ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Ποιος σκότωσε τον έμπορο ρούχων στη Δράμα; Ποιος τον εξανάγκασε σε αυτοχειριασμό; Ποιος του έσφιξε τη θηλιά των χρεών στο λαιμό; Οι δραμινοί επιχειρηματίες ξέρουν και διαμαρτυρήθηκαν, χθες, για την απελπιστική τους κατάσταση, κατεβάζοντας τα ρολά των μαγαζιών τους την ώρα της κηδείας. Φαίνεται πως μας έχουν καταδικάσει εις θάνατον. Ακόμα χειρότερα, είμαστε ο αντίπαλός τους, ένας «εχθρός λαός». Κι ας ζητάει το αρμόδιο για τα έσοδα κυβερνητικό στέλεχος από τους εφόρους να επιδείξουν συμπάθεια και «νιώσιμο» των δυσκολιών, που περνάνε οι φορολογούμενοι! Είναι ο ίδιος, ο οποίος την προηγούμενη ημέρα εξήγγειλε ποινικές διώξεις για όσους χρωστούν πάνω από πέντε χιλιάδες ευρώ. Από ποια, τάχα, φιλοσοφία διέπεται η κυβέρνηση όταν προχωρά σε μία πρακτική που παραπέμπει σε φοροεισπράκτορες της οθωμανικής αυτοκρατορίας; Από πού αντλεί τη νομιμοποίησή του ο ανερμάτιστος κυνισμός και η απίστευτη σκληρότητα; Πληροφορίες αναφέρουν ότι πολλά κυβερνητικά στελέχη έχουν την πεποίθηση πως οι Έλληνες έχουν χ...

Το μήνυμα των ιταλικών εκλογών δεν είναι εναντίον της Ευρώπης, όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Είναι εναντίον μίας συγκεκριμένης Ευρώπης, της γερμανικής Ευρώπης, της ΕΕ αλα Μέρκελ, μιας Ευρώπης της λιτότητας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Αυτή την Ευρώπη καταδίκασαν οι Ιταλοί. Αυτή καταδικάζουν όλοι οι νοτιο-ευρωπαίοι. Όμως, εγώ από σήμερα έχω γίνει οπαδός του Μπέπε Γκρίλο, αυτού που κάποιοι θεωρούν λαϊκιστή γιατί μέμφεται συλλήβδην το κράτος, τους πολιτικούς και την πολιτική. Και εξηγούμαι γι’ αυτή την ακραία στάση μου: Χθες έλαβα από την εφορία ένα «μπουγιουρντί» για να πληρώσω 8.000 περίπου ευρώ για ένα ποσό 8040 ευρώ που έλαβα το 2004 ως αποζημίωση για την εργασία μου στην Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων και το οποίο έπρεπε κατά τη μεταγενέστερη απόφαση του Δημοσίου(2011) να φορολογηθεί ως μισθωτή υπηρεσία. Αν η αποζημίωση δινόταν ως μπόνους, όπως έγινε με τα στελέχη της Επιτροπής, δεν θα φορολογούνταν! Το χειρότερο όλων, όμως, είναι ότι από το ποσό, που καλούμε να πληρώσω, σχεδόν το ...

Μικρά παιδιά κλέβουν κεριά για να διαβάσουν γιατί τους έκοψαν το ηλεκτρικό στο σπίτι. Βαρύς ακούγεται ο στεναγμός των εκατομμυρίων φτωχών της βαλκανικής. Ενώ από την Ιβηρική χερσόνησο δεν έχει σταματήσει η ηχώ της κραυγής της Καντέλα Πένα, της ισπανίδας ηθοποιού, η οποία παραλαμβάνοντας το βραβείο Γκόγια για την ερμηνεία της είπε: «Σε όποια γλώσσα, από εδώ που βρίσκομαι, ζητώ δουλειά. Έχω ένα παιδί να μεγαλώσω…»! Από μία άλλη χερσόνησο του ευρωπαϊκού νότου θα ακουστεί η φωνή, ενός θεατρίνου αυτή τη φορά, του Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος συνεπαίρνει τους νεόπτωχους της Ιταλίας με μία σειρά από καταγγελίες κι ένα vaffanculo κατά των πολιτικών και της πολιτικής! Είναι φανερό πως η οργή έχει φθάσει στο σημείο βρασμού και το καπάκι της κοινωνικής συνοχής κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα. Κι ενώ θα ανέμενε κανείς να υπάρξουν προσπάθειες αποσυμπίεσης της κοινωνικής έντασης, οι κυρίαρχοι της Ευρώπης επιμένουν στην ίδια πολιτική άγριας λιτότητας που εξαθλιώνει τους πληθυσμούς και τσακίζει τις οικονομ...

Δεν είναι μόνο η έλλειψη ελπίδας και προοπτικής, δεν είναι η πείνα και η ανεργία που θολώνουν το νου και λύνουν τα φρένα, τη τελειωτική μαχαιριά τη δίνει η αδικία. Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι που διακήρυσσαν τη δανεική ευμάρεια, κάνοντας το λάιφ στάιλ ιδεολογία, τρόπο ζωής και ρυθμό των νεοελλήνων, οι ίδιοι άνθρωποι κάνουν τώρα την αποτυχία τους βραδινή τηλεοπτική αφήγηση, την οποία πωλούν με τον ίδιο ευτελή τρόπο και λόγο, με την ίδια αποκρουστική εικόνα όπως και πριν. Οι ίδιοι άνθρωποι στην τηλεοπτική οθόνη, οι ίδιοι στην οικονομία, οι ίδιοι στα μίντια, οι ίδιοι και στην πολιτική. Γι’ αυτό η κρίση δεν γίνεται ευκαιρία για κάθαρση και νέα αρχή, αλλά γίνεται ευκαιρία για να γίνουν οι πλούσιοι (σε αγαστή συνεργασία με τους ξένους επικυρίαρχους), πλουσιότεροι, και κάποιοι εξ αυτών κρίσοι. Η πολυαναμενόμενη μεταρρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας σε πιο δίκαιη βάση δεν υφίσταται. Γι’ αυτό η κοινωνική συνοχή τίθεται εν αμφιβόλω. Αντιθέτως, αν υπήρχε μία δίκαιη κατανομή των βαρών ακόμα και η πιο σ...

Βρέχει στην Αθήνα. Στη στοά του Βιβλίου και στη Χ. Τρικούπη τα μαγαζιά μοιάζουν κουφάρια αδειανά, ενώ το πολυκαιρισμένο «ενοικιάζεται» παραπέμπει σε διαρκή χρεοκοπία, καθώς κανείς δεν τα νοικιάζει πια. Στα «κοινωνικά δίκτυα» ο διάλογος γίνεται δεικτικός, πολωτικός, θανατερά απάνθρωπος. Στην οθόνη της τηλοψίας κάποιοι υποστηρίζουν διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους ότι οι αυτοχειρίες στην Ελλάδα είναι απόρροια ιδανικών ερώτων και όχι της απελπισίας λόγω της οικονομικής δυσπραγίας! Η ώρα είναι έντεκα το πρωί κι ένα αυτοκίνητο τύπου βαν μοιράζει σάντουιτς και νερό στους εκατοντάδες αστυνομικούς, που επιτηρούν το δρόμο απ’ όπου θα διέλθει ένας ακόμη επίδοξος νέο-αποικιοκράτης, ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ. Μετά το Μάλι στην Αφρική θα βομβαρδίσει τώρα και την Ελλάδα. Αυτή τη φορά όχι με πραγματικές βόμβες αλλά με κολακείες και κυνικές προτάσεις για τη συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών. Γι’ ακόμη μια φορά καλούμαστε να επιλέξουμε αυθέντη και αφέντη. Από τη μια πλευρά οι Γερμανοί της...

Η κρίση είναι ευρωπαϊκή και όχι παγκόσμια διατείνεται ο φιλόσοσφος Σλαβόι Ζίζεκ. Αλλά και η κρίση στην Ευρώπη είναι τεχνητή αφού υπό τις συνθήκες της διαρκούς έκτακτης ανάγκης εξαερώνεται το κράτος πρόνοιας και αντικαθίσταται με αξίες και ποιότητα ζωής ασιατικού τύπου. Η παραπάνω, όμως, είναι μία γενική διαπίστωση και αφορά στη στρατηγική του Βερολίνου, που επιδιώκει τη δημιουργία μιας «γερμανικής Ευρώπης». Σε ό,τι αφορά δε στην Ελλάδα, δηλαδή στο πειραματόζωο των εφαρμογών των ασιατικών αξιών, η έξοδος από την κρίση και η ανάκαμψη της οικονομίας είναι κατάδηλο ότι δεν μπορεί να στηριχθεί στη βάρβαρη λιτότητα. Αλλά ακόμη κι αν εφαρμοζόταν μία κεϋνσιανή πολιτική με πολλές επενδύσεις ούτε ανάκαμψη της οικονομίας θα είχαμε ούτε δημιουργία θέσεων εργασίας. Κι αυτό γιατί το κράτος εξακολουθεί να λειτουργεί με την ίδια φαύλη, διεφθαρμένη χρηματικά ή κομματικά γραφειοκρατία. Μην ξεχνάμε ότι ένας ολόκληρος όροφος από στελέχη ξηλώθηκε στο υπουργείο Ανάπτυξης (επί Διαμαντοπούλου) που διαχειριζό...

Πως μπορεί να δημιουργηθεί μία οικονομία υπεύθυνη, μία οικονομία που δεν θα είναι βασισμένη στην κατανάλωση ούτε στην ιδέα ότι τα ψώνια είναι διασκέδαση; Πως μπορούμε να βρούμε μία άλλη ικανοποίηση πέρα απ’ αυτή που μας παρέχει η κατανάλωση; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει πολυεθνική φίρμα ρούχων, η οποία εκκινώντας από τη διαπίστωση ότι οι επιχειρήσεις δεν έχουν βρει τον τρόπο να παράγουν προϊόντα χωρίς να καταστρέφουν το περιβάλλον, θεωρεί πως πρέπει να ορίσουμε ξανά την έννοια της ευμάρειας και της ανάπτυξης, εισάγοντας με συγκεκριμένο τρόπο την ηθική της επιχειρηματικότητας. Επισημαίνουμε τα παραπάνω με αφορμή τα γεγονότα στη Χαλκιδική, όπου συγκρούονται αφ’ ενός το δικαίωμα στην εργασία των εργαζομένων στο εργοστάσιο χαλκού-χρυσού των Σκουριών, και αφ’ ετέρου το δικαίωμα στην προστασία του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από την υλοτόμηση δασικής έκτασης σε τρία μεγάλα ρέματα, από τα οποία υδροδ...

Ένας «πολλαπλασιαστής» στιμάρει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, στέλνοντάς τους στο συμβολικό(ανεργία) ή στον πραγματικό θάνατο(αυτοχειρία). Όμως, ο λάθος «πολλαπλασιαστής» δεν ήταν αληθινό λάθος, αλλά σκόπιμο. Συνεπώς, ήταν μία πολιτική απόφαση του ΔΝΤ και του Βερολίνου με στόχο την επιβολή της άγριας λιτότητας στην Ελλάδα. Το πραγματικό «λάθος», άρα, αφορά στην πολιτική αυτή, η οποία στέλνει στην ανεργία και στη φτώχια κόσμο και κοσμάκη. Αλλά το χείριστο όλων είναι πως οι θυσίες είναι χωρίς προοπτική, χωρίς αποτέλεσμα, καθώς το χρέος παρά το αίμα και τον αμέτρητο πόνο των Ελλήνων εξακολουθεί να είναι μη βιώσιμο. Γιατί η λύση, όσο κι αν επιμένουν κάποιοι όπως ο ελάχιστος Όλι Ρεν, δεν βρίσκεται εντός Ελλάδας, αλλά εκτός. Έτσι, θα πρέπει να περιμένουμε τις γερμανικές εκλογές του προσεχούς φθινοπώρου για να υπάρξει το γενναίο «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο αυτή τη φορά θα πλήξει τις χώρες της ευρωζώνης αλλά και τις κεντρικές τράπεζες. Είναι βέβαιο, μάλιστα, ότι δεν γίνετ...

Ποιος αληθεύει, η Μέρκελ της δημοσιονομικής πειθαρχίας ή ο Ομπάμα, που θεωρεί ότι το έλλειμμα δεν έχει και τόση σημασία; Ποιος έχει δίκαιο, η γερμανική συνταγή, που έχει ρίξει στην ανεργία 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενους και 3,9 εκατομμύρια Έλληνες στη φτώχεια, ή η αμερικανική συνταγή, που θεωρεί πρωταρχικής σημασίας τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την ενίσχυση της μεσαίας τάξης; Τέλος, είναι σωστή η μείωση του κατώτατου μισθού στα όρια του τέλους του 19ου αιώνα ή η αύξησή του, όπως έκανε ο Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος τον ανέβασε από 7,5 σε 9 δολάρια την ώρα για τρία χρόνια; Σήμερα παρατηρείται το εξής παράδοξο, η Ευρώπη του κράτους πρόνοιας να έχει καταστεί ο τόπος εφαρμογής του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού, καταστρέφοντας κυριολεκτικά το βασικό χαρακτηριστικό της, το κοινωνικό κράτος της, ενώ η κατ’ εξοχήν χώρα του νεοφιλελευθερισμού, οι ΗΠΑ επιχειρούν μέσω του Μπάρακ Ομπάμα να αντιμετωπίσουν την καλπάζουσα ανεργία και την ύφεση με κεϋνσιανή πολιτική. Φιλελεύθερη οικονομία είχαμε ...

«Κατανοούμε τη δυσκολία των πολιτών να πληρώσουν τους φόρους τους», λένε με ύφος τεθλιμμένου συγγενούς κυβερνητικά στελέχη, ενώ την ίδια στιγμή με αναισθησία εκατό ελεφάντων ισχυρίζονται ότι ο κατώτατος μισθός των 580 ευρώ (μικτά) είναι υψηλός και πρέπει να μειωθεί! Οι ίδιοι είναι έτοιμοι να αναβάλουν επί ένα έτος το φόρο 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων και, συγχρόνως, να επιβάλλουν και νέους, επαχθέστερους φόρους στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Η ευαισθησία τους από τον πύργο της εξουσίας τους μοιάζει να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά: ανύπαρκτη για τους «κάτω» και υπερβολική για τους ισχυρούς. Έτσι, τα συνήθη υποζύγια θα υφίστανται τα βάρη μέχρι τελικής εξόντωσης. Και η νεαρή Ισπανίδα, η Beatriz Talegon θα επιπλήττει διαπορούσα τους… σοσιαλιστές ηγέτες, λέγοντας «Πώς θέλουμε να κάνουμε την επανάσταση από ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων στο Κασκάις, φτάνοντας εδώ με πολυτελή αυτοκίνητα. Αναρωτιέμαι αν μπορούμε να δώσουμε στους πολίτες μια απάντηση όταν εσείς λέτε ότι τους κατα...

Δεν πρέπει να υπερερμηνεύουμε τις εικόνες ντροπής στη πλατεία Βάθη, λέει ο Νίκος. Πως, όμως, να ερμηνεύσουμε τον παραλογισμό ότι τα ίδια τα κατακρεουργημένα πρόβατα, αυτά που εξαθλιωμένα ποδοπατούνται για ένα μπρόκολο, ξαναψηφίζουν τους λύκους στην Ισλανδία και στην Ιταλία; Μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε τη ρήση του Τολστόι, που έλεγε πως η σκλαβιά διαιωνίζεται και νομιμοποιείται από το γεγονός ότι και οι σκλάβοι σκέφτονται σαν τα αφεντικά τους; Μήπως, τελικά, πρέπει να επαναξιώσουμε τη σημασία της συμβολικής τάξης, δηλαδή του πολιτισμού στην όλη πολιτική διαδικασία της αλλαγής. Με άλλα λόγια, μία πολιτική αλλαγή ή θα επιβάλλει έναν άλλο τόπο και τρόπο συναισθηματικής συναίνεσης (συνανήκειν) καθώς κι ένα νέο ρυθμό στους ανθρώπους που θα εσωτερικευθούν, θα γίνουν οι νέοι κανόνες και θα μοιάζουν φυσικοί (έξεις), ή θα αποτύχει. Ποιοι, όμως, είναι οι σημερινοί κανόνες-έξεις; Σύμφωνα με τη δυτική κουλτούρα ούτε η συλλογικότητα ούτε η Αγάπη. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της ηττημένης ...

Άνθρωποι χωρίς πρόσωπο και με απολεσθείσα την αξιοπρέπεια διαγκωνίζονταν σαν τα σκυλιά για μια σακούλα πορτοκάλια, για ένα λάχανο. Ποιος τους παραμόρφωσε την όψη και τη ζωή; Δεν ξέρουν. Καταριούνται εν γένει. Ενώ οι πολιτιστικές συνθήκες που κρατούσαν δεμένο το κτήνος μέσα τους έχουν σπάσει προ πολλού. Λάθος, δεν τραγουδούν το «Έλα να μάθεις στη πλατεία Βάθης, έλα να μάθεις τι ζωή περνώ». Δεν έχουν που να απευθυνθούν. Παραληρούν και το λήρημά τους έχει στόχο το γαλάζιο μάρμαρο, που βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια τους. Βλέπουν μόνο μέχρι το διπλανό τους. Αυτός είναι ο άμεσος εχθρός. Αυτός διεκδικεί τη σακούλα με τις ντομάτες. Η εξαθλίωση είναι πλήρης. Ναι, η απελπισία δεν αντέχεται. Η ζωή δεν υποφέρεται χωρίς την υγρασία της ελπίδας και χωρίς εκείνο τον τραγουδισμένο καημό απ’ όπου δραπετεύει ο πόνος. Κι εγώ δεν ξέρω πώς να προσεγγίσω τη δυστυχία, καθώς από τη μια έχω τον έμπορο που λέει «πούλα πόνο» κι από την άλλη εκείνον που φωνάζει «πούλα ελπίδα». Εκμετάλλευση και στις δύο περιπτώσει...

Ο Γερμανός προπονητής της Ελβετίας μας επικοινώνησε τη χαρά του για τη βοήθεια που προσφέρει η χώρα του στην Ελλάδα. Δεν γνωρίζει, άραγε, πως τα γερμανικά χρήματα είναι πανάκριβα δάνεια από τα οποία η Γερμανία αποκόμισε περίπου ένα δις ευρώ μέχρι τώρα; Αγνοεί φαίνεται ότι η Ελλάδα δανείζεται με τοκογλυφικούς όρους και πως το χρέος της παραμένει στα ύψη. Ασφαλώς και δεν ξέρει για τους απελπισμένους αυτόχειρες, όπως ο 40χρονος στην Κερασιά Θεσσαλονίκης, που έδωσε χθες τέλος στη ζωή του γιατί τον έπνιξαν τα χρέη. Αυτά τα αγνοεί ακόμη και ο «ευαίσθητος» Πέερ Στάινμπρουκ, αντίπαλος της Άγκελας Μέρκελ στις γερμανικές εκλογές του προσεχούς φθινοπώρου. Ο Στάινμπρουκ, όμως, είπε κάτι που είναι προφανές ακόμη και για πρωτοετή φοιτητή των οικονομικών, ότι δηλαδή η λιτότητα χωρίς την ανάπτυξη είναι αναποτελεσματική. Αλλά ο υποψήφιος των σοσιαλδημοκρατών δεν λέει τίποτα για τη σύγκρουση Γαλλίας και Γερμανίας σχετικά με την υψηλή ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου. Είναι γνωστό ότι το εμπορικό έλ...

Η αμερικανική αυτοκρατορία φθίνει. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάρρευση θα είναι ταχεία. Αντιθέτως, αυτή μπορεί να κρατήσει επί μακρόν, μετακυλύοντας της οδύνες της πτώσης προς την περιφέρεια. Εξάλλου είναι γνωστό πως το λιοντάρι είναι πιο επικίνδυνο όταν είναι πληγωμένο. Ήδη η Ευρώπη και δη ο ευρωπαϊκός νότος υφίσταται τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξεκίνησε από τη Γουόλ Στρητ. Οι ΗΠΑ εμφανίζονται όλο και πιο αποδυναμωμένες οικονομικά στη διεθνή σκακιέρα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιβάλουν στο βαθμό που θα επιθυμούσαν, τις πολιτικές τους σημειώνει ο Νόαμ Τσόμσκι(το ίδιο είχαμε υποστηρίξει το 2008 στο βιβλίο Homo Americanus). Κι ενώ η μία προοπτική αυτής της εξέλιξης είναι η ανάδυση ενός πλουραλιστικού κόσμου, με διαφορετικά κέντρα εξουσίας, όπου οι ΗΠΑ θα είναι «πρώτες μεταξύ ίσων», σύμφωνα με το δόγμα του Τσαρλς Κάπτσαν, εμφανίστηκε εσχάτως και μία άλλη προοπτική, αυτή του κυβερνο-πολέμου. Σύμφωνα με τους «New York Times», ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έδωσε το πράσιν...

Ανέβηκε στην ταράτσα του ΙΚΑ Βόλου και πέταξε από εκεί τη ρημαγμένη του ζωή. Ήταν 63 χρόνων. «Είχε ψυχολογικά προβλήματα» αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση, αθωώνοντας έτσι όλους τους ηθικούς αυτουργούς. Αλλά γιατί πήγε στο ΙΚΑ ο αυτόχειρας; Στην αρχαία Κίνα αν κάποιος αυτοκτονούσε στην αυλή του γείτονα, ο τελευταίος θεωρούνταν ένοχος για το θάνατό του. Όμως, άλλοι πολιτισμοί, άλλες ευαισθησίες. Και σήμερα μιλάμε για πολιτισμό και δημοκρατία, αλλά έχουμε απεμπολήσει τις βασικές αρχές της αστικής δημοκρατίας. Προπάντων, έχουμε λησμονήσει το άρθρο 2 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789, που σημείωνε πως «οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι και με ίσα δικαιώματα». Η ισονομία και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι ζητούμενα αιώνες μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Πολύ περισσότερο σήμερα που τείνει να εξαλειφθεί η μεσαία τάξη και έχουν επικρατήσει δύο διαμετρικά αντίθετες και αγεφύρωτες κοινωνικές τάξεις, οι «πάνω» και οι «κάτω». Γι’ αυτό τα σημερινά φαινόμενα ...

Προχθές αναφερθήκαμε στην περίπτωση της Ισλανδίας, όπου σύμφωνα με συνέντευξη στη Deutsche Welle του προέδρου της χώρας Ολ. Γκρίμσον, «Πετύχαμε(σ.σ. την έξοδο από την κρίση) επειδή δεν ακολουθήσαμε τις ευρωσυνταγές». Για την ακρίβεια επειδή άφησαν τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τούτου, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η Ισλανδία μπορεί να αποτελέσει το υπόδειγμα για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα. Για να απαντήσουμε στο ερώτημα προσφύγαμε σε μία μελέτη μεταπτυχιακών φοιτητών του Έλληνα καθηγητή του πανεπιστημίου 8 του Παρισιού (Paris VIII), Μιχάλη Βακαλούλη. Σύμφωνα με τη διατριβή, πριν το 1990 η Ισλανδία βασιζόταν στον πρωτογενή και το δευτερογενή τομέα(εξόρυξη αλουμινίου, ψάρεμα). Στη συνέχεια επί πρωθυπουργίας του Ντέιβιντ Οντσον στράφηκε προς το νεοφιλελευθερισμό. Τότε αναπτύχθηκε ο τραπεζικός τομέας με την ιδιωτικοποίηση των πάρα πολλών μικρών τραπεζών και τη συνένωσή τους σε τρεις μεγάλες. Είναι η στιγμή που αναπτύσσεται ο τριτογενής τομέας (πρωτίστως ο τουρισμός), καταλαμβάν...

Πέντε χρόνια οικονομικής κρίσης συμπληρώνονται από το 2008. Τρία χρόνια άγριας λιτότητας, περικοπής μισθών, συντάξεων και πρωτοφανούς ανεργίας για την Ελλάδα. Και όλα αυτά τη στιγμή κατά την οποία τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του υπερτλαντικού μέρους της τρόικας που επέβαλαν τη σημερινή συνταγή εξόδου από την κρίση μιλούν για λάθος διάγνωση και, συνεπώς, λανθασμένη θεραπεία στην περίπτωση της χώρας μας. Παρόλα αυτά συνεχίζεται η ίδια περιοριστική πολιτική, καθώς τα άλλα δύο σκέλη της τρόικας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η ΕΕ(δηλαδή η Γερμανία), εμμένουν σ’ αυτή, θεωρώντας την ως τη μόνη οδό εξόδου από την κρίση. Κι όμως, όπως δείχνει το παράδειγμα της Ισλανδίας, υπάρχει κι άλλος δρόμος. «Πετύχαμε επειδή δεν ακολουθήσαμε τις ευρωσυνταγές» δηλώνει στη Deutsche Welle ο πρόεδρος της χώρας αυτής Ολ. Γκρίμσον. Για την ακρίβεια, «Αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί να αντιμετωπίζουμε τις τράπεζες σαν να είναι οι Άγιοι Τόποι της οικονομίας...