Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2010

Η έσχατη λύση

Η «έσχατη λύση». Η προσφυγή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και το ΔΝΤ θα συμβεί σε «έσχατη λύση». Αλλά γιατί η «έσχατη λύση» παραπέμπει στην «τελική λύση»; Ως γνωστόν η «τελική λύση» αναφερόταν στην στρατηγική των ναζί για την εξολόθρευση των Εβραίων. Η φράση, συνεπώς, «έσχατη λύση» σε συμβολικό επίπεδο μας οδηγεί σε μία ανάλογου είδους αντιπαράθεση των σύγχρονων Γερμανών με τους αταβιστικά «κακούς Έλληνες»! Χθες, στο σκίτσο μιας γερμανικής εφημερίδας, η Μέρκελ έδερνε τον «κακό Έλληνα» Παπανδρέου, λέγοντας να μην ξαναβάλει χέρι στο πορτοφόλι του Γερμανού φορολογούμενου. Παραδόξως, εμείς οι… κακοί Έλληνες πολύ χαρήκαμε για τη συμφωνία. Γιατί άραγε; Είναι αλήθεια ότι η απόφαση του προέδρου της ΕΚΤ, Τρισέ, ήταν θετική καθώς εξασφάλιζε τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών. Η συμφωνία όμως Μέρκελ-Σαρκοζί είναι ασαφής για το πότε θα ενεργοποιείται ο μηχανισμός βοήθειας, και «απλώς καθησυχάζει τις αγορές» ότι δεν υπάρχει ρίσκο από την αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου(Le Monde). Άρα για να χαρ...

Φιλελληνισμός!!!

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν οφείλεται μόνο στις εγχώριες παθογένειες αλλά «κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλεται και στην κερδοσκοπία των αμερικάνικων τραπεζών» σημειώνει ο Laurent Lemire(AgoraVox), ο οποίος υπενθυμίζει ότι η στάση των Γερμανών και των Γάλλων ήταν ανάλογη και στον πόλεμο της εθνικής ανεξαρτησίας(1821-1832), όταν αναπτύχθηκε ένα ευρύτατο, ευρωπαϊκό κίνημα «φιλελληνισμού». Σήμερα, η Ελλάδα παλεύει για την οικονομική της ανεξαρτησία συνεχίζει ο αρθρογράφος. Ανάλογες αντιπαραθέσεις των δύο μοντέλων, του Γερμανικού(αυστηρή τήρηση των κανόνων των Συμφώνων Σταθερότητας) και του Γαλλικού(Αλληλεγγύη), γίνονται και με αφορμή τις προσωπικότητες των υπουργών Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε και της Γαλλίας Λαγκάρντ. Ο πρώτος δεν ήταν ποτέ «τόσο κεφάτος και χαρούμενος» όσο τώρα σύμφωνα με τους συνεργάτες του. Αλλά τι είναι αυτό που κάνει τον κ. Σόιμπλε να χαίρεται; Μήπως οι οδύνες της Ελλάδας; Ενδεχομένως. Επισημαίνεται, πάντως, ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κατάγεται από την προτ...

αδικος θάνατος

Τη φωνή της ίσως την ακούσατε στο ράδιο της ΕΡΤ, τη φωνή του συζύγου της την άκουγε μόνο εκείνη. Μεγάλης ηλικίας πλέον και οι δύο, με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, έτσι που την τελευταία λέξη ή θα την έλεγε ο αργός, αναξιοπρεπής θάνατος ή η δική τους αξιοπρεπής και γενναία απόφαση. «Ό,τι έκανα το έκανα για να μη λέει την τελευταία λέξη ο θάνατος», έλεγε η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου (Γ. Μπαχ, Βίοι αγίων). Όλοι εντρυφούν στη μελέτη του θανάτου, λέει ο Καφάογλου στη Μελισσάνθη, με στόχο να τον νικήσουν. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για κάποια μελέτη αλλά για την τελική πράξη της τραγωδίας. Ο άνδρας θα σκοτώσει την γυναίκα, θα αφήσει στους αγαπημένους τις πρέπουσες εξηγήσεις για την ενέργεια σ’ ένα χαρτί, και θα βουτήξει πάνω στο μαχαίρι που στέριωσε στο πάτωμα. Οι δύο ηλικιωμένοι πέρασαν χέρι χέρι στην άλλη όχθη μένοντας στο ύψος της αξιοπρεπούς τους ζωής. Όμως δεν συνέβη το ίδιο με ένα μωρό, ένα παιδί 12 μηνών που χάθηκε γιατί δεν υπήρχε παιδίατρος στα νοσοκομεία της περιοχής του. Θυμάμαι τον ...

Η τρομοκρατία των "πάνω"

Ένα αόρατο «άστρο του θανάτου» που δεν κατάφερε να γίνει ήλιος και το οποίο αποκλήθηκε «Νέμεσις», «πυροβολεί» με κομήτες τη Γη. Αυτό λένε οι επιστήμονες. Πως όμως «βλέπουν» ένα αόρατο άστρο; Από τις εκδηλώσεις του, ήτοι από τους κομήτες του. Πως όμως να χαρακτηρίσει κανείς τους ανθρώπους(παίκτες) στο «παιγνίδι του θανάτου», ένα τηλεοπτικό παιγνίδι, οι οποίοι στέλνουν θανατηφόρες δόσεις ηλεκτροσόκ σ’ ένα «θύμα»; Ενδεχομένως ανθρωποειδή. Τον δε πολιτισμό που εκπέμπει διασκεδάσεις αυτού του είδους «πολιτισμό του θανάτου». Ο Νηλ Πόστμαν μιλούσε για τη «διασκέδαση μέχρι θανάτου», αλλά εδώ έχουμε τον πολιτισμό του θανάτου, έναν πολιτισμό που δεν αφορά ανθρώπους αλλά ζόμπι και απέθαντους. Ως γνωστόν κάθε πολιτισμός θεσπίζει τις δικές τους αξίες και παιδεύει τα άτομα σε συνάρτηση με αυτές. Ο σύγχρονος πολιτισμός μέσα στον οποίο θα μεγαλώσει ένα παιδί είναι ο πολιτισμός του θανάτου. Δείτε τα παιγνίδια που παίζουν τα παιδιά μας και την οικείωσή του με το θάνατο. Όχι το δικό τους αλλά των άλλων. ...

Τηλε-χυδαιότητα

Ταπείνωση για ορεκτικό, κρέας και αίμα ως κυρίως πιάτο και πορνογραφία ως επιδόρπιο. Αυτό είναι το καθημερινό τηλεοπτικό μενού, που παραπέμπει στα όργια της ταινίας Σαλό ή στα όργια του Ντε Σαντ, εκεί όπου θύτες και θύματα βρίσκονται σε πλήρη συνενοχή, σε πλήρη σύμμιξη μέσα στο ίδιο μαρτύριο. Τα σκέφτομαι όλα αυτά καθώς εσχάτως βρίσκομαι συνεχώς ενώπιον της γενίκευσης σύμφωνα με την οποία «όλοι φταίμε» για την κρίση. Διαπιστώνω δε πως το πρόβλημα στον καιρό της κρίσης δεν είναι τόσο οι ουσιαστικές αλλά κυρίως οι συμβολικές ανισότητες. Διότι το μαρτύριο δεν το έχουν τόσο οι «πάνω» όσο οι «μεσαίοι», αυτοί οι οποίοι στον καιρό της «ευημερίας», αγοράζοντας σύμβολα και σημεία, όπως ένα πολλών αλόγων αυτοκίνητο, είχαν εξαλείψει πρόσκαιρα την ανισότητά τους με τους «πάνω». Τους βλέπω τώρα αποστερημένους από το συμβολικό τους κεφάλαιο, το οποίο αντικαθιστούν με την πορνογραφία! Ήδη βλέπω δύο κυρίες να αναπαράγουν τηλεοπτικά την «πορνοταινία» της μίας εξ αυτών. Τις βλέπω και θυμάμαι τον Μποντρι...

Γερμανικός φασισμός

Οι Ευρωπαίοι αρχίζουν πλέον να αντιλαμβάνονται τον γερμανικό φασισμό. Όχι δεν τον αποκαλούν ακόμα φασισμό, αλλά πρόβλημα! «Υπάρχει ένα γερμανικό πρόβλημα στην Ευρώπη» γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα; Ότι η Γερμανική ηγεσία έχει γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της την κοινοτική αλληλεγγύη και με πρόσχημα την οικονομική κρίση έχει μειώσει την αγοραστική δύναμη των Γερμανών εργαζομένων στο όνομα του ανταγωνισμού, «κλείνοντας», έτσι, την αγορά της στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η ίδια αύξησε κατακόρυφα της εξαγωγές της, γονατίζοντας κυριολεκτικά τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ. Σ’ αυτό ευνοήθηκε και από το ευρώ που είναι πολύ πιο αδύνατο σε σχέση με το παλαιό γερμανικό μάρκο, ενώ από τις χώρες της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, εξέλειπε το παραδοσιακό εργαλείο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που είναι η υποτίμηση του νομίσματος. Αλλά ακόμη χειρότερα, η Γερμανική ηγεσία μ’ έναν άκρως αυταρχικό και σχεδόν φασιστικό τρόπο διέπεται από την «παράλογη ιδέα», όπω...

Έλεγχος σκέψης

Δεν είναι τυχαία η αντίδραση των Ευρωπαίων στην «απειλή» της Ελλάδας ότι θα καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην περίπτωση που οι Βρυξέλλες συνεχίσουν την παρελκυστική πολιτική τους σχετικά με την οικονομική στήριξη της χώρας μας. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής χρειάστηκε, χθες, να επισείσει και πάλι το φόβητρο της προσφυγής στο ΔΝΤ. Αλλά γιατί οι ευρωπαϊκές ελίτ φοβούνται τόσο πολύ ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Διότι αυτή τη στιγμή λαμβάνει χώρα ένας «πόλεμος θέσεων» στην παγκόσμια σκακιέρα μεταξύ των ΗΠΑ, της Κίνας και της ΕΕ. Συγκεκριμένα, οι Αμερικανοί με αιχμή του δόρατος το ΔΝΤ δημιουργούν ένα μπλοκ από υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση. Η Γερμανία από την πλευρά της ελέγχει το μπλοκ των χωρών της ΕΕ με τρόπο που είναι πάρα πολύ επαχθής καθώς είναι πολύ μεγάλο το εμπορικό πλεόνασμά της σε βάρος των ευρωπαϊκών χωρών, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι αλληλέγγυες(δεν είναι τυχαία η επίθεση της γαλλίδας υπουργού Οι...

Big bank

Το Σύμπαν δημιουργήθηκε κατά μία εκδοχή από το Big bag. Η νέα οικονομική κρίση σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή θα λέγεται «big bank» και θα σημάνει την έκλειψη των μικρών τραπεζών! Ήδη στην Ελλάδα άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες για τη χρεοκοπία μικρών τραπεζών, οι οποίες ως φήμες και μόνο μπορούν να αποτελέσουν την αιτία της καταστροφής τους, εκ του γεγονότος και μόνο ότι πολλοί καταθέτες θα αρχίσουν να αποσύρουν τα χρήματά τους. Η άποψη αυτή βασίζεται στην αντίληψη ότι οι οικονομικές κρίσεις δεν είναι κάποιες τυχαίες, ανεξέλεγκτες καταιγίδες, αλλά σταθμισμένα οικονομικά εγχειρήματα που πραγματοποιούνται από κάποιες παντοδύναμες, παγκόσμιου βεληνεκούς τράπεζες, όπως η Goldman Sachs. Ήδη από τον περασμένο Ιούλιο το αμερικανικό περιοδικό Rolling Stone δημοσίευσε ένα άρθρο για την G. S. σύμφωνα με το οποίο μερικά «κεφάλια» της τράπεζας αυτής συνέλαβαν και πραγματοποίησαν όλες τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις από το 1920 και εξής. Το ως άνω περιοδικό είναι απολύτως έγκυρο και σοβαρό για όποιον τολμή...

Ελπίδα

«Όλοι φταίμε» ακούστηκε από τα τηλεοπτικά ηχεία, και δεν ήξερες αν ήταν για την οικονομική κρίση η γενίκευση ή για την πολιτιστική κατάντια του ελληνικού λαού, τον οποίο οι νεοβάρβαροι του χρήματος κρατούν χαυνωμένο, δείχνοντάς τον ύστερα ως τον υπαίτιο της κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας! Έτσι, συμβαίνει το παράδοξο να κραυγάζουν αυτοί που αφάνισαν τις πόλεις, το τοπίο και τη χώρα. Να εξαπολύουν μύδρους και μομφές αυτοί που μαζί με τις πόλεις κατέστρεψαν την ψυχή και τον χαρακτήρα των ανθρώπων της χώρας, βαφτίζοντάς τους όλους σε μια νύχτα επενδυτές της Σοφοκλέους και μετόχους του πλέον τυχοδιωκτικού και τζογαδόρικου καπιταλισμού. Να οιμώζουν για την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας αυτοί που ανήγαγαν σε ύψιστες αξίες την απληστία, την ανοικτιρμοσύνη, την ατιμία, το ψέμα, την υποκρισία και τη χαμέρπεια. Να μυξοκλαίνε αυτοί οι οποίοι και σήμερα ακόμη ακούνε πνευματικότητα και βγάζουν πιστόλι, αυτοί που ύψωσαν στον ουρανό, ως ύψιστη αρετή, την επιχειρηματικότητα, την αποτελεσματικότη...

Η πίστη

Βδομάδες τώρα ολόκληρη η Γαλλία είναι συγκλονισμένη από την εικόνα της Παναγίας που «κλαίει», χύνοντας δάκρυα από ελαιόλαδο. Πλήθος πιστών προσέρχονται για να δουν το θέαμα και να προσκυνήσουν παρά το γεγονός ότι η εικόνα παραπέμπει στην Ορθόδοξη και όχι στην καθολική Εκκλησία. Πως εξηγείται το φαινόμενο; Οι θρησκευτικές πίστεις επανέρχονται για να καλύψουν οντολογικά αλλά και πολιτικά κενά, διατείνεται ο Ρεζίς Ντεμπρέ. Η προσφυγή στην πίστη είναι μια «υποκειμενική τρέλα», ένας τρόπος αποφυγής της τρέλας με τη δημιουργία μιας ελεγχόμενης «τρέλας», όπως όταν δημιουργούμε την «αντιπυρά» για να σταματήσουμε τη φωτιά, λέει ο Κίρκεγκορ. Επιπλέον, η πίστη μπορεί να είναι και το μελισόκερο, αυτό που βάζουν στα αυτιά τους οι άντρες του Οδυσσέα του Έζρα Πάουντ, ως άμυνα μπροστά στο ολοκληρωτικό κενό, που δεν αντέχεται. Αντί, συνεπώς, για την κατάρρευση και το τίποτα που οδηγούν στον ριζικό ψυχωτικό αυτισμό «επιλέγουμε κάτι». Αυτό το κάτι τι, που μπορεί να είναι μία θρησκευτική ή μία πολιτική π...

Υπέρ αργίας

«Όπλο της Ελλάδας είναι ο σύγχρονος πολιτισμός» επισημαίνει ο Κ. Γαβράς. Και ο τρόπος ζωής –η άμεση επικοινωνία, η αλληλεγγύη η ανθρωπιά- θα προσθέταμε, αυτός ακριβώς που μέμφονται ένιοι των βορειο-ευρωπαίων, κυρίως Γερμανοί, και τον οποίο αναζητούν μυριάδες εκ των συμπατριωτών τους. Δυστυχώς, όμως, ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός συντελείται μακριά από τους τηλεοπτικούς προβολείς που προτιμούν να φέγγουν τα πορνεία παρά ό,τι δημιουργείται αθόρυβα, ανεπαίσθητα, συλλογικά, ό,τι είναι τρόπος και ζωή. Ναι, αυτός ο πολιτισμός έχει ανάγκη προβολής. Γιατί μία μορφή τέχνης είναι και η τέχνη της ζωής, η τέχνη του οράν και του εράν, η μέθεξης του Εν με το Παν, του Εγώ με το Εμείς, γιατί ο πολιτισμός είναι ένα σύνολο πρακτικών, μια πλειάδα πίστεων, ακόμη κι ένας τρόπος σκέψης. Αυτός ο τρόπος σκέψης γίνεται και τρόπος ζωής, όταν συναντά τον «κοινοτισμό», τον κοινοτικό πολιτισμό με την έννοια των νέων συλλογικοτήτων, που αντιμάχονται τον ακραίο ναρκισσισμό και τον κανιβαλικό ανταγωνισμό, αυτόν πο...

Μ. Γλέζος

Η βία του αστυνομικού εναντίον του συμβούλου της Εθνικής μας Αντίστασης κατά των Γερμανών, του Μανώλη Γλέζου, είναι η τυπική βία του αποκαλούμενου… απρόσωπου κρατικού μηχανισμού. Παρεμπιπτόντως, η ενέργεια του «οργάνου» ίσως και να ικανοποίησε τους κατιόντες των ναζιστών, που «φαντασιώνονται» σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Figaro την αγορά ελληνικών νησιών. Σημειωτέον ότι και το 1993 οι Γερμανοί μετά από την πρόταση δύο βουλευτών τους, «ονειρεύτηκαν» την αγορά της Μαγιόρκας από τους Ισπανούς! Αλλά πέραν τούτων, πώς άραγε να ερμηνεύσει κανείς τη βία που ασκήθηκε εναντίον του προέδρου της ΓΣΕΕ, του πρώτου τη τάξη συνδικαλιστή της Ελλάδας, από τους ίδιους τους εργαζόμενους-διαδηλωτές; Φαίνεται ότι ο κ. Παναγόπουλος έχει απολέσει την εμπιστοσύνη αυτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί και κατόπιν τούτου οφείλει να παραιτηθεί. Αλλά γιατί τόση βία; Ναι, ασφαλώς η βία είναι παντού αλλά έχει πάντα ένα λόγο, ένα κίνητρο για να παραχθεί. Ποια βία άσκησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ; Όσοι κάνουν διάκριση ...

Οι νεοφιλελεύθεροι

Σκληρά τα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά προς τι το σοκ; Η έκπληξη αφορά μόνο όσους έδωσαν πίστη στις προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ και του κ. Γιώργου Παπανδρέου, αφορά κι εκείνους που έδωσαν βάση στον παλαιό λαϊκό ου μην και σοσιαλιστικό χαρακτήρα του σημερινού κυβερνώντος κόμματος. Κανείς, όμως, δεν εξεπλάγη από εκείνους που θεωρούσαν ότι οι πολιτικές των δύο κομμάτων εξουσίας, ιδίως οι οικονομικές, δεν διαφοροποιούνται επ’ ουδενί. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν είναι γνωστό ότι αυτές διαμορφώνονται στις Βρυξέλλες. Τα νεοφιλελεύθερα, θατσερικού τύπου μέτρα, που έλαβε, συνεπώς, η κυβέρνηση, απλώς αντιστοιχούν στον πάγιο υπερ-νεοφιλελευθερισμό που επικρατεί στον πυρήνα της Ευρώπης, κυρίως στη Γερμανία. Γι’ αυτό το σοκ στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και σ’ εκείνους που το ψήφισαν είναι μεγάλο. Όσο για την αντίδραση του κ. Λοβέρδου, αυτή κινείται στην κατεύθυνση της «λεύκανσης» των μέτρων, ως εάν αυτά να μην έχουν πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα και να κινούνται στο πεδίο ενός αναγκαστικού «μον...

Εποπτεία από ΔΝΤ

Η Wall Street Journal επανέρχεται στο δείπνο των «μεγάλων κερδοσκόπων» του περασμένου Δεκεμβρίου στο Μανχάταν και στη συμφωνία τους για την «πτώση» του ευρώ και την επίτευξη της απόλυτης ισοτιμίας του με το δολάριο. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι ο Τζόρτζ Σόρος, στοιχηματίζοντας στην πτώση του ευρώ, θα κερδίσει 200 εκατομμύρια δολάρια, επενδύοντας μόνο 10 εκατομμύρια δολάρια. Κατόπιν τούτου τίθεται το ερώτημα, «ο Σόρος είναι πίσω από την κερδοσκοπία κατά της Ελλάδας;»(AgoraVox). Αυτή η ερμηνεία της κατάστασης, αν και έχει επιβεβαιωθεί από τα γεγονότα, παραμένει στην επιφάνεια των πραγμάτων και δεν εξηγεί την κρίση. Αντιθέτως, η άποψη του Ζακ Ατταλί μοιάζει ποιο πειστική. Σύμφωνα με τον γνωστό οικονομολόγο, από τη στιγμή που το G20 αποφάσισε στο Λονδίνο την έξοδο του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος(τράπεζες) από την κρίση μέσω των τεράστιων κρατικών ενισχύσεων, έχουμε τη μετατόπιση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία κατέστη πλέον κρίση των δημόσιων οικονομικών, ήτοι των δ...

Σοκ

Ένα πραγματικό ή τεχνητό γεγονός, όπως ένας πόλεμος, ένας σεισμός, ένας τυφώνας, το μεγάλο δημόσιο χρέος, η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας, το δημοσιονομικό έλλειμμα κ.ά., θεωρείται αξιοποιήσιμο, αφού το σοκ της κοινής γνώμης επιτρέπει την επιβολή αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Ποιες συντάξεις, ποιο ασφαλιστικό, ποια κεκτημένα δικαιώματα και ποια οικονομία; Η ύφεση της αμερικανικής οικονομίας αλλά και της ευρωπαϊκής (Γερμανίας και Γαλλίας) πληρώνεται από τους Έλληνες, τους Ισπανούς και γενικά τους νότιους. Τούτο πιστοποιεί το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας σήμερα έναντι της Ελλάδας και των άλλων χωρών. Αυτό σημαίνει ότι οι εξαγωγές της χώρας μας προς τη Γερμανία έχουν μειωθεί τραγικά. Η Naomi Klein στο βιβλίο της The Shock Doctrine. The Rise of Disaster Capitalism σημειώνει ότι πολλές κοινωνίες, εξουθενωμένες από διάφορες αιτίες, όπως η Ελλάδα από τις χρόνιες παθογένειές της αλλά και από την ύφεση των κεντρικών ευρωπαϊκών χωρών καθώς και από τις επιθέσεις των κερδοσκο...

Στερεότυπα

Η εικόνα μας, η μορφή μας είναι σημείο αναγνώρισης, σημείο του είναι μας. Αλλά τι είναι η Μορφή; Είναι η μάσκα που οι άλλοι μας επιβάλλουν και που είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε για να γίνουμε αποδεκτοί. Ο Γκομπρόβιτς θεωρεί ότι η μη αποδοχή της μάσκας που μας επιβάλλουν είναι μία μάχη «αντι-μορφής», είναι η απελευθέρωση από τις αλυσίδες του εξωτερικού κόσμου, από το βλέμμα των άλλων. Αλλά πως μας βλέπουν οι άλλοι, εμάς τους Έλληνες, εν μέσω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας; Υπό τη μορφή ανθρώπου που έχει τη συμπεριφορά τέττιγος. Θα θυμάστε τον αισώπειου μύθο του φιλόπονου μυρμηγκιού και του διασκεδάζοντος τεμπέλη τζιτζικιού. Ε, λοιπόν, οι Έλληνες εκτός από «απατεώνες», άλλο στερεότυπο που μαρτυρά την ευθεία συνέχεια από τον ανιόντα Οδυσσέα, είμαστε και υπερκαταναλωτικοί τεμπέληδες σύμφωνα με τον δυτικό Τύπο. Εν προκειμένω έχουμε την ανάπτυξη ενός ψευδούς δυτικού βλέμματος που παραπέμπει σε μία Ανατολή(Οριενταλισμός), όπου εντάσσεται και Ελλάδα και η οποία λόγω της άγριας γενίκ...