ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Η επιστροφή της Ελλάδας στο εθνικό νόμισμα θεωρούνταν μέχρι τώρα ότι θα ήταν το αποτέλεσμα της εκδίωξής της από την ευρωζώνη. Τώρα μιλούν για το ενδεχόμενο οικειοθελούς εξόδου της από το ευρώ. Αυτό γράφουν οι αρθρογράφοι της γερμανικής έκδοσης της Wall Street Journal. Χαρακτηριστικά σημειώνουν ότι "Το 2012 και το 2013 η επιστροφή στη δραχμή απέτυχε επειδή η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από μόνη της. Το 2014 όμως οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι με το πρωτογενές πλεόνασμα και το θετικό εμπορικό ισοζύγιο θα διαθέτει τα οικονομικά αποθέματα για να εγκαταλείψει την ευρωζώνη". Ο λόγος της εξόδου θα είναι η παρατεταμένη ύφεση και ότι η επιστροφή στην ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει με το σκληρό ευρώ αλλά και τα μέτρα λιτότητας στα οποία επιμένουν οι Γερμανοί. Η WSJ κάνει μνεία της ανάλυσης της αμερικανικής εταιρείας οικονομικής διαχείρισης Renaissance Capital, σύμφωνα με την οποία σε κάθε Έλληνα εργαζόμενο αναλογούν δύο άνεργοι. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργί...

Όχι, δεν μας ψεκάζουν, απλώς «μας κλέβουν το μυαλό». Γιατί όταν η λογική αδυνατεί να εξηγήσει, η καταφυγή στη μεταφυσική, άλλως πως στην πεδουλάκεια λογική, είναι το μόνο καταφύγιο, που μας απομένει. Παρόλ’ αυτά, η ζωή συνεχίζεται χωρίς να λογαριάζει τη δική μας μελαγχολία. Έτσι, μία ιστορική, «αριστερή» εφημερίδα αλώθηκε, πλέον ανοιχτά, από την αυλή Σαμαρά. Η τελευταία ετοιμάζει τον Στουρνάρα για εξιλαστήριο θύμα, προκειμένου να σωθεί η Νέα Δημοκρατία, που αργά ή γρήγορα θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ, εκεί στην Γ’ Εθνική! Μόνο που ο υπουργός Οικονομικών δεν ασκεί δική του πολιτική, αλλά εκείνη της τρόικας. Μάλιστα, ο τρόπος υλοποίησης των Μνημονίων αποφασίζεται από ολόκληρη την κυβέρνηση, προεξάρχοντος του Αντώνη Σαμαρά. Επιχειρούν, όμως, να τα επιρρίψουν όλα στις πλάτες του Στουρνάρα. Γι’ αυτό δεν πρόκειται να εισέλθει στο υπουργείο ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, καθώς η υπουργοποίηση του οικονομικού συμβούλου του πρωθυπουργού θα έβαζε στο επικοινωνιακό κάδρο των ευθυνών τον ίδιο τον Σαμαρά, α...

Όταν μία ολόκληρη κοινωνία, ή, για να ακριβολογούμε, η πλειονότητά της αξιολογεί και αναγνωρίζει τα μέλη της με βάση τον υλικό πλούτο τους, τότε, ναι, ας μη μας εκπλήσσει που ο νεοδημοκράτης πρόεδρος του νοσοκομείου παίδων Αγλαΐα Κυριακού δεν θέλει να είναι ο "μαλάκας" της παρέας! Ας μη λησμονούμε, εξάλλου, τον homo pasokus, αυτόν τον ιδιαίτερο τύπο νεοέλληνα της μεταπολίτευσης, που αποκτώντας πρόσβαση στα κέντρα αποφάσεων έκανε τις "δουλειές" του σε βάρος των αξιοκρατικά υπερτερούντων ανταγωνιστών του. Αυτή η πολιτική κουλτούρα "γέννησε" τα πράσινα "λαμόγια", γενόσημα των οποίων αναπτύχθηκαν και στη Νέα Δημοκρατία. Έτσι φθάσαμε στη σημερινή μας κατάσταση της οικονομικής, πολιτιστικής, πολιτικής και ανθρωπολογικής χρεοκοπίας σαν κοινωνία και σαν πολιτειακή οντότητα. Τώρα οι αποκαθαρμένοι -ρίχνοντας το ανάθεμα στον Άκη, στον Μαντέλη, στον Τσουκάτο και στον Κάντα- και οι μεταλλαχθέντες ιδεολογικοπολιτικά "πράσινοι" μετακινούνται κατά ΣΥΡΙ...

Δεν μιλούν για την ανεργία, αλλά για τη μείωση των αιτημάτων για απασχόληση, δεν λένε για τη φτώχεια αλλά για την «αλληλεγγύη των συσσιτίων» της ταπείνωσης. Μιλούν για ανάκαμψη, για το «σχέδιο λιτότητας» που τώρα αποδίδει, αλλά δεν λένε για το μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις, για τη μη πληρωμένη ή την κακοπληρωμένη εργασία, για τις «μικροδουλειές» μερικές ώρες την εβδομάδα, ούτε για τα πληρωμένα με ψίχουλα «stages», για τους πτυχιούχους νέους με τα πολλά πτυχία και προσόντα που μεταναστεύουν, για το «ανθρώπινο κεφάλαιο» που διαμορφώθηκε στις χώρες του νότου και το οποίο «κλέβουν» οι χώρες του βορρά, προσθέτοντάς το στο εμπορικό τους πλεόνασμα! Είναι οι κοινοί ψεύτες, είναι οι προπαγανδιστές της απανθρωπιάς και της εξαθλίωσης, είναι οι εντεταλμένοι πολιτικοί και οι εξωνημένοι «ειδικοί» και δημοσιογράφοι που διαδίδουν ότι το «κακό» παρέρχεται και πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Κι όλα αυτά διαχέονται από τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από το διευθυντήριο Βρυξελλών-Βερολίνου-Νέ...

Με αποκαλούσε στα γραπτά του «ο συνάδελφος της αριστερής σελίδας», καθώς αυτός έγραφε καθημερινά στη σελίδα «τρία» της Βραδυνής, ενώ η αφεντιά μου στη σελίδα «δύο». Η πολιτική αντιπαράθεση των δύο σελίδων ήταν σκληρή, αλλά ποτέ δεν ξέφυγε από τα όρια του εκατέρωθεν σεβασμού. Ο καθένας αντιπάλευε σκληρά τις θέσεις του άλλου: «Έγραψες 450 σελίδες για την Αμερική (εννοούσε το Homo Americanus), ενώ θα μπορούσες να γράψεις τρεις λέξεις: Άντε γαμηθείτε Αμερικανοί». Αυτή ήταν η κριτική του για το βιβλίο μου. «Απεχθάνομαι αυτά που υποστηρίζεις, αλλά σε παραδέχομαι ως δημοσιογράφο» μου είπε κάποια άλλη φορά. Η αμοιβαία αντιπάθεια και απέχθεια μας έκανε καλύτερους. Οι πένες έβγαζαν φωτιές. Οι λέξεις ήταν γεμισμένες με πυρίτιδα και τα επιχειρήματα αναπτύσσονταν με το ρυθμό «μυδράλιου»! Ο ένας έδινε ενέργεια στον άλλο. Άρχισε κι αυτός να γράφει βιβλία, καταθέτοντας την πλούσια δημοσιογραφική αλλά και πολιτική του εμπειρία. Είχε ξεκινήσει από το ΚΚΕ και το Ριζοσπάστη. Και χάρηκα που ξανασυναντήθ...

Ένας κυβερνητικός βουλευτής λέει « Όχι» στην πολιτική εξαθλίωσης, που επιβάλλει το κόμμα του, και αποβάλλεται πάραυτα προς παραδειγματισμό. Η κυβέρνηση τρίζει και επιχειρεί να αποκρύψει γρήγορα τη σφοδρή αντίδραση στην πολιτική της που αναιρεί την ανθρωπιά. Ε, ναι, λοιπόν, ο σημερινός μας αγώνας εκτός από υλικός, έχει ως περιεχόμενο και την αξιοπρέπεια, την άρνηση να αποδεχθούμε την ταπείνωση, την κατάλυση της ανθρωπιάς. Και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα η αντίδρασή μας αυτή μας ανασυστήνει την τσακισμένη μας ψυχή. Κι αν ο κοινός πόνος μας ενώνει, ο αγώνας εναντίον της κυβέρνησης και των τροϊκανών μάς αναβαπτίζει και μας καθιστά ικανούς να αναγεννηθούμε, να σταθούμε όρθιοι, να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, για τα όνειρά μας και να ανατάξουμε την ελπίδα στις καρδιές ώστε η αξιοπρέπεια να κατοικήσει και πάλι στις ψυχές μας. Ο αγώνας μας για την ανθρωπιά, η πάλη ενάντια στο σακάτεμα της ανθρώπινης φύσης μας, ο αγώνας για τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, όλη αυτή η εξέγερση, αυτό το ανενεργό ηφαί...

Βλέπω τον Άκη να εισέρχεται αγέρωχος στο δικαστήριο. Το ίδιο «άτρωτος», όπως όταν ήταν παντοδύναμος υπουργός Άμυνας. Βλέπω τον Λιάπη να ανεβαίνει υπομειδιών τη σκάλα του ανακριτή. Θέλει να είναι πρώτος στην επιτυχία, πρώτος και στην αποτυχία. Έκανε «λάθος». Όχι γιατί χρησιμοποιούσε πλαστές πινακίδες, αλλά γιατί συνελήφθη. Αυτή υπήρξε η ηθική κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας στην εποχή της διακινδύνευσης και του σημίτειου εκσυγχρονισμού, όπου το λάθος δεν είναι η παρανομία, αφού όλα είναι επιτρεπτά σύμφωνα με τη μετανεωτερική αντίληψη της πλήρους αβεβαιότητας, αλλά η… βλακεία να συλληφθείς γι’ αυτή. Με άλλα λόγια, οι νόμοι εγγυώνται την ελευθεριότητα των «πάνω» και την τάξη-υπακοή των «κάτω». Δείτε και το χαμόγελο του Στουρνάρα, που διακηρύσσει υπερήφανα την «πρωτοφανή δημοσιονομική προσαρμογή» που πέτυχε πάνω στα πτώματα των Ελλήνων εργαζομένων. Ακριβώς όπως έκτισε την Αγία Πετρούπολη ο Μεγάλος Πέτρος, μπαζώνοντας τους βάλτους της περιοχής με τα δεκάδες χιλιάδες πτώματα των κουλάκων. ...

"Όχι, η Ελλάδα δεν θα είναι μόνο ένα εργασιακό Μπούχενβαλντ αλλά και ένας απέραντος θάλαμος αερίων, ένα Άουσβιτς. Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Ξάνθη, έξω από τα σπίτια, μέσα στα σπίτια, αιθαλομίχλη παντού. Ό,τι δεν καίγεται το καλοκαίρι, γίνεται αποκαΐδι το χειμώνα. Μαζί καίγονται και οι άνθρωποι. Λες κι αναβιώνει ο λονδρέζικος Δεκέμβρης του 1952, όπου χιλιάδες πέθαναν από την αιθαλομίχλη, που προκαλούσαν τα τζάκια. Ένας κόσμος που κλαίει, ένας κόσμος που λοιμοκτονεί και χάνεται χωρίς ένα σπασμό...". Αυτά γράφαμε στις 28 Δεκεμβρίου 2012. Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Απλώς να θυμίσουμε ότι η καπνομίχλη σε συνδυασμό με τη "θερμοκρασιακή αναστροφή" έστειλε στο θάνατο 4000 Λονδρέζους (κατ' άλλους 8000). Το γεγονός ότι η Αττική είναι λεκανοπέδιο καθιστά πιο επικίνδυνο ένα ανάλογο φαινόμενο. Ακούει,άραγε, κανείς; Ή μήπως για να "σπάσει" το κερί των αυτιών των υπευθύνων θα χρειαστεί μία τραγωδία;

-Αναβολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για ένα χρόνο συμφώνησαν κυβέρνηση και τρόικα ως επικοινωνιακό ισοδύναμο για την ψήφιση της «ληστείας μετά φόρου» στα ακίνητα. Οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μπορούν τώρα να ισχυριστούν ότι η κυβέρνηση έδωσε… σκληρή μάχη με την τρόικα! -Όσο για την τρόικα έφυγε χωρίς να υπάρξει συμφωνία για τη δόση του ενός δις ευρώ. Αλλά κι αυτό είναι ένα ακόμα επικοινωνιακό παιγνίδι, καθώς το ποσό αυτό η κυβέρνηση μπορεί να το αναζητήσει στην αγορά των εντόκων γραμματίων, όπως έχει κάνει πάμπολλες φορές. -Το σκηνικό της δήθεν κρίσης στήνεται με τη βοήθεια των συστημικών μέσων μαζικής επικοινωνίας με στόχο τον εκφοβισμό του πληθυσμού και την αποδοχή εκ μέρους του της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει καταστεί πλέον διαρκής και μόνιμη. Μόνιμος φόρος έγινε το χαράτσι για τα ακίνητα. Μόνιμη έγινε η «απογύμνωση» των εργαζομένων από τα εργασιακά τους δικαιώματα. Τώρα θα έχουμε και την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Μόνιμη έγινε η παράκαμψη του ...

Η οικονομική κρίση δεν είναι σκληρή για όλους. Κάποιοι, όπως οι εγχώριοι ολιγάρχες, ωφελούνται απ’ αυτή, καθώς τσακίζουν τους εργαζόμενους και εξαλείφουν κάθε μικρό ανταγωνιστή, προχωρώντας σε μία άνευ προηγουμένου συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα. Δεν είναι, όμως, οι μόνοι που κερδίζουν. Οι χρεοκοπημένες τράπεζες, που ανακεφαλαιοποιούνται με δανεικά τα οποία πληρώνει με αίμα ο ελληνικός λαός, εξακολουθούν να δανείζουν με «εξωτραπεζικά (δηλαδή πολιτικά) κριτήρια» τα καταχρεωμένα μιντιακά συγκροτήματα, που υποστηρίζουν το μνημόνιο. Οι καναλάρχες αν και χρωστούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία και στις τράπεζες δεν ενοχλούνται από κανέναν. Αντίθετα, λαμβάνουν και νέα δάνεια, ενώ ο φόρος του 20% στις τηλεοπτικές διαφημίσεις μετατίθεται για δύο ακόμα χρονιές παρότι προβλέπεται στο ισχύον μνημόνιο. Δεν ίσχυσε, όπως είναι γνωστό, το ίδιο και για τις μικρές εφημερίδες σε ό,τι αφορά στη δημοσίευση των ισολογισμών. Επίσης, δεν έχουν ...

Το μεγάλο μαρτύριο στον καιρό της κρίσης το έχουν οι «μεσαίοι» και οι μικροαστοί. Αυτοί που ήταν και τώρα δεν είναι. Αυτοί οι οποίοι στον καιρό της καταναλωτικής και δανεικής ευδαιμονίας, είχαν αποκτήσει αναγνώριση και ορατότητα καθώς και μία εικονική "κοινωνική ανέλιξη", αγοράζοντας σύμβολα και σημεία, ενώ τώρα υφίστανται τη βία της αποστέρησης από το συμβολικό τους κεφάλαιο, το οποίο αντικαθιστούν με την πορνογραφία και το φασισμό! Φασισμός και πορνό εν ταυτώ. Μέσα σ’ αυτή τη σύγχυση των ρόλων και την απώλεια του Προσώπου, οι «μεσαίοι» και οι μικροαστοί, άντρες και γυναίκες, θεατές και δρώντες, έχουν χάσει την ορατότητα και την ταυτότητά τους, και χωρίς φαίνεσθαι πλέον δεν Είναι, πάρεξ χαίνουσες σχισμές, που οδύρονται για την αναπηρία τους. Δεν είναι πάρεξ ακρωτηριασμένοι φαλλοί. Η απώλεια αυτή αντικαθίσταται με την πορνογραφία, ενώ η ματαίωση εκβάλλει στο φασισμό. Γι' αυτό το επιτελικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής σερφάρει στα μπορδέλα της Αθήνας. Γι' αυτό ο Μποντριγ...

Ήταν πριν πολλά χρονιά. Όλος ο κόσμος διαδήλωνε κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και για την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα. Στο Παρίσι, σε μία διαδήλωση, μία Γαλλίδα γυρίζει και ρωτάει: «Έχουμε δίκιο;» Ήταν τότε που ο νεοφιλελευθερισμός έμοιαζε παντοδύναμος, τότε που οι πεποιθήσεις και οι βεβαιότητες αμφισβητούνταν και η αδικία άρχιζε να αμπαρώνει όλες τις πύλες. Τώρα που πεθαίνουν και τα τελευταία σύμβολα της ελευθερίας, το παρόν μοιάζει να μην έχει οδό και το μέλλον αύριο. Κι όμως η μνήμη της εξέγερσης είναι ζωντανή. Η παράδοση του πνεύματος της αντίστασης εξακολουθεί να είναι εκεί που ένα παιδί πριν πέντε χρόνια πέφτει νεκρό, δίνοντας ακούσια το σύνθημα για την εξέγερση της γενιάς του, μιας εξανάστασης που έθετε μόνο διερωτήσεις. Γιατί οι νέοι δεν ήξεραν τι ήθελαν αλλά ήξεραν τι δεν ήθελαν. Γιατί ήδη ένιωθαν ξένοι σε μία μεγάλη Αφαίρεση, που λέγεται κοινωνία, σε μία ζωή που τους αρνείται, σε μία χώρα που τους διώχνει κι ένας κλειστός κύκλος μιας πολιτικής αντιπροσώπευσης από π...

Είναι δυνατόν οι τράπεζες να κάνουν έξωση σε εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες και να κατάσχουν τα σπίτια τους; Ποιος θα τα πάρει; Η πρώτη απάντηση στα εύλογα ερωτήματα είναι οι εικόνες ερήμωσης σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, όπου οι τράπεζες προέβησαν σε κατασχέσεις σπιτιών. Τα κτίρια παραμένουν κουφάρια αδειανά. Κι όμως στην Ελλάδα υπάρχει διεθνές ενδιαφέρον από κερδοσκοπικά funds για αγορά «κόκκινων» δανείων και, συνεπώς, για κατάσχεση σπιτιών. Γιατί αυτό; Το εκ πρώτης όψεως παράλογο διάβημα καταδεικνύει τη νέα τάση στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία που μετακινείται από το δόγμα της «κατοχής» σ’ αυτό της «χρήσης». Δεν χρειάζεται, μ ε άλλα λόγια, κάποιος να κατέχει σπίτι, αυτοκίνητο, ποδήλατο κ.ά., μπορεί να τα «νοικιάζει»! Ο ίδιος ο καπιταλισμός συντρίβει τα άλλοτε «ιερά και όσιά του», όπως είναι η ατομική ιδιοκτησία! Θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανείς πως οδεύουμε προς έναν ιδιότυπο καπιταλιστικό «κομμουνισμό», αλλά μόνο ως προς το μεγάλο πλήθος των ανθρώπων, που δεν θα κατέχο...