ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

...για μία ακόμη φορά οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης θα υποστηρίξουν μαζί με τον Ομπάμα το Ισραήλ και το δικαίωμά του να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Αλλά για μία ακόμα φορά υπάρχουν και εκείνοι που καταδικάζουν την ακραία βία και τη λειτουργία του Ισραήλ ως κοινού δολοφόνου. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο Εβραίος διανοούμενος Daniel Salvatore Schiff, που καταδικάζει το μακελειό, καταγγέλλοντας την ισραηλινή δεξιά για προδοσία της ιστορίας του Ολοκαυτώματος προς χάρη γεωστρατηγικών συμφερόντων. Οι προσπάθειες, πάντως, να βρεις μια λογικοφανή αιτία για το μακελειό σαρκάζουν τη λογική. Οι Ισραηλινοί σκοτώνουν και πάλι, γιατί θεωρούν ότι απειλούνται. Τους απειλούν οι λέξεις του διάσημου Αμερικανο-Εβραίου Νόαμ Τσόμσκι και δεν του επιτρέπουν να εισέλθει στο Ισραήλ για να συμμετάσχει σε συνέδριο. Τους απειλούν όσοι αισθάνονται αλληλεγγύη στον πόνο των Παλαιστινίων που είναι αποκλεισμένοι στη Γάζα, και γι’ αυτό μακελεύουν τους ακτιβιστές που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια με πλοιάρια. Τ...

Ένας 52χρονος που κρατούνταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών της Αμυγδαλέζας, πέθανε. Πληροφορίες μιλούν και για αυτοκτονίες των έγκλειστων εκεί. Ποιος, άραγε, θα μιλήσει για τη ντροπή αυτή; Ποια οργάνωση και ποιο κόμμα απ' αυτά που ευαισθητοποιούνται για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα "φωνάξει". Γιατί είτε πεθαίνεις στη Γάζα είτε πνίγεσαι στη Μεσόγειο είτε παθαίνεις θερμοπληξία στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο θάνατος το ίδιο άδικος είναι. Ποιος λοιπόν;

Σε όλους τους καιρούς δικαιώνουν το έγκλημα με το έγκλημα, κάνουν το θάνατο να φαίνεται πως έχει δίκιο, δήθεν οπαδοί του Διαφωτισμού στέλνουν στον κάλαθο των αχρήστων την ανεκτικότητα και το σεβασμό στην άλλη άποψη. Είναι οι λύκοι που αξιώνουν να κατηχούν το δάσος στο διηνεκές. Είναι αυτοί που υπηρετούν τη σύγχρονη «βιομηχανία της συνείδησης», η οποία δεν περιορίζεται απλώς στην ενημέρωση, αλλά επιδιώκει να καθορίζει και το πλαίσιό της. Ακόμα περισσότερο, είναι αυτοί που είναι στην υπηρεσία της «βιομηχανίας των συγκινήσεων», που έχει στόχο την πλήρη χειραγώγηση όχι μόνο του μυαλού αλλά και της ψυχής των ανθρώπων, δημιουργώντας «αυτόματους κοινωνικούς διακόπτες» διαρκούς επιτήρησης, οι οποίοι καθορίζουν την πολιτική θερμοκρασία της κοινωνίας. Εν προκειμένω επιχειρείται η εκτόνωση του ψυχικού άλγους και η κατάψυξη της συνείδησης των πολιτών, δημιουργώντας έναν τηλεκατευθυνόμενο, αυτοματοποιημένο άνθρωπο, που βγαίνει στο δρόμο με τα καλάζνικοφ στο Κίεβο και με τις πλαστικές σημαίες στην Α...

Είναι αδύνατο να εξηγήσεις με τη λογική τον παραλογισμό. Δεν μπορεί ούτε καν με «έλλογη λαβή», όπως κάνουν οι ψυχαναλυτές με το παραλήρημα. Μόνο η μεταφυσική και η διαίσθηση των αλλοπαρμένων και των αλαφροΐσκιωτων ίσως μπορέσει κάποτε να εκφράσει αυτό που συμβαίνει, σήμερα, στην Ελλάδα, όπου όλα -θεσμοί, κοινωνία και άνθρωποι- διαλύονται. Γιατί, που να ακουμπήσεις και από πού να κρατηθείς; Τα όρνεα έχουν ήδη επιπέσει χωρίς έλεος πάνω στο «πτώμα». Ενεχυροδανειστές, τοκογλύφοι και εν γένει μαυραγορίτες «τρώνε» κοψοχρονιά κινητά και ακίνητα, τιμαλφή και μη. Νέες οικονομικές δυνάμεις που δεν γνωρίζει κανείς από πού προέρχονται, εμφανίζονται. Ποιες είναι αυτές οι νέες οικονομικές δυνάμεις; Άγνωστο. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι αυτό που είπε η Α. Μέρκελ, ότι δηλαδή «μία χώρα που έχει χρέος 80% ή 90% δεν μπορεί να μιλάει για εθνική ανεξαρτησία». Η Ελλάδα, συνεπώς, είναι υπό πλήρη εξάρτηση. Άρα το πρόβλημά μας είναι και ζήτημα ανεξαρτησίας και ελευθερίας. Είναι, επίσης, κοινωνικό και ανθρωπιστ...

Κι όμως το ποδόσφαιρο δεν ήταν πάντα μία μπίζνα πλανητικής εμβέλειας. Κάποτε ήταν ένα παιγνίδι των φτωχών και, μάλιστα, ενταγμένο στην προοπτική της κοινωνικής αμφισβήτησης. Στο βιβλίο τους «πως μας έκλεψαν το ποδόσφαιρο» οι δημοσιογράφοι Fancois Ruffin και Antoine Dumini μας μιλούν γι’ αυτό, το λαϊκό ποδόσφαιρο, τότε που δεν ήταν μία μεγάλη επιχείρηση και οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν οι σύγχρονοι «μονομάχοι» στην αρένα. Γράφουν, λοιπόν, για τον Socrates(Βραζιλία), τον Carlos Caszely(Χιλή), τον Robbie Fowler(Βρετανία) και άλλους ποδοσφαιριστές που τάχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπέρ των απόκληρων, υπέρ των αδικημένων. Ακόμα και σήμερα στη λατινική Αμερική είναι ζωντανή μία άλλη προσέγγιση του ποδοσφαίρου. Μιλώ για τον ποδοσφαιρικό σύλλογο της Αργεντινής που φέρει το όνομα Che Guevara FC και αντιτίθεται στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου. Γι’ αυτό όσοι μιλούν για «αντιποδοσφαιρική ρητορεία» και «αριστερή ενοχή» δεν είναι παρά οι οπαδοί του ποδοσφαίρου της FIFA και των πολυ...