Ιούλιος 2019, μία από τις πρώτες ενέργειες του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του είναι η αναγνώριση του Χουάν Γκουαϊδό «ως μεταβατικού Προέδρου της Βενεζουέλας». Διαβάζοντας, σήμερα, για την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου στην Βενεζουέλα, αναρωτήθηκα, άραγε η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να αναγνωρίζει ακόμη ως πρόεδρο της Βενεζουέλας τον Χουάν Γκουαϊδό;
Κατά τα άλλα, η… απομονωμένη Τουρκία, σύμφωνα με τα «μιντιακά ηχεία» της ελληνικής κυβέρνησης, βρίσκεται παντού, στη Συρία, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Λιβύη, στην Παλαιστίνη, στη Βενεζουέλα, στην Ευρώπη.
Η απειλή της ΕΕ για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για την παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας είναι τουλάχιστον ανεμική, αν όχι πομφόλυγας. Η Γερμανία δεν πρόκειται ποτέ να επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία λόγω των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων της στη χώρα αυτή. Η Τουρκία από την πλευρά της επισείει την δαμόκλειο σπάθη του προσφυγικού. Το δηλώνει ο εκπρόσωπος της τουρκικής κυβέρνησης και η δήλωση αυτή προωθείται άμεσα μέσα από μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, όπως στο χθεσινό (4.9.2020) πρωτοσέλιδο της εφημερίδας της Ζυρίχης Neue Zürcher Zeitung ( NZZ), που αναφέρει ότι η προσφυγική κρίση του 2015 μπορεί να ξανασυμβεί!
Την ίδια ώρα, η ιδεοληψία της κυβέρνησης της ΝΔ εξακολουθεί να βλέπει τον Μαδούρο ως το σκιάχτρο του σοσιαλιστικού αυταρχισμού(προκειμένου να εκθέσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις φιλικές σχέσεις μαζί του), η Δύση όμως έχει αλλάξει στάση –απομακρύνθηκε από τον Γκουαϊδό και προκρίνει συνεννόηση και δημοκρατικές εκλογές στη Βενεζουέλα. Η Τουρκία αξιοποιεί τάχιστα αυτή την αλλαγή στάσης. Η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στη Βενεζουέλα τον Αύγουστο ανέδειξε την Τουρκία σε διαμεσολαβητή στις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν μεταξύ τμήματος της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας (που δεν έχει σχέση πλέον με τον Γκουαϊδό) και της κυβέρνησης του προέδρου Μαδούρο( πληροφορίες από την ισπανόφωνη ιστοσελίδα της Deutsche Welle). Γιατί ο Ερντογάν καταφεύγει στην Βενεζουέλα του Μαδούρο; Μία επίπολαιη προσέγγιση θα καταλόγιζε στον Ερντογάν αλλαζονική μεγαλομανία και ναρκισσιστική παθολογία, στην πραγματικότητα, όμως, η Τουρκία προσβλέπει στον χρυσό της Βενεζουέλας, του οποίου είναι ο κύριος πελάτης, χωρίς να αμφισβητεί τη «νομιμότητα της προέλευσης και τους όρους εξαγωγής» του πολύτιμου μετάλλου, όπως σημειώνει η ιστοσελίδα της Deutsche Welle.
Ίδια λογική Τραμπ-Ερντογάν
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας είναι όντως πολιτική πλανητικής εμβέλειας με όρους όμως τουρκικών συμφερόντων και όχι ενίσχυσης της μεγαλομανίας του Ερντογάν και του οθωμανισμού. Και για να κατανοήσουμε τη λογικής της θα πρέπει να δούμε τις αναλογίες της με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος Τραμπ και ο πρόεδρος Ερντογάν έχουν «κοινή γλώσσα». Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Τουρκία δεν προτάσσουν την δύναμη της οικονομίας τους, που δεν είναι στην καλύτερη στιγμή τους, αλλά την στρατιωτική τους υπεροπλία. Η τακτική τόσο του Τραμπ όσο και του Ερντογάν είναι η λεγόμενη «λογική ανορθολογικότητα», ή αλλιώς η «θεωρία του τρελού», την οποία εφάρμοσαν οι Ρ. Νίξον-Χ. Κίσινγκερ εναντίον του Βιετνάμ(και ουσιαστικά κατά της Σοβιετικής Ένωσης). Μη λησμονούμε ότι ο Χ. Κίσινγκερ είναι και σημερινός άτυπος σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ. Γενικά, η «θεωρία του τρελού» έχει ως στόχο να καταστήσει απρόβλεπτη, παράλογη και ασταθή τη στάση των ΗΠΑ έτσι ώστε να αναγκάσει τον αντίπαλο να φοβηθεί και να διαπραγματευτεί.
Θυμίζουμε ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε κατά την επίσκεψή του στην Ουάσινγκτον πως «αυτός είναι προβλέψιμος», θέλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να εκθέσει τον Ερντογάν που είναι «απρόβλεπτος». Μόνο που το «απρόβλεπτο» του Ερντογάν είναι μία απολύτως νομιμοποιημένη και οικεία τακτική και για τον Τραμπ.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ αυξάνει πάντα την πίεση, και κανείς δεν ξέρει αν η κλιμάκωση της… λελογισμένης «τρέλας» του θα ξεφύγει από τα όρια, οδηγώντας σε ανεξέλεγκτες και πραγματικά τρελές και απίστευτα καταστροφικές καταστάσεις. Δεν είναι τυχαίος ο φόβος για πυρηνικό πόλεμο που εκφράζει ο Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι. Ανάλογος είναι και ο φόβο που προκαλείται από την κλιμάκωση του «απρόβλεπτου» του Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Παίζουν με το "φόβο". Εκβιάζουν επισείοντας τη δύναμη των όπλων τους, όπως οι μαφιόζοι τα αυτόματά τους. Το κακό είναι πως το «απρόβλεπτο» της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας είναι λεπτομερώς σχεδιασμένο, ενώ η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχει σχέδιο, είναι εντελώς «αντανακλαστική», κινείται δηλαδή αμυντικά και μόνο ως απάντηση στις τουρκικές «κινήσεις-προκλήσεις»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου