Επικοινωνιακή χειραγώγηση

Ένας ακροδεξιάς υφής αρθρογράφος προσπαθεί να "χτίσει", βασιζόμενος σε μισές αλήθειες, ένα πελώριο ψέμα, προσπαθώντας, όπως οι παλιοί δικολάβοι, να καταστήσει "αναξιόπιστο" έναν πολιτικό αντίπαλο της κυβέρνησης. Αρχαία μέθοδος. Υπάρχουν όμως και οι σύγχρονοι τρόποι, οι συμβολικοί. Δεξιά εφημερίδα επισημαίνει τη… συμβολική αναγκαιότητα της περικοπής των βουλευτικών αποζημιώσεων. Παλιοί και σύχρονοι τρόποι επικοινωνίας συνδυάζονται με κοινό σκοπό τη χειραγώγηση των πολιτών.

Γράφει η εφημερίδα «Η Καθημερινή» στο κύριο άρθρο της(31.3.2020): Οι βουλευτές κατόπιν προτροπής του πρωθυπουργού προσφέρουν τη μισή αποζημίωσή τους ως συμβολική κίνηση, γιατί «Οι συμβολισμοί σ’ αυτή την ιστορική δοκιμασία δεν είναι «αέρας»… Το ψυχολογικό  και οικονομικό κόστος της περιπέτειας δεν έχει γίνει ακόμα αισθητό. Γι’ αυτό τα βάρη πρέπει όχι μόνο να μοιράζονται, αλλά και να φαίνεται ότι μοιράζονται δίκαια»!

Τι προκύπτει από την επισήμανση; Ότι ετοιμάζονται για τα χειρότερα. Ότι το οικονομικό κόστος, ο λογαριασμός θα έρθει μετά. Τότε που θα μειώσουν τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα κατά 50% αλλά και του Δημοσίου, άγνωστο πόσο. Τότε που θα μειώσουν τις συντάξεις. Για το λόγο αυτό πρέπει να ετοιμαστεί το έδαφος, να «φαίνεται» ότι «τα βάρη μοιράζονται δίκαια». Να «φαίνεται» ότι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε! Ο συμβολισμός της "εθνικής ομοψυχίας" να λειτουργήσει! 

Οι Αμερικανοί επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου γνωρίζουν ιστορία. Κάποτε, στις αρχές του 20ου αιώνα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τίοντορ Ρούσβελτ (ο... "Θοδωρής Ρούσβελτ" σύμφωνα με τον πρωθυπουργό!) έθετε ως κριτήριο της «αισχροκέρδειας» το εθνικό-ή το Δημόσιο- συμφέρον. Μπορείς δηλαδή να ανεβάζεις τις τιμές όσο θέλεις, αρκεί να μη θίγεται το εθνικό συμφέρον. Ή να "μη φαίνεται" ότι θίγεται. Να μη φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι υφίστανται τις θυσίες, ενώ κάποιοι άλλοι εκμεταλλεύονται την κρίση για να γίνουν πλουσιότεροι. Πρέπει να αποκρυβεί το γεγονός ότι επιχειρηματίες απολύουν μαζικά και, επιπλέον, επιδοτούνται γι' αυτό, να αποκρύψουν το σκάνδαλο της επιδότησης των "πειρατών" της εκπαίδευσης, και πιο πολύ των κλινικαρχών( αποζημίωση με αύξηση κατά 100% για τις κλίνες ΜΕΘ), να κρύψουν ότι οι μιντιάρχες θα μοιραστούν 11 εκ. ευρώ, την ώρα που οι γιατροί και οι νοσηλευτές στα νοσοκομεία ζητούν εξοπλισμό για να ανταποκριθούν στη σημερινή φοβερή κατάσταση. Αλλά όλα αυτά θα μοιάζουν απλός "πονόδοντος" μπροστά σ' αυτά που θα έρθουν.   

Προετοιμάζουν το έδαφος για μία νέα τεράστια επιχείρηση αναδιανομής του υπάρχοντος πλούτου σε βάρος των ίδιων πάντα «υποζυγίων». Γι' αυτό ετοιμάζουν το "οπλοστάσιό" τους για την πλήρη χειραγώγηση της πληροφόρησης. Ήδη διαμορφώνουν το αφήγημα του «κοινού πόνου» και της ανάγκης επιβίωσης του έθνους! Θα «ντύσουν» την ταξική τους πολιτική με «εθνικό» ένδυμα, με σύμβολα και συμβολικές κινήσεις δήθεν συμμετοχής στα βάρη (για το φαίνεσθαι) και της "αστικής τάξεως"(Η ΕΣΤΙΑ 31.3.2020). Το παραμύθι των "ευεργετών" ξαναστήνεται.

Κι όλα αυτά γιατί οι επικοινωνιολόγοι τους έχουν μελετήσει τον Όργουελ, που έγραφε για τη Βρετανία του καιρού του: «όταν ο λαός πείναγε και οι «πάνω» διήγαν βίο χλιδής, τότε η πείνα ήταν ανυπόφορη. Όταν οι «πάνω» υπέφεραν, τότε και οι «κάτω» άντεχαν». Γι' αυτό πρέπει να κάνουν ότι... υποφέρουν και οι "από πάνω"! Για να αντέξουμε κι εμείς οι υπόλοιποι. Για να μην βγούμε τρελαμένοι στους δρόμους και τους πάρουμε στο κυνήγι. Το "ψυχολογικό" όπως γράφει η "Καθημερινή", δεν έγινε "ακόμη αισθητό". Γι' αυτό επιδιώκουν, από τώρα, την πλήρη χειραγώγηση της σκέψης και των συναισθημάτων των πολιτών. Να εκπαιδεύσουν το λαό "για να μη τους αρπάξει από το λαιμό" (για να παραφράσουμε τον Έμερσον)!

Όμως, αν αυτός δεν είναι ολοκληρωτισμός, τότε τι είναι; Δεν είναι ενδεχομένως όπως οι παλιοί ολοκληρωτισμοί όπου οι άνθρωποι ήταν «άχρηστοι», αλλά όπως οι μελλοντικοί ολοκληρωτισμοί, που είχε περιγράψει η Χάνα Άρεντ. Μια δυστοπία όπου οι άνθρωποι θα είναι εντελώς «περιττοί». Θα είναι περιττοί οι εργαζόμενοι, περιττοί οι νέοι, εντελώς περιττοί οι γέροντες. Τα νέα κρεματόρια θα είναι οι καιάδες της ανεργίας και της επισφάλειας, ή οι δήθεν ελεύθεροι επαγγελματίες-ουμπεράδες, συνώνυμα της εξαθλίωσης, της απώλειας του προσώπου, του νοήματος της ζωής. Γιατί η εργασία δεν είναι μόνο μόχθος και ανάγκη για τη βιοτή είναι και δημιουργία, είναι η προσωπική βιο-ιστορία. 

Εδώ θα ισχύει και ο Οδυσσέας Ελύτης, που έλεγε: «…Είναι η βαρβαρότητα. Την βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για φούρνους του Χίτλερ ίσως αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του…».

ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

http://artinews.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7.html

Ο φασισμός του Ερντογάν τροφοδοτεί τους Έλληνες φασίστες

Ο φανατισμός του Ερντογάν τροφοδοτεί τον φανατισμό των Ελληναράδων. Ο φασισμός που εκφράζει η πολιτική της Τουρκίας ως περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης, τροφοδοτεί τους Έλληνες φασίστες, τους εθνικιστές και τους ακροδεξιούς που ενσωματώθηκαν στο σημερινό κυβερνών κόμμα, τη ΝΔ. Η σύγκρουση μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος στο βαθμό που εκφράζει μία σωτηριολογική αναμόρφωση του κόσμου με βάση μία θρησκευτική ιδεοληψία, που μπορεί να είναι η προστεσταντική(ΗΠΑ), ή οι άλλες χριστιανικές εκφάνσεις(π.χ. Ορθόδοξοι), ή η μουσουλμανική με την πλέον δολοφονική τζιχαντιστική εκδοχή της ή την πιο ήπια τζιχάντ που εκφράζει ο Ερντογάν. Σε κάθε περίπτωση, ο Τούρκος πρόεδρος, επιλέγοντας τη σύγκρουση με την Ελλάδα και την ευρωπαϊκή Δύση γενικότερα, ενισχύει τον ομόλογο –πλην αντίπαλο- φανατισμό, δηλαδή τους φασίστες, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Έχουμε, δηλαδή, εδώ ένα «διπλό», όπου ο ένας φανατισμός τροφοδοτεί τον άλλον μέσω της σύγκρουσής τους, ενώ συγχρόνως αλληλοκαθορίζονται και αλληλοκαθρεφτίζονται. 

Η σοβαρή Χρυσή Αυγή και ο εμφύλιος των κάτω

Έτσι, η Χρυσή Αυγή είναι εδώ. Ενισχυμένη. Σοβαρή και μη. Κυβερνώσα. «Γενναία» απέναντι στους πρόσφυγες, αλλά δειλή απέναντι στις παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα πλοία έρευνας του Ερντογάν. Εχθρός της οι βομβαρδισμένοι του Ιντλίμπ, οι «εκδημοκρατισμένοι» του Ιράκ, οι κυνηγημένοι των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι δυστυχισμένοι Υεμενίτες που όταν γλυτώνουν από τις βόμβες της φιλοδυτικής Σαουδικής Αραβίας πεθαίνουν από την πείνα, οι φυγάδες από το θεοκρατικό Ιράν, οι εξαθλιωμένοι Ινδοί, οι δραπέτες από τα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης και τα Νταχάου-ορυχεία της Αφρικής. Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι «άθλιοι» και μαζί τους οι εδώ «αλληλέγγυοι» είναι ο Μεγάλος Εχθρός! Ο εμφύλιος των «κάτω» είναι γεγονός.

Το φαινόμενο δεν είναι καινοφανές. Ο εμφύλιος των Κάτω έχει αναχθεί σε πολιτική τέχνη στις ΗΠΑ εδώ και αιώνες. Μία κοινωνία μεταναστών, η αμερικανική, αντιμετώπιζε ως θανάσιμους εχθρούς της τους νέους μετανάστες! Έτσι, έμεναν στο απυρόβλητο οι «από πάνω», οι υπερπλούσιοι εκμεταλλευτές, που χρησιμοποιούσαν τους εξαθλιωμένους νέους μετανάστες ως φθηνή εργατική ή ως απεργοσπαστική δύναμη. Και στη Βρετανία προ καιρού τα συνδικάτα είχαν ξεσηκωθεί, όχι εναντίον των τραπεζών, όχι εναντίον αυτών που προκάλεσαν την οικονομική κρίση, ούτε εναντίον της κυβέρνησης, αλλά εναντίον των μεταναστών! Το «εσωτερικό προλεταριάτο» επιτίθεται στο «εξωτερικό προλεταριάτο».

Η μετάθεση της σύγκρουσης στην περιφέρεια, ο «εμφύλιος των κάτω», αυτό που οι Αμερικανοί WASP’s ανήγαγαν σε επιστήμη στις ΗΠΑ, μεταφέρεται τώρα στην Ευρώπη. 

Ελληνικός κοινωνικός εμφύλιος

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ήδη σε εμφυλιοπολεμική κατάσταση. «Ολη η Ελλάδα μια γροθιά απεναντι στους εισβολείς της Τουρκίας και τους εδω αλληλέγγυους» γράφει βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος στο τουίτερ! Στα ελεγχόμενα μίντια και στους διαφόρους θεσμούς (Εκκλησία, αθλητισμός…) εκδιπλώνεται η προσπάθεια να εγκλωβιστεί ολόκληρη η ελληνική κοινωνία στην πιο χυδαία εκδοχή της. Φασίστες αντιμετωπίζουν με χυδαίο τρόπο μετανάστες στη Λέσβο. Πυρπολούν κέντρο υποδοχής μεταναστών στη Συκαμνιά Λέσβου. Παρακρατικοί και ανέλεγκτοι παραστρατιωτικοί κυκλοφορούν με στολές παραλλαγής και ντουφέκια στον Έβρο. Ξέπνοα προσφυγόπουλα από τα ασφυξιογόνα που ρίχνονται στον Έβρο, παρουσιάζονται ως όργανα εχθρικής προπαγάνδας. Το Λιμενικό πυροβολεί και χτυπάει μετανάστες, επιχειρώντας να αναποδογυρίσει με κυματισμό τη βάρκα τους. Ένα 6χρονο παιδάκι πνίγεται. Ένα βίντεο δημοσιοποιεί σε όλο τον κόσμο την ελληνική αθλιότητα…

Αντιστάσεις

Σ’ αυτή την χομπσιανή κοινωνία, που επιβάλλει ο νεοφιλελευθερισμός, ο άνθρωπος έχει καταστεί για τον άνθρωπο λύκος. Η δύναμη και η βία είναι πλέον όροι για την επιβίωση. Γι’ αυτό ο νόμος της ζούγκλας συνιστά τη μεγάλη πολιτισμική οπισθοδρόμηση των σύγχρονων κοινωνιών μαζί και της ελληνικής. Που είναι αλήθεια οι αντιστάσεις; Κανείς δεν μιλάει για τις αιτίες της προσφυγιάς, για το τέλος των πολέμων, για την εξάλειψη της πείνας, της ανεργίας, για την προστασία του περιβάλλοντος, για έναν κόσμο χωρίς αποκλεισμένους και όπου οι νέοι δεν θα κουβαλούν έναν τόνο αλυσίδες για ένα κομμάτι ψωμί. Κανείς δεν προβάλει ένα νέο τρόπο σκέψης που θα συνδέει τον ανθρωπισμό και τις κατακτήσεις των επιστημών μέσω της διαμόρφωσης ενός ουσιαστικά κριτικού πνεύματος. Αντίθετα, ο ανθρωπισμός, το συγκριτικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, εγκαταλείπεται υπέρ μιας δήθεν «ρεαλιστικής κυβερνώσας πολιτικής» που «δεξιοποιεί» τελικά την αριστερά και την εξαερώνει. Το είδαμε στην σοσιαλδημοκρατία την εποχή της κρίσης. Το βλέπουμε και σήμερα…  

http://artinews.gr/%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82.html

Τα σύνορα...

Έκκληση έκανε ο εκδότης της τοπικής εφημερίδας «Γνώμη του Έβρου», Γιάννης Λασκαράκης, στους δημοσιογράφους και αρθρογράφους της Αθήνας, στους πολιτικούς και στους απλούς πολίτες να αντισταθούν στον εθνολαϊκισμό κάνοντας λόγο για «Ένα εθνικιστικό και μισαλλόδοξο τσουνάμι (που) σαρώνει τον τόπο μας.».

Οι "αποχρώσεις" της Δεξιάς

Και σήμερα οι δημοσιογράφοι της Αθήνας απαντούν! Πρώτος και καλύτερος ο Ι.Κ.Πρετεντέρης που ά-λογα (στερητικό το «α») και α-νόητα επιτίθεται στον Γιάννη Λασκαράκη, χωρίς να τον κατονομάζει, επιχειρώντας να αποδομήσει τη φράση του: «Ένα εθνικιστικό και μισαλλόδοξο τσουνάμι σαρώνει τον τόπο μας». Για τον αρθρογράφο, ο κίνδυνος δεν είναι οι αυτόκλητοι «πατριώτες» με τα δίκαννα, δεν είναι οι νεοναζί που έρχονται από τη Γερμανία για να υπερασπίσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα από τους… εισβολείς-μετανάστες, δεν είναι οι ομάδες χρυσαυγιτών που ξυλοκοπούν πρόσφυγες, τρομοκρατούν μέλη ΜΚΟ, καίνε δημόσιες εγκαταστάσεις ή αποθήκες, ούτε είναι τα κτήνη που χίμηξαν εναντίον της βάρκας των μεταναστών στην προκυμαία, αντίθετα είναι οι «…συνάνθρωποί μας που πασχίζουν για το άσυλο, τα ανοιχτά σύνορα και την αδερφική αγάπη». Ο Ι.Κ.Π. ακούει «αγάπη» και κάνει εμετό! Ακούει «αλληλεγγύη» και μυρίζει «μπίζνα»(παλαιότερο άρθρο του). Όλα γι’ αυτόν πουλιούνται και αγοράζονται. Όλα είναι εμπορεύματα στο παζάρι. Έτσι είναι ο κόσμος του. Έτσι αισθάνεται και πράττει. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι μπορεί να υπάρξει ανιδιοτελής αγάπη. Γι’ αυτό συλλήβδην οι οργανώσεις κατά «της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού κ.λπ. (πράττουν μόνο) με το αζημίωτο»!

Αλλά η κατηγορία για πληρωμένη ευαισθησία είναι το λιγότερο. Ο αρθρογράφος κατηγορεί όλους και όλες που αντιστέκονται στην μισαλλοδοξία και το ρατσισμό ως εκείνους που κάνουν τη δουλειά της Τουρκίας! «Απορώ –γράφει- για ποιον λόγο χρειάζονται χίλιοι άνδρες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων με πλήρη εξοπλισμό για να αντιμετωπίσουν το τσουνάμι.» Αφού υπάρχουν οι εδώ «προδότες», οι αλληλέγγυοι και οι αντιφασίστες!   

Η απάντηση στον Πρετεντέρη και στην ακροδεξιά επιχειρηματολογία έρχεται από τον ίδιο το χώρο της Δεξιάς. Η εφημερίδα «Καθημερινή» γράφει σήμερα στο κύριο άρθρο της με τίτλο ο «Πατριωτισμός της ψυχραιμίας» ότι «Η φύλαξη των συνόρων είναι δουλειά των εντεταλμένων δημόσιων λειτουργών –όχι των εθελοντών, όσο αγνά κι αν είναι τα κίνητρά τους. Η κατάσταση είναι πολύ εύφλεκτη και η παραμικρή αστοχία μπορεί να αποβεί μοιραία»! Η εφημερίδα δεν καταδικάζει τον «πατριωτικό ενθουσιασμό» των εθνομισαλλόδοξων και των πατριδοκάπηλων, αλλά φοβάται την μη επαγγελματική συμπεριφορά τους!

Ένα δεύτερο άρθρο στην πρώτη σελίδα της ίδιας εφημερίδας του Νίκου Κωνσταντάρα, επισημαίνει ότι η Τουρκία επενδύει στην «εγκληματική δράση κάποιων ακραίων ομάδων που επιτίθενται σε πρόσφυγες και μετανάστες, σε μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων, σε δημοσιογράφους… με την ελπίδα να προκαλέσει βάναυσες συμπεριφορές από τους Έλληνες… ή ρήξη μεταξύ Ελλήνων». Η επίθεση του Ερντογάν σύμφωνα με αυτή την οπτική, είναι η αποδόμηση της εικόνας των πολιτισμένων και ανθρωπιστών Ελλήνων. Αυτών που έσωσαν και περιέθαλψαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στην πρώτη μεγάλη προσφυγική κρίση του 2015. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία αυτή, ο Ι. Κ. Πρετεντέρης και όλοι οι μισαλλόδοξοι, οι ρατσιστές και οι φασίστες δεν κάνουν τίποτ’ άλλο παρά να ρίχνουν νερό στο μύλο του Ερντογάν. Είναι, με άλλα λόγια, «οι χρήσιμοι ηλίθιοι» της στρατηγικής του Τούρκου προέδρου!  

«…Ως κράτος και ως κοινωνία… είμαστε ακρίτες ενός πολιτισμού που βασίζεται στη δικαιοσύνη, στην αξία και στην αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου…» καταλήγει ο αρθρογράφος της «Καθημερινής», παρέχοντάς μας έτσι όλη τη γκάμα των χρωμάτων και των αποχρώσεων στο εσωτερικό της Δεξιάς. Σ' αυτό τον "πόλεμο των χρωμάτων" όπου για την ώρα επικρατεί το κιάρο σκούρο.   

Ποια σύνορα;

Ακρίτες, λοιπόν, ενός πολιτισμού, αλλά γιατί "ακρίτες"; Τι υπάρχει πέραν των οικείων συνόρων; Για ποιον πολιτισμό μιλάει ο αρθρογράφος της Καθημερινής; Οι χρυσαυγίτες και οι εγχώριοι εθνικιστές μιλούν για τον ελληνικό πολιτισμό. Εδώ έχουμε μία διεύρυνση του κύκλου, έχουμε τον δυτικό πολιτισμό. Αλλά σε ποια αξία και ποια αξιοπρέπεια αναφέρεται ο δυτικός πολιτισμός; Στον money-theisme που προτείνει ο νεοφιλελεύθερος βαρβαρισμός και ο Πρετεντέρης; Στον πολιτισμό που σκοτώνει στη Συρία, στην Υεμένη, στο Αφγανιστάν, πουλώντας νέα σύγχρονα όπλα; Στον πολιτισμό που κρατάει σε συνθήκες άγριας εξαθλίωσης την Αφρική και εκμεταλλεύεται τον ορυκτό πλούτο της, το κοβάλτιο και το κολτάνιο, όπου δουλεύουν "μαύρα ανθρωπάκια" για να έχουν πλέι στέισιον και κινητά τα "άσπρα ανθρωπάκια"; Στον πολιτισμό, που τυφλώνει, βιάζει, τρομοκρατεί και σκοτώνει στο Παρίσι, στο Σαντιάγο, στη Βαγδάτη και στη Βολιβία; Για τον πολιτισμό που παράγει άνεργους και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους; Που ξεριζώνει ανθρώπους και τους πνίγει στη Μεσόγειο και στον Ρίο Γκράντε; Στον πολιτισμό που βλέπει τους άλλους ως βάρβαρους(οριενταλισμός) και τους δολοφονεί στο όνομα του... πολιτισμού;

Μιλούν για τα «εσωτερικά σύνορα» και μας δείχνουν τον Άλλο, τον «εξωτερικό» μεγάλο αντίπαλο, τον ξένο. Και δεν μας λένε οι ίδιοι τι σόι "άνθρωποι" είναι: Αν είναι με το μίσος που σκοτώνει ή με την αγάπη που εκχωρεί χωρίς διακρίσεις. Με τη βία που ματαιώνει ή με την ειρήνη που αναγνωρίζει. Με την αλληλεγγύη που συνενώνει ή με την ατομικότητα που διαιρεί; Το όργιο και ο κανιβαλισμός, η αλληλοσφαγή και η καταστροφή της Φύσης και ης ζωής, είναι το χαρακτηριστικό του καπιταλισμού σήμερα και πάντα. Γι’ αυτό χρειάζεται να αλλάξουμε το μοντέλο. Το ίδιο και τη Δημοκρατία. Πρέπει να πούμε μαζί με τον Πιερ Βιντάλ-Νακέ ότι «πατρίδα μας είναι η δημοκρατία» και πως μια κοινωνία της φιλίας, των ατομικών δικαιωμάτων και της έκφρασης όλων των πολιτιστικών ταυτοτήτων είναι δυνατή.
http://artinews.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B1.html