Και οι λέξεις έχουν αφεντικά
Οι λέξεις απαρτίζονται από μία ύλη, η οποία μπορεί να προκαλέσει σπινθήρες και να κινητοποιήσει τα αδρανή πνεύματα και τις απαθείς ψυχές. Η ποιητική γλώσσα πολύ περισσότερο μπορεί να λειτουργήσει ως αντιεντροπική δύναμη, που θα ανατρέψει την ισχύουσα συμβολική τάξη και θα επαναφέρει την αρμονία, δημιουργώντας μια νέα κοινωνικότητα, μία νέα συλλογικότητα, αυτές που θάλλουν στις οπωροφόρες λέξεις και στην ποιητικότητα των δρόμων, όπου κατοικούν εξόριστοι οι νέοι και ο νέος λόγος. Τα γράφω αυτά γιατί ναι, χρειαζόμαστε «κουράγιο», χρειαζόμαστε ελπίδα, αλλά «η ποίηση δεν είναι μόνο για χορτάτους», όπως δήλωσε η γνωστή ποιήτρια στο Μέγαρο Μουσικής. Αντιθέτως, την έχουν περισσότερο ανάγκη οι δυσανεκτούντες, αυτοί που έχουν χρεία του λόγου για να χορτάσουν, κατά το «ο λόγος σου με χόρτασε». Γιατί η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος να ουρλιάζει κανείς βουβά, χωρίς δηλαδή να ξεπερνά τα σύνορα που χωρίζουν το ανθρώπινο από το ζωώδες. Γιατί η τέχνη, γενικά, δεν είναι μόνο για τους χορτάτους, είναι και...