Ο ναρκισσισμός και η στρατηγική του χάους....
Βλέπω τον πολιτικό καθώς αποθεώνεται από τους οπαδούς του και ο συνειρμός με οδηγεί στους Αζτέκους, που δόξαζαν τον αρχηγό τους όταν νικούσε και τον σκότωναν όταν ηττάτο. Κοιτάζω τη Ζωή –έχω γράψει τόσα υπέρ της-, και συλλογιέμαι ότι ο ναρκισσισμός, το πάσχειν από υπερβολικό εαυτό, το χαρακτηριστικό των Her Omnes, των «Κυρίων όλος ο Κόσμος» που θα έλεγε κι ο Κάφκα, οδηγεί στο μαρμάρωμα από τον κατοπτρισμό στο πλήθος-Μέδουσα. Η ασθένεια από υπερβολικό εαυτό οδηγεί σε μία σχιζοειδή κατάσταση, καθώς ο εαυτός καθίσταται ένας εξωτερικός λατρεμένος Άλλος. Αλλά από τον υπερβολικό ναρκισσισμό προέρχεται και το μίσος των «μικρομεσαίων Εγώ» προς τους ομοίους τους (ομοϊδεάτες, συντρόφους, συγγενείς). Ο Γάλλος φιλόσοφος V. Jankelevitch σε ένα κείμενο του για τον «Εαυτό και τον Άλλο» (Berman, 1994), γράφει: «Είσαι σχεδόν σαν και μένα. Η ομοιότητα μεταξύ μας είναι τόσο εμφανής ώστε στα μάτια του κόσμου είσαι αδελφός μου. Όμως η αλήθεια είναι πως δεν είσαι αδελφός μου. Η ταυτότητα μου σ...