Η επανάσταση της ρομποτικής και ο νέος ολοκληρωτισμός

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 12.03.22 ]

2

Οι νέες τεχνολογίες, η ψηφιοποίηση, η τεχνητή νοημοσύνη και η ρομποτική, είναι οι όροι και τα στοιχεία μιας νέας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής επανάστασης, που αλλάζει τη σχέση κεφαλαίου και εργασίας.

Πριν, είχαμε τη βιομηχανική επανάσταση και πολιτικά την αστική επανάσταση, τον τεϊλορισμό και τη μετάβαση στον ανειδίκευτο, μαζικό εργάτη, που σήμανε μια νέα συνδικαλιστική οργάνωση, νέα γενικά συνδικάτα και μια νέα ιδεολογία. Τώρα έχουμε τη μετάβαση στον εργαζόμενο υψηλής εξιδίκευσης. Στη βιομηχανική επανάσταση η αλλαγή στη σχέση κεφαλαίου-εργασίας δεν ήρθε από τη διεύθυνση του εργοστασίου αλλά από το κράτος. Αυτό συνέβη με την εισαγωγή του κεϊνσιανισμού και την ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας(φορντισμός), που στόχευε στην αναγνώριση της δύναμης της εργασίας και την ταυτόχρονη ενσωμάτωσή της είτε μέσω της καταστολής (διατήρηση της τάξης) είτε μέσω της διαχείρισης της «ζήτησης». Έτσι οδηγηθήκαμε σε μία «κοινωνικοποίηση του κεφαλαίου»(Νέγκρι), στο μετασχηματισμό της κοινωνίας σε «κοινωνικό εργοστάσιο» και στην εμφάνιση μιας νέας ταξικής σύνθεσης και του λεγόμενου «κοινωνικού εργάτη». Η νέα αυτή σύνθεση εκφράστηκε με μία μορφή πάλης, που ξεπέρασε το εργοστάσιο και αμφισβήτησε όλες τις πλευρές διεύθυνησης της κοινωνίας από το κεφάλαιο. Γι’ αυτό το λόγο το κεφάλαιο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την κεϊνσιανή-φορντική μορφή διεύθυνσης και να αναπτύξει νέες μορφές, όπως ο νεοφιλελευθερισμός. Αυτή η μορφή διεύθυνσης οδηγεί στην αποκοινωνικοποίηση του κράτους, αλλά και του κεφαλαίου, το οποίο μοιάζει να αναπτύσσεται πέραν της ανθρώπινης κοινωνίας, καθώς τείνει (ως στόχος) να δημιουργήσει μια νέα, αυτή των ρομποτ.

Ποια, λοιπόν, είναι η σημερινή κοσμογονική αλλαγή; Το κεφάλαιο συνεχίζει να εξαρτάται από την εργασία αλλά μόνο ως εργατική δύναμη, την οποία βρίσκει στα ρομπότ και όχι στους ανθρώπους. Οι τελευταίοι παραμένουν αναγκαίοι ως εκφραστές της ζήτησης, ως καταναλωτές, ως αγοραστική δύναμη! Γι’ αυτό το λόγο τα αιτήματα, όπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, έχουν υιοθετηθεί πλέον και από το κεφάλαιο με επιτακτικό τρόπο.

Έχουμε συνεπώς μία μετατόπιση από ένα παράδειγμα ταξικής σύνθεσης σε ένα άλλο, από ένα παράδειγμα κυριαρχίας σ’ ένα άλλο. Και πάλι εδώ ο διαφοροποιημένος και συρρικνωμένος ρόλος του κράτους αλλά και των πολυεθνικών θεσμών (παγκοσμιοποίηση) είναι σημαντικός. Γιατί το μεν κράτος πρέπει να εγγυηθεί την αλλαγή, διατηρώντας την συνοχή της κοινωνίας των καταναλωτών (με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τα επιδόματα και την εργασία ορισμένου χρόνου), ενώ οι θεσμοί της παγκοσμιοποίησης (Παγκόσμια Τράπεζα, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, ΔΝΤ…) θα έχουν ως ρόλο να διατηρούν την ισορροπία στους πλανητικούς «πάνω». Δεν είναι τυχαίο ότι η σύνθεση και η επιρροή σ’ αυτούς τους θεσμούς είναι σημείο τριβής και γεωπολιτικής αντιπαράθεσης (κυρίως μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ, καθώς η Ρωσία περιλαμβάνεται γεωπολιτικά στο ζωτικό χώρο της Κίνας).

Συνεπώς, το πλανητικό κεφάλαιο δεν θα έχει σε λίγο ανάγκη την ανθρώπινη κοινωνία ως κοινωνία της εργασίας, αλλά μόνο ως κοινωνία της κατανάλωσης. Υπ’ αυτή την οπτική, οι «πάνω» θα είναι «αόρατοι» και οι «κάτω» θα έρθουν αντιμέτωποι με τους νέους τους εχθρούς, που θα είναι μία «παρα-κοινωνία» ρομπότ με νοημοσύνη. Με άλλα λόγια οι «εμφύλιοι πόλεμοι» των «κάτω» (δες Homo americanus, 2008), τώρα θα συμβούν μεταξύ επιδοτούμενων-ανθρώπων (των "περιττών" των ολοκληρωτισμών, σύμφωνα με την Χάνα Άρεντ) και ρομπότ-"δούλων"! Σ' αυτό πλαίσιο το παράδειγμα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας θα καταστεί το "νέο" πολιτικό και κοινωνικό υπόδειγμα του κεφαλαίου...

Χόρχε, Predator, Cambridge Analytica: Η δημοκρατία σε κίνδυνο

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 17.02.23 ]

---

 Ακόμη και η κολοβή αστική δημοκρατία κινδυνεύει. Cambridge Analytica, Predator, Jorge, NSA, επισυνδέσεις-ΕΥΠ, υποκλοπές, χάκινγκ, παραπληροφόρηση, θεωρίες μίσους, κατασυκοφάντηση πολιτικών αντιπάλων, δολοφονία χαρακτήρων με ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης (στην Ελλάδα είναι σχεδόν πλήρως ελεγχόμενα από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα) και τον «στρατό» από ψεύτικα προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα (χιλιάδες ro-bots), που βομβαρδίζουν καθημερινά με ειδήσεις και σχόλια τα οποία λόγω της τεράστιας επανάληψης αποκτούν τη δύναμη της «αλήθειας»!

Η εξέλιξη θέτει τη δημοκρατία σε κίνδυνο. Η ποικιλότροπη «νόθευση» της εκλογικής διαδικασίας και η ανάπτυξη ενός νέου ολοκληρωτισμού καθώς και ενός μετανεωτερικού, ψηφιακού φασισμού, είναι πλέον επί θύραις. Σε 33 χώρες η ισραηλινή εταιρεία Team Jorge επηρέασε την εκλογική διαδικασία υποκλέπτοντας μέηλ, συκοφαντώντας τους πολιτικούς αντιπάλους των πελατών της, παραπληροφορώντας, στέλνοντας εκατομμύρια αυτοματοποιημένα μηνύματα στα κοινωνικά δίκτυα, κάνοντας «δολιοφθορές» κ.ά.

Οι διάφορες «εταιρείες» της «μαύρης» πολιτικής επιρροής συνεργάζονται μεταξύ τους. Η βρετανική εφημερίδα The Guardian δημοσιεύει την είδηση της συνεργασίας της ισραηλινής εταιρείας «Χόρχε» με την γνωστή για το σκάνδαλο της χρήσης εκατομμυρίων λογαριασμών του Fb, Cambrige analytica!

Στην Κένυα ο λογαριασμός υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές στην τηλεφωνική εταιρεία Telegram παραβιάστηκε. Η περίπτωση της παρακολούθησης του Ν. Ανδρουλάκη κινείται στο ίδιο μήκος κύματος.

Ο Rachid M'Barki, ένας από τους μακροβιότερους παρουσιαστές γαλλικού τηλεοπτικού καναλιού, τέθηκε σε «διαθεσιμότητα» καθώς αποδείχθηκε ότι συνδεόταν με την ομάδα «Χόρχε»(Jorge). Η ομάδα «Χόρχε» πουλά υπηρεσίες πειρατείας (χάκινγκ) και παραπληροφόρησης σε πολιτικούς και εταιρικούς πελάτες που θέλουν να διεξάγουν σκοτεινές εκστρατείες επιρροής. Ο Jorge, ή "J" (Ταλ Χανάν), όπως υπέγραφε πολλά από τα email του, λειτουργούσε χωριστά από την Cambridge Analytica. Αλλά η ομάδα του συντονιζόταν και εργαζόταν μαζί με τη βρετανική εταιρεία συμβούλων, σε μια μυστική αποστολή που στόχευε στην επανεκλογή του τότε προέδρου της Νιγηρίας, Γκούντλακ Τζόναθαν και τη δυσφήμιση του αντιπάλου του, του τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Muhammadu Buhari.

Η Cambridge Analytica και η ομάδα Jorge εργάζονταν «παράλληλα» για τον ίδιο πελάτη και συντονίζονταν (δες επισυνδέσεις ΕΥΠ και παρακολουθήσεις των ίδιων προσώπων από την Predator στην Ελλάδα). 

Δεκάδες email που διέρρευσαν στον Guardian και τον Observer έριξαν φως στον κρυφό συντονισμό μεταξύ της Cambridge Analytica και της ομάδας Jorge στη Νιγηρία. 

Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Τζόναθαν γνώριζε είτε την Cambridge Analytica είτε τις επιχειρήσεις του Team Jorge να τον επανεκλέξει γράφει ο Guardian (Ο Τζόναθαν δεν ήξερε, που θα έλεγε και ο Μητσοτάκης!).

Όμως τα email αποκαλύπτουν τις κρυφές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για να ενισχύσουν την εκλογική τύχη του Τζόναθαν και τους τρόπους με τους οποίους οι δύο ομάδες, ειδικευμένες στις «μαύρες» τεχνικές της πολιτικής «πειθούς» συνδέθηκαν μεταξύ τους, με συναντήσεις στο Λονδίνο, το ελβετικό θέρετρο του Νταβός και την πρωτεύουσα της Νιγηρίας, Abuja. Οι επικοινωνίες φαίνεται να πραγματοποιήθηκαν με τους κρυπτογραφημένους λογαριασμούς Hushmail ή με ειδικές συσκευές που χρησιμοποιούνται για ασφαλείς τηλεφωνικές κλήσεις.

Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι δίνουν την απάντηση σε ένα μυστήριο που έχει διαρκέσει από το 2018, όταν ο Guardian και ο Observer ανέφεραν για πρώτη φορά πώς ένας «ισραηλινός εργολάβος» προμήθευσε το προσωπικό της Cambridge Analytica που εργαζόταν στις εκλογές στη Νιγηρία με εμπιστευτικό υλικό που προφανώς είχε κλαπεί από την εκστρατεία του Buhari.

Σκοτεινές τεχνικές πολιτικής πειθούς

Ο Χαναν (Χόρχε) φαίνεται να ασχολείται με τις σκοτεινές τέχνες της πολιτικής πειθούς από το 1999. Αυτό άλλαξε την Τετάρτη, όταν ο Guardian και άλλα μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν εικόνες που τραβήχτηκαν από τρεις ρεπόρτερ που υποδύθηκαν τους πελάτες και συνάντησαν τον Hanan (Χόρχε). Οι δημοσιογράφοι κατέγραψαν τον Hanan καθώς έκανε παρουσιάσεις, slideshow και παρουσιάσεις σχετικά με τις υπηρεσίες που προσφέρει η ομάδα του («Χόρχε») για να επηρεάσει τις εκλογές. Οι πελάτες δεν είναι απαραίτητα ένας πολιτικός, αλλά θα μπορούσε να είναι ένας πολύ πλούσιος φίλος του πολιτικού, καθώς οι υπηρεσίες που προσφέρονται είναι πολύ ακριβές. Τα μυστικά πλάνα καταγράφουν τον Χανάν (Χόρχε) να επιδεικνύει τεχνικές χάκινγκ σε λογαριασμούς Gmail και Telegram προκειμένου να αποκτήσει πληροφορίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον ενός πολιτικού αντιπάλου, όπως του Buhari στην Κένυα. Επίσης αναφέρεται η δολιοφθορά στα τηλέφωνα του κόμματος All Progressives (APC) του Buhari, που  μπλοκαρίστηκαν την ημέρα των εκλογών καθώς βομβαρδίστηκαν με χιλιάδες κλήσεις! Έτσι δεν υπήρχε η δυνατότητα να λάβουν ή να κάνουν κλήσεις την κρίσιμη ημέρα των εκλογών! Οι δημοσκοπήσεις ήταν επίσης ένας τρόπος επηρεασμού της κοινής γνώμης.

Μετά από αυτά, δεν είναι δικαιολογημένοι οι φόβοι ενός νέου ολοκληρωτισμού; Πώς μπορούμε να απαντήσουμε σ’ αυτό το γεγονός; Ο Βιριλιό στο βιβλίο του: Η πληροφορική βόμβα, αναφέρει πως «Μετά την ατομική βόμβα και την ενεργοποίηση επί σαράντα χρόνια μιας γενικευμένης πυρηνικής αποτροπής, η πληροφορική βόμβα… θα απαιτήσει πολύ σύντομα την εγκαθίδρυση μιας νέου τύπου αποτροπής, κοινωνικής τούτη τη φορά…».

Η δημοκρατία έχει καταστεί μία επίπλαστη εικόνα… Η υπεράσπισή της είναι πλέον πρωταρχικής σημασίας.

ΥΓ. Γι' αυτό ο αγώνας για την απελευθέρωση του δημοσιογράφου Τζούλιαν Άσανζ είναι αγώνας για την δημοκρατία

Πολυδύναμη αποθήκη ανθρώπων που τους έκλεψαν την αξιοπρέπεια

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 27.01.23 ]

---

Οδός Σταδίου. Ένας ξεσπιτωμένος άνθρωπος περνάει την πρώτη νύχτα του στο δρόμο. Επιλέγει να μείνει πίσω από την Τράπεζα της Ελλάδος, στην αυλή του «σπιτιού» των τοκογλύφων. Είναι η πρώτη νύχτα του ως άστεγος. Ντρέπεται. Δεν έχει σπίτι, δεν έχει Πρόσωπο.

Εκεί τον συναντούν οι «άνθρωποι του «Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων» κατά τη διάρκεια του «Street Work», που πραγματοποίησαν το πρωί της Πέμπτης, σε δύσκολες συνθήκες λόγω της κακοκαιρίας», αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Η Καθημερινή». «Στην οδό Σταδίου, πίσω από το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος, εντόπισαν έναν άνδρα περί τα 60, ο οποίος μόλις είχε περιέλθει σε κατάσταση αστεγίας – ήταν η πρώτη του ημέρα στον δρόμο. Είχε μαζί του, μάλιστα, μία βαλίτσα, καθώς είχε φύγει από ένα ξενοδοχείο και σήμερα θα ήταν η πρώτη νύχτα του στον δρόμο. Η ομάδα του «Street Work» τον προσέγγισε, τον ενημέρωσε για το Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων στην πλατεία Βάθη, το οποίο δεν γνώριζε. Η συζήτηση, αλλά και η όλη στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», ήταν εξαιρετικά συγκινητική, καθώς ο κύριος έβαλε τα κλάματα και ευχαριστούσε τους ανθρώπους του ΚΥΑΔΑ. «Αμέσως μάζεψε τη βαλίτσα του και έφυγε για το Πολυδύναμο» ανέφερε άνθρωπος που συμμετείχε στο Street Work, για να προσθέσει: «Ηταν πολύ συγκινητική στιγμή».»!

Το ρεπορτάζ δεν λέει αν τα «κοράκια» πήραν το σπίτι του ανθρώπου, αν είχε δουλειά, αν τον απέλυσαν ή χρεοκόπησε, γιατί βρέθηκε σ’ αυτή την κατάσταση. Αυτά δεν ενδιαφέρουν τον δημοσιογράφο και την δεξιά εφημερίδα. Η συντηρητική λογική τους δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν ότι ο άνθρωπος δεν έχασε μόνο το σπίτι του, έχασε και το Πρόσωπό του, την αξιοπρέπειά του. Γι’ αυτό έκλαιγε άθλιοι! Γι’ αυτό η ευαισθησία και η αλληλεγγύη σας παραπέμπουν στην αλληλεγγύη του φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας που ταπεινώνει τον δέκτη και διαφθείρει τον δωρητή. Γι’ αυτό λέω ότι το Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων είναι μια αποθήκη ανθρώπων που τους έκλεψαν το Πρόσωπο, που τους κλέψατε την αξιοπρέπεια, φαρισαίοι…

Το μυαλό είναι ο στόχος

Εδώ η εξουσία (η 4η που κατέχει η 1η) επιδίδεται σε «παραγωγή της άγνοιας» και «παραπλάνησης», στοχεύοντας στο μυαλό και το «σώμα» των εξουσιαζόμενων, ακόμη και των «εκτός», των αποκλεισμένων, με σκοπό την «κατασκευή» ή τη «διάπλαση των προτιμήσεων» που διαμορφώνουν την εκούσια συμμόρφωση ή υποταγή στην αθέμιτη κυριαρχία των ισχυρών. Η άσκηση αθέμιτης κυριαρχίας παρατηρείται κυρίως στο συμβολικό πεδίο της επικοινωνίας, των ιδεών, των πεποιθήσεων και της κατήχησης, και καθορίζεται από τη βιομηχανία της συνείδησης μέσω των ΜΜΕ.

Εν προκειμένω, μέσω του ελέγχου της πληροφόρησης, των μέσων μαζικής επικοινωνίας και της κοινωνικοποίησης, ελέγχονται οι σκέψεις και οι επιθυμίες και, έτσι, επιβάλλονται σε «κάποιους» οι επιθυμίες, που η εξουσία θέλει να έχουν. Η «αυτοεγκατάλειψη», η «αδράνεια» και η αποπολιτικοποίηση είναι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας. Υπ’ αυτή την οπτική έχουμε μία εκούσια συμμόρφωση και ενδεχομένως και μία συνέργια ληστών και ληστευόμενων, καταπιεστών και καταπιεζόμενων αφού θεωρείται ότι η λύση στο πρόβλημα του ξεσπιτώματος από τα Funds και τους servicers είναι η «Πολυδύναμη Αποθήκη Αστέγων»!

 Για να επιβεβαιωθεί ο Αμάρτυα Σεν που έλεγε ότι «οι πιο κραυγαλέες μορφές ανισοτήτων κι εκμετάλλευσης διαιωνίζονται στον κόσμο χάρη σε συμμαχίες (της εξουσίας) με στερημένους κι εκμεταλλευόμενους». Και αυτό γιατί «Η δυσφορία αντικαθίσταται από την αποδοχή, η απελπισμένη εξέγερση από την κομφορμιστική ηρεμία… και τα βάσανα κι ο θυμός από την εύθυμη καρτερία». Εδώ έχουμε μία χρόνια συνδυασμένη λειτουργία εκμαυλισμών και εκφοβισμών, που καταλήγει στη «συνήθεια» (habitus) του Μπουρντιέ (ότι έτσι λειτουργούν τα πράγματα), η οποία επιτυγχάνεται με μία ήπια, συμβολική βία, που «είναι ανεπαίσθητη και αφανής ακόμη και στα θύματά της». Όλα μέσω αυτής της «αυθόρμητης προσαρμογής» μοιάζουν αυτονόητα. Όλα φυσικοποιούνται και οι «κάτω», οι ξεσπιτωμένοι και οι χωρίς Πρόσωπο συναινούν στη ληστεία και τον βιασμό τους, όπως τα θύματα του Ντε Σαντ.

*Η φωτογραφία είναι αρχείου

Τεχνητή νοημοσύνη: παράδεισος ή δυστοπία;

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 13.02.23 ]

---

«Φοβάμαι ότι η τεχνητή νοημοσύνη ίσως αντικαταστήσει τους ανθρώπους εξολοκλήρου… Φοβάμαι ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα…» δήλωνε ο Στήβεν Χόκινγκ (συνέντευξή στο περιοδικό «Wired»). Στο ίδιο μήκος κύματος με τον σπουδαίο αστροφυσικό η φιλόσοφος Χάνα Άρεντ έλεγε πως «αν διαχωριστεί η γνώση από την κριτική σκέψη τότε ο άνθρωπος κινδυνεύει να γίνει δούλος των τεχνικών δημιουργημάτων του.».

Η ψηφιακή και ρομποτική επανάσταση τείνει να μεταβάλλει βαθιά την αντίληψη και την προσέγγιση του κόσμου γύρω μας. Η μαζική ψηφιοποίηση σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και του κράτους σηματοδοτεί την είσοδό μας σε μια περίοδο μετάβασης, όπου το διακύβευμα είναι ο χαρακτήρας της ίδιας της κοινωνίας, η ύπαρξη της ίδιας της δημοκρατίας αλλά και του ίδιου του ανθρώπου, όπως τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Ο κόσμος αλλάζει, αλλά δεν αλλάζει μονοσήμαντα, καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο να  αλλάξει προς όφελος του ανθρώπου συνολικά, όλων των ανθρώπων, αλλά μπορεί να αλλάξει και προς όφελος των ελίτ, των λίγων, αυτών που θα έχουν πρόσβαση στην γενική τεχνητή νοημοσύνη. Η τελευταία εκδοχή θα σημάνει την κόλαση για τους «από κάτω», και τον εκφυλισμό της δημοκρατίας, όχι απλά σε μία μεταδημοκρατία, αλλά σ’ έναν ολοκληρωτισμό που δεν έχει γνωρίσει ποτέ ξανά ο κόσμος.

Ουσιαστικά βρισκόμαστε στη φάση της μετάβασης, της αναμονής, όπου λαμβάνει χώρα ένας πόλεμος θέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι νεοφιλελεύθεροι («από πάνω») επιλέγουν την μετάβαση προς όφελος δικό τους, των λίγων, επιλέγοντας ως βασικό εργαλείο τον ιδιωτικό τομέα (πανεπιστήμια, νοσοκομεία κ.ά.) σε βάρος του δημόσιου.

Σ’ αυτή τη φάση τα κράτη αποφασίζουν για το σχήμα μιας κοινωνίας όπου η εργασία θα γίνει ιδιαίτερα περιορισμένη λόγω της ψηφιακής και ρομποτικής επανάστασης: όπου όλοι πρέπει να έχουν ένα ελάχιστο εισόδημα (επιδοματική πολιτική). Αυτές οι ιδέες μπορεί να φαίνονται υπερβολικές στην Ελλάδα της κρίσης ή της μετακρίσης, αλλά βρίσκονται στην καρδιά της σκέψης των οικονομολόγων που μελετούν τις συνέπειες της ψηφιακής και της ρομποτικής επανάστασης στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Βεβαίως, μπορεί κανείς να αυξήσει την ποιότητα της κατάρτισης και να εντοπίσει την απασχόληση υψηλής προστιθέμενης αξίας, αλλά μετά από λίγο θα πρέπει να επανεξετάσει ολόκληρη την οργάνωση των εταιρειών που προέρχονται από την «παλαιά βιομηχανική εποχή».

 Όμως, όπως προείπαμε, για να οδηγήσει το κράτος την επανάσταση σε όφελος των πολλών πρέπει να έχει και τον ανάλογο πολιτικό χαρακτήρα (που θα επιλέξει το δημόσιο ως εργαλείο της μετάβασης). Είναι κρίσιμης σημασίας λοιπόν, ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, αν θα είναι υπέρ εκείνων που εκφράζουν τους πολλούς και όχι υπέρ εκείνων που εκπροσωπούν τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές ελίτ. 

 Στο τομέα της εργασίας, πολλές μεγα-επιχειρήσεις επιδιώκουν ήδη να εφαρμόσουν στους εργαζόμενους την τεχνολογία των μικροτσιπς. Είδαμε πρόσφατα την Amazon να επιχειρεί να επιβάλλει στους εργαζόμενους ένα «βραχιολάκι» με το οποίο θα τους ελέγχει αλλά και θα τους κατευθύνει ανά πάσα στιγμή. Αυτή η τάση θα μετατρέψει τους ανθρώπους σε cyborgs, οπότε δεν έχουμε να κάνουμε απλά με ένα μεγα-πρόβλημα, αλλά για μια δυστοπία στην οποία οδηγεί ο καπιταλισμός τους εργαζόμενους. Αναφέρομαι στη βιοπολιτική που θα μας μετατρέψει σε «Μεταανθρώπους», δηλαδή σ' έναν άνθρωπο που θα είναι ολοκληρωτικά ελεγχόμενος. 

Συνεπώς, η ψηφιακή επανάσταση ή θα είναι υπέρ των πολλών ή θα είναι μια δυστοπία, μία κόλαση για τους πολλούς και ο παράδεισος για τους λίγους, τις οικονομικές ελίτ. Γι’ αυτό οι τελευταίες, μαζί με τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς εκπροσώπους τους, θέλουν την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους και τον αποκλεισμό των πολλών από την ΠΡΟΣΒΑΣΗ στις τεχνολογίεςτης της γενικής τεχνητής νοημοσύνης. Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ αυτή θα είναι βασική προτεραιότητα και αίτημα που καλούνται "οι από κάτω" , το 99% των πολιτών να διεκδικήσουν αγωνιστικά...

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Η δεξαμενή μίσους που λέγεται Charlie Hebdo

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 08.02.23 ]

---

Μια μάνα γεννάει το παιδί της κάτω από τα χαλάσματα και ύστερα πεθαίνει. Ένα μικρό κορίτσι στέκεται ασπίδα προστασίας στον μικρό αδερφό της. Ένας χαροκαμένος πατέρας με χαμένο βλέμμα κρατάει επί ώρες το χέρι της 15χρονης νεκρής του κόρης. Πιο κει, η ζωή και ο θάνατος ανασύρονται μαζί από τα ερείπια. Εικόνες της φοβερής τραγωδίας στη νοτιοδυτική Τουρκία και τη βόρεια Συρία, που συγκλονίζουν κάθε άνθρωπο, εκτός από τα ανθρωπόμορφα κτήνη. Μιλώ για τις σάπιες από μίσος ψυχές που επιχαίρουν για τον πόνο των ανθρώπων, για τους φασίστες, για τους φονταμενταλιστές ισλαμοφοβικούς, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Αναφέρομαι στο φρικτό περιοδικό Charlie Hebdo, αυτό που κάποτε προκάλεσε σάλο με τα σκίτσα του Μωάμεθ, και πολλοί ακροκεντρώοι υπερασπιζόταν τότε στο όνομα της «ελευθερίας της έκφρασης», το περιοδικό αυτό λοιπόν δημοσίευσε ένα σκίτσο με τα ερείπια που προκάλεσε ο σεισμός και λεζάντα: «Σεισμός στην Τουρκία-Ούτε που χρειάζεται να στείλουμε τανκς!». Απίστευτη, κτηνώδης μισανθρωπία. Ο δυτικός φονταμενταλισμός και ο φανατισμός της Ανατολής χρειάζονται το «Σαρλί Εμπντό» για να τους τροφοδοτεί με μίσος.     

Κάποιοι επικρίνουν το «Σαρλί Εβντό», επικαλούμενοι τον γαλλικό Διαφωτισμό. Παραδόξως, όμως, τόσο ο δυτικός φονταμενταλισμός όσο και η μουσουλμανικός φανατισμός είναι προϊόντα της δυτικής νεωτερικότητας και των μονοσήμαντων δογμάτων της (βιβλίο του Τζον Γκρέι). 

Οι δυτικές αξίες, που φαίνεται ότι αντιμάχονται τις ανατολικές, έχουν την ίδια βάση με αυτές. Ο ισλαμικός φονταμενταλιστικός μύθος έχει την ίδια αφετηρία με το μύθο για την αλλαγή του κόσμου που είναι η βάση των δυτικών πολιτισμικών και πολιτικών αξιών. Ο δυτικός φονταμενταλισμός όσο και το Ισλαμικό Κράτος είναι προϊόντα της δυτικής νεωτερικότητας.

Ο σημερινός ιδιότυπος και ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ισλάμ είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος. Οι Αμερικανοί πιστεύουν με θρησκευτικό τρόπο πως η αμερικάνικη κοινωνία είναι το «μοναδικό βιώσιμο μοντέλο» ανθρώπινης ανάπτυξης. Αλλά και στην Ευρώπη υπάρχει ένας αντίστοιχος «θρησκευτικός τρόπος», που μπορεί να μην είναι προτεσταντικός αλλά υπερασπίζεται με θρησκευτικό φανατισμό τις «δυτικές αξίες», την «ελευθερία της έκφρασης» ακόμα κι αν προσβάλλει τον Άλλο! Η Δύση εκλαμβάνει τον εαυτό της ως το μοναδικό μοντέλο ενός οικουμενικού πολιτισμού. Μόνο που αυτό πίστευαν και οι ναζί, θεωρώντας πως όσοι δεν υπάκουαν σ' αυτή την αντίληψη έπρεπε να εξαφανιστούν!
Το γεγονός ότι τα δύο μοντέλα «φανατισμού» και «σωτηρίας του κόσμου» όχι μόνο αντιμάχονται αλλά έχουν και την ίδια ιδεολογική αφετηρία, εμφαίνεται στη συνεργασία τους... Οι τζιχαντιστές του ISIS είναι νέοι που οι Αμερικανοί στρατολόγησαν προκειμένου να χτυπήσουν τον Άσαντ. Οι μιντιακοί στρατολογητές προετοίμασαν τον πόλεμο, επικαλούμενοι δυτικές αξίες και νοήματα που υπάρχουν τόσο όσο και τα ανύπαρκτα χημικά του Άσαντ ή τα δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν. Οι ίδιοι ενίσχυσαν την Αλ Κάιντα προκειμένου να χτυπήσει τους σοβιετικούς στο Αφγανιστάν, και η οποία στράφηκε στη συνέχεια εναντίον του Φρανκενστάιν δημιουργού της. Οι ίδιοι χρησιμοποιούν ή ανέχονται την στρατιωτική δραστηριότητα τον Ερντογάν (σύμμαχο του ISIS) στη Συρία, στη Λιβύη αλλά και στον Καύκασο.

Τώρα ο νέος «δαίμονάς» τους θα είναι ο πρώην σύμμαχός τους, ο φονταμενταλιστής Ερντογάν, που βλέπει τον εαυτό του σαν "νέο Μωάμεθ". Μαζί του δαιμονοποιούνται και τα αθώα θύματα του εγκέλαδου.

Ο ρόλος του «Σαρλί Εβντό» δεν είναι τυχαίος, είναι μία δεξαμενή μίσους που προετοιμάζει το έδαφος της νέας σταυροφορίας των Δυτικών… Είναι οι μακελάρηδες που κάνουν τα γεωπολιτικά τους παίγνια, χλευάζοντας την τραγωδία των απλών ανθρώπων... Σε τι διαφέρουν από τους ναζί;