«Η ελευθερία της αλεπούς στο κοτέτσι».

 «Εγώ είμαι φιλελεύθερος», είπε ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης σε τηλεοπτική εκπομπή, δικαιολογώντας την ελευθερία έκφρασης στην περίπτωση της «τραπ» μουσικής κι ας βρίθει αυτή σεξιστικών, ρατσιστικών και φασιστικού τύπου σχολίων, που αν δεν προτρέπουν, πάντως νομιμοποιούν την έμφυλη βία. Αυτό το θεωρεί ελευθερία ο Κυρ. Μητσοτάκης. Το ίδιο ισχύει και με την άποψή του για την ελευθερία του ελληνικού Τύπου. Θεωρεί «σκατά» τις κριτικές των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα για την ανελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα. Γιατί πιστεύει ότι υπάρχει απόλυτη ελευθερία «να λέει ο καθένας ό,τι θέλει», συγχέοντας έτσι την ελευθερία της έκφρασης με την πληροφόρηση, δηλαδή με την ισότιμη διάδοση της άλλης άποψης, της αντίθετης με αυτή της κυβερνώσας παράταξης. Κι εδώ έγκειται το πρόβλημα. Η διαφορετική άποψη εκφέρεται μεν, αλλά θάβεται. Τα «πετσωμένα» μίντια, αυτά που διαδίδουν τις κυβερνητικές θέσεις «πνίγουν» την διάδοση της άλλης άποψης. Ναι, υπάρχουν και έντυπα που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση, αλλά η δύναμη διάδοσης της πληροφορίας εκ μέρους τους είναι ισχνότατη. Στον τηλεοπτικό χώρο η κατάσταση είναι ακόμα πιο ζοφερή. Όσο για τον χώρο των κοινωνικών δικτύων, αυτός είναι ο μόνος χώρος που δεν ελέγχεται απόλυτα από την κυβέρνηση, γι' αυτό έχει στρέψει εκεί το ενδιαφέρον της.

Ναι, λοιπόν, υπάρχει ελευθερία, όμως όταν έχουμε ελευθερία αλλά άνισες δυνάμεις, τότε επικρατεί ο ισχυρότερος. Αυτό έχει γενική ισχύ στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και περιγράφεται με την φράση «ελεύθερος ανταγωνισμός», ο οποίος στην πραγματικότητα όμως είναι «η ελευθερία της αλεπούς στο κοτέτσι».

Η πλήρης απόσυρση της κυβέρνησης από την εμπλοκή του Δημοσίου στην οικονομία, συμπεριλαμβανομένων των τομέων της ΥΓΕΙΑΣ, της εκπαίδευσης, της έρευνας επιδιώκει να "απελευθερώσει" εντελώς το πεδίο ώστε ολόκληρες περιοχές του κοινωνικού κράτους να γίνουν εκμεταλλεύσιμες από τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες(κλινικάρχες, σχολάρχες...). Έτσι, στο όνομα της δήθεν «δημοκρατικής αξίας» που ονομάζεται «ελευθερία» και πολιτικά "φιλελευθερισμός" (ενώ είναι καραμπινάτος νεοφιλελευθερισμός) απαλείφεται κάθε προστασία των εργαζομένων αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έτσι ώστε να γίνει εύκολο το έργο της «αλεπούς στο κοτέτσι». Η απορρύθμιση είναι ο σκοπός τους. Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών ομοίως. Αυτό συμβαίνει και σήμερα με το νομοσχέδιο για την ΥΓΕΙΑ και σε λίγο με το ΝΕΡΟ.

Όσο για τις υποκλοπές, οι μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικές υιοθετούν σταδιακά όλα τα χαρακτηριστικά της εξουσίας των κρατών. Δίκτυα επικοινωνιών, δορυφορικές υπηρεσίες πληροφοριών, φακέλωμα προσώπων(κατασκοπευτικός καπιταλισμός), δικαστικοί θεσμοί, σύμφωνα με τους οποίους μία πολυεθνική μπορεί να σύρει ένα κράτος σ’ ένα ιδιωτικό διεθνές δικαστήριο. Το επόμενο βήμα γι’ αυτές τις πολυεθνικές οργανώσεις είναι να δημιουργήσουν στρατιωτική και αστυνομική εξουσία που να ταιριάζει με τη νέα τους δύναμη. Συνεπώς, η διαπλοκή ή αλλιώς η σύμπραξη κράτους και μεγα-εταιρειών (ΣΜΙΤ) κινείται σε αυτή την κατεύθυνση...