Ή like ή διαγραφή

  «Οι Σειρήνες έχουν ένα όπλο πιο φοβερό κι απ’ το τραγούδι τους, τη σιωπή τους... κάποιος μπορεί να ξέφυγε από το τραγούδι τους, αλλά όχι από τη σιωπή τους» Φρανς Κάφκα

Με σταμάτησε στο δρόμο... μου μιλούσε. Μάλλον παραληρούσε. Ήθελε να δραπετεύσει. Δεν άντεχε άλλο τον εγκλεισμό. Μετά χάθηκε. Δεν ήταν ήρωας του Φελίνι. Οι ήρωες γλιτώνουν απ’ το ρόλο τους μόλις τα φώτα ανάψουν. Η δική του αγωνία ήταν να βγει στο φως, να ξεφύγει από την σιωπή των Σειρήνων.

Τον ξαναείδα στις ειδήσεις. Κάποιος δεν τον άκουσε. Του ξέσκισε τ’ αυτιά…

Η Ψ. μίλησε για τον παθολογικό ναρκισσισμό που καλλιεργεί το διαδίκτυο, για τη μη ανοχή οποιασδήποτε κριτικής, για τα παιδιά που μακελεύουν για μια άρνηση…

Βρισκόμαστε στην εποχή του like. Η αναγνώριση μετριέται με τον αριθμό των like. Η παραμικρή κριτική απορρίπτεται. Ένα τράβηγμα της σκανδάλης, ένα χτύπημα του πλήκτρου… εκτέλεση. Ο φόνος του άλλου δια του αποκλεισμού… κανένας δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν. Ή like ή διαγραφή. Το δυστοπικό μήνυμα ενός κόσμου που η ουσία του βρίσκεται στα σκουπίδια. Πρόσωπα θρυμματισμένα, κομμάτια ενός παζλ που κανένα κομμάτι δεν “θηλυκώνει” με κανένα, ακραία αυτοαναφορικότητα.

 Τα προβλήματα "επιλύονται" με καθημερινές «εκτελέσεις», με διαγραφές και μπλοκ, κάποτε και με εξιλαστήριες θυσίες. Μόνο που η κοιλιά του κτήνους εξακολουθεί να κυοφορεί βία και βιασμούς, γυναικοκτονίες και ρατσισμό...