Κάφκα, Εξουσία και δουλικότητα
Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου Ο Κάφκα σκέφτεται τη σχέση κυρίαρχου και κυριαρχούμενου , ισχυρού και αδυνάτου, καταπιεστή και καταπιεσμένου, μέσα από το γεγονός ότι ο κυρίαρχος υπάρχει μόνο επειδή ο κυριαρχούμενος έχει εκπαιδευτεί (μέσω της κοινωνικοποίησης αλλά και της εκπαιδευτικής διαδικασίας) να τον αντιλαμβάνεται ως κυρίαρχο και να του συμπεριφέρεται σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, να τον βλέπει συχνά μεγαλύτερο και πιο δυνατό από ό,τι είναι στην πραγματικότητα, να προλαβαίνει τις επιθυμίες του ή τις μομφές του. Ο Κάφκα αναδεικνύει στα κείμενά του τον κεντρικό ρόλο της πίστης στη δύναμη της εξουσίας. Μόλις εμφανιστούν σημάδια δύναμης και γίνουν αντιληπτά ως τέτοια, τότε ακολουθούν αυθόρμητα οι συμπεριφορές σεβασμού ή υποταγής. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θέση εξουσίας (σε μια δημόσια υπηρεσία, σ’ έναν κοινωνικό ή πολιτικό θεσμό, σε μία εταιρεία κ.ά.), εμπνέουν σεβασμό ή υποταγή και ασκούν «γοητεία» (προκαλούν μια ακαταμάχητη επιθυμία προσέγγ...