Γιατί πρέπει να βγούμε στο ΔΡΟΜΟ στις 28/2

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου /artinews.gr/ 17.02.25 ]

---

 Αυτό που ζούμε με το έγκλημα των Τεμπών και την προσπάθεια συγκάλυψής του είναι ένας ολοκληρωτισμός.

Αυτό που βιώνουν οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή υπό την ηγεσία ΤΡΑΜΠ-ΜΑΣΚ είναι ένας ολοκληρωτισμός που επιδιώκει να αποκτήσει την αξία υποδείγματος για ολόκληρο τον κόσμο.

Οι ΗΠΑ έχουν μία κυβέρνηση δισεκατομμυριούχων που βλέπουν τα πάντα ως «χρήμα», ως πλούτο, ως συσσώρευση. Ό,τι μπαίνει εμπόδιο στη συσσώρευση, κοινοβουλευτικοί θεσμοί, δικαστές, ΜΜΕ, εξαλείφεται. Τη διαδικασία συγκεντροποίησης της εξουσίας και τη δημιουργία ολοκληρωτικού καθεστώτος στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιγράφει ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς σε άρθρο του. Σ’ αυτή τη γενικευμένη δυστοπία και τον εκφασισμό οι «από κάτω» αντί να αντιδράσουν, βρίσκονται σε μία αποχαύνωση, χαχανίζουν χωρίς να ξέρουν γιατί, και «σκορπίζονται» σε μια «διασκέδαση (από το σκεδάννυμι-σκόρπισμα) μέχρι θανάτου» που προκαλούν τα μμε των ολιγαρχών.

Το ολοκληρωτικό μοντέλο Τραμπ από τις ΗΠΑ εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, με στόχο να διαμορφώσει κοινωνίες τις οποίες θα ελέγχουν ισχυρά διευθυντήρια πολιτικών ηγετών και υπερπλούσιων με την συνεπικούρηση στρατιάς μάνατζερ που θα διευθύνουν τον πληθυσμό των «από κάτω» που θα εργάζονται και θα ζουν σαν σκλάβοι χωρίς να τους ασκείται κανένας καταναγκασμός, γιατί θα τους αρέσει η σκλαβιά τους. «Και το να τους αρέσει η σκλαβιά τους έχει ανατεθεί από τα σημερινά ολοκληρωτικά κράτη σε υπουργεία προπαγάνδας, στους εκδότες και τους μηντιάρχες, στους δασκάλους και τους καθηγητές.» (έγραφε το 1962, ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Αλντους Χάξλεϋ). Γι' αυτό στην Ελλάδα θέλουν να ελέγξουν τα σχολεία. Γι' αυτό θέλουν να δημιουργήσουν "Ωνάσεια".

Μας σκλαβώνουν κι εμείς διασκεδάζουμε με τη σκλαβιά μας. Οι δισεκατομμυριούχοι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ μας «διασκεδάζουν μέχρι θανάτου» όπως σημειώνει και ο Μπέρνι Σάντερς.

Ο Νιλ Πόστμαν στο βιβλίο του "Τηλεόραση, ο πολιτισμός του θανάτου" θεωρούσε την τηλεόραση κρίσιμο εργαλείο για τον πολιτισμό του νέου ολοκληρωτισμού. Κι αυτό γιατί η τηλεόραση είναι μία «μεταφορά» (metaphora), και η μεταφορική λειτουργία της συνίσταται στους συμβολισμούς των πληροφοριών της, τις πηγές, την ποιότητα και την ταχύτητα της ενημέρωσης και το περιβάλλον μέσα στο οποίο παράγονται οι ειδήσεις. Πάρτε παράδειγμα τα περίφημα βίντεο Καπερνάρου-Πορτοσάλτε.

Με την μεταφορική της λειτουργία η τηλεόραση ποιεί πολιτισμό, καθώς μεταβάλλει ριζικά τον τρόπο και το περιεχόμενο του δημόσιου διαλόγου, καθιστώντας τον «έναν πολιτισμό που απομυζούν τα χάχανα» και ο νηπιακός λόγος των δημόσιων συζητήσεων, έναν πολιτισμό συνεχών κύκλων ευτελούς ψυχαγωγίας.

Υφίστανται σήμερα οι πολιτισμοί-φυλακές και οι μηχανισμοί ελέγχου της σκέψης όπως ακριβώς τους περιέγραψε ο Όργουελ. Ο σύγχρονος πολιτισμός χαρακτηρίζεται από την υπερπληροφόρηση που «πνίγει» την αλήθεια μέσα στο «θόρυβο» και τη σύγχυση. Σήμερα, βασανιζόμαστε, όπως ο πληθυσμός στο «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» του Χάξλεϋ, όχι γιατί γελάμε αντί να σκεφτόμαστε, αλλά γιατί δεν ξέρουμε ούτε γιατί γελάμε ούτε για ποιο λόγο έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε, γράφει ο Πόστμαν.

Γι’ αυτό δεν τους ενδιαφέρουν τα «ψέματα» που μας λένε κατάμουτρα. Δεν τους νοιάζει αν ο Πορτοσάλτε και ο Καπερνάρος είχαν το στικάκι με τα βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας των Τεμπών πριν τα βρει ο administrator της εταιρείας στο καλάθι ανακύκλωσης! Στην σύγχυση ποντάρουν. Η σύγχυση σ’ έναν εγκέφαλο που έχει σταματήσει να σκέφτεται, έχει ως αποτέλεσμα να αποδέχεται ότι του «σερβίρουν». Το βίντεο αποκτά την αξία "αλήθειας". Όσο αληθινό είναι και το... σήριαλ Grand Hotel.

«Σκέπτομαι» έγραφε για τις ΗΠΑ ο Νόρμαν Μέιλερ (στη Μάγισσα τέχνη) ότι «αυτή η πλούσια και ισχυρή χώρα… ναι, αυτή η Αμερική, η τρομοκρατημένη, κάλλιστα χρειαζόταν την τηλεόραση - είμαι εδώ για να σε νεκρώσω, το χρειάζεσαι!».

Η απονέκρωση τώρα συμβαίνει παντού.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Πώς μπορούμε να σωθούμε;

Η μόνη απάντηση είναι «ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα υπέρ της αποκέντρωσης της εξουσίας και της αυτοοργάνωσης», αυτό «μπορεί να σταματήσει τη σημερινή τάση προς ολοκληρωτισμό.» Κι αυτό το είπε ο Χάξλεϋ το μακρινό 1962.

Γι’ αυτό στις 28 Φεβρουαρίου όλοι στο «ΔΡΟΜΟ»….

Ενάντια στο μπάζωμα της αλήθειας, ενάντια στο μπάζωμα της σκέψης, ενάντια στον ολοκληρωτισμό…

Ο μεσσιανισμός και οι μπίζνες της οικογένειας Τραμπ

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου /artinews.gr/ 12.02.25 ]

---

«Trump Imperator», ήταν ο τίτλος που χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα για να περιγράψει τις φιλοδοξίες του Ντόναλντ Τραμπ. Οι οποίες εκκινούν από την αγορά της Γροιλανδίας, την προσάρτηση του Καναδά, τα σχέδια για τη Διώρυγα του Παναμά και τη Λωρίδα της Γάζας.

Σύμφωνα με τους αναλυτές έχουμε μία μετατόπιση του δόγματος Τραμπ κατά τη δεύτερη θητεία του: Ο Τραμπ «γνωρίζει ότι ο θυμωμένος εθνικισμός, ο εθνικισμός της απόσυρσης στον εαυτό, με την οποία κέρδισε την επανεκλογή του, μπορεί να είναι αυτοκαταστροφικός, όπως συνέβη κατά στην πρώτη του θητεία». Ισχυριζόμενος λοιπόν ότι εμπνέεται από τους ιδρυτές του αμερικανικού έθνους, και ειδικότερα από τον πρώην Ρεπουμπλικανό πρόεδρο William McKinley, προτείνει να ανοίξουν ξανά τα σύνορα (με την ιστορική έννοια ενός νέου μετώπου πρωτοπόρων) και να υπάρξει επανασύνδεση με το «πνεύμα της κατάκτησης» του αμερικανικού έθνους του 19ου αιώνα. Είναι δε «ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος σε περισσότερο από έναν αιώνα που θέλει να επεκτείνει την επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών – συμπεριλαμβανομένου του πλανήτη Άρη», έγραψε πρόσφατα ο Economist.

Βλέπω τον σεξισμό, τον ρατσισμό και τον κυνισμό του Ντ. Τραμπ και θυμάμαι τον συγγραφέα του Μόμπι Ντικ, Χ. Μέλβιλ, που έγραφε «αρκεί να γράφεις σαν άντρας και θα γράφεις σαν Αμερικανός»! Όταν το είπα αυτό στον Παύλο Μάτεσι κατέβασε τον Μέλβιλ από την βιβλιοθήκη του. Ο ίδιος ο Μόμπι-Ντικ θα γίνει ο μύθος του αυτοκρατορικού μοντέλου των ΗΠΑ και θα συστήσει  μία «μαθητεία στον ιμπεριαλισμό». Ο Μόμπι-Ντικ θα εκφράσει σύμφωνα με τον Έντουαρντ Σαΐντ το πάθος «για την εξάλειψη κάθε συμβιβασμού, κάθε μέσης λύσης, κάθε επιλογής που δεν ταυτίζεται με την απόλυτη θέληση να κινηθείς, να προχωρήσεις». Να και πάλι η ανάπτυξη, η συνεχής ανάπτυξη, η συνεχής πτώση των συνόρων. Εδώ βρισκόμαστε πλέον στον αστερισμό της «απόλυτης βούλησης», της καθαρής Πράξης, στην καρδιά του Πραγματισμού και ενός Θεού της δύναμης, βρισκόμαστε στον αστερισμό της απόλυτης πεποίθησης, χωρίς αιτιολογία και απολογία, ότι το «μόνο μέγεθος είναι η ανάπτυξη» (Ουόλτ Ουίτμαν). 

Εν προκειμένω ισχύει ότι περιέγραψε στα τέλη του 19ου αιώνα ο Αμερικανός ιστορικός, Frederick J. Turner: «Η αμερικανική ανάπτυξη ήταν μία διαρκής επανέναρξη με τη συνεχή ανατροπή των συνόρων... Αυτή η διαρκής αναγέννηση, αυτή η ρευστότητα της αμερικανικής ζωής τροφοδοτούσε τις αμερικανικού τύπου κυρίαρχες δυνάμεις [...]. Τα σύνορα είναι η γραμμή της μέγιστης ταχύτητας μιας αποτελεσματικής αμερικανοποίησης». Σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο η «αναγέννηση» σημαίνει τη συνεχή επέκταση, την αδιάλειπτη «ανατροπή των συνόρων», την «αμερικανοποίηση» των πάντων, όπως τονίζει ο Turner.

Η »αμερικανοποίηση», η αποδοχή δηλαδή των αμερικανικών αξιών από ολόκληρο των κόσμο, συνιστά τον αμερικανικό μεσσιανισμό που εκκινεί από την ιδέα του περιούσιου λαού που διαπερνά ολόκληρη την αμερικανική ιστορία κι έγινε το λαϊτμοτίφ του αμερικανικού ονείρου. Ο Χέρμαν Μέλβιλ έγραφε το 1850 στο βιβλίο του White-jacket: or, the World in a Man-of-War (Λευκό-Δέρμα: ή ο κόσμος σ’ ένα πολεμικό ιστιοφόρο-ιδού και το αεροπλανοφόρο): «Εμείς οι Αμερικανοί είμαστε ο ξεχωριστός, ο περιούσιος λαός -το Ισραήλ της εποχής μας, φέρουμε την κιβωτό των Ελευθεριών του κόσμου… ο Θεός μας έδωσε, ως μελλοντική κληρονομιά, τις ευρείες επικράτειες των πολιτικών παγανιστών που θα έρθουν και θα τεθούν υπό τη σκέπη της κιβωτού μας…». Από τη μία, λοιπόν, οι πολιτικοί παγανιστές του… Θεού και από την άλλη η «κιβωτός των ελευθεριών», η ελευθερώτρια Αμερική… η ιδέα του «περιούσιου λαού» είναι «η κινητήρια δύναμη της αμερικανικής αυτοπεποίθησης» παρατηρεί ο Τσόμσκι, ο Ρίφκιν, όλοι. Μόνο ο Χ. Θορώ θα προβλέψει με οξυδέρκεια την εξέλιξη των ΗΠΑ, μιλώντας μέσω της παραβολής των δύο φυλών μυρμηγκιών, των κόκκινων και των μαύρων. Ο Θορώ επισημαίνει από το 1840 τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της αμερικάνικης πολιτικής αλλά και το περίφημο ιδεολογικό του περίβλημα, τον αμερικάνικο «πατριωτισμό» (το σημερινό MAGA του Τραμπ εκεί εδράζεται): «…είναι πατριώτες, μπορούν και θυσιάζουν το μεγάλο για το μικρό… Ο πατριωτισμός είναι ένα σκουλήκι που τους τρώει το κεφάλι…» έγραφε ο Θορώ επισήμαινε «Πόσο γελοία είναι η απαίτηση της Αγγλίας και της Αμερικής να μιλά ο κόσμος με τρόπο που να τον καταλαβαίνουν! Ούτε οι άνθρωποι ούτε τα μανιτάρια μεγαλώνουν έτσι». Ποιος ξέρει, όμως, σήμερα, τον Θορώ;                                

Και από την ιδεολογία στην Πράξη. Ή καλύτερα, η κυρίαρχη ιδεολογία είναι αυτή του Πραγματισμού. Ο οποίος μαζί με  την πτώση των συνόρων και την επέκταση, σημαίνει και την συσσώρευση πλούτου. Όλα κινούνται με βάση το ΧΡΗΜΑ.

 Σήμερα ξέρουμε τον γαμπρό του Τραμπ, τον Τζάρεντ Κούσνερ, γιο ενός εργολάβου ακινήτων, που ήταν στενός φίλος του Νετανιάχου. Ο Κούσνερ είναι σύζυγος της  Ιβάνκας Τραμπ και τις παραμονές της οικονομικής κρίσης του 2007, ενώ ο πατέρας του εξέτιε ποινή φυλάκισης για παράνομη χρηματοδότηση, ψευδορκία, εκβιασμό και άλλα εγκλήματα, εκείνος ως υπεύθυνος της παραπαίουσας οικογενειακής επιχείρησης (με 1,8 δις δολάρια χρέος), θα τη σώσει με τη βοήθεια του Κατάρ.

Ο  πεθερός του Ντ. Τραμπ θα  του αναθέσει αμέτρητες αποστολές που εκτείνονται  από τη μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος μέχρι το ζήτημα της οικονομικής καινοτομίας, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης της κρίσης του Covid, των σχέσεων με το Μεξικό, την Κίνα και, τέλος, τον φάκελο της Μέσης Ανατολής. Οι αποστολές αυτές του επιτρέπουν να διατηρεί τις επιχειρηματικές του σχέσεις και να δημιουργεί εισοδήματα προς όφελος του προέδρου. Δημιούργησε προνομιακούς δεσμούς με τους δύο ισχυρούς ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων  Μοχάμεντ Μπεν Σαλμάν («MBS») και Μοχάμεντ Μπεν Ζάιεντ («MBZ»).  Έτσι ο «MBS» θα μπορεί να πει ότι «έχει» τον Κούσνερ, ενώ ο Τραμπ, αναφερόμενος στον Σαουδάραβα διάδοχο τον οποίο προστάτευσε παρά τον ρόλο του στην εκτέλεση και τον τεμαχισμό του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, δήλωσε: «Έσωσα το τομάρι του.»

Ο Κούσνερ συνέβαλε στις Συμφωνίες του Αβραάμ, που υπέγραψε το Ισραήλ από τον Σεπτέμβριο του 2020 με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Σουδάν και το Μαρόκο, και υποτίθεται ότι αποσκοπούν στην «αύξηση της σταθερότητας, της ασφάλειας και της ευημερίας της περιοχής». Οι οποίες δεν είχαν καμία αναφορά σ το Παλαιστινιακό. Το «δόγμα Κούσνερ»  συνοψιζόταν στον αποκλεισμό των Παλαιστινίων από τις διαπραγματεύσεις, παρόλο που αποτελούν σχεδόν το μισό του πληθυσμού της ιστορικής Παλαιστίνης.

Η  Affinity Partners, η επενδυτική εταιρεία που δημιούργησε ο Κούσνερ στον απόηχο της ήττας του Τραμπ στις προεδρικές εκλογές του 2020, έλαβε 2 δισεκατομμύρια δολάρια από το κρατικό επενδυτικό ταμείο της Σαουδικής Αραβίας, που ελέγχεται από τον πρίγκιπα διάδοχο.

 Τον Φεβρουάριο του 2024, κατά τη διάρκεια των σφαγών και των καταστροφών που έγιναν στη Γάζα από τον ισραηλινό στρατό, ο Κούσνερ μοιράστηκε το «όραμά» του για το μέλλον της. Χαιρέτισε τις «πολύτιμες» δυνατότητες των «παραθαλάσσιων ακτών » της Γάζας και πρότεινε στο Ισραήλ να εκδιώξει τους αμάχους στο Νεγκέβ. Αυτός είχε την ιδέα για τη «Ριβιέρα της Ανατολής»!

Ο Friedman, ειδικός σε θέματα πτώχευσης, είδε το παλαιστινιακό ζήτημα ως διαδικασία εκκαθάρισης. Όπως εξηγεί, ο κόσμος δεν έχει καταλάβει τίποτα για τις διεθνείς σχέσεις, γιατί μόνο η «διπλωματία της βαριοπούλας», θα μπορούσε να οδηγήσει σε ειρήνη στη Μέση Ανατολή (όπως μεταφέρει ο Ιμπραήμ Ουάρντε, αναπληρωτής Καθηγητής στο Fletcher School of Law and Diplomacy, Tufts University (Μασαχουσέτη), στη Le Monde Diplomatique του Σεπτεμβρίου).

Τη  «διπλωματία της βαριοπούλας» την είδαμε στη Γάζα. Αν επεκταθεί σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, τότε η «φωτιά» θα μας κάψει όλους.  

Τεχνητή νοημοσύνη: παράδεισος ή δυστοπία;

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου /artinews.gr/ 29.01.25 ]

---

«Φοβάμαι ότι η τεχνητή νοημοσύνη ίσως αντικαταστήσει τους ανθρώπους εξολοκλήρου… Φοβάμαι ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα…» δήλωνε ο Στήβεν Χόκινγκ (συνέντευξή στο περιοδικό «Wired»). Στο ίδιο μήκος κύματος με τον σπουδαίο αστροφυσικό η φιλόσοφος Χάνα Άρεντ έλεγε πως «αν διαχωριστεί η γνώση από την κριτική σκέψη τότε ο άνθρωπος κινδυνεύει να γίνει δούλος των τεχνικών δημιουργημάτων του.».

Η ψηφιακή και ρομποτική επανάσταση τείνει να μεταβάλλει βαθιά την αντίληψη και την προσέγγιση του κόσμου γύρω μας. Η μαζική ψηφιοποίηση σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και του κράτους σηματοδοτεί την είσοδό μας σε μια περίοδο μετάβασης, όπου το διακύβευμα είναι ο χαρακτήρας της ίδιας της κοινωνίας, η ύπαρξη της ίδιας της δημοκρατίας αλλά και του ίδιου του ανθρώπου, όπως τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Ο κόσμος αλλάζει, αλλά δεν αλλάζει μονοσήμαντα, καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο να αλλάξει προς όφελος του ανθρώπου συνολικά, όλων των ανθρώπων, αλλά μπορεί να αλλάξει και προς όφελος των ελίτ, των λίγων, αυτών που θα έχουν πρόσβαση στην γενική τεχνητή νοημοσύνη. Η τελευταία εκδοχή θα σημάνει την κόλαση για τους «από κάτω», και τον εκφυλισμό της δημοκρατίας, όχι απλά σε μία μεταδημοκρατία, αλλά σ’ έναν ολοκληρωτισμό που δεν έχει γνωρίσει ποτέ ξανά ο κόσμος.

Ουσιαστικά βρισκόμαστε στη φάση της μετάβασης, της αναμονής, όπου λαμβάνει χώρα ένας πόλεμος θέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι νεοφιλελεύθεροι («από πάνω») επιλέγουν την μετάβαση προς όφελος δικό τους, των λίγων, επιλέγοντας ως βασικό εργαλείο τον ιδιωτικό τομέα (πανεπιστήμια, νοσοκομεία κ.ά.) σε βάρος του δημόσιου.

Σ’ αυτή τη φάση τα κράτη αποφασίζουν για το σχήμα μιας κοινωνίας όπου η εργασία θα γίνει ιδιαίτερα περιορισμένη λόγω της ψηφιακής και ρομποτικής επανάστασης: όπου όλοι πρέπει να έχουν ένα ελάχιστο εισόδημα (επιδοματική πολιτική). Αυτές οι ιδέες μπορεί να φαίνονται υπερβολικές στην Ελλάδα της κρίσης ή της μετακρίσης, αλλά βρίσκονται στην καρδιά της σκέψης των οικονομολόγων που μελετούν τις συνέπειες της ψηφιακής και της ρομποτικής επανάστασης στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Βεβαίως, μπορεί κανείς να αυξήσει την ποιότητα της κατάρτισης και να εντοπίσει την απασχόληση υψηλής προστιθέμενης αξίας, αλλά μετά από λίγο θα πρέπει να επανεξετάσει ολόκληρη την οργάνωση των εταιρειών που προέρχονται από την «παλαιά βιομηχανική εποχή».

Όμως, όπως προείπαμε, για να οδηγήσει το κράτος την επανάσταση σε όφελος των πολλών πρέπει να έχει και τον ανάλογο πολιτικό χαρακτήρα (που θα επιλέξει το δημόσιο ως εργαλείο της μετάβασης). Είναι κρίσιμης σημασίας λοιπόν, ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, αν θα είναι υπέρ εκείνων που εκφράζουν τους πολλούς και όχι υπέρ εκείνων που εκπροσωπούν τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές ελίτ.

Στο τομέα της εργασίας, πολλές μεγα-επιχειρήσεις επιδιώκουν ήδη να εφαρμόσουν στους εργαζόμενους την τεχνολογία των μικροτσιπς. Είδαμε πρόσφατα την Amazon να επιχειρεί να επιβάλλει στους εργαζόμενους ένα «βραχιολάκι» με το οποίο θα τους ελέγχει αλλά και θα τους κατευθύνει ανά πάσα στιγμή. Αυτή η τάση θα μετατρέψει τους ανθρώπους σε cyborgs, οπότε δεν έχουμε να κάνουμε απλά με ένα μεγα-πρόβλημα, αλλά για μια δυστοπία στην οποία οδηγεί ο καπιταλισμός τους εργαζόμενους. Αναφέρομαι στη βιοπολιτική που θα μας μετατρέψει σε «Μεταανθρώπους», δηλαδή σ' έναν άνθρωπο που θα είναι ολοκληρωτικά ελεγχόμενος.

Συνεπώς, η ψηφιακή επανάσταση ή θα είναι υπέρ των πολλών ή θα είναι μια δυστοπία, μία κόλαση για τους πολλούς και ο παράδεισος για τους λίγους, τις οικονομικές ελίτ. Γι’ αυτό οι τελευταίες, μαζί με τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς εκπροσώπους τους, θέλουν την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους και τον αποκλεισμό των πολλών από την ΠΡΟΣΒΑΣΗ στις τεχνολογίεςτης της γενικής τεχνητής νοημοσύνης. Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ αυτή θα είναι βασική προτεραιότητα και αίτημα που καλούνται "οι από κάτω" , το 99% των πολιτών να διεκδικήσουν αγωνιστικά...*

Σύμφωνα με την Naomi Klein**, η Τεχνητή Νοημοσύνη παρουσιάζεται με μία σειρά ψεύδη όπως ότι:

Η τεχνητή νοημοσύνη θα προσφέρει σοφή διακυβέρνηση.

Αυτή η ψευδαίσθηση αφορά στο εγγύς μέλλον κατά το οποίο οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες, βασιζόμενοι στην τεράστια συγκεντρωτική δύναμη των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης, θα είναι σε θέση «να δουν πρότυπα ανάγκης και να αναπτύξουν προγράμματα βασισμένα σε στοιχεία» που έχουν μεγαλύτερα οφέλη για τους ψηφοφόρους τους. Αυτός ο ισχυρισμός προέρχεται από ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε από το ίδρυμα του Boston Consulting Group, αλλά επαναλαμβάνεται σε πολλά κέντρα σκέψης και συμβούλους διαχείρισης. Και είναι ενδεικτικό ότι αυτές οι συγκεκριμένες εταιρείες –προσλαμβάνονται από κυβερνήσεις και πολυεθνικές για να προσδιορίσουν την εξοικονόμηση κόστους, που συχνά καταλήγει στην απόλυση μεγάλου αριθμού εργαζομένων…

…αλλά ο λόγος που οι πολιτικοί επιβάλλουν σκληρές και αναποτελεσματικές πολιτικές είναι ότι υποφέρουν από έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων; …Δεν κατανοούν το ανθρώπινο κόστος της λιμοκτονίας, της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης εν μέσω πανδημιών ή της αποτυχίας να επενδύσουν σε μη εμπορεύσιμες κατοικίες όταν οι σκηνές (αστέγων) γεμίζουν τα αστικά μας πάρκα ή της έγκρισης νέων υποδομών ορυκτών καυσίμων ενώ οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν στα ύψη; Χρειάζονται την τεχνητή νοημοσύνη για να τους κάνει «εξυπνότερους…;

Άλλο ψεύδος:

Ερωτηθείς εάν ανησυχεί για το ChatGPT, ο Άλτμαν είπε ότι ανησυχεί, αλλά πρόσθεσε: «Ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά». Για τους συναδέλφους του CEOs στον τομέα της τεχνολογίας - αυτούς που ανταγωνίζονται για να βγουν βιαστικά τα ανταγωνιστικά chatbots τους - είπε: «Νομίζω ότι οι καλοί άγγελοι θα κερδίσουν».

Οι "καλοί άγγελοι" όμως απολύθηκαν από την Google επειδή δημοσίευσαν επικριτικά έγγραφα σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη… (πιο πρόσφατα ο Hinton). Αυτό συμβαίνει επειδή, σε αντίθεση με τις ψευδαισθήσεις των ανθρώπων που επωφελούνται περισσότερο από την τεχνητή νοημοσύνη, η Google δεν λαμβάνει αποφάσεις με βάση το καλύτερο για τον κόσμο – λαμβάνει αποφάσεις με βάση το καλύτερο για τους μετόχους της Alphabet, που δεν θέλουν να χάσουν…

Άλλο ψεύδος: Η τεχνητή νοημοσύνη θα μας απελευθερώσει από την επαχθή δουλειά, την αγγαρεία!

Αν οι παραισθήσεις της Silicon Valley φαίνονται εύλογες σε πολλούς, υπάρχει ένας απλός λόγος για αυτό. Το Generative AI βρίσκεται επί του παρόντος σε αυτό που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως το στάδιο του «ψευδούς σοσιαλισμού». Ο χρυσός κανόνας της Silicon Valley ζητά: Πρώτον, τη δημιουργία ενός ελκυστικού προϊόντος (μια μηχανή αναζήτησης, ένα εργαλείο χαρτογράφησης, ένα κοινωνικό δίκτυο, μια πλατφόρμα βίντεο, μια κοινή χρήση διαδρομής…). Το οποίο αρχικά θα δοθεί δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν για μερικά χρόνια… («Παίξτε με τα bots», μας λένε, «δείτε τι διασκεδαστικά πράγματα μπορείτε να δημιουργήσετε!»). Θα το περιβάλλουν με πολύ ωραία λόγια και στόχους, όπως η δημιουργία μιας «πλατείας της πόλης» ή ενός «κοινού ανταλλαγής πληροφοριών» ή για τις «διασυνδέσεις μεταξύ ανθρώπων», όλα αυτά περιβάλλονται συγχρόνως με ωραία λόγια για την ελευθερία και τη δημοκρατία (και να μην είστε «τοξικοί»). Κι ενώ οι άνθρωποι γαντζώνονται από αυτά τα δωρεάν εργαλεία και οι εταιρείες που ανταγωνίζονται το προϊόν σας κηρύσσουν πτώχευση, εσείς εισαγάγετε στοχευμένες διαφημίσεις, συνεχή επιτήρηση, αστυνομικές συμβάσεις, πωλήσεις δεδομένων μαύρου κουτιού και κλιμακούμενες συνδρομές[…]

Η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα είναι το τέλος της απασχόλησης, μας λένε, μόνο η «βαρετή δουλειά » θα τελειώσει! Τα chatbot θα κάνουν όλες τις εργασίες τις εργασίες ρουτίνας, ενώ οι άνθρωποι απλώς θα τα επιβλέπουν (σ.σ. η διάκριση της εργασίας σε άχθος και δημιουργία από την Χ. Άρεντ ισχύει!)…

Επικαλούνται το όραμα αριστερών (όπως του γαμπρού του Καρλ Μαρξ, Πολ Λαφάργκ, ο οποίος έγραψε το μανιφέστο με τίτλο The Right To Be Lazy -Το δικαίωμα στην τεμπελιά). Αλλά αν το να κερδίζουμε χρήματα δεν είναι πλέον επιτακτική ανάγκη για τη ζωή, τότε πρέπει να υπάρχουν άλλοι τρόποι για να καλύψουμε τις ανάγκες μας για στέγη και διατροφή. Ένας κόσμος χωρίς άθλιες θέσεις εργασίας σημαίνει ότι η στέγαση πρέπει να είναι δωρεάν, η υγειονομική περίθαλψη πρέπει να είναι δωρεάν και κάθε άτομο πρέπει να έχει αναφαίρετα οικονομικά δικαιώματα. Αίφνης σ' αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε καθόλου για τεχνητή νοημοσύνη, μιλάμε για σοσιαλισμό...

 

* artinews.gr/ 13.02.23 ]

** ARTI news / Κόσμος / 27.05.23

Πίνουμε μολυσμένο νερό

Δύο διαφορετικά δημοσιεύματα, ένα στη Γαλλία (Le Monde*) και ένα στην Ελλάδα (Ρeporters united**) αναφέρονται στη μαζική μόλυνση ανθρώπων και από τους λεγόμενους «αιώνιους ρύπους» με τεράστιες συνέπειες στην υγεία.

Δύο ξεχωριστές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν από το εργαστήριο Eurofins και τις ενώσεις UFC-Que Choisir και Générations Futures και δημοσιοποιήθηκαν σήμερα, 23 Ιανουαρίου 2025, αποκαλύπτουν ότι η μόλυνση του πόσιμου νερού από «αιώνιους ρύπους» (PFAS-Πολυ- και υπερφθοριωμένα αλκύλια)  φτάνει σε επίπεδα που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Όλοι οι Γάλλοι εκτίθενται σε αυτές τις τοξικές ουσίες μέσω του πόσιμου νερού και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων σε επίπεδα που υπερβαίνουν το θεωρητικό όριο. Το ίδιο ισχύει παντού. Στην Ελλάδα οι αρχές δεν δίνουν ούτε τα στοιχεία των ελάχιστων ερευνών, αλλά σύμφωνα με την έρευνα των Reporters United η μόλυνση από τους «αιώνιους ρύπους» είναι παντού, από το νερό μέχρι τα αυγά.

Οι «αιώνιοι ρύποι» μολύνουν όχι μόνο ολόκληρο τον πλανήτη αλλά και το αίμα  των ανθρώπινων όντων με συνέπεια την πρόκληση μιας σειράς ασθενειών από καρκίνο μέχρι και στειρότητα). Το κόστος της απορρύπανσης είναι τεράστιο και οι κατασκευαστές ασκούν πιέσεις ώστε να μην απαγορευθούν τα PFAS. Οι PFAS αντιπροσωπεύουν μια οικογένεια περισσότερων από 10.000  συνθετικών χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία και στα καταναλωτικά προϊόντα από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, στα αντικολλητικά (τηγάνια με τεφλόν), στα υδατοαπωθητικά (αδιάβροχα), στα ανθεκτικά στους λεκέδες, στα ανθεκτικά σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και σε ακραίες φυσικές συνθήκες(πυροσβεστικοί αφροί), στα φυτοφάρμακα, στα χρώματα, στις χορδές κιθάρας, σε εμφυτεύματα και σε χιλιάδες άλλες εφαρμογές.

Τα PFAS έχουν το χαρακτηριστικό ότι είναι κινητά : ανιχνεύονται στη βροχή, στα ποτάμια, στο έδαφος, σε υπόγεια νερά ή στα τρόφιμα: έχουν εξαπλωθεί  παντού από τα αγγούρια μέχρι τις ενυδρίδες και τα αυγά, σχεδόν σε όλους τους οργανισμούς, ιδιαίτερα στον άνθρωπο. Η κοινή μας σύνθεση αίματος περιέχει τώρα PFAS και τα παιδιά μας γεννιούνται «προμολυσμένα» από αυτές τις εξαιρετικά τοξικές ενώσεις.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην υγεία;

Η τοξικότητα του PFAS, που κρύβεται από τους κατασκευαστές για δεκαετίες, έχει τεκμηριωθεί σε έρευνες τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Η έκθεση σε αυτές τις ενώσεις συνδέεται ήδη με δώδεκα ασθένειες .

Το 2023, ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο κατέταξε τα PFOA και PFOS, καθώς και τα PFAS, ως «σίγουρα καρκινογόνα για τον άνθρωπο» (ομάδα 1) και «πιθανά καρκινογόνα» (ομάδα 2Β) . Μετα-αναλύσεις επιδημιολογικών μελετών, με ακλόνητα συμπεράσματα, υπογραμμίζουν μια σημαντική συσχέτιση της μόλυνσης με το χαμηλό βάρος γέννησης (που συνδέεται με υψηλό κίνδυνο ασθενειών), την παχυσαρκία και τη δυσλιπιδαιμία (ανωμαλίες που συνδέονται με το ποσοστό χοληστερόλης) στα παιδιά, την πρώιμη εφηβεία, τον υποθυρεοειδισμό σε καρκίνους των γυναικών, των νεφρών και των όρχεων.

Άλλες επιστημονικές δημοσιεύσεις σημειώνουν επίσης μια σχέση με την πνευμονία στα παιδιά, και στις γυναίκες με τον καρκίνο του μαστού, τον διαβήτη και τον διαβήτη κύησης, το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και τη στειρότητα. Αρκετές μελέτες δείχνουν επίσης μειωμένη ανοσολογική απόκριση στον εμβολιασμό στα παιδιά σε μικρές δόσεις έκθεσης.

Στην Ελλάδα ιδιαίτερα επιβαρυμένες περιοχές είναι η Ατική, η Βοιωτία και η κεντρική Μακεδονία. Η έρευνα των Reporters United αποκαλύπτει ότι  «από τη Μύκονο  ως τον Κηφισό και από τα στρατιωτικά αεροδρόμια ως τα αυγά στα κοτέτσια  τα βλαβερά και «αιώνια χημικά» PFAS εντοπίστηκαν έως και 330 φορές πάνω από το όριο. Αλλά πιο κρίσιμα είναι αυτά που μένουν στο σκοτάδι: οι αρχές και κορυφαίες ελληνικές εταιρείες κρατούν μυστικά τα αποτελέσματα των μετρήσεων του».

«Αδημοσίευτες μετρήσεις από το Χημείο του Κράτους για τον ρύπο PFOS, το καρκινογόνο υλικό επίστρωσης των πρώτων αντικολλητικών τηγανιών, σε λίμνες και ποτάμια.

Στη λίμνη Σαλτίνη, στο Άκτιο, οι τιμές ξεπερνούν 334 φορές τα πρότυπα περιβαλλοντικής ποιότητας της ΕΕ. Στο ρέμα της Πικροδάφνης, στον Άλιμο, ξεπερνούν 18 φορές το όριο και στον Κηφισό 128 φορές. 

Αδημοσίευτα στοιχεία από πρόσφατη έρευνα ελληνικών πανεπιστημίων για τις συγκεντρώσεις 36 διαφορετικών ουσιών PFAS σε αυγά από κοτέτσια σε όλη την Ελλάδα. Το 2022 η ΕΕ καθόρισε όρια συγκεντρώσεων PFAS, πάνω από τα οποία τα αυγά δεν πρέπει να καταναλώνονται. Εντοπίστηκαν PFAS σε όλα ανεξαιρέτως τα αυγά, ενώ στα μισά οι συγκεντρώσεις ξεπέρασαν το όριο.» 

Στη μοναδική μέτρηση η οποία έγινε το 2022 για λογαριασμό της Περιφέρειας Αττικής στα υπόγεια ύδατα της περιοχής του Ασωπού βρέθηκαν PFAS σε τιμές που κατατάσσουν την περιοχή στα hotspots (συγκεντρώσεις άνω των νανογραμμαμμαρίων / λίτρο – 100 ng/l). Όπως είναι γνωστό από την περιοχή αυτή προέρχεται μεγάλο μέρος των κηπευτικών προϊόντων που καταναλώνουν οι κάτοικοι της Αττικής.

Στη Γαλλία και αλλού, οι αρχές συνιστούν να μην χρησιμοποιείται νερό από ιδιωτικά πηγάδια ή βρόχινο νερό και να αποφεύγεται η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών από κήπους, καθώς και αυγών, πραγματικών συμπυκνωμάτων PFAS, σε μια περίμετρο 500 μέτρων γύρω από θερμά σημεία.

Για τους κατοίκους της περιοχής και το γενικό πληθυσμό, τα τρόφιμα και το νερό αποτελούν την κύρια πηγή έκθεσης στο PFAS. Η κατανάλωση θαλασσινών φαίνεται επίσης να αντιπροσωπεύει σημαντικό παράγοντα έκθεσης. Ακολουθεί, σε μικρότερο βαθμό, η επαφή με τον αέρα, τη σκόνη και τα καταναλωτικά προϊόντα που κατασκευάζονται με χρήση PFAS ή συσκευάζονται σε υλικά που τα περιέχουν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η γαλλική εφημερίδα Le Monde σε δημοσίευμά της τον περασμένο Νοέμβριο αναφέρει ότι στη Γαλλία, αλλά ως έναν βαθμό και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι υδάτινοι πόροι έχουν μολυνθεί ανησυχητικά με τριφθοροξικό οξύ που είναι το μικρότερο μέλος της μεγάλης οικογένειας των πολύ- και υπερ-φθοριωμένων ενώσεων, των γνωστών PFAs, λόγω της αλόγιστης χρήσης του φυτοφαρμάκου flufenacet.

Το εν λόγω ζιζανιοκτόνο αναγνωρίστηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2024 από την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων ως «ενδοκρινικός διαταράκτης», δηλαδή ως χημικό προϊόν που επιδρά στο ορμονικό σύστημα των ζώων και των ανθρώπων. Η Αρχή  είχε ζητήσει από το 2013 την απόσυρση του φυτοφαρμάκου flufenacet από τις ευρωπαϊκές αγορές, αυτό όμως δεν συνέβη λόγω μεταγενέστερων αποφάσεων αναστολής της απόσυρσης. Καταλαβαίνει κανείς ότι η πίεση των λόμπι (κυρίως της Bayer) ήταν ασφυκτική.

Η χρήση του είναι εξαιρετικά διαδεδομένη στην Ευρώπη, ενώ στη Γαλλία οι πωλήσεις του ουσιαστικά διπλασιάστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, προσεγγίζοντας τους 900 τόνους τον χρόνο.

Η κύρια πηγή, ωστόσο, ανθρωπογενούς ρύπανσης με TFA θεωρείται η αποικοδόμηση αεριών πρόδρομων ενώσεων και σε αυτές κατατάσσονται τα ψυκτικά μέσα νεότερης γενιάς τα οποία είναι υδρο-φθορο-ολεφίνες (HFOs) με μικρή διάρκεια ζωής, δεν καταστρέφουν το όζον αλλά οξειδώνονται παράγοντας TFA.

Eκτός από τα ψυκτικά μέσα, υπάρχουν πάνω από 2.000 πρόδρομες ενώσεις οι οποίες έχουν την ομάδα C-CF3 και δυνητικά μπορούν αποικοδομηθούν παράγοντας TFA. Αυτές ανήκουν σε τρεις κατηγορίες: τα μακρύτερης αλυσίδας PFAs, τα φθοριωμένα φυτοφάρμακα  και τις φθοριωμένες φαρμακευτικές ενώσεις. Η ρύπανση αυτή εκτιμάται ότι έχει σημαντική συνεισφορά στη συνολική παρουσία του TFA στο έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα, είτε είναι υπόγειο νερό είτε επιφανειακό.

Στην κατηγορία αυτή της ρύπανσης (αποικοδόμηση πρόδρομων ενώσεων) μπορεί να προστεθεί και η θερμόλυση φθορο-πολυμερών (όπως το γνωστό μας τεφλον π.χ.) από την οποία παράγεται TFA.

Μια ακόμη σημαντική πηγή ρύπανσης με TFA προέρχεται από τις εκροές των Εγκαταστάσεων Βιολογικών Καθαρισμών καθώς με τη συμβατική επεξεργασία τους δεν απομακρύνεται το μόριο αυτό. Συνεπώς η επιβάρυνση που προκαλείται από αυτές έχει άμεση σχέση με την επιβάρυνση από τριφθοροξικό οξύ του πόσιμου νερού της περιοχής ή του νερού των βιομηχανιών που βρίσκονται στην περιοχή.

Τριφθοροξικό οξύ παράγεται ως παραπροϊόν και στις Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Νερού όταν αυτές προχωρούν σε ειδική θερμική διεργασία για την απομάκρυνση των PFAs μακρύτερης αλυσίδας. Αυτή η πηγή ρύπανσης σε περιοχές όπου το νερό είναι επιμολυσμένο με PFAs, έχει σημαντική συνεισφορά στην ρύπανση του περιβάλλοντος με TFA.

Σήμερα οι δημοσιευμένες τοξικολογικές μελέτες για το TFA είναι ακόμη λιγοστές. Σε μελέτη που έγινε σε κουνέλια φάνηκε ότι μετά από την έκθεση σε υψηλές συγκεντρώσεις TFA, παρατηρήθηκαν ανωμαλίες στα έμβρυα. Tα αποτελέσματα αυτά οδήγησαν τη Γερμανία πολύ πρόσφατα, μόλις το 2023, να καταθέσει φάκελο στο Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών Προϊόντων για να ταξινομήσει το TFA ως πιθανώς τοξικό για την ανθρώπινη αναπαραγωγή.

Στη βιβλιογραφία επίσης αναφέρεται ότι το μικρό μέγεθος του TFA του δίνει τη δυνατότητα να εισέρχεται στα κύτταρα και να επηρεάζει την τριτοταγή δομή των πρωτεϊνών. Αυτό το φαινόμενο θα μπορούσε να επηρεάζει ακόμη πιο δυσμενώς τον ανθρώπινο οργανισμό.

* https://www.lemonde.fr/planete/article/2025/01/23/pfas-l-eau-potable-des-francais-massivement-contaminee-par-les-polluants-eternels_6511021_3244.html

**https://www.reportersunited.gr/15269/pfas-aionia-chimika-ellada/

Ο Τραμπ, ο Μασκ και ο νέος φασισμός

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου /artinews.gr

 / 21.01.25 ]

---

Ο  φιλόσοφος Michel Serres είχε αναγγείλει τον Δεκέμβριο του 1996, «το έτος μηδέν ενός νέου τρόπου ανταλλαγής γνώσης». Την ίδια άποψη διατύπωσε και ο γνωστός νεοφιλελεύθερος αρθρογράφος Thomas Friedman στους  New York Times, θριαμβολογώντας για  την ελεύθερη κυκλοφορία των πληροφοριών σε όλο  τον κόσμο μέσω του διαδικτύου. Όλοι πανηγύριζαν λέγοντας ότι δόθηκε φωνή σε αυτούς που δεν είχαν και ότι το διαδίκτυο θα είναι στον 21ο αιώνα κάτι ανάλογο με την  επανάσταση της τυπογραφίας τον 15ο αιώνα.

Τώρα όλοι οι πανηγυρισμοί όσων υποστήριζαν τις «δημοκρατικές αρετές» τους καπιταλισμού, εξαερώθηκαν. Το κέρδος, για την ακρίβεια ο καπιταλισμός αλλάζει τα δεδομένα και την προοπτική. Οι νέες τεχνολογίες αντί να απελευθερώσουν τον άνθρωπο από την ανάγκη και την φτώχεια, τον αλυσοδένουν ακόμα χειρότερα, υποδουλώνοντάς τον σωματικά και πνευματικά. Ναι, πρωτίστως το μυαλό είναι ο στόχος.  

Η δημιουργία εσόδων από δεδομένα που παράγονται από τα κοινωνικά δίκτυα έχει μετατρέψει τους αλγόριθμους που βασίζονται στην δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση, σε οικονομικό μοντέλο. Το όνειρο του Ιστού ως ενός τεράστιου αυτοδιαχειριζόμενου συνεταιριστικού μέσου επικοινωνίας κατέληξε σε ένα ολιγοπώλιο παραγωγής κέρδους, που κάποιοι αποκαλούν «νεφοκεφάλαιο» ή «διαδικτυακό κεφάλαιο».     

Οι κροίσοι ιδιοκτήτες των κοινωνικών δικτύων, το διαδικτυακό κεφάλαιο  ή «νεφοκεφάλαιο» όπως τους ονομάζουν, προχώρησε σε μία συναλλαγή με την τραμπική εξουσία με σκοπό το αμοιβαίο όφελος.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Και στις 14 Δεκεμβρίου 2016, κατά την πρώτη του προεδρική θητεία, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε καλέσει τους μεγιστάνες της Αμερικής σε μια αίθουσα συνεδριάσεων στον 25ο όροφο των κεντρικών γραφείων του στο Μανχάταν. Η ομάδα περιελάμβανε τον Jeff Bezos της Amazon, τον Elon Musk της Tesla και τον Tim Cook της Apple. Ο Τραμπ ήθελε να ξέρουν: «Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω να τα πάτε καλά». Εκείνη τη μέρα  ιδρύθηκε η ολιγαρχία των ΗΠΑ ως κυβερνητική δύναμη. Η συμβιωτική σχέση της κυβερνητικής εξουσίας με μια επιχειρηματική ελίτ συνεπάγεται πάντα το εμπόριο εύνοιας. Το καθεστώς κάνει προσφορές στους δισεκατομμυριούχους και, με τη σειρά τους, οι δισεκατομμυριούχοι κάνουν χάρες στο  καθεστώς. Η κυβέρνηση λειτουργεί ως επενδυτική τράπεζα, καθώς τα τεράστια ποσά που ξοδεύει διοχετεύονται στις φιλικές εταιρείες, ενώ με την τροποποίηση ή θέσπιση κανονισμών τιμωρούνται οι ανταγωνιστές τους. Οι δισεκατομμυριούχοι που έχουν πρόσβαση στην κυβέρνηση θα έχουν σχεδόν αδιαμφισβήτητο έλεγχο στην οικονομία. Έτσι η εξουσία συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο καθώς το διαδικτυακό κεφάλαιο και η κυβέρνηση συνεργάζονται για να προστατεύσουν την αμοιβαία επικράτηση τους.

Αλλά σήμερα υπάρχει μια ξεχωριστή μεταβολή στους στόχους των ολιγαρχών της Big Tech: Δεν θέλουν απλώς να «απελευθερωθούν» από τον έλεγχο των ρυθμιστικών αρχών και των δικαστηρίων, αλλά και να εκμεταλλευτούν τη σχέση τους με την κυβέρνηση για να την υποκαταστήσουν. Θέλουν να είναι αυτοί που θα αποκτήσουν τον έλεγχο των προγραμμάτων και των συστημάτων που κάποτε ήταν αρμοδιότητες του κράτους. Γι’ αυτό η συμμαχία τους με τον Τραμπ είναι επί της ουσίας μια αρπαγή εξουσίας. Είναι σαν να επιδιώκουν τηρουμένων των αναλογιών ο Μαρινάκης, ο Βαρδινογιάννης ή ο Γιαννακόπουλος να υποκαταστήσουν τον Μητσοτάκη!

Οι Μασκ, Ζάκεμπεργκ, Μπέζος, Τιέλ, δεν θέλουν απλώς η κυβέρνηση να επιδοτεί τους πυραύλους τους και να παρέχει τα κεφάλαια που θα αναπτύξουν περαιτέρω τις αεροδιαστημικές τους εταιρείες, θέλουν να γίνουν οι ίδιοι αρχιτέκτονες της ανθρώπινης ζωής τόσο στη Γη όσο και στους ουρανούς. Ήδη σχεδιάζουν ουράνιες αποικίες και διαμορφώνουν την αποικιοποίηση  του διαστήματος. Επίσης υπάρχουν οι δισεκατομμυριούχοι τεχνολογίας που προωθούν κρυπτονομίσματα. Δεν θέλουν απλώς να άρουν τους ρυθμιστικούς περιορισμούς για τον κλάδο, επιδιώκουν ώστε οι εταιρείες τους να αντικαταστήσουν το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ. Μάλιστα ορισμένες από  τις επιχειρήσεις αυτές ελπίζουν να αποκρούσουν τη ρύθμιση για τον έλεγχο  της τεχνητής νοημοσύνης, ώστε να μπορούν να ασκούν πιο αόρατο και σε βάθος έλεγχο στη ροή των πληροφοριών και στο εμπόριο.

Το «διαδικτυακό κεφάλαιο» που συνεργάζεται με τον Τραμπ δεν κινείται μόνο από  απληστία, αλλά και από μια μεσσιανική ζέση. Το είδαμε στον ναζιστικό χαιρετισμό του Ίλον Μασκ. Η ίδια μεσσιανική αντίληψη υπάρχει παραδοσιακά στην πολιτική. Το αποτέλεσμα από τη συνάντηση των μεσσιανισμών «δεν θα μοιάζει με τίποτα από  όσα έχουμε δει ως τώρα», λένε οι αναλυτές.

Κινδυνεύει όχι μόνο η δημοκρατία αλλά και ο καπιταλισμός λένε κάποιοι όπως ο Βρετανός φιλόσοφος Τζον Γκρέι. Γενικά αυτό το υποστηρίζουν εκείνοι που σκέφτονται τις ανισότητες και τη δημοκρατία μόνο στο εσωτερικό των «από πάνω». Δηλαδή με βάση τις αντιθέσεις μεταξύ των δισεκατομμυριούχων και των εκατομμυριούχων, των μεγα-κεφαλαιοκρατών των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου και των μικρότερων κεφαλαιοκρατών, των παραδοσιακών ως επί το πλείστον.  

Εάν οι μεγαλοκεφαλαιούχοι Μασκ, Ζάκεμπεργκ, Μπέζος επιβάλλουν την άρση των αντιμονοπωλιακών ρυθμίσεων και ελέγχων, τότε θα κάνουν τους μικρότερους μια χαψιά. Γι’ αυτό οι τελευταίοι αντιδρούν. Αλλά αυτό είχε ξεκινήσει ήδη από τον Μπάιντεν. Επίσης αν ο Τραμπ, ελέγχοντας την δικαστική εξουσία, άρει τους συνταγματικούς ελέγχους που σχεδιάστηκαν για να αποτρέψουν ένα μεμονωμένο κόμμα να έχει το μονοπώλιο της εξουσίας, τότε δεν θα έχουμε μια βραχύβια επανάληψη του φασισμού του μεσοπολέμου, αλλά ένα διαρκές, συστηματικά δομημένο και βαθιά ανελεύθερο πολιτικοοικονομικό καθεστώς (ο Τζον Γκρέι μιλάει για «ανελεύθερη δημοκρατία», λες και μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία χωρίς ελευθερία).

Ο στόχος είναι το μυαλό

Ο Τραμπ στην ομιλία της ορκωμοσίας του μίλησε για την «ελεύθερη έκφραση» στο διαδίκτυο. Αλλά σ’ ένα κοτέτσι όπου θα κυκλοφορούν ελεύθερα κότες και αλεπούδες τότε η πλήρης «ελευθερία» θα είναι σε βάρος των πιο αδύναμων, εν προκειμένω των κοτόπουλων. Τι θα κάνουν λοιπόν οι «αλεπούδες» του «διαδυκτιακού κεφαλαίου» όταν θα έχουν πλήρη ελευθερία; Θα επιβάλουν το λόγο τους, θα ελέγξουν το μυαλό, θα υποκινούν κατά το δοκούν την ρητορική μίσους, ανανεώνοντας τον εμφύλιο μεταξύ των «από κάτω» (μεταξύ ντόπιων και μεταναστών) και μετατρέποντας τα ψέματα δια της αέναης επανάληψης σε «αλήθειες». Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα οι έμποροι του μίσους και οι ιδεολόγοι του «λιγότερου κράτους» χειροκροτούν.

Θυμίζουμε ότι η  πρώτη εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, το 2016, πριμοδοτήθηκε από την διαδικτυακή παραπληροφόρηση και στη συνέχεια από την κρίση που προήλθε από τον Covid-19, η οποία επιδεινώθηκε από τις ψεύτικες ειδήσεις για την υγεία. Ο Τραμπ έχασε τις προηγούμενες εκλογές από τον Μπάιντεν όχι γιατί είχε διαφορετική ιδεολογία, αλλά λόγω της δολοφονίας του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από ρατσιστές μπάτσους. Μέχρι να συμβεί αυτό  η επανεκλογή Τραμπ ήταν βέβαιη.

Τώρα ο  Βρετανός φιλόσοφος Τζον Γκρέι γράφει στο «New Statesman» ότι «Όταν ο Τραμπ φτάσει στο τέλος της θητείας του, οι ΗΠΑ θα είναι μια άλλη χώρα…» και ότι « Η τελευταία καλύτερη φιλελεύθερη ελπίδα είναι τώρα η «Ευρώπη». Αλλά ποια Ευρώπη; Της Μελόνι, της Λεπέν, του AFD στη Γερμανία, του Όρμπαν στην Ουγγαρία; «Όχι η Ευρώπη που υπάρχει στην πραγματικότητα, αλλά η Ευρώπη ως σύμβολο» λέει ο Γκρέι. Μόνο που τα σύμβολα και οι ιδέες δεν αρκούν, αν δεν γίνουν «υλική δύναμη». Χρειάζεται λοιπόν η οργάνωση της κοινωνικής αντίστασης και ο αγώνας για την  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και την πραγματική  λαϊκή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε εθνικό και πλανητικό επίπεδο. Γιατί η βασική αντίθεση δεν είναι αυτή των δισεκατομυριούχων ενάντια στους εκατομμυριούχους της Σίλικον Βάλεϊ, αλλά μεταξύ των «από πάνω», ολόκληρης της Σίλικον Βάλεϊ, δισεκατομμυριούχων και εκατομμυριούχων, και των «από κάτω», των άνεργων βιομηχανικών εργατών, των «ανθρώπων της γνώσης», των εξαθλιωμένων ανθρώπων που πεινούν, των ανθρώπων που γίνονται κρέας για τους πυραύλους και σκλάβοι στα ορυχεία Κοβαλτίου, όλων όσοι αποτελούν τους σύγχρονους δουλοπάροικους, που όπως και στην εποχή του Τολστόι «σκέφτονται όπως και τα αφεντικά τους» και τα ψηφίζουν ανανεώνοντας την εξουσία πάνω τους!

Γι’ αυτό η αντίσταση στη χειραγώγηση και τον έλεγχο από τον νέο ολοκληρωτισμό, είναι βασικό αίτημα του καιρού. Και η απελευθέρωση μπορεί να υπάρξει μόνο με την κοινωνικοποίηση των νέων τεχνολογιών και τον δημοκρατικό έλεγχο του διαδικτύου και των αλγορίθμων, με την αλλαγή του παραγωγκού μοντέλου. Για να μην είμαστε σκλάβοι που «χαίρονται» τη σκλαβιά τους… Γιατί η ζωή που μας αξίζει, δεν είναι αυτή που μας παρουσιάζουν… Γιατί κι αν δεν νικήσουμε ποτέ ο αγώνας για ελευθερία θα μας επιστρέψει το Πρόσωπό μας, την αξιοπρέπειά μας, των ανθρώπινη υπόστασή μας…  

Πηγές

*https://www.theatlantic.com/politics/archive/2024/11/trumpist-oligarchy-big-tech-takeover-musk-bezos/680503/

**https://www.lemonde.fr/

Γάζα: Τι κρύβεται πίσω από τη συμφωνία;

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 16.01.25 ]

---

Μου έστειλε η φίλη το δημοσίευμα για τη συμφωνία. «Ας περιμένουμε» απάντησα. Η χαρά είναι μεγάλη αλλά πώς μπορεί ο Νετανιάχου να συμφωνήσει με τη Χαμάς; Αυτό δεν σημαίνει αναγνώρισή της;

«Σχεδόν δεν μπορώ να το πιστέψω. Ο πόλεμος τελείωσε… Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα» λέει χαρούμενη μία Παλαιστίνια από τη Γάζα. Μετά από δεκαπέντε μήνες πολέμου, επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ του εβραϊκού κράτους και της Χαμάς, διαβεβαιώνει πανηγυρικά και ο διεθνής Τύπος. Η ημερομηνία έναρξης της κατάπαυσης του πυρός έχει προγραμματιστεί για αυτήν την Κυριακή, 19 Ιανουαρίου.

Είναι η ελπίδα των πονεμένων ανθρώπων. Των Παλαιστινίων της Γάζας που έχασαν 44.000 συγγενείς τους. Αλλά και των οικογενειών των Ισραηλινών που περιμένουν την απελευθέρωση των ομήρων, των δικών τους ανθρώπων.

Αλλά μπορεί να μιλά κανείς για ειρήνη όταν προηγήθηκε μια Γενοκτονία; Μπορεί να υπάρξει ειρήνη πάνω στα ερείπια; Θα δεχθεί η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου την ειρήνη και την ύπαρξη της Χαμάς; Η απάντηση είναι απαισιόδοξη.

Τι σημαίνει άραγε η δήλωση στο CNEWS του στρατηγού Μπρούνο Κλερμόν: «Το ερώτημα που θα προκύψει τώρα είναι αυτό της αποστρατικοποίησης της Λωρίδας της Γάζας»; Τι σημαίνει άραγε «αποστρατικοποίηση»; Δεν θα υπάρχει ούτε Ισραηλινός στρατός ούτε Χαμάς; 

Πολλοί ρωτούσαν κατά τη διάκρεια των ανηλεών βομβαρδισμών από το Ισραήλ, τι θα γίνει μετά την καταστροφή της Γάζας; Υπάρχει "σχέδιο" για το "Μετά"; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θέλει να δώσει η "Συμφωνία". 

Προσωπικό «όραμα για το μέλλον της Γάζας» ονόμασε αυτό το σχέδιο ο απερχόμενος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν. Το σχέδιο «περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους και την διαχείριση από την Παλαιστινιακή Αρχή των Κατεχόμενων Εδαφών» γράφει η L’Orient-Le Jour. Θα το δεχθεί όμως αυτό η κυβέρνηση Τραμπ; Μάλλον όχι. Όσο για τον Νετανιάχου, αυτός αποστρέφεται μετά βδελυγμίας την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους.

Εξαιτίας της ανυπαρξίας ενός σχεδίου κοινής αποδοχής, η κατάσταση στον παλαιστινιακό θύλακα θα επιδεινωθεί, εξήγησε στην L'Orient-Le Jour, ο ειδικός Ghaith El-Omari, ερευνητής στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολής. Δύο δυσμενή αποτελέσματα θα ήταν τότε πιθανά, λέει ο ίδιος: «είτε μια αναζωπύρωση της Χαμάς, είτε μια εκ νέου κατάληψη του θύλακα από το Ισραήλ.» Κατά τη γνώμη είναι πιθανά και τα δύο. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν είμαι αισιόδοξος…

ΗΠΑ: Η ολιγαρχία του πλούτου στον Λευκό Οίκο

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου /artinews/ 16.01.25 ]

---

Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, στην ομιλία της αποχώρησής του του  άφησε αιχμές για τον Ντόναλντ Τραμπ, κάνοντας λόγο για μια αναπτυσσόμενη «ολιγαρχία» στην Αμερική. «Σήμερα, μια ολιγαρχία διαμορφώνεται στην Αμερική, ολιγαρχία ακραίου πλούτου, δύναμης και επιρροής που κυριολεκτικά απειλεί ολόκληρη τη δημοκρατία μας, τα βασικά δικαιώματα και τις ελευθερίες μας, και μια δίκαιη ευκαιρία για όλους να προχωρήσουν» είπε ο Μπάιντεν. Άραγε η ολιγαρχία αυτή εμφανίστηκε τώρα; Ασφαλώς όχι. Τι σημαίνει όμως αυτή η αναφορά του Μπάιντεν; Την μεγάλη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σε λίγα χέρια: Μασκ, Γκέητς, Μπέζος, Ζούκεμπεργκ… και την αντίδραση των «εκατομμυριούχων». Θυμίζουμε τη διαμαρτυρία των τελευταίων (που αποκαλούνται «πατριώτες εκατομμυριούχοι») έξω από το σπίτι του Jeff Bezos, διευθύνοντος συμβούλου της Amazon. «Καταλήγουμε μια χούφτα πλούσιων και πάρα πολλοί φωχοί», έλεγε ο Morris Pearl, πρόεδρος της οργάνωσης των εκατομμυριούχων, στην εφημερίδα The Guardian. 

Με άλλα λόγια έχουμε τις αντιθέσεις στο εσωτερικό των κεφαλαιοκρατών. Οι επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτο εξαιτίας του ανταγωνισμού με τους υπερ-πλούσιους κροίσους, αντιδρούν. Γιατί κατά τη γνώμη τους "δημοκρατία" είναι η συμπερίληψή τους στη "μοιρασιά" του παραγόμενου πλούτου. "Ολιγαρχία" ο αποκλεισμός τους. 

Το νέο είναι ότι οι «δισεκατομμυριούχοι» εμπλέκονται πλέον ενεργά στην διακυβέρνηση βγαίνοντας στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Το εξώφυλλο του New Yorker είναι ενδεικτικό…