Πολυπολιτισμικότητα και φασισμός

Έχω παίξει πάρα πολύ ποδόσφαιρο στη ζωή μου. Ακόμα κι όταν δεν είχα μπάλα έπαιζα με τις πέτρες, "ανοίγοντας" πάντα τα φτενά μου παπούτσια με τις γνωστές συνέπειες στο σπίτι. Αργότερα έπαιξα μπάλα στις αλάνες και μετά στα γήπεδα. Ποια σχέση, όμως, είχε εκείνο το παιγνίδι της χαράς με το εμπορευματοποιημένο παιγνίδι που -ναι- απολαμβάνω σήμερα ως θεατής; Καμία. Εντούτοις, κάποιοι, ενδεχομένω οι περισσότεροι,ενσθουσιάζονται, αγωνιζόμενοι από τον καναπέ τους. Παίζουν λεκτικά και μάλιστα πιο σοβαρά από τους ίδιους τους παίκτες. Δικαίωμά τους. Έτσι, βρίσκουν την ταυτότητά τους. Όμως, δεν δέχομαι το φασισμό της πλειοψηφίας, δεν δέχομαι την απόρριψη της δικής μου γνώμης, όποια κι αν είναι, με λεκτικούς χουλιγκανισμούς παγκάλειου τύπου. Ε, λοιπόν, εγώ δεν είμαι με τον Πελέ τον πρεσβευτή της FIFA και της Κόκα κόλα, ούτε μ' αυτούς που τα βλέπουν όλα μπλε, είμαι με τον Μαραντόνα, είμαι με τον Σουάρεζ,ακόμα και όταν δαγκώνει, είμαι με τον Ζιντάν ακόμα κι όταν ρίχνει κουτουλιές, γιατί μια ορισμένη ποσότητα βίας αποκαθιστά την κοινωνική αλλά και την ατομική αδικία, είμαι με τα παιδιά των φαβέλας και με τις καθαρίστριες στην Καραγιώργη Σερβίας, είμαι με τους μετανάστες και ζητώ τα πλήρη ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα που θα έχουν οικουμενική ισχύ. Ακριβώς κατ' αντιστοιχία της λειτουργίας του πλανητικού κεφαλαίου. Μα πιο πολύ είμαι με τον υποδιοικητή Μάρκος που όταν τον ρωτούσε ο Μονταλμπάν για το πως αντιμετωπίζουν οι Ζαπατίστας τους φασίστες; Έλεγε, "Τους έχουμε ανάμεσά μας, τους μιλάμε και προσπαθούμε να τους πείσουμε, γιατί είναι σαν και μας". Δεν μιλάμε, λοιπόν, ούτε για τους ολιγάρχες ούτε για τους δήθεν εθνικιστές ηγέτες της ΧΑ (στην πραγματικότητα νεοναζιστές), αλλά για τους χιλιάδες οπαδούς τους, που είναι μεταξύ μας, που είναι σαν κι εμάς. Αυτή είναι η δημοκρατία που διακρίνεται απολύτως από το φασισμό στην πράξη. Υπ' αυτή την οπτική, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αποδίδει χαρακτηρισμούς και πιστοποιητικά δημοκρατικότητας. Υπ' αυτή την οπτική, διαφωνώ κάθετα με την Σώτη Τριανταφύλλου, αλλά θα υπερασπίζομαι πάντα το δικαίωμά της να λέει τη γνώμη της. Κατά της πολυπολιτισμικότητας έχουν μιλήσει πολλοί που σήμερα είναι στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά όταν αναφερόμαστε σε κάτι χωρίς να το τοποθετήσουμε στο συγκεκριμένο του ιστορικό-πολιτικό πλαίσιο, κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε παρεξηγήσεις. Η πολυπολιτισμικότητα αναπτύχθηκε αρχικά σ' ένα έθνος μεταναστών όπως είναι οι ΗΠΑ. Είναι, επίσης, αλήθεια πως η πολυπολιτισμικότητα χρησιμοποιείται σήμερα ως πρόσχημα από το πλανητικό κεφάλαιο(με επίκληση της δήθεν καταπάτησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων διαφόρων πολιτιστικών μειονοτήτων) για τη διάλυση κρατών με την πρόκληση εμφυλίων (Ουκρανία, Συρία κ.ά.). Βέβαια, όταν χρησιμοποιείς την πολυπολιτισμικότητα για να στραφείς όχι εναντίον του πλανητικού κεφαλαίου αλλά εναντίον των μεταναστών, υποστηρίζοντας την "καθαρότητα", τότε κάνεις ολέθριο λάθος, που όταν είναι συνειδητό παραπέμπει στο ρατσισμό και στο φασισμό. Συνεπώς, όταν το κεφάλαιο λειτουργεί με όρους πλανητικούς και εμείς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την ανθρώπινη συνθήκη με όρους οικουμενικούς, τασσόμενοι πάντα υπέρ των αδυνάτων, υπέρ των μεταναστών, των ανέργων, των αποκλεισμένων, όποιας ράτσας και πολιτιστικής ταυτότητας κι αν είναι.