ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Η ελληνική χρηματοπιστωτική κρίση έγινε τελικά κρίση του ευρώ. Η μετάσταση δεν οφείλεται στο μέγεθος της «σηψαιμίας» της ελληνικής οικονομίας αλλά στα στοιχήματα-χτυπήματα των υπερατλαντικών «κερδοσκόπων». Δεν θα μπορούσε, άραγε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και δη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προστατεύσουν την Ελλάδα; Γιατί αυτό δεν συνέβαινε μέχρι τώρα; Γιατί άργησε η αντίδραση της Γερμανίας; Γιατί η κ. Μέρκελ υφίσταται την πίεση των εταίρων της στον κυβερνητικό συνασπισμό αλλά και λόγω των κρίσιμων εκλογών στη Ρηνανία-Βεστφαλία στις 9 Μαΐου. Δεν είναι τυχαίο ότι η συνεδρίαση του eurogroup ορίστηκε για τις 10 του ίδιου μήνα! Αλλά δεν είναι μόνο ο μικροκομματικός αυτός λόγος, υπάρχει κι ένας ορισμένος ιδεολογικός τρόπος θέασης των πραγμάτων, ο νεοφιλελεύθερος, που τυφλώνει. Το γερμανικό μοντέλο είναι η «κοινωνία της αγοράς» και η οικονομία του είναι η οικονομία μιας «κοινωνίας της αγοράς». Κάτι που δεν γίνεται αποδεκτό στην υπόλοιπη Ευρώπη, πλην της Αυστρίας και δύο τριών ακόμη χωρών. Επιπλέο...

Το γράφαμε ότι ο πόλεμος είναι μεταξύ δολαρίου και ευρώ, ότι η επίθεση αρχίζει από την Ελλάδα για να συμπεριλάβει ολόκληρη την ομάδα PIGS και να φθάσει στη συνέχεια μέχρι τη Γερμανία. Η τελευταία, τώρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Μέχρι χθες νόμιζε ότι η κρίση αφορούσε μόνο την Ελλάδα. Αλλά πως συνέβη η κρίση των ιδιωτικών τραπεζών να έχει καταστεί κρίση του δημόσιου χρέους; Με την μετακύλιση της κρίσης από τις τράπεζες των ΗΠΑ –όπου εκδηλώθηκε η τραπεζική κρίση- σε άλλες περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα. Χρειάστηκε προς τούτο και η σφραγίδα της προηγούμενης απόφασης G20 στο Λονδίνο. Συνεπώς, την κρίση του ελλείμματος την κατέστησαν κρίση δημόσιου χρέους οι 20 πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Έτσι φθάσαμε στο σημείο το χρέος μιας χώρας, η ίδια η χώρα να «παίζεται» στο «καζίνο». Αλλά ποιο είναι αυτό το καζίνο; Πρόκειται για την αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs την οποία ο δημοκρατικός γερουσιαστής Καρλ Λέβιν, χαρακτήρισε χθες «καζίνο». Όπως διαπιστώνουμε ο επιθετικός προσδιορ...

Για Οδύσσειες μίλησε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αναγγέλλοντας την είσοδο στο στενό που ορίζεται από τη Σκύλλα(ΕΕ) και τη Χάρυβδη(ΔΝΤ). Όμως, στο πλοίο του Οδυσσέα δεν έχουν όλοι την ίδια τύχη. Οι Οδυσσείς μόνο απολαμβάνουν το τραγούδι των σειρήνων, ενώ οι άλλοι, απλώς «τραβάνε κουπί». Στον Έζρα Πάουντ (Canto XX) έχουμε την καλύτερη περιγραφή της αδύνατης απόλαυσης των ανδρών του Οδυσσέα (εδώ το κομβικό στοιχείο της ιδεολογίας είναι η πίστη στο βασιλιά), των ανδρών που δεν είδανε τα λιόδεντρα της Σπάρτης, τις παρακόρες της Κίρκης, την Καλυψώ, που δεν γνώρισαν τίποτα και ως αντάλλαγμα «Τι τους δόθηκε αυτονώνε! Μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά./Φαρμάκι, μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά/κι ένα μνήμα αλατισμένο δίπλα στο χωράφι των βοδιών/νήσον αμήμονα…». Στη γέφυρα του πλοίου οι οδυσσείς με όλη τους την εξουσία, την απόλαυση και τη δόξα και οι «κάτω», το πλήρωμα, οι κωπηλάτες, άγνωστοι κι ανώνυμοι, με μελισσόκερο στα αυτιά, χωρίς τίποτα. Τι τους δόθηκε αλήθεια αυτονών; Τίποτα. Ακρ...

Δεν θ’ αργήσει ο καιρός που θα μας πουλήσουν και το θάνατό μας, αλλάζοντας τις λέξεις και τα νοήματα. Όχι, δεν αναφέρομαι στο μυθιστόρημα «ευτυχισμένος θάνατος» του Α. Καμύ, αλλά στους κυβερνητικούς επικοινωνιολόγους, που προσπαθούν σαν τον μυθιστορηματικό ήρωα να μας πουλήσουν όχι το προϊόν ούτε το γεγονός αλλά τις λέξεις, το παραμύθι, το μαγικό ξόρκι, το Μεγάλο Αυτό, το μέγιστο φόβο, την αναγκαιότητα –το μονόδρομο-, τη σωτηρία. Αυτοί που δημιούργησαν το κενό, μέσω των διαφημιστών, των επικοινωνιολόγων και των δημοσιογράφων, προωθούν πρώτα τον κατευνασμό, ισχυριζόμενοι ότι δεν γίνεται αλλιώς και ότι το κενό πρέπει να πληρωθεί με τα πτώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Και παραδόξως οι τελευταίοι τους πιστεύουν, όπως εκείνη η θρήσκα δούλα του Τρούμαν Καπότε που συναίνεσε στο βιασμό της, καθώς ερωτεύθηκε το βιαστή της, βλέποντας στο πρόσωπό του το πρόσωπο του Χριστού. Θυμάμαι τους εκσυγχρονιστές του Σημίτη που έλεγαν ότι ο εργαζόμενος δεν είναι εκμεταλλευόμενος, αλλά, απλώς, ...

Ένα φυσικό γεγονός, η ενεργοποίηση ενός ηφαιστείου είχε αποτελέσματα ανάλογα με το χτύπημα των δίδυμων πύργων στη Νέα Υόρκη. Για να αποδειχθεί ότι μια κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική «Αλλαγή» μπορεί να επέλθει τυχαία, φυσικά, ως «μαγική» εξαίρεση, δηλαδή ως μια τυχαία χρεοκοπία της εμπορευματικής λογικής –1,7 δις δολάρια η ζημία- εξαιτίας της ηφαιστειακής τέφρας! Αυτή είναι η λογική της καταστροφής, η λογική της ερήμου. Εν προκειμένω, η φύση αποτελειώνει τον παράλογο πλούτο, που είναι ο πλούτος των ανθρώπων. Συνεπώς, η φύση εξανίσταται. Αλλά σε τι εξανίσταται; Στη βαριά ανθρώπινη απάθεια και αδιαφορία, στην αδιάκοπη συσσώρευση, στο θάνατο των συγκινήσεων, αυτόν που επιφέρει η τηλεόραση καθώς εκχυδαΐζει τα πάντα, καθώς εξαφανίζει όλες τις ηθικές βάσεις της ανθρώπινης δέσμευσης. Γι’ αυτό, σήμερα, δεν μας αφορά αυτό που συμβαίνει στους άλλους. Ενδιαφερόμαστε περισσότερο για μία νέα μάρκα αρώματος ή παπουτσιών παρά για μία παγκόσμια καταστροφή. Ακόμα και η δική μας καταστροφή μας διαφε...

Μη διαμαρτύρεσαι. Μην εξανίστασαι που σε αμφισβητούν. Όχι, οφείλεις να το παραδεχτείς, δεν γνωρίζεις τι σημαίνει ανεργία. Ας σου το λένε δεκάδες δύσμοιροι πελάτες-πολίτες που έρχονται στο γραφείο σου. Είναι άλλο να πάσχεις η ίδια κι άλλο να συμπάσχεις εκ του μακρόθεν, από το ύψος του φιλντισένιου πύργου σου. Δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει ανεργία, γιατί δεν είχες ποτέ ανάγκη τη δουλειά. Μόνο η Σιμόν Βέιλ, όχι η σημερινή, αλλά εκείνη που πέθανε στα 33 της χρόνια, γνώρισε δουλεύοντας στο εργοστάσιο και στο χωράφι τι σημαίνει δουλειά. Εσύ δεν κατάλαβες ποτέ το άχθος αλλά ούτε το γεγονός ότι ως άνεργος είσαι άχρηστος, αόρατος, χωρίς πρόσωπο, δηλαδή συμβολικά νεκρός. Γιατί η εργασία δεν είναι μόνο αναγκαία για την επιβίωση αλλά είναι και συνυφασμένη με την προσωπικότητα, με το νόημα του υπάρχειν, με την κοινωνική αναγνώριση. Και χωρίς αυτά είσαι χειρότερα από πραγματικά πεθαμένος, γιατί είσαι ένας ζωντανός νεκρός. Για σένα ένας άνεργος απλώς δεν έχει «κλας»! Θυμάμαι και όλους τους άλλους νεο...

Οι αγορές χρειάζονται κανόνες είπε την Παρασκευή στη Βουλή ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Κοινότοπη η διαπίστωση, καθώς το αίτημα έχει διατυπωθεί εδώ και δεκαετίες, πλην επί ματαίω. Εσχάτως, τις φιλοδοξίες για ένα νέο Bretton Woods (η συμφωνία του 1944 για τους κανόνες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού παιγνίου) διατύπωσε ο Γκόρντον Μπράουν, χωρίς αυτές να ευοδώνονται. Ομοίως, διαψεύσθηκε και ο Σαρκοζί που μιλούσε για την αναθεώρηση της αρχιτεκτονικής του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και την είσοδο της παγκόσμιας οικονομίας στην περίοδο του «ρυθμισμένου καπιταλισμού». Η αποτυχία οφείλονταν στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ αρνούνται τη δημιουργία συστήματος πέδησης (φρένων) στα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Γενικά, η αμερικανική πολιτική ηγεσία σε διακομματικό επίπεδο απορρίπτει την πρόταση των Ευρωπαίων για τη δημιουργία υπερεθνικών κανόνων και ελεγκτικών μηχανισμών. Αλλά και οι Ευρωπαίοι με προεξάρχουσα την καγκελάριο Α. Μέρκελ δεν συμφώνησαν για το μέγεθος της επιθυμητής διεθνούς ρύθμισ...

Η ελευθερία είναι συνυφασμένη με πολλές εξαναστάσεις. Στη σύγχρονη Ελλάδα είχαμε το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» των επαναστατών της εθνικής παλιγγενεσίας, το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» αλλά και το λιγότερο γνωστό «Ελευθερία ή Καπιταλισμός», όπως το διατύπωσε ο Γερμανός διανοητής Ούλριχ Μπεκ. Σήμερα, φαίνεται ότι το δίλημμα είναι «Ελευθερία ή ΔΝΤ», καθώς η Ελλάδα έχει τεθεί υπό την επιτροπεία του διεθνούς οργανισμού και στη δίνη της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής του. Για την ακρίβεια από καιρό ο Ντομινίκ Στρος-Καν, ο πρώην σοσιαλιστής και νυν πρόεδρος του ΔΝΤ μας συστήνει μεταρρυθμίσεις, δηλαδή να πληρώσουν αποκλειστικά την κρίση οι «κάτω», οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, τα χαμηλά εισοδήματα. Κι όμως το περιοδικό που ίδρυσε ο ίδιος ο νυν επικεφαλής του ΔΝΤ, το Marianne προτείνει να ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο του Τζων Κένεθ Γκαλμπρέηθ για την «οικονομική κρίση του 1929». Όμως ο Γκαλμπρέηθ παραθέτει και την άγνωστη νομισματική και χρηματιστική κρίση του 1907 που έδειξε από πολύ νωρί...

Ο κύβος ερρίφθη. Η κυβέρνηση απέτυχε. Η Ελλάδα απώλεσε την ανεξαρτησία της και βρίσκεται υπό διεθνή επιτροπεία. Για την ακρίβεια βρίσκεται στη μέγγενη του ΔΝΤ. Η εξέλιξη αυτή πέραν του ηθικού και πρωτίστως του πολιτικού και πολιτιστικού εξευτελισμού έχει και συνέπειες, διαφορετικές για την Ευρώπη και άλλες για την Ελλάδα. Η Ενωμένη Ευρώπη της αλληλεγγύης, του κοινού νομίσματος(ευρωζώνη), της κοινής μοίρας(Γ. Παπανδρέου) δεν είναι παρά ένας ερειπιώνας. Τουλάχιστον όσον αφορά στους εργαζόμενους. Απεδείχθη πλέον περίτρανα ότι υπάρχει αδυναμία κοινής ευρωπαϊκής στρατηγικής με τη Γερμανία να εμμένει εθνικά. Το ΔΝΤ, το οποίο ελέγχεται από τις ΗΠΑ, επιβλήθηκε της ΕΕ. Εκτός και αν έχουμε μία συνάντηση των αμερικανικών και των ευρωπαϊκών κερδοσκοπικών κεφαλαίων πάνω στο «σώμα» του πειραματόζωου που λέγεται Ελλάδα. Ήδη το διακυβερνητικό υβρίδιο ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καθώς και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ένα πείραμα που γίνεται για πρώτη φορά. Μόνο που τα μέρη δεν ...

Το κράτος πρόνοιας και γενικά οι πολιτικές που εφαρμόζονταν την περίοδο του New Deal (1930) –μετά το κραχ του 1929- είχαν τη βάση τους στον κεϋνσιανισμό και τις φορντικές μεθόδους παραγωγής καθώς και στη μαζική κατανάλωση. Για να επιτύχει η κεϋνσιανή συνταγή χρειάστηκε η κοινωνία των ΗΠΑ να πετύχει έναν συμβιβασμό ανάμεσα στα πλούσια κυρίαρχα στρώματα και τους ισχυρούς συνδικαλιστικούς φορείς των εργαζομένων. Οι πετρελαϊκές κρίσεις του ’70, όμως, προκάλεσαν την κατάρρευση του κεϋνσιανισμού ως τρόπου αποτροπής του πληθωρισμού. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, μάλιστα, έχουμε τη μετατόπιση του κέντρου βάρους της οικονομικής δραστηριότητας από τη μαζική κατανάλωση στα χρηματιστήρια. Αυτή η μεταβολή είχε ως συνέπεια η επιδίωξη της μεγιστοποίησης του κέρδους να μην περνά πλέον από την μαζική κατανάλωση αλλά από το Χρηματιστήριο. Άλλως, το κεφάλαιο στην χρηματοπιστωτική του εκδοχή έχει απελευθερωθεί από την αλυσίδα, που λέγεται πραγματική οικονομία και κατανάλωση, δημιουργώντας τον καπιταλ...

Κάποτε το οικονομικό σύστημα(ο αποκαλούμενος καπιταλισμός) βασίζονταν στην πραγματική οικονομία και στην κατανάλωση(προσφορά-ζήτηση). Στη συνέχεια η εικονική οικονομία –οι τιμές των προϊόντων που τζογάρονται στα χρηματιστήρια- υπερκέρασε την πραγματική, δημιουργώντας μία αναλογία 400 προς 1. Έτσι όλοι βλέπαμε μία φούσκα που κάποτε θα έσκαγε. Όπερ και εγένετο. Πέραν τούτων όμως, το όλο σύστημα νομιμοποιούνταν από την ιδεολογία της κατανάλωσης-αναγνώρισης. Όσο κατανάλωνε κανείς σημεία και σύμβολα γινόταν πιο ορατός και αποκτούσε κύρος(συμβολικό κεφάλαιο). Στα μικρο-μεσαία στρώματα της κοινωνίας η ιδεολογία της κατανάλωσης δεν ήταν συνυφασμένη τόσο με την αύξηση των μισθών αλλά με την υπερπροσφορά δανείων. Κάποια στιγμή, όμως, τα δάνεια έπρεπε να επιστραφούν(στεγαστικά, ΗΠΑ) κι αυτό ήταν αδύνατο. Έτσι το κραχ του νεοφιλελεύθερου μοντέλου κατέστη ηχηρό. Όμως παραγνωρίζεται ότι μαζί με το οικονομικό κραχ έχουμε και το κοινωνικό αλλά και το ανθρωπολογικό κραχ, καθώς η αδυναμία κατανάλωσης...

Οι προηγούμενοι μας λεηλατούσαν τη ζωή στο όνομα ενός ευημερούντος μέλλοντος. Οι τωρινοί μας την κανιβαλίζουν με το σκιάχτρο ενός «μαύρου» μέλλοντος. Άνεργος ο φίλος. Χρόνια στο πανεπιστήμιο, μετά στις επιχειρήσεις, όπου ευδοκίμησε κι αυτός και οι επιχειρήσεις. Και τώρα άχρηστος. Μου έδειξε τους κάλους στα χέρια του. Σκάβει τον κήπο για να αισθάνεται σε κάτι χρήσιμος. Μια τίγρη οργισμένη η ψυχή του. «Οι χαρές γονιμοποιούν και οι λύπες γεννούν» μου λέει. Τώρα περνάει τις ωδίνες της θλίψης, περιμένοντας τη γέννα, που θα γίνει «σκαλοπάτι» για να ξανανέβει στη ζωή! Ζούμε το χρόνο των δολοφόνων και η ζωή μας έχει γίνει μια εικασία. Ποιος πλήρωσε τη λιτότητα του Σημίτη για να μπούμε στην ΟΝΕ; Τότε η Γερμανία ήταν η καλύτερη συνήγορός μας, όχι λόγω του γερμανοτραφούς Σημίτη αλλά εξαιτίας της αγοράς εκ μέρους της χώρας μας οπλικών συστημάτων και υποβρυχίων που γέρνουν! Πόσα κόστισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 και ποιος τους πλήρωσε; Θα μάθουμε αλήθεια κάποτε; Κάποιοι μιλούν για 20 δις ευρώ,...

Η λέξη spread βρίσκεται πλέον στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Αλλά τι είναι αυτό το περίφημο spread που όλο ανεβαίνει, καθιστώντας το δανεισμό του ελληνικού δημοσίου πανάκριβο ως εάν να δανείζεται από τοκογλύφους; Το spread είναι η διαφορά του επιτοκίου που δανείζεται η Γερμανία(3,5%) με το επιτόκιο που δανείζεται η Ελλάδα(8%). Αν αφαιρέσουμε από το 8 το 3,5 θα έχουμε 4,5, ή 450 μονάδες βάσης. Το ερώτημα κατόπιν τούτου είναι ποιος αριθμός είτε ως επιτόκιο είτε ως spread θα ενεργοποιήσει το μηχανισμό βοήθειας της ελληνικής οικονομίας; Όταν όλοι πανηγύριζαν για την επίτευξη της συμφωνίας, εμείς με σκεπτικισμό επισημαίναμε τις ασάφειες, καθώς δεν διευκρινίζονταν σε ποια συγκεκριμένη περίπτωση θα είχαμε την ενεργοποίηση του διχτύου ασφαλείας. Επισημαίναμε, μάλιστα, ότι το πνεύμα της συμφωνίας ήταν «Πνιγείτε για να σας σώσουμε», ή αλλιώς «χρεοκοπείστε πρώτα κι ύστερα βλέπουμε». Αλλά γιατί να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού και της καταστροφής για να βοηθηθούμε; Και ποιος θα κρίνει και πως, τι...

Ποιοι μηχανισμοί στήριξης και ποια κοινοτική αλληλεγγύη; Μόνο το κέρδος πείθει τις αγορές. Είναι πλέον φανερό ότι μας ροκανίζουν μέχρι τέλους το μέλλον αλλά και την ελάχιστη ανεξαρτησία που μας απέμεινε ως χώρα. Η Ελλάδα δεν είναι παρά ένα κλασικό προτεκτοράτο. Για τη Λερναία Ύδρα των τοκογλύφων μόνος Θεός είναι η συσσώρευση και η Ελλάδα το Ελδοράντο τους. Η «δουλειά» ολοκληρώνεται από μικρόνοες ή και άνοες που νομίζουν ότι μπορούν να παίξουν στο ίδιο τραπέζι με παίκτες παγκόσμιας εμβέλειας και μάλιστα να μπλοφάρουν. Όμως, δεν θα μπορούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προστατεύσουν την Ελλάδα, δανείζοντάς την με κανονικό και όχι με το τοκογλυφικό επιτόκιο των κατ’ ευφημισμό «αγορών»; Θα μπορούσε. Αυτό αποδεικνύει το άρθρο του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ. Γιατί, όμως, αυτό άργησε να συμβεί; Γιατί άργησε η αντίδραση της Γερμανίας; Διότι ένας ορισμένος ιδεολογικός τρόπος θέασης των πραγμάτων τυφλώνει. Με άλλα λόγια, η νεοφιλελεύθερη νομενκλ...

Μια ολόκληρη γενιά στις ΗΠΑ αποκλήθηκε beat generation. Αλλά τι σημαίνει beat; Σημαίνει «αλήτης», όπως διάβασα στη μετάφραση ενός ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού; Ή κάτι άλλο; Είναι γνωστό ότι τον όρο εισήγαγε ο Κέρουακ σε μια συζήτησή του με τον Τζων Κλέλον Χολμς. Μάλιστα, ο όρος beat είναι αμφίσημος, υποδηλώνοντας αφ’ ενός τον κατατρεγμένο άνθρωπο (Beat down in life) και συγχρόνως τη θρησκευτική μακαριότητα (Beatitude). Ο μεταφραστής συνεπώς του τηλεοπτικού σταθμού έχει δίκαιο αν εκλαμβάνει τον αλήτη με τον τρόπο του Ελύτη, στο περίφημο «Φυγάς θεόθεν και αλήτης». Όμως είναι λάθος αν επιχειρεί να του προσδώσει αρνητικό περιεχόμενο, όπως συνέβη στην τηλοψία. Γιατί ο αλήτης εν προκειμένω είναι ο κατατρεγμένος, ο αποκλεισμένος, εκείνος που έχει ως δέρμα του την αγνότητα. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι στην αμερικανική κοινωνία των δεκαετιών του 1950 και 1960 οι αποκλεισμένοι είναι εκείνοι που δεν συμμετείχαν, ή που δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στο αλλοτριωτικό και παρακμιακό, καταναλωτι...

Είναι ο ανώνυμος πολίτης, είναι ο διαδηλωτής που είναι φυλακισμένος στον Κορυδαλλό. Κι έχει την τύχη του κάθε ανώνυμου, του κάθε αόρατου, του κάθε ανένταχτου, δηλαδή δεν έχει καμία τύχη. Ακόμη κι εκείνοι που μάχονται κατά της φυλάκισής του είναι εναντίον του, αφού του στερούν την ανωνυμία, καθιστώντας τον επώνυμο! Και δυστυχώς αυτή τη λεπτή απόχρωση οι φανατικοί μας προοδευτικοί τη θεωρούν «πολιτικαντισμό» και αντίδραση στην «αλήθεια». Αλλά «τις εστι η αλήθεια», μέρες που είναι; Αλήθεια εν προκειμένω είναι ότι ένα κράτος που θέλει να λογίζεται δημοκρατικό στερεί το δικαίωμα σ’ έναν πολίτη του να διαδηλώνει ελευθέρως –σύμφωνα με το Σύνταγμα- και πρωτίστως ανωνύμως. Βεβαίως, υπάρχει και η πλευρά εκείνη που διατείνεται πως δεν μπορείς να φυλακίζεις χωρίς στοιχεία. Και αυτό είναι αληθινό και άκρως σοβαρό. Είναι η ατομική περίπτωση ενός νέου από τη Λιβαδειά, η οποία όταν απομονωθεί, αδυνατεί να αποτυπώσει το γενικό πρόβλημα, ότι δηλαδή η δυτική Δημοκρατία διέρχεται κρίση. Γι’ αυτό ίσως θα π...