Η Καϊλή είναι η κορυφή του παγόβουνου

 «Αυτοί είναι οι σοσιαλιστές» πανηγυρίζει στον ΣΚΑΪ ο Κουμουτσάκος, ξεχνώντας ότι με την ίδια κατηγορία που διώκεται η Καϊλή, κατηγορείται και ο ομοϊδεάτης του πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, στελέχη του Λαϊκού Κόμματος, μεγαλοπαράγοντες της FIFA, και πολλοί άλλοι. Η «συμμορία» είναι μεγάλη και είναι αποτέλεσμα ενός συστήματος όπου ισχύει το δόγμα ότι «Όλα πωλούνται και ξεπουλιούνται, ακόμα και ο εαυτός» (Μαρκ Τουαίν), όπου επικρατεί η αντίληψη ότι όλα γίνονται με το χρήμα και για το χρήμα. Το χρήμα, λοιπόν, σε κάνει Καϊλή. Το χρήμα σε κάνει Σαρκοζί. Το χρήμα κερδίζει τις επιλογές (Μουντιάλ), το χρήμα κερδίζει και τις εκλογές. 

Σύμφωνα με την ομοσπονδιακή εισαγγελία του Βελγίου, οι ερευνητές υποπτεύονται ότι «μια χώρα του Κόλπου επηρεάζει τις οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πληρώνοντας σημαντικά χρηματικά ποσά ή προσφέροντας σημαντικά δώρα σε τρίτους με πολιτική θέση ή/και στρατηγική σημασία στο ευρωπαϊκό Βουλή». Όμως το φαινόμενο δεν είναι μεμονωμένο. Η πολιτική αντιπροσώπευση εξαντλείται σήμερα στην εκπροσώπηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, λέει ο Νόαμ Τσόμσκι. Τις εκλογές τις κερδίζουν εκείνοι που καταφέρνουν να εξαγοράσουν τα «πακέτα ψήφων» των «από κάτω», σημειώνει ο Λέστερ Θόροου. Το πολιτικό σύστημα λειτουργεί συνολικά «προς όφελος λίγων μεγάλων συμφερόντων», σημειώνει και ο πολύς Πωλ Κρούγκμαν. Και ο πολιτικός ανταγωνισμός έχει καταστεί πλέον ένας ανταγωνισμός στη διαφθορά (εξαγορά των πολιτικών). Γι’ αυτό κάποιοι αναζητούν τα αντίπαλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα πίσω από την σύλληψη της Καϊλή και των άλλων.

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde γράφει ότι στο Μουντιάλ του Κατάρ έχουμε «τα επεισόδια μιας ατέλειωτης σύγκρουσης, που συνδυάζει λόμπι, κατασκοπεία, δολιοφθορά και διαφθορά. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους αυτής της υπερπαραγωγής, του οποίου ο προϋπολογισμός ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, υπάρχει μια αρμάδα διπλωματών και συμβούλων του Κατάρ, που είναι αποφασισμένοι πάση θυσία να πετύχουν το Μουντιάλ «του» και εκείνοι των αντιπάλων του από τον Κόλπο, που κάνουν τα πάντα για να το αποτρέψουν.». Ποιοι είναι οι αντίπαλοι του Κατάρ στον Κόλπο; Το μυαλό όλων πηγαίνει αμέσως στην Σαουδική Αραβία, ο ηγεμόνας της οποίας επέλεξε, όχι τυχαία, να συναντηθεί αυτές τις μέρες, που γίνεται το Μουντιάλ, με τον ηγέτη της Κίνας. Είναι ο ίδιος που έχει  προκαλέσει την οργή του Τζο Μπάιντεν καθώς συντάχθηκε με τη Ρωσία, μειώνοντας την παραγωγή πετρελαίου, μια κίνηση που ενίσχυσε τον Βλαντιμίρ Πούτιν.  

Μην λησμονούμε επίσης ότι το Κατάρ κέρδισε με δεκατέσσερις ψήφους έναντι οκτώ τον κύριο ανταγωνιστή του για τη διοργάνωση του Μουντιάλ, που ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για "A coup de brilliance", έλεγαν τότε οι υποστηρικτές του εμιράτου. «Περιμένετε», απαντούσαν οι αντίπαλοι, καθώς οι φήμες για δωροδοκίες φούντωναν.

Να το επαναλάβουμε, λοιπόν, η Καϊλή είναι η «κορυφή του παγόβουνου» της ατέλειωτης σύγκρουσης, που συνδυάζει λόμπι, κατασκοπεία, δολιοφθορά και διαφθορά στο πλαίσιο των γεωπολιτικών συμφερόντων του σύγχρονου (κατασκοπευτικού) καπιταλισμού.

Ας δούμε τα γεγονότα:

Τον Ιούλιο του 2022 η #Καϊλή αποθεώνει το «αγορασμένο και ματωμένο Μουντιάλ» του Κατάρ με τους 6.500 νεκρούς εργάτες. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου συλλαμβάνεται για διαφθορά και σύσταση συμμορίας. Τον Δεκέμβριο του 2010 ο Νικολά Σαρκοζί υμνεί τη «μείζονα στρατηγική και πολιτική επιλογή» να γίνει το Μουντιάλ σε «μια μουσουλμανική χώρα». Το ίδιο έκανε και στις 11 Δεκεμβρίου 2012, στο Doha Goals. Μια δεκαετία μετά, η γαλλική Δικαιοσύνη ερευνά το ρόλο του Νικολά Σαρκοζί, που κατηγορείται για «ενεργητική και παθητική διαφθορά», «ξέπλυμα μαύρου χρήματος» και χρηματισμό σχετικά με την επιλογή του Κατάρ να διοργανώσει το Μουντιάλ. Είναι περιττό να αναφερθούμε στο σκάνδαλο των δωροδοκιών των παραγόντων της FIFA. Η χώρα αυτή εξαγοράζει ό,τι κινείται (ιδιοκτήτης μεταξύ άλλων και της Παρί Σεν Ζερμέν των Μέσι, Νεϊμάρ, Εμπαπέ), γράφει η Le Monde.

Και δεν είναι μόνο η Καϊλή που χαρακτήρισε «μπούλινγκ» εναντίον του Κατάρ τις κατηγορίες για τον φρικτό θάνατο 6.500 εργατών στα εργοτάξια των σταδίων. Ο Μ. Πλατινί είχε κατηγορήσει ομοίως τους Βραζιλιάνους ότι περίμεναν το μουντιάλ για να διαδηλώσουν κατά της διοργάνωσης και για το θάνατο εργατών στα υπό ανέγερση στάδια! Το ίδιο και χειρότερα ο Edson Arantes do Nascimento, ο περίφημος Πελέ, ο πρέσβης του Μουντιάλ και της… Coca-cola, θεώρησε ότι είναι «νορμάλ» ο θάνατος ενός εργάτη στο υπό ανέγερση στάδιο του Σάο Πάολο (24/3/2014)!

Το «βρώμικο χρήμα» ξεπλένει τα πάντα!

Στο κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό πρότυπο, το χρήμα από μέσο έγινε σκοπός. Στον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο, ακόμα και στον κλασσικό αθλητισμό, παντού ο σκοπός είναι πλέον η νίκη-χρήμα. Το γυμνασμένο σώμα και δη το ντοπαρισμένο έγινε το «μέσο»! Το κέρδος, συνεπώς, ταυτίζεται πλέον με την αέναη και χωρίς όρια συσσώρευση. Κι όμως κάποτε ο καπιταλισμός είχε «ηθική», δηλαδή όρια. Τι συνέβη και αποσυνδέθηκε πλήρως η οικονομία από την «ηθική» παράδοσή της;

Σύμφωνα με τον Αμάρτυα Σεν και τον Σκοτ Μηκλ, η ηθική παράδοση της οικονομικής σκέψης ξεκινάει από τον Αριστοτέλη («Ηθικά Νικομάχεια») που συσχέτιζε το αντικείμενο των οικονομικών (τον πλούτο) με τους ανθρώπινους σκοπούς. Με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, όμως, η «ηθική» αυτή παράδοση απωθήθηκε υπέρ της «μηχανικής» παράδοσης που δεν αφορά τελικούς σκοπούς και ερωτήματα, όπως για το «πως μπορεί να αναπτυχθεί ο αγαθός άνθρωπος», αλλά ενδιαφέρεται μόνο για τα ζητήματα διαχείρισης. Τώρα, οι εργαζόμενοι είναι οι αναλώσιμοι της ιστορίας, μιας ιστορίας που είναι το ατέλειωτο χρονικό των θριάμβων των «πάνω». Τώρα όλα είναι χρήμα και θάνατος. Ο θάνατος χιλιάδων εργαζόμενων στα στάδια του Κατάρ, στα ορυχεία της Αφρικής, στις φάμπρικες παιδικής δουλείας της Ασίας, παντού…