μορφή διακυβέρνησης σύμφωνα με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Αλλά τα «κράτη της αγοράς» ή οι περίφημες «αγορές» είναι μια αποκλειστικά αμερικανική κατασκευή η οποία δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Και, εντέλει, κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί τον ισχυρισμό της Αμερικής και της Δύσης γενικότερα ότι αποτελεί το μοντέλο ενός οικουμενικού πολιτισμού. Η αδυναμία των ΗΠΑ να παίξουν δια της πολεμικής επιβολής το ρόλο του παγκόσμιου αναμορφωτή, όπως φάνηκε στον πόλεμο του Ιράκ, τις οδήγησε στη συμμαχία με την Ευρώπη και αναθέρμανε την ατλαντική συμμαχία. Αλλά και πάλι το δυτικό μοντέλο ζωής και ανθρώπινης ανάπτυξης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και μάλιστα δια της βίας σε λαούς με διαφορετική παράδοση και τρόπο ζωής. Δεν μπορείς, επίσης, να θεωρείς θεμιτό το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ιρακινών σ’ ένα πόλεμο που βασίσθηκε στο ψέμα, ή δεκάδων χιλιάδων Σύρων, επειδή, αίφνης, ανακάλυψες ότι ο Άσαντ είναι δικτάτορας, ενώ στη φιλοαμερικανική Σαουδική Αραβία και αλλού δεν τίθεται θέμα. Πρώτα, λοιπόν, η Δύση είναι αυτή που επιτίθεται για να επιβάλει τις αξίες της (για την ακρίβεια τα συμφέροντά της) με την οπλική της υπεροχή και ύστερα είναι οι «αδύνατοι» που απαντούν με ό,τι τους απομένει, τη μεταφορά της αντίστασής τους στο έδαφος των επιτιθέμενων χωρών. Οι αμερικανικές (ή γενικά οι δυτικές) στρατιωτικές επεμβάσεις σε περιοχές, όπως η Μέση Ανατολή, με στόχο τη μεθόδευση πολιτικών αλλαγών εμπεριέχουν τον κίνδυνο των καταστροφικών ανταποδοτικών χτυπημάτων, γράφει ο Γκρέι. Η σύγκρουση μεταξύ της Δύσης και της Αλ Κάιντα ή του Ισλαμικού κράτους (άλλο δημιούργημα των δυτικών) είναι, όπως προείπαμε, ένας θρησκευτικός πόλεμος. Έχουμε, δηλαδή, εδώ ένα «διπλό», όπου ο ένας μύθος, ο ένας φανατισμός τροφοδοτεί τον άλλον μέσω της σύγκρουσής τους, ενώ συγχρόνως αλληλοκαθορίζονται και αλληλοκαθρεφτίζονται. Συμπερασματικά, καμία αιτία δεν δικαιολογεί τα απεχθή εγκλήματα της τρομοκρατίας. Αλλά, όπως λέει και ο Γκρέι, όσο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν θα αναγνωρίζουν ότι ο κόσμος εμπεριέχει πολλές, διαφορετικές πραγματικότητες και ταυτότητες, η τρομοκρατία θα εξακολουθεί να υφίσταται με διάφορες μορφές και ο κύκλος του αίματος θα μοιάζει ατέλειωτος.

Η μπλόφα της Μέρκελ στον Τσίπρα

Η απειλή της Μέρκελ, μέσω της εφημερίδας Der Spiegel, ότι είναι αναπόφευκτη η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, εάν κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από «πολιτικό μπούλινγκ», εκτός από περιορισμό της ελεύθερης βούλησης των Ελλήνων πολιτών και, συνεπώς, φαλκίδευση του δημοκρατικού πολιτεύματος –λαϊκή κυριαρχία- είναι και κατάφωρη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας. Η Δαμόκλειος σπάθη του Grexit συνιστά έναν διαρκή εκβιασμό, που είναι το όχημα της επιβαλλόμενης στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την ευρωζώνη γερμανικής πολιτικής της λιτότητας. Δυστυχώς, η επιβολή αυτή υλοποιείται από τις εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις που ταυτίζονται με την πολιτική του Βερολίνου. Η Μέρκελ ισχυρίζεται ότι το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ είναι πολύ πιο εύκολο σήμερα καθώς υπάρχει μεγαλύτερη προετοιμασία μέσω των μηχανισμών σταθεροποίησης. Όμως το επιχείρημα αυτό είναι «μπλόφα» λέει η οικονομολόγος του CNRS(Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών της Γαλλίας) και καθηγήτρια του Πρίνστον Anne-Laure Delatte. Η Μέρκελ απλώς θέτει το εκβιαστικό πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τη νέα κυβέρνηση. Η Ευρωζώνη δεν είναι και τόσο έτοιμη για την αντιμετώπιση των κρίσεων καθώς οι μηχανισμοί της, όπως η Τραπεζική Ένωση, θα είναι έτοιμοι το 2022. Άρα, μία τράπεζα που θα έχει δυσκολία δεν θα βρει επαρκή ρευστότητα στα κεφάλαια βοήθειας. Επίσης, η κρίση στην Ιταλία δεν έχει ξεπεραστεί. Και η Ιταλία αντιπροσωπεύει το 17% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, ενώ η Ελλάδα μόλις το 2,4%. Υπολογίζεται ότι η Ιταλία θα χρειαστεί ανάπτυξη 5% επί πέντε χρόνια για να σταθεροποιήσει το χρέος της. Γι’ αυτό ο μηχανισμός χρηματοπιστωτικής σταθερότητας θα είναι εντελώς ανεπαρκής στην περίπτωση της Ιταλίας. Αλλά και για την Γερμανία η ζημία δεν θα είναι περί τα 70 δις ευρώ, όπως κάποιοι υπολογίζουν, αλλά υπερ-πολλαπλάσια. Γιατί η ζημία από την έξοδο της Ελλάδας θα είναι και ποιοτική, αφού θα λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής. Συγκεκριμένα, επειδή ο κυρίαρχος χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός-καζίνο λειτουργεί με τα «εφέ», τις εντυπώσεις, όταν ακόμα κι ένα καιρικό φαινόμενο, ένας τυφώνας γίνεται αφορμή για τεράστια κερδοσκοπικά παίγνια και «κρίσεις», ο «τυφώνας» Grexit θα σημάνει την αποτυχία του ευρώ και θα δώσει την ευκαιρία στο αρρύθμιστο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο να επιπέσει πάνω του σαν όρνεο και να το κατασπαράξει. Ως γνωστόν έχουν επενδυθεί πολλά χρήματα (στοιχήματα) στη διάλυση της ευρωζώνης. Γι’ αυτό η ζημία από το Grexit δεν μπορεί να είναι μετρήσιμη. Οι διεθνείς τράπεζες υπολογίζουν τη ζημία σε εκατοντάδες δις ευρώ. Θα τα λάβει όλα αυτά υπόψη της η Μέρκελ; Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος θεωρεί ότι οι Γερμανοί παρότι έχασαν τον δεύτερο πόλεμο στο Στάλιγκραντ, χρειάστηκε η ισοπέδωση του Βερολίνου για να παραδεχτούν την ήττα τους. Αυτή η αταβιστική προσέγγιση δεν μοιάζει και τόσο παράλογη. Όμως, είναι ικανός και έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ για μία τόσο σκληρή μάχη που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα και εκτός ευρώ; Άγνωστο. Πάντως, στις 22 Γενάρη, τρεις ημέρες πριν τις ελληνικές εκλογές, συνεδριάζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τι θα κάνει ο Ντράγκι, θα ασκήσει τον ύστατο, «μεγάλο εκβιασμό» στους Έλληνες ψηφοφόρους;