Η επίθεση της Δύσης εναντίον της Ρωσίας και η Ελλάδα

Στον ελληνικό εμφύλιο πρωτοχρησιμοποιήθηκαν οι βόμβες ναπάλμ εναντίον του δημοκρατικού στρατού. Σήμερα χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά σε μία "αποικία" όπως η σημερινή Ελλάδα οι "βόμβες τρόμου", βόμβες με γόμωση ισχυρής ψυχολογικής βίας, ένα ιδιότυπο πολιτικό bullying εναντίον του ελληνικού λαού προκειμένου να μην ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά εάν αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα, η μεγάλη σύγκρουση λαμβάνει χώρα μεταξύ της νεοφιλελεύθερης Δύσης και του αρχαϊκού αυταρχισμού του Βλαδίμηρου Πούτιν που έχει γεωπολιτικές φιλοδοξίες πέραν του πλαισίου της νεοφιλελεύθερης πλανητικής ελίτ. Όχι πως ο Πούτιν είναι κάποιος δημοκράτης, αλλά το γεγονός και μόνο ότι κινείται εκτός της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης τον καθιστά αντίπαλο. Και ο μεγάλος πόλεμος που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή μεταξύ Δύσης και Ρωσίας είναι οικονομικός. Για την ακρίβεια έχουμε την επίθεση της Δύσης εναντίον της Ρωσίας στο πεδίο της οικονομίας. Πρώτα είχαμε την απίστευτη πτώση(χειραγώγηση) της τιμής του πετρελαίου και στη συνέχεια το χτύπημα από τις περίφημες αγορές στο ρούβλι (νομισματικός πόλεμος). Και όποιος θεωρήσει ότι όλα αυτά είναι εικοτολογίες ιδιού τι γράφουν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς: «Η Ρωσία τιμωρείται για την εισβολή στην Ουκρανία και οι αγορές δεν πείθονται από τις γεωπολιτικές ψευδαισθήσεις του Πούτιν». Απ’ όλα αυτά κρατείστε ότι οι ΑΓΟΡΕΣ και η ΔΥΣΗ εκείνο που χτυπούν ακριβώς είναι οι γεωπολιτικοί στόχοι του Πούτιν. Είχαμε αξιολογήσει αυτή την επίθεση από την έναρξή της. Συγκεκριμένα στο τελευταίο άρθρο μας στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ με τίτλο "Τι κρύβεται πίσω από τη μείωση της τιμής του πετρελαίου" (1/11/2014) γράφαμε: "Η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή με τους ηρωικούς αριστερούς Κούρδους στο Κομπάνι να αντιστέκονται στους τζιχαντιστές, που εξόπλισαν και τώρα αντιμάχονται οι ΗΠΑ, η έκρυθμη, ακόμα, κατάσταση στην Ουκρανία και οι οικονομικές κυρώσεις των δυτικών εναντίον της Ρωσίας, η εκλογική ήττα των «αγορών» αλλά και των ευαγγελικών στη Βραζιλία, οι διαδηλώσεις στη Γαλλία για τη δολοφονία του 21χρονου ακτιβιστή Ρεμί Φρες και στην Ουγγαρία για τη φορολόγηση του ίντερνετ καθώς και οι διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ δημιουργούν ένα διεθνές περιβάλλον έντασης, ικανής να εκτινάξει στα ύψη την τιμή του πετρελαίου, όπως συνέβη άπειρες φορές στο παρελθόν. Παραδόξως, όμως, η τιμή του πετρελαίου (μπρεντ) έχει υποχωρήσει κατά 25% τους τελευταίους τρεις μήνες και στα 82,60 δολάρια το βαρέλι την περασμένη εβδομάδα, πιο χαμηλά και από το Νοέμβριο του 2010! Ορισμένες χώρες εξαγωγής κατηγορούν τη Σαουδική Αραβία, τον μεγαλύτερο εξαγωγέα στον κόσμο, ότι χειραγωγεί τις τιμές του πετρελαίου. Αλλά προς τι και ποιον εξυπηρετεί η χειραγώγηση; «Η μείωση των τιμών εξυπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σαουδικής Αραβίας» υποστηρίζει ο Thomas Friedman, αρθρογράφος στους New York Times, και είναι ένας «πόλεμος με άλλα μέσα» εναντίον της Ρωσίας και του Ιράν αλλά και της Βενεζουέλας. Κι αυτό γιατί η υλοποίηση των προϋπολογισμών των χωρών αυτών εξαρτάται κατά πολύ από τα έσοδα των εξαγωγών πετρελαίου (60% του Ιράν, πάνω από 50% της Ρωσίας) και έναν υπολογισμό της τιμής του πάνω από 100 δολάρια το βαρέλι. Ένας ανάλογος οικονομικός «πόλεμος» με τη σύμπραξη αμερικανών και σαουδαράβων έλαβε χώρα σύμφωνα με ρωσικές εφημερίδες, τη δεκαετία του 1980, προκαλώντας την κατάρρευση της οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης και καθιστώντας τις ΗΠΑ νικήτριες του ψυχρού πολέμου. Σήμερα, οι ΗΠΑ, όπως δήλωσε ο Βλ. Πούτιν στην ομιλία του στο Κλαμπ Βαλντάι, επιδιώκουν να επιβάλλουν μία Νέα διεθνή Τάξη πραγμάτων, υποτάσσοντας το διεθνές δίκαιο σ’ έναν νομικό μηδενισμό, ενώ η αντικειμενικότητα και η δικαιοσύνη θυσιάζονται στο βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας. Αυθαίρετες ερμηνείες και αξιολογήσεις έχουν αντικαταστήσει τα νομικά πρότυπα, ενώ ο πλήρης έλεγχος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάνουν το μαύρο άσπρο και οι θέσεις μιας χώρας, των ΗΠΑ και των συμμάχων της παρουσιάζονται ως άποψη του συνόλου της διεθνούς κοινότητας. Γι’ αυτό όσοι διατηρούν ψήγματα αξιών όπως εθνική αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία, που είναι αντίθετες στο κανιβαλικό σύστημα αξιών του νεοφιλελευθερισμού θα απομονώνονται και θα πλήττονται παντοιοτρόπως. Τα μέτρα που λαμβάνονται εναντίον όσων αρνούνται να συμμορφωθούν περιλαμβάνουν τη χρήση βίας, την οικονομική πίεση και την προπαγάνδα, καθώς και την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις, δικαιολογώντας τις παράνομες δράσεις με βάση μία δήθεν «υπερ-νομική» νομιμοποίηση, επισημαίνει ο Βλ. Πούτιν. Ο οποίος επί της ουσίας ζητά την τήρηση του διεθνούς δικαίου γιατί έχει τεθεί εκτός του συστήματος της Νέας Διεθνούς Τάξης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, η Ρωσία θα πληγεί λιγότερο, επειδή έχει τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων τα οποία στρέφει πλέον προς την ασιατική αγορά. Επίσης είναι γνωστή η συμφωνία ύψους 400 δις δολαρίων για την πώληση φυσικού αερίου στην Κίνα μέσω αγωγού και την παράδοση 38 δις κυβικών μέτρων ετησίως από το 2018. Υπάρχει επίσης συμφωνία για τη συνεργασία μεταξύ της Gazprom, της ομάδας Rosneft και της κινεζικής CNPC. Σε κάθε περίπτωση, ο ιδιότυπος αυτός πόλεμος με τη μείωση των τιμών ενέργειας μπορεί θεωρητικά να αποβεί «θετικός» για την Ευρώπη και την Ελλάδα, καθώς το κόστος παραγωγής θα μειωθεί. Όμως σ’ έναν πόλεμο μεταξύ ελεφάντων την πληρώνουν συνήθως τα… βατράχια. Όπως συνέβη με τα ρωσικά αντίποινα εναντίον των ελληνικών γεωργικών προϊόντων μετά τις οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας από τους δυτικούς. Η κατάσταση θα γίνει πολύ χειρότερη αν η Μόσχα συμπράξει με το Πεκίνο, διαταράσσοντες τις δυτικές χρηματοπιστωτικές αγορές. Είναι γνωστό ότι η Κίνα κατέχει τεράστια ποσά αμερικανικών ομολόγων. Οι αναλυτές, μάλιστα, εκτιμούν πως αν συμβεί κάτι τέτοιο η οικονομική ύφεση στις ΗΠΑ και την Ευρώπη θα είναι ανάλογη εκείνης του 2008. Σε ό,τι αφορά, τέλος, τη χώρα μας, η φαινομενική οικονομική ανάσα από τη μείωση της τιμής πετρελαίου και φυσικού αερίου θα εξανεμιστεί και πάλι από την χρηματοπιστωτική ζημιά. Το χειρότερο όλων, όμως, θα είναι το πλήγμα σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο υπέρ της Τουρκίας. Οι πανομοιότυπες δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού και της εκπροσώπου του Λευκού Οίκου για τη «δίκαιη μοιρασιά» μεταξύ των δύο κοινοτήτων των εσόδων από την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της κυπριακής ΑΟΖ, παραβλέποντας προκλητικά τη διεθνή νομιμότητα, δείχνουν την κατεύθυνση των εξελίξεων και ότι το παιγνίδι έχει ήδη παιχθεί με εκκωφαντική την απουσία της χώρας μας."