Σάββατο 26 Αυγούστου 2023

The Crusaders… | ARTI NEWS

 


--

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 23.08.23 ]


That frightened look is human. He is a persecuted refugee, he is the gaze of Christ who crosses himself again

They are the new “enemy people”, the enemy of Greece.

This “absurd logic” and the business of “demonizing” immigrants is not a Greek invention.

Trump was the first to call the migration of immigrants into the United States an “invasion.” The ubiquitous (extreme) right followed. Immigrants have become “invaders” who allegedly attack the “homeland, home, schools, faith, women, our children, our European culture”.

The message about “invaders” is given by the European Union when it talks about the need to “protect the European way of life”. The same message is given by the Greek prime minister when he talks about a smooth pace of settlement so that there is no population change!

It is the government media, the conservative and especially the far-right newspapers, but also institutions such as the Church, which regulate the xenophobic action, planting hatred in the soul until complete phobia is achieved, the absolute obsolescence of the persecutors, the domestic Ku Klux Klan.

It is the (extreme) right that appeals to an asthmatic mass of faceless people, feeding them Christian theories of the Apocalypse and messianic expectations mixed with political conspiracy theories. It is the faithful who will follow the pope when he goes around the icon to exorcise the fires. They are the ones who will worship the holy slipper and the holy girdle! They are the ones who stand in the queues for IDs so that they will not be given the devil’s “chips”! Televangelists and marketers, Bible officers, Sunday missionaries trap souls, mold them, and then send them into “battle.”

The same is happening on the other side of the Atlantic: Protestant fundamentalists in the United States discover the enemy in secular humanism, in humanity. Solidarity is devalued. “Love thy neighbor” is limited to extinction.

In the soil of fear and demonization, racists and fascists are born, those who, because they cannot see themselves in the mirror, will reconstruct their deconstructed selves through hatred, killing. They killed Luqman and Saftar.

Οι σταυρωτές...

 



Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 23.08.23 ]

Αυτό το τρομαγμένο βλέμμα είναι άνθρωπος. Είναι ένας κατατρεγμένος πρόσφυγας, είναι το βλέμμα του Χριστού που ξανασταυρώνεται.

Είναι ο νέος εχθρός της Ελλάδας.

Αυτή η «παράλογη λογική» και η επιχείρηση «δαιμονοποίησης» των μεταναστών δεν είναι ελληνική επινόηση. 

Ο Τραμπ πρώτος ονόμασε την μετάβαση των μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες «εισβολή». Ακολούθησε η απανταχού (ακρο)δεξιά. Οι μετανάστες έγιναν «λαθροεισβολείς» που επιτίθενται δήθεν στην «πατρίδα, στο σπίτι, στα σχολεία, στην πίστη, στη γυναίκα, στα παιδιά μας, στον ευρωπαϊκό μας πολιτισμό».

Το μήνυμα περί «εισβολέων» το δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση όταν μιλάει για την ανάγκη «προστασίας του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής». Το ίδιο μήνυμα δίνει και ο Έλληνας πρωθυπουργός όταν μιλάει για ομαλό ρυθμό εγκατάστασης ώστε να μην υπάρξει πληθυσμιακή αλλοίωση!

Είναι τα κυβερνητικά μίντια, οι συντηρητικές και κυρίως οι ακροδεξιές εφημερίδες, αλλά και θεσμοί όπως η Εκκλησία, που κανοναρχούν την ξενοφοβική δράση, φυτεύοντας το μίσος στην ψυχή μέχρι να συντελεσθεί η πλήρης φοβικότητα, η απόλυτη αποκτήνωση των διωκτών, της εγχώριας Κου Κλουξ Κλαν.

Είναι η (ακρο)δεξιά που απευθύνεται σε μία ασθματική μάζα ανθρώπων χωρίς πρόσωπο, που τους τροφοδοτεί με χριστιανικές θεωρίες της Αποκάλυψης και μεσσιανικές προσδοκίες που μπερδεύονται με θεωρίες πολιτικής συνωμοσίας. Είναι οι πιστοί που θα ακολουθήσουν τον παπά όταν περιφέρει την εικόνα για να ξορκίσει τις φωτιές. Είναι αυτοί που θα προσκυνήσουν την παντόφλα του αγίου και την αγία ζώνη! Είναι εκείνοι που στήνονται στις ουρές για τις ταυτότητες για να μη τους δώσουν τα "τσίπ" του διαβόλου! Τηλεοπτικοί ιεροκήρυκες και έμποροι, αξιωματούχοι της Αγίας Γραφής, ιεραπόστολοι της Κυριακής παγιδεύουν τις ψυχές, τις διαμορφώνουν και μετά τις στέλνουν στη «μάχη».

Το ίδιο συμβαίνει και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού: Οι προτεστάντες φονταμενταλιστές στις Ηνωμένες Πολιτείες ανακαλύπτουν τον εχθρό στον κοσμικό ουμανισμό, στην ανθρωπιά. Η αλληλεγγύη απαξιώνεται. Το «αγάπα τον πλησίον σου» περιορίζεται μέχρι εξαφάνισης.

Στο έδαφος του φόβου και της δαιμονοποίησης γεννιούνται οι ρατσιστές και οι φασίστες, αυτοί που επειδή δεν μπορούν να δουν στον καθρέφτη τον εαυτό τους, θα επανασυνθέσουν τον αποδομημένο εαυτό τους μέσα από το μίσος, σκοτώνοντας. Αυτοί σκότωσαν τον Λουκμάν και τον Σαφτάρ.

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα είναι ο νέος εχθρός, αυτός που θα «σηκώσει» στις πλάτες του τον σταυρό της αποτυχίας του συστήματος. Οι «από πάνω» χρειάζονται έναν «εχθρό» για να του φορτώνουν τις αμαρτίες τους και οι «από κάτω» χρειάζονται έναν εχθρό για να (ετερο)προσδιορίζονται, για να υπάρχουν. Και ο εχθρός της ημέρας είναι οι πρόσφυγες.   

Παλαιότερα, τη θέση των σημερινών μεταναστών κατείχαν οι Έλληνες πρόσφυγες. Είναι γνωστό το πογκρόμ του 1916 εναντίον των προσφύγων, που κατέφευγαν στην Ελλάδα για να γλιτώσουν από τη γενοκτονία των Τούρκων, αλλά και εναντίον των Ελλήνων των νέο-απελευθερωμένων περιοχών, όπως η Κρήτη και πολύ περισσότερο εναντίον των «τουρκόσπορων» του 1922!. Η εγχώρια Κου Κλουξ Κλαν της εποχής εκείνης ήταν οι περίφημοι «Επίστρατοι». Αλλά απέναντι στους τότε πρόσφυγες ήταν και η συνομοσπονδία των εργατών!

Το «εσωτερικό προλεταριάτο» είχε τεθεί απέναντι στο «εξωτερικό προλεταριάτο». Ο «εμφύλιος των κάτω», αυτό που οι Αμερικανοί WASP’s ανήγαγαν σε επιστήμη στις ΗΠΑ, μεταφέρθηκε και στη χώρα μας.

 Έτσι για όλα φταίνε οι μετανάστες. Ο ρατσισμός σε πλήρη ανάπτυξη. Για όλα φταίνε οι ξένοι, οι Άλλοι!

Το σύστημα χρειάζεται πάντα ένα εξιλαστήριο θύμα, έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να κρύψει τη χρεοκοπία του. Χθες ήταν οι Εβραίοι, οι κομμουνιστές, οι ομοφυλόφιλοι, οι τσιγγάνοι, σήμερα είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

Δείτε αυτό το βλέμμα…

Αυτό το βλέμμα θα σας κυνηγάει εσαεί…

Είναι το βλέμμα του Χριστού που εσείς ξανασταυρώνετε…


Τα εργασιακά κινεζικού τύπου, οι BRICS και ο ψυχρός πόλεμος

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 26.08.23 ]


Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εναρμονίζεται πλήρως με την πολιτική των ΗΠΑ, των G7 και της ΕΕ, και επιβάλει με το νέο νόμο που τέθηκε ήδη σε διαβούλευση, εργασιακές σχέσεις «κινεζικού τύπου»*.

Θυμίζουμε ότι τον Ιούνιο του 2022 (δες artinews.gr), οι G7 αποφάσισαν μετά από πρόταση των ΗΠΑ να επενδύσουν 600 δις δολάρια στις αναπτυσσόμενες χώρες(Τουρκία, Μαρόκο, Πορτογαλία κ.ά.) με στόχο να δημιουργήσουν πολλές «μικρές Κίνες», με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων κ.α. προκειμένου να πετύχουν εκεί την εγκατάσταση των εργοστασίων των πολυεθνικών που θα φύγουν από την Κίνα. Αυτή είναι η απάντηση στην στρατηγική της Κίνας για τον περίφημο «δρόμο του μεταξιού».  

Όμως, αυτός ο επανασχεδιασμός της παγκόσμιας παραγωγής από τους δυτικούς στον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη εντάσσει την Ελλάδα (σ.σ. με πλήρη στρατιωτική εμπλοκή) θα πρέπει να λάβει υπόψη της πως η Κίνα είναι και μία τεράστια καταναλωτική αγορά. Συγκεκριμένα, οι G7 (Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, ΜΒρετανία, Ιαπωνία, Καναδάς, Ιταλία) έχουν λιγότερο από 0,7 δισεκατομμύρια κατοίκους-καταναλωτές. Γι’ αυτό οι δυτικοί «τρέχουν» κι ένα παράλληλο με τις «μικρές Κίνες» στρατηγικό πρόγραμμα, το «China +1». Τον πρωταγωνιστικό ρόλο εδώ θα αναλάβει η Ινδία (η οποία όμως συμμετέχει και στους BRICS!), καθώς μόνο αυτή έχει εργατικό δυναμικό και εσωτερική αγορά αντίστοιχη ή και μεγαλύτερη (σύμφωνα με τον ΟΗΕ) με αυτή της Κίνας. Δεν είναι τυχαία η επίσκεψη Μόντι** στην Αθήνα (Θα έχουμε άραγε έναν ινδικό τομέα διαμετακομιστικού εμπορίου δίπλα στην κινεζική Cosco στο λιμάνι του Πειραιά;). Πάντως, η Apple επεκτείνει ήδη σημαντικά την παραγωγή iPhone στην Ινδία, ενώ στα τεράστια βιομηχανικά πάρκα στο Sriperumbudur, ξένοι κατασκευαστές παράγουν αυτοκίνητα και συσκευές που απευθύνονται στην τεράστια ινδική αγορά.

Όμως, ο στρατηγικός σχεδιασμός απόσυρσης των μεγάλων εργοστασίων από την Κίνα προσκρούει στον αμείλικτο καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της φυγής επιχειρήσεων από την Γερμανία για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και για την Κίνα! Η τεράστια γερμανική χημική βιομηχανία BASF έκλεισε το εργοστάσιο λιπασμάτων στη Γερμανία και ανακοίνωσε επένδυση 10 δισ. δολαρίων στην Κίνα!

Επίσης, το πρόγραμμα «China +1» προσκρούει στις δεσμεύσεις της Ινδίας που συμμετέχει, όπως ήδη γράψαμε, στους BRICS.

Όμως οι BRICS δεν αποτελούν ακόμα μία ισχυρή συμμαχία με θεσμούς που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο σ’ έναν νέο «ψυχρό πόλεμο» και στη γεωπολιτική σύγκρουση ΗΠΑ και Κίνας***. Η πολιτική της «μη ευθυγράμμισης» που ακολουθούσαν -κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης- πολλές χώρες στον παγκόσμιο Νότο, δεν συνιστά ακόμα τουλάχιστον μια εφικτή εναλλακτική δυνατότητα. Πάντως, μέλη των BRICS από τώρα δηλώνουν πως δεν επιθυμούν να εμπλακούν στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των παγκόσμιων δυνάμεων, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Σιρίλ Ραμαφόζα…

Και εύλογα πολλοί αναρωτιούνται:

Θα είναι οι BRICS η ελπίδα του κόσμου;

 *κατάργηση 8ώρου–40ώρου, απασχόληση έως και 13 ώρες την ημέρα, «συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών» και εργασία «κατά παραγγελία» (οι εργαζόμενοι δεν θα ξέρουν πότε και για πόσες ώρες θα δουλεύουν και τι μισθό θα παίρνουν στο τέλος του μήνα, ενώ θα είναι συνεχώς σε συναγερμό, περιμένοντας το SMS του εργοδότη), κατάργηση του ορίου των υπερωριών, εξαήμερη απασχόληση, καθώς και ποινικοποίηση της απεργίας (ενίσχυση απεργοσπαστικής πολιτικής) η οποία θα θεωρείται «Παρεμπόδιση εργασίας» που θα τιμωρείται με φυλάκιση 6 μηνών και πρόστιμο 5.000 ευρώ για όσους καταλαμβάνουν χώρους εργασίας ή εισόδους εργασίας.

** Στο επίκεντρο της συνάντησης Ναρέντρα Μόντι και Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας των δύο χωρών, δεδομένου ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει πύλη εισόδου προς την ΕΕ για τα ινδικά εμπορεύματα από τον Πειραιά. Κίνα και Ινδία θα είναι δίπλα δίπλα στο λιμάνι του Πειραιά;

***Ο Αμερικανός διεθνολόγος και μέλος του εθνικού συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ επί Κλίντον, Κάπτσαν, ανησυχούσε για τον τρόπο μετάβασης από την παλιά(ΗΠΑ) στη νέα αυτοκρατορία (Κίνα). Αν θα είναι ειρηνικός, όπως συνέβη με τη μετάβαση από τη βρετανική στην αμερικανική ηγεμονία ή θα είναι συγκρουσιακός. Ήδη ο Νόαμ Τσόμσκι εκφράζει τον φόβο του για έναν πυρηνικό πόλεμο. Ήδη η προπαγάνδα των μεγα-ΜΜΕ, ήδη, αποπροσανατολίζει τους «αποκάτω», διαμορφώνοντας τους νέους εχθρούς, και προετοιμάζοντάς τους για να δεχθούν τον πόλεμο ως επίθεση στις ‘αξίες΄, στα ιερά και στα όσια του πολιτισμού! Το έργο ξαναπαίζεται… ως τραγωδία.

Σάββατο 12 Αυγούστου 2023

Να γιατί η αστυνομία δεν εμπόδισε τους Κροάτες χούλιγκαν

 


[
 Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 09.08.23 ]


Πώς οι Κροάτες χούλιγκαν-δολοφόνοι του Μιχάλη διέσχισαν εν πομπή όλη την Ελλάδα και έφθασαν στη Νέα Φιλαδέλφεια χωρίς να τους εμποδίσει η αστυνομία;

Όπως γράφει ο Φρέντερικ Λόρντον στην Le Monde diplomatique: «... Πλέον οι ακροδεξιές πολιτοφυλακές βγαίνουν στους δρόμους για να επιβάλουν τον τρόμο με την ευλογία των αστυνομικών δυνάμεων που κοιτάζουν από την άλλη πλευρά, όταν δεν τους συνοδεύουν. Υπάρχουν ακόμη πολλά ερωτήματα που πρέπει να τεθούν όταν αυτές οι ίδιες αστυνομικές δυνάμεις ψηφίζουν περισσότερα από τα δύο τρίτα υπέρ ενός ρατσιστικού ακροδεξιού κόμματος (σ.σ. συμβαίνει στη Γαλλία, στην Ελλάδα, παντού).». 

 Αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο, η σύγκλιση μιας ανεξέλεγκτης και φασίζουσας αστυνομίας με φασιστικές ομάδες του δρόμου, μια σύγκλιση δύο πολιτοφυλακών κατά κάποιο τρόπο, που υποδηλώνει το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε σε μια φασιστική κατ’ επίφαση  «δημοκρατία» μέσω της εδραιωμένης πλέον αστυνομοκρατίας.

Κανείς δεν θυμάται σήμερα, γράφει ο Λόρντον, τον Μπρεχτ που έλεγε ότι «ο φασισμός δεν είναι το αντίθετο της δημοκρατίας αλλά η εξέλιξή της σε περιόδους κρίσης». 

Η αστική «δημοκρατία» της πρώτης εποχής η οποία είχε σημαδευτεί από τα ιδανικά της δημοκρατίας και της ισότητας, δεν υπάρχει σήμερα. Τα εδάφη της… δημοκρατίας πλέον είναι τα αστυνομικά τμήματα, οι κλούβες της αστυνομίας, οι διμοιρίες των ΜΑΤ, το υπουργείο δημόσιας τάξης, τα δικαστήρια, οι φυλακές, και παντού όπου εκκολάπτεται ο ρατσισμός και ο φασισμός, καταλήγει ο Λόρντον. 

Η φωτογραφία είναι του ΣΤΕΛΙΟΥ ΜΑΤΣΑΓΓΟΥ

Ο Ρουμπέτης, οι μαφίες και το κίνημα των παραλιών

 


[
 Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 11.08.23 ]


Οι οπαδοί του Ολυμπιακού τιμούν και πάλι το δολοφονημένο στέλεχος της Greek Mafia Βασίλη Ρουμπέτη!   

Πριν λίγο καιρό στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου της Ρόδου κάθονται οι μπράβοι της τοπικής μαφίας του τουρισμού, οι γκάνγκστερ των παραλιών του νησιού όπως τους χαρακτήρισε ο δημοτικός σύμβουλος Φώτης Χατζηδιάκος. Αυτοί που «…ελέγχουν τα πάντα όλα στο νησί… σε επίπεδο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό...» σύμφωνα με τοπική εφημερίδα.

Στην Άρτα υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος καταγγέλλει ότι υποψήφιοι και ψηφοφόροι εκβιάζονται με κυρώσεις αν δεν ταχθούν υπέρ συγκεκριμένου υποψήφιου δημάρχου. Κι όμως δεν κουνιέται φύλλο, κανενός εισαγγελέα δεν ιδρώνει το αυτί.

Στην Βενετία, ένας τόνος κοκαΐνης βρέθηκε στα ύφαλα ελληνόκτητου δεξαμενόπλοιου. Είπαν πως ήταν δουλειά της Ντραγκέτα. Αλλά η υπόθεση «θάφτηκε».

Η μαφία είναι εδώ. Μαφιόζοι καταλαμβάνουν τους θεσμούς, τιμώνται για την «μαφιόζικη λεβεντιά» τους, διαπλέκονται με το κράτος.

Ιδού πως καταγράφεται η διαπλοκή μαφίας και πολιτικών στην εφημερίδα Εστία (28.6.2022): «Το καλοκαίρι του 2019 αλλοδαποί έκλεψαν το πορτοφόλι γόνου σημαντικού πολιτικού της πατρίδας μας, ενώ αυτός διασκέδαζε σε γνωστό μπαρ της Μυκόνου. Στενός συνεργάτης του πολιτικού, ο οποίος γνώριζε άριστα πως και από ποιους διοικείται το διάσημο νησί των Κυκλάδων, απέφυγε να ενημερώσει την αστυνομία, για να αποφύγει το σκάνδαλο και μέσω άλλων καναλιών επικοινωνίας έστειλε τελεσίγραφο προς τους επικεφαλής των τριών ξένων μαφιών(σ.σ. γιατί όχι και προς την ελληνική;!), που λυμαίνονταν το νησί, να έχει επιστραφεί το πορτοφόλι μέχρι το βράδυ της επόμενης ημέρας. Αλλιώς θα είχαν συνέπειες… Ακούγοντας τα μέλη της μαφίας από ποιον είχαν κλέψει… έσπευσαν να το επιστρέψουν και να ζητήσουν και συγγνώμη…»!

Ο συνεργάτης του σημαντικού πολιτικού δεν απευθύνεται στην αστυνομία, αλλά στην μαφία! Τους απειλεί, πως θα υποστούν συνέπειες αν δεν επιστρέψουν το πορτοφόλι! Αν το επιστρέψουν "όλα καλά"! Η μαφία ζητάει συγγνώμη! Συμπέρασμα: η μαφία μπορεί να κάνει τη δουλειά της αρκεί να μην ενοχλεί τους «δικούς»!

Η Μαφία έχει γίνει πλέον κανονικός οικονομικός και κοινωνικός θεσμός όπου δοξάζονται και τιμώνται δημόσια τα επιφανή στελέχη της, όπως ο Βασίλης Ρουμπέτης!

Όπως γράφαμε πρόσφατα στο artinews: «Ένας κόσμος ολόκληρος βρίσκεται στις υπηρεσίες της μαφίας: Έμποροι ναρκωτικών, τσιγάρων, προϊόντων μαϊμού, όπλων, λαθρέμποροι και διακινητές πετρελαίου, πλυντήρια μαύρου χρήματος (κέντρα διασκέδασης, αλυσίδες φούρνων, μικρομάγαζα, τράπεζες, ποδοσφαιρικές ομάδες, πρατήρια καυσίμων…). Μια ολόκληρη παρα-οικονομία που διαπλέκεται με τη «νόμιμη» οικονομία. Μια «επιχειρηματική μαφία» που ελέγχει ποικίλες επιχειρήσεις, μίντια, δημοσιογράφους, ποδοσφαιρικές ομάδες, πολιτικούς, κυβερνήσεις, που διαχειρίζεται, που οργανώνει, που συσσωρεύει, που υπαγορεύει νόμους, κάνει συμβιβασμούς, συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις, οργανώνει διαμεσολαβήσεις, που λειτουργεί σαν ένα δεύτερο κράτος (ένα παρα-κράτος).

Ο ερευνητής δημοσιογράφος Ρομπέρτο Σαβιάνο σε άρθρο του στην ολλανδική εφημερίδα "NRC" αποδίδει τη δολοφονία ενός Ολλανδού δημοσιογράφου στη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού και οικονομικού συστήματος της Ολλανδίας που λειτουργεί σαν φορολογικός παράδεισος ξεπλύματος μαύρου χρήματος για τις εταιρείες: Fiat, Ferrari, τον όμιλο Mediaset, τα υποκαταστήματα του eBay, τα κεντρικά γραφεία της Google, είκοσι έξι εταιρείες Nike…». Και καταλήγει: «…το βρώμικο χρήμα τρέχει στις ίδιες πλατφόρμες, χωρίς κανόνες, με το χρήμα του σύγχρονου καπιταλισμού…». Αυτός είναι ο σημερινός «μαφιόζικος καπιταλισμός».

Οικονομία και παραοικονομία, κράτος και παρα-κράτος λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία: επιφανείς οικονομικοί παράγοντες αγκαλιά με μπράβους της νύχτας, εμπόρους ναρκωτικών, παιδοβιαστές, προαγωγούς, αλλά και με πολιτικούς, δημοσιογράφους, την Εκκλησία, την αστυνομία, το κράτος. Η ελληνική κοινωνία «ζέχνει» πλέον μαφία τύπου νότιας Ιταλίας και οι μαφιόζικες «αρχές» γίνονται οι κυρίαρχες πολιτιστικές αξίες της κοινωνίας.

Αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο, ο πολιτισμός της Μαφίας και το συμβολικό της σύμπαν γίνεται κυρίαρχο.

Ο Giuseppe Pitrè, ειδικός στις λαϊκές παραδόσεις της Σικελίας, αναφέρεται στις «αξίες της μαφίας»: ένα συγκεκριμένο όραμα ζωής, τους κανόνες συμπεριφοράς κι έναν τρόπο απονομής δικαιοσύνης έξω από τους νόμους και το κράτος. 

Ο πολιτισμός της μαφίας αναφέρεται στις παραδοσιακές, λαϊκές αξίες που χρονολογούνται από πολύ παλιά και τις οποίες χρησιμοποιεί προσαρμόζοντάς τες στη δική της πραγματικότητα, στον δικό της σκοπό. Η ομερτά (αυτήν ακολουθούν ενώπιον της δικαιοσύνης και οι Κροάτες νεοναζί δολοφόνοι του Μιχάλη), η μπέσα, ο τσαμπουκάς, η μαγκιά, η δύναμη, η ματσίλα, ο ρατσισμός κ.ά. είναι η «μαφιόζικη ευαισθησία», είναι οι αρχές της μαφίας που μετατρέπονται από αρνητικές σε θετικές «αξίες», οι οποίες καλλιεργούνται στον «κόσμο της νύχτας» αλλά και στους «οπαδικούς στρατούς» των ποδοσφαιρικών ομάδων.

Για να επιβεβαιωθεί και πάλι ο δολοφονημένος δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ που τόλμησε να πει «…πως λειτουργεί το σύστημα. Μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, εκκλησία, αστυνομία, δικαιοσύνη, κακοποιοί. Περιπεπλεγμένοι σ’ ένα κύκλο δυναστείας και καταδυνάστευσης των αφελών ρομαντικών οδοιπόρων -κατά παράφραση του Ρουσσώ- που εν πολλοίς συγκροτούν το μεγάλο κοινωνικό στρώμα. Ένας κύκλος που όλοι γνωρίζουν όλους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κυκλοφορία και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος.».

Αυτό είναι το ολοκληρωμένο σύστημα του μαφιόζικου καπιταλισμού και το πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενό του.

Γι’ αυτό λέω ότι το «κίνημα των παραλιών» δεν διεκδικεί μόνο την ελευθερία του δημόσιου χώρου, αλλά στρέφεται και ενάντια σ’ αυτούς που τον ελέγχουν, ενάντια στις μαφίες, ενάντια στον γενικευμένο μαφιόζικο καπιταλισμό που μας ρημάζει τις ζωές …


Τετάρτη 9 Αυγούστου 2023

Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι το... μπαλέτο των ολιγαρχών

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 09.08.23 ]


 Ο Ελίας Κανέτι συγκλονιζόταν από την ιαχή «γκοοοολ». Ένας ολόκληρος κόσμος συγκλονίζεται από την κατάληξη της μπάλας στα δίχτυα. Η ποδοσφαιρική ομάδα ήταν κάποτε ο ταυτοτικός συλλογικός καθρέφτης αρχικά της εργατικής τάξης και στη συνέχεια μιας διαταξικής κοινωνικής ομάδας, μιας πόλης, ενός χωριού, ενός έθνους.

Κατά την άποψη του κοινωνιολόγου Κριστιάν Μπρομπερζέ το ποδόσφαιρο είναι ένα είδος οικουμενικής αναφοράς, ένα από τα σπάνια στοιχεία μιας αρσενικής κουλτούρας, η οποία διαπερνά τις διάφορες περιοχές, τα έθνη, τις γενιές και υπό μία έννοια αποτελεί τον καθρέφτη της κοινωνίας.

Γύρω από την ομάδα διαμορφώνεται το «Εμείς και οι άλλοι», οι εχθροί, ο κόσμος και η ταυτότητα του οπαδού μιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Η σχέση μεταξύ του συλλογικού ναρκισσισμού και της εχθρικότητας μεταξύ των αντίπαλων ομάδων οδηγείται από μια αντίληψη για την ομάδα που δήθεν απειλείται συνεχώς. Αυτός ο συλλογικός ναρκισσισμός δημιουργεί μιας υπερευαισθησία στην πρόκληση και την πεποίθηση ότι μόνο η εχθρική εκδίκηση είναι η επιθυμητή και ικανοποιητική απάντηση. Από εδώ ξεκινάει ο «χουλιγκανισμός» αλλά και ο φασισμός.

Αλλά πώς το ποδόσφαιρο από λαϊκό άθλημα έγινε φωλιά φασιστών; Πώς οι οπαδοί μιας μεγάλης ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας φθάνουν στο σημείο να τιμούν ένα μεγαλοστέλεχος της Greek Mafia που δολοφονήθηκε;

Στο βιβλίο «πως μας έκλεψαν το ποδόσφαιρο» οι δημοσιογράφοι Fancois Ruffin και Antoine Dumini γράφουν για το λαϊκό ποδόσφαιρο, τότε που δεν ήταν μία μεγάλη επιχείρηση και οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν οι σύγχρονοι «μονομάχοι» στην αρένα. Γράφουν για τον Socrates(Βραζιλία), τον Carlos Caszely(Χιλή), τον Robbie Fowler(Βρετανία) και άλλους ποδοσφαιριστές που τάχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπέρ των απόκληρων, υπέρ των αδικημένων. Απέναντι σ’ αυτούς είναι σήμερα ο Νεϊμάρ και οι άλλοι βαθύπλουτοι ποδοσφαιριστές που υποστηρίζουν τον φασίστα Μπολσονάρου, είναι το ποδόσφαιρο της FIFA και των πολυεθνικών, που εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά, εργαζόμενους (Κατάρ), ολόκληρες χώρες  προκειμένου να αποκομίσουν κέρδη, πουλώντας χαρά, εκτόνωση, εφησυχασμό. Η αθώα συλλογικότητα της αλάνας θα μετασχηματιστεί σε βάρβαρη συλλογικότητα στα αιματοβαμμένα γήπεδα της FIFA στο Κατάρ αλλά και εκεί που συγκρούονται οι γηγενείς με τους μετανάστες (εμφύλιοι των κάτω). Το ποδόσφαιρο σάπισε (και δεν είναι το μόνο), γιατί οι συλλογικότητες σαπίζουν όταν σ’ αυτές εισέρχεται το χρήμα, όπως έλεγε η Σιμόν Βέηλ.

Στις κοινωνίες του «μαφιόζικου καπιταλισμού», πίσω από το θέαμα του ποδοσφαίρου γυρνάει ένας τεράστιος στημένος τζόγος, επιχειρήσεις νόμιμες και παράνομες, νόμιμο εμπόριο καυσίμων αλλά και λαθρεμπόριο στα διεθνή ύδατα (θυμίζω το λαθρεμπορικό τάνκερ που άφησε το λιμενικό να φύγει από τη Ρόδο), εμπόριο ναρκωτικών, κέντρα διασκέδασης, μπαρ κ.ά., αγοράζουν ποδοσφαιρικές ομάδες, δημιουργούν "οπαδικούς στρατούς" με τη θεσμική κάλυψη των "συνδέσμων φιλάθλων"(η αστυνομία βρήκε στη Θεσσαλονίκη -υπάρχουν παντού- ολόκληρο οπλοστάσιο), κατέχουν μίντια και ιστοσελίδες, θέλουν να ελέγχουν με μπράβους(στο σώμα και στο πνεύμα) τον πολιτισμό, τη μουσική, το θέατρο, την πολιτική. Χρηματοδοτούν την εκλογική εκστρατεία των πολιτικών, τους εξασφαλίζουν χώρο και χρόνο στα μίντια που κατέχουν, και υποχρεώνουν τους εργαζόμενους στις δουλειές τους, τους οπαδούς των ομάδων τους, τους πολίτες αναγνώστες ή τηλεθεατές που επηρεάζουν, να ψηφίζουν τους "δικούς τους". Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι «ολιγάρχες» έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν έναν υπερσυγκεντρωτισμό πραγματικού και συμβολικού οικονομικού και πολιτικού κεφαλαίου.

Νέοι, κυρίως άνεργοι, στρατολογούνται από τις λαϊκές γειτονιές και γίνονται μέλη των οπαδικών «στρατών», όπου αφού δείξουν χαρακτήρα σφάζοντας «εχθρούς», βρίσκουν δουλειά, γίνονται μπράβοι, υπάλληλοι στα πρατήρια καυσίμων, βαποράκια κ.ά. 

Το ποδόσφαιρο είναι πλέον μια τεράστια μπίζνα που ο τελικός σκοπός του δεν είναι πια η χαρά του παιγνιδιού αλλά το κέρδος (η χαρά από σκοπός έγινε μέσο και το κέρδος σκοπός).

Το ποδόσφαιρο, αυτό το ποδόσφαιρο, παραπέμπει σε μία κατασκευασμένη Αυτοκρατορία-Αγορά των Αισθήσεων όπου ο πρωταγωνιστής πεθαίνει από στραγγαλισμό, όπως στην ταινία του Ναγκίσα Όσιμα, γιατί η υπέρτατη ηδονή του είναι συνυφασμένη με το θάνατό του. 

Από την αστυνομική στην φασιστική «δημοκρατία»

 


Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 28.07.23 ]

«Η Αθήνα να ξαναγίνει ελληνική πόλη» είπε ο βουλευτής των «Σπαρτιατών» στη Βουλή, αναγγέλοντας την υποψηφιότητα του Κασιδιάρη για την δημαρχία της πόλης.  Άρα, η Αθήνα δεν είναι ελληνική πόλη, αλλά πόλη υπό κατοχή, πόλη που πρέπει να απελευθερωθεί από τα «στρατεύματα κατοχής», από τους «εισβολείς», από τα «μη ελληνικά» στοιχεία, από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Λόγος ρατσιστικός, λόγος φασιστικός. Αλλά κανείς εισαγγελέας δεν κινήθηκε εναντίον του βουλευτή ασκώντας έρευνα αν με το λόγο του στοιχειοθετούνται αδικήματα που εμπίπτουν στο νόμο περί ρατσιστικής βίας, αν υπάρχει ενδεχόμενη ποινική ευθύνη για υποκίνηση, πρόκληση, διέγερση ή προτροπή σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό.

Κανείς δεν εστίασε στον ρατσιστικό λόγο του ακροδεξιού βουλευτή και στο γεγονός ότι στο εσωτερικό ενός θεμελιώδους θεσμού της αστικής δημοκρατίας εκκολάπτεται ο φασισμός. 

Κανείς δεν θυμάται σήμερα, γράφει ο Φρέντερικ Λόρντον*,  τον Μπρεχτ που έλεγε ότι «ο φασισμός δεν είναι το αντίθετο της δημοκρατίας αλλά η εξέλιξή της σε περιόδους κρίσης». 

Η αστική «δημοκρατία» της πρώτης εποχής η οποία είχε σημαδευτεί από τα ιδανικά της δημοκρατίας και της ισότητας, δεν υπάρχει σήμερα. Σήμερα έχουμε μεταβεί στην αστυνομική δημοκρατία. Τα εδάφη της… δημοκρατίας πλέον είναι τα αστυνομικά τμήματα, οι κλούβες της αστυνομίας, οι διμοιρίες των ΜΑΤ, οι ομάδες ΔΙΑΣ, το υπουργείο Προ.Πο., τα δικαστήρια, οι φυλακές, και παντού όπου εκκολάπτεται ο ρατσισμός, σημειώνει ο Λόρντον. Και συνεχίζει: Η "τρέχουσα κατάσταση της ξεδιάντροπης βίας και του ριζωμένου ρατσισμού στην οποία βρίσκεται η αστυνομία, υπάρχει κάθε λόγος να φοβόμαστε ότι η αστυνομική δημοκρατία είναι μόνο μια μεταβατική κατάσταση που θα οδηγήσει στην φασιστική δημοκρατία... Πλέον οι ακροδεξιές πολιτοφυλακές βγαίνουν στους δρόμους για να επιβάλουν τον τρόμο με την ευλογία των αστυνομικών δυνάμεων που κοιτάζουν από την άλλη πλευρά, όταν δεν τους συνοδεύουν. Υπάρχουν ακόμη πολλά ερωτήματα που πρέπει να τεθούν όταν αυτές οι ίδιες αστυνομικές δυνάμεις ψηφίζουν περισσότερα από τα δύο τρίτα υπέρ ενός ρατσιστικού ακροδεξιού κόμματος (σ.σ. το ίδιο συμβαίνει στη Γαλλία, στην Ελλάδα, παντού)."

Αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο στην παρούσα κατάσταση, η σύγκλιση μιας ανεξέλεγκτης ρατσιστικής αστυνομίας και φασιστικών ομάδων του δρόμου, μια σύγκλιση δύο πολιτοφυλακών κατά κάποιο τρόπο, που υποδηλώνει το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε σε μια «φασιστική  δημοκρατία» μέσω της εδραιωμένης πλέον αστυνομικής δημοκρατίας.

Μία από τις πιο εντυπωσιακές τάσεις αυτού του γενικού κλίματος είναι η κατάργηση στην πράξη των θεμελιωδών ελευθεριών. Ο ντε φάκτο περιορισμός του δικαιώματος διαδήλωσης μέσω του βίαιου αστυνομικού εκφοβισμού, που από μόνος του θα έπρεπε να είχε εξοργίσει οποιονδήποτε δημοκρατικό άνθρωπο εδώ και πολύ καιρό συνοδεύεται από απαγορεύσεις που έχουν ως απροκάλυπτο σκοπό να καταπνίξουν κάθε διαδήλωση. Η επιχείρηση έξωσης από τα κοράκια μιας μονογονεϊκής οικογένειας στα Πατήσια με τη συνδρομή τριών διμοιριών ΜΑΤ και τριών πυροσβεστικών οχημάτων, δείχνει ποιον υπηρετεί η «αστυνομική δημοκρατία» και πως οδηγεί σε μία δημοκρατία τύπου Salo, δηλαδή φασιστική...

*Le Monde diplomatique

Κουκουλοφόροι-αστυνομικοί, φωτογραφία αρχείου


Περί φιλίας

 


Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 30.07.23 ]

Μια ακόμα παγκόσμια μέρα, η μέρα της… φιλίας. Την αναθυμάμαι καθώς διαβάζω στην Le Monde για την φιλία του Gustave Flaubert και της George Sand. «Δεν υπάρχει αληθινή φιλία χωρίς απόλυτη ελευθερία», είναι ο τίτλος του κειμένου. 

Εκείνος, ο Φλωμπέρ, ο συγγραφέας της «Αισθηματικής αγωγής», ο Νορμανδός ερημίτης, ο μισάνθρωπος και γκρινιάρης, συναντάει στις 23 Δεκεμβρίου 1869 την θυελλώδη και ασυμβίβαστη Γεωργία Σάνδη, τη γυναίκα που κυκλοφορεί τον 19ο αιώνα με παντελόνι, που βρίσκεται στα οδοφράγματα της εξέγερσης του 1848, που είναι υπέρ της «κομμουνιστικής δημοκρατίας» και η οποία λέει: «αυτοί οι άθλιοι μπάσταρδοι που κυβερνάνε τον κόσμο βασιλικώ δικαιώματι, κάνουν οτιδήποτε άλλο από το να συντρέχουν αυτούς που υποφέρουν. Απορροφημένοι από τις άνοστες ηδονές τους, διασκεδάζουν με τον ίδιο παιδαριώδη και μικρόψυχο τρόπο, ωσότου η φωνή των λαών γκρεμίσει αυτούς τους θρόνους που μείνανε τόσον καιρό ανάλγητοι μπροστά στον σπαραγμό(...)». (Le Secrιtaire intime, 1834).

Ο Φλωμπέρ όταν συναντάει τη Σάνδη μετατρέπεται σ’ ένα φωτεινό άνθρωπο, αστείο, γελαστό, χαρούμενο.

Μόλις φτάνει, «φιλιόμαστε, δειπνούμε, κουβεντιάζουμε», παίζουμε αραβικές μελωδίες, ο Φλωμπέρ λέει ιστορίες, σημειώνει η Σαντ στο ημερολόγιό της. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, «διασκεδάζει σαν παλαβός» με κουκλοθέατρο και τόμπολα. Την επόμενη μέρα, ήταν αυτός που «μας έκανε να ξεσπάσουμε στα γέλια» παίζοντας τον Άσωτο γιο, αφού διάβασε στους καλεσμένους ένα έργο που μόλις είχε γράψει. Την τελευταία μέρα, ο Φλωμπέρ μεταμφιέζεται σε γυναίκα και ασχολείται με έναν μοντέρνο ισπανικό χορό, την cachucha. «Είναι γκροτέσκο. είμαστε σαν τρελοί», γράφει η Γεωργία Σάνδη.

«Τι γενναίοι και ευγενικοί άνθρωποι που είστε όλοι», έγραψε ο Φλωμπέρ τρεις μέρες αργότερα στην ευχαριστήρια επιστολή του*.

Θέλει «γενναιότητα» η φιλία; Θέλει μόρφωση, απαντούσε η Σάνδη, που πίστευε βαθιά στην αξία της μόρφωσης. Εκτιμούσε και εμπιστευόταν τη γνώση, θεωρώντας ότι αυτή οδηγεί στην ελευθερία και στο σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Έγραφε: «Ο άνθρωπος δε γεννιέται κακός. Δε γεννιέται ούτε και καλός, όπως το εννοεί ο Ζαν Ζακ Ρουσώ, (...). Ο άνθρωπος γεννιέται με περισσότερο ή λιγότερο δυναμισμό στα πάθη, με περισσότερη ή λιγότερη δυνατότητα να τα καταφέρνει ή όχι στην κοινωνία. Αλλά η μόρφωση μπορεί και οφείλει να τα διορθώνει όλα. Εκεί βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί: Να βρεθεί η μόρφωση που είναι η κατάλληλη για τον καθένα.(«Mauprat», 1837).

Επανέρχομαι στο θέμα της φιλίας και στον δικό μας Κώστα Αξελό που σχετικοποιούσε τα πάντα: «Η φιλία δεν είναι ποτέ αγνή. Ούτε απαραίτητη, ούτε ενδεχόμενη, υπακούει στο κάλεσμα που απευθύνεται σ' αυτήν και στο οποίο (κάλεσμα) ανταποκρίνεται παραγωγικά, χτίζοντας ένα τρέμον οικοδόμημα», γράφει.

Κι ακόμα «Αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει τέλεια φιλία, γιατί κάθε φιλική σχέση, κάθε συμπάθεια κατά το μάλλον ή ήττον αμοιβαία, παραμένει αμφίσημη, πρέπει να υποστούμε τη δοκιμασία αυτού που μας επισκέπτεται και μας εγκαταλείπει. Αν υποθέσουμε ότι η φιλία έχει κατά κάποιον τρόπο τη θέση της και ότι μπορεί να μας κάνει να γνωρίσουμε κάποιες στιγμές ή μια μεγάλη περίοδο ξαστεριάς, έχει τις ρίζες της και εξακολουθεί την πορεία της μέσα στην αμοιβαία «ιδιοποίηση», χωρίς καμιά έννοια ιδιοκτησίας, του ανθρώπου και του κόσμου.» Η φιλία, λοιπόν, ως "αμοιβαία ιδιοποίηση", ως ανταλλαγή αναγκών, ως αλληλοχρησιμοποίηση; Ή όπως έγραφε ο Μπέκετ: «Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς!/Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου!» («Περιμένοντας τον Γκοντό»).

Απέναντι σ’ αυτή την φιλική σχέση αλληλοχρήσης, υπάρχει η αριστοτελική αντίληψη της φιλίας, αυτή που είναι μια αμοιβαία και συνειδητή έκφραση αγάπης: το να επιθυμεί ο ένας το καλό του άλλου και να συγκινείται και ο ένας και ο άλλος από ένα θετικό σημάδι πληρότητας και χαράς που η σχέση αφήνει στην ταυτότητα και των δύο, η φιλική σχέση του Φλωμπέρ και της Γεωργίας Σάνδη...

*Από την εφημερίδα Le Monde


Οι μαφίες του τουρισμού, η εγκύκλιος του ΑΠ και το κίνημα για ελεύθερες παραλίες

 


Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 02.08.23 ]

Ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι της Πάρου εναντίον της «μαφίας της παραλίας» που κατέλαβε με ομπρέλες, ξαπλώστρες και «μπιτσόμπαρα» ολόκληρους κόλπους, παρεμποδίζοντας την παραμονή σε πολίτες που δεν θέλουν να καθίσουν σε ξαπλώστρα (δηλαδή να πληρώσουν υπέρογκα ποσά).

Με πρωτοβουλία των κατοίκων της Πάρου δημιουργήθηκε η «Κίνηση Πολιτών Πάρου για Ελεύθερες Παραλίες». Το ίδιο συνέβη στην Νάξο και σε άλλα νησιά. Και όταν το κίνημα που υπερασπίζεται «το δικαίωμα των πολιτών και επισκεπτών για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες», άρχισε να γιγαντώνεται και να αποκτά δημοσιότητα, τότε παρενέβη η νέα εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, υπενθυμίζοντας την εγκύκλιο με αριθμό 10/4-5-2023 και παρακαλώντας «για την πιστή εφαρμογή της». 

Η εγκύκλιος για την «απρόσκοπτη πρόσβαση στις παραλίες» που εξέδωσε ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, επισημαίνοντας ότι «Ιδιωτικές παραλίες ο νόμος δεν γνωρίζει», υπάρχει από τον Μάιο. Παραμένει όμως ανεφάρμοστη. Αυτό επισημαίνει η νέα εισαγγελέας του ΑΠ και «παρακαλεί» για την εφαρμογή της. Γιατί όμως δεν εφαρμόζεται;

Γιατί οι μαφιόζοι της παραλίας (είδαμε όλοι τη φωτογραφία με τους «φουσκωτούς» στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου της Ρόδου) «…ελέγχουν τα πάντα όλα στο νησί… σε επίπεδο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό...» έγραφε τοπική εφημερίδα (θυμάστε την σπορ μερσέντες του διοικητή της αστυνομίας που κάποιος εμβόλισε έξω από το αστυνομικό τμήμα Ρόδου;).

Για γκάνγκστερ στις παραλίες της Ρόδου είχε μιλήσει τότε ο δημοτικός σύμβουλος Φώτης Χατζηδιάκος. Τότε δεν είχαμε την παρέμβαση εισαγγελέα. Στη συνέχεια όλα αυτά θάφτηκαν στη «στάχτη» της Ρόδου.
Όμως και στα υπόλοιπα νησιά «νόμος είναι το δίκιο της μαφίας του τουρισμού», καθώς οι αργυρώνητες υπηρεσίες του κράτους (στενού και ευρέως) υπηρετούν αυτό το «δίκιο» και όχι τις «εγκυκλίους» του ΑΠ και το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη πρόσβαση και παραμονή στις παραλίες.

 Τι απομένει λοιπόν; Το λαϊκό κίνημα για ελεύθερες παραλίες…

και το μαύρισμα των «δημοτικών αρχόντων» που υπηρετούν τις μαφίες…

Το ζεϊμπέκικο του Πατούλη και ο «τρανός χορός» των δισεκατομμυρίων

 


ARTI news / Ελλάδα / 02.08.23 ]

 Πίσω από το ζεϊμπέκικο του Πατούλη και την αφαίρεση από τον πρωθυπουργό του χρίσματος για τη θέση του υποψήφιου Περιφερειάρχη Αττικής, υπάρχει ο «τρανός χορός» δισεκατομμυρίων!

Κατ’ αρχήν οι μπίζνες των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ για την διαχείριση των απορριμμάτων (Data Journalists*), οι αναπλάσεις στον φαληρικό όρμο και στην Αθηναϊκή Ριβιέρα που θα κρίνουν την εξέλιξη των αξιών γης αλλά και πλήθος άλλων μικρών τοπικών έργων που διαχειριζόταν (με τον δικό του ανέλεγκτο από το Μαξίμου τρόπο) ο νυν Περιφερειάρχης Αττικής.

Φυλή

Μεγάλα συμφέροντα κερδοσκοπούν ασύστολα στην χωματερή Φυλής και τα νέα εργοστάσια επεξεργασίας απορριμμάτων γύρω από αυτή, καταδικάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες περιβαλλοντικού μακελειού.
Στις εκατοντάδες νόμιμες και παράνομες αποθήκες, τα κέντρα διαλογής απορριμμάτων, τα διαλυτήρια, προστίθεται και η νέα θηριώδης επέκταση 4.000.000κμ στην χωματερή καθώς και νέα εργοστάσια επεξεργασίας και καύσης σκουπιδιών στην περιοχή της δυτικής Αττικής.
Ήδη έχουν δημοπρατηθεί δύο μεγάλα έργα Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) τα οποία έχουν «κολλήσει» στην διαδικασία του Ανταγωνιστικού Διαλόγου. Το ένα από τα δύο αυτά ΣΔΙΤ είναι χωροθετημένο στο Σχιστό και αφορά στην επεξεργασία των απορριμμάτων του Πειραιά και των παραλιακών δήμων, ενώ για το δεύτερο, του «Κεντρικού Τομέα», δεν υπάρχει ακόμα χωροθέτηση.

Απέναντι στις διαμαρτυρίες των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τα συγκεκριμένα έργα, η μεν κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειχνε ως υπεύθυνο την Περιφέρεια Αττικής που τα έχει δημοπρατήσει, ενώ ο Γιώργος Πατούλης επέστρεφε το μπαλάκι στο Μαξίμου το οποίο αλλάζει τον Περιφερειακό Σχεδιασμό και τις προδιαγραφές, την ώρα που έμενε σε εκκρεμότητα ακόμη και ο τόπος χωροθέτησης της Μονάδας Επεξεργασίας των Απορριμμάτων του Κεντρικού Τομέα.

Φαληρικός Όρμος

Το Μέγαρο Μαξίμου κατηγορεί τον Πατούλη και για την κακή πορεία των έργων ανάπλασης στον Φαληρικό Όρμο και την Αθηναϊκή Ριβιέρα. Η πρώτη φάση των έργων που είχαν ξεκινήσει το 2017 παραδόθηκε με τεράστια καθυστέρηση. Για την δεύτερη φάση, έφθασε ο Μάρτιος του 2023 για να έρθουν προεκλογικά η Περιφέρεια Αττικής με το Υπουργείο Ανάπτυξης και να ανακοινώσουν ότι υπεγράφη η απόφαση χρηματοδότησης με ποσό ύψους 365,4 εκατομμυρίων ευρώ!

Τα έργα που εκκρεμούν, αφορούν στην ανάπλαση και δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου, διαμορφώσεις τοπίου και φύτευσης σε έκταση 536 στρεμμάτων, νέα κτιριακά έργα επιφάνειας 3.957,30 τ.μ., υπόγειους χώρους στάθμευσης επιφάνειας 30.930 τ.μ., πεζογέφυρες, λιμενικά έργα, όπως προβλήτες, νησίδες, αλλά και διαμορφώσεις παραλίας που συμπληρώνουν την όλη ανάπλαση στο θαλάσσιο μέτωπο. Τέτοιας μορφής έργα σε μια περιοχή που έμενε επί δεκαετίες «μπαζότοπος», θα αλλάξουν άρδην τις ισορροπίες εκτοξεύοντας ευρύτερα τις αξίες γης.

Μαζί με το Φαληρικό Όρμο, όμως, καθυστερεί και η υλοποίηση ενός άλλου έργου που είχε εξαγγελθεί εν μέσω πανδημίας κορονοϊού, στις 3 Ιουνίου 2021, για την γενικότερη ανάπλαση της Αθηναϊκης Ριβιέρας μέχρι την Βάρκιζα.

Εξυπακούεται ότι οι πιέσεις των «μεγάλων συμφερόντων» προς το Μαξίμου για τα έργα αυτά είναι τεράστιες. Επίσης, η αύξηση της πολιτικής ισχύος εκείνου που θα διαχειριστεί τα έργα αυτά θα είναι ομοίως πολύ μεγάλη.

Σε συζήτηση που έγινε επί του θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά, έγινε λόγος για συμφέροντα της κτηματαγοράς που προσπαθούν να παρακάμψουν την ισχύουσα νομοθεσία, με διάφορους τρόπους, προκειμένου να οικοδομήσουν ξενοδοχείο πάνω στο κύμα κοντά στο ΣΕΦ. Σύμφωνα με καταγγελίες της αντιπολίτευσης, υπήρχε αναφορά στο Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο που έχει ξεκινήσει να εκπονεί ο Δήμος Πειραιά και αφορά στα οικόπεδα γύρω από το γήπεδο Καραϊσκάκη και την ΧΡΩΠΕΙ. Η επίμαχη πρόταση, αφαιρέθηκε από το σχέδιο, ενώ ο δήμαρχος Γιάννης Μώραλης δήλωσε ότι δεν γνώριζε καθόλου το θέμα, κάνοντας γνωστό ότι, την 1.4.2022, ελήφθη υπουργική απόφαση από τον υφυπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, χωρίς να ερωτηθεί ο Δήμος Πειραιά, για την κίνηση διαδικασίας σύνταξης Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΕΠΣ) του Παραλιακού Μετώπου Αττικής για το τμήμα Πειραιάς – Σούνιο, στο οποίο θα περιλαμβάνεται και η έκταση του ΣΕΦ.

Την ώρα όμως που τα μεγάλα έργα και οι αναπλάσεις καρκινοβατούσαν, η Περιφέρεια προωθούσε κανονικά εκατοντάδες μικρά έργα (κτίρια διαφόρων χρήσεων, αναπλάσεις οδών, αντιπλημμυρικά κλπ) σε δεκάδες μικρούς και μεγάλους δήμους της Αττικής. Τα έργα αυτά που βρίσκονται σε διάφορα στάδια υλοποίησης υπολογίζεται πως ξεπερνούν σε αξία τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ και η διοίκηση Πατούλη είχε δεχθεί πολλές φορές σκληρή κριτική από την αντιπολίτευση για το ότι οδηγεί την Περιφέρεια σε πτώχευση καθώς δεν έχει τους αντίστοιχους πόρους στα ταμεία της.

Τελικά, για την λήψη της απόφασης αφαίρεσης του χρίσματος από τον Γ. Πατούλη έπαιξε καθοριστικό ρόλο η μεγάλη ισχύς που θα αποκτούσε ο νυν Περιφερειάρχης από την διαχείριση των παραπάνω έργων…

 

*https://www.datajournalists.co.uk/2023/07/31/perifereia-attikis-oi-narkes-poy-patise-o-giorgos-patoylis/

Γυναικοκτονία: Η ιστορία του όρου

  [   ARTI news   /   Κόσμος   / 15.12.24 ] Στα άρθρα που αφιερώθηκαν για τη δολοφονία της ηθοποιού Marie Trintignant την 1η Αυγούστου 2003 ...