ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

  Το artinews.gr είναι μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα που δεν χρηματοδοτείται από πουθενά. Στηρίζεται στα άρθρα μιας ομάδας φίλων και των αναγνωστών της, που συμμερίζονται τις ίδιες ή παραπλήσιες απόψεις για την κοινωνία και τον άνθρωπο. Πολλές φορές τα κείμενα που φιλοξενεί, λογοκρίνονται από εντεταλμένες «ομάδες εφόδου»(οργανωμένες συνήθως από πολιτικά κόμματα, στα "υπόγεια" των οποίων εδρεύουν) και τους «χωρο-φύλακες» του facebook. Τι κάνουν οι ομάδες αυτές; Κάνουν αναφορές στο Facebook και συκοφαντούν ένα μέσο, χαρακτηρίζοντας μία είδησή του ψευδή, ή ότι συνιστά κείμενο "μίσους"! Έτσι, το κείμενο του artinews.gr με τίτλο «Εωράκαμεν τους ληστάς»(Παλαιός πρωτοσέλιδος τίτλος εφημερίδας και εύρημα του Κωστή Παπαγιώργη) θεωρήθηκε ότι δημιουργεί "μίσος" και "παραβιάζει τους όρους της κοινότητας". Όμως το κείμενο αυτό δεν είχε κανένα χαρακτηρισμό και συνιστά μόνο μία έμμεση κριτική στην ελληνική αστυνομία, παραπέμποντας στην ιστορική έκθεση του ανθυπαστυ...

  Θέλουν να εξηγήσουν τα «γκαζάκια» και τα αποδίδουν στη σύγκρουση των γενεών! Φταίνε λένε «οι πάνω των 50 ετών», δηλαδή οι γονείς, που θέλουν να επιστρέψει ο κόσμος στο πριν, ενώ οι νέοι θέλουν να αποδράσουν από τον κόσμο αυτόν. Κατά τη γνώμη τους, οι νέες και οι νέοι του εγκλεισμού θέλουν να ξεφύγουν γενικώς από τον πατέρα τους και τη μάνα τους, και ότι η αντίδραση απέναντι σ΄αυτούς γίνεται. Κι όμως η αλήθεια είναι άλλη. Οι νέες και οι νέοι στρέφονται εναντίον αυτών που θέτουν πάνω από τις ανθρώπινες ζωές το κέρδος, που βρίσκουν την ευκαιρία να «τσιμεντώσουν» τις οάσεις της καλλιτεχνικής τους αυτενέργειας, που μανταλώνουν τις καταλήψεις της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, που τσακίζουν με τα ανδρείκελά τους κάθε έκφραση αντίθεσης στην καταστροφή της φύσης, στον παροξυσμό της συνεχούς επιτάχυνσης, που οδηγεί στην άβυσσο. Οι νέοι και οι νέες αντιδρούν γιατί διακρίνουν πίσω από τα περιοριστικά μέτρα και την αστυνομοκρατία την προσπάθεια εγκαθίδρυσης μιας νέας βιο-εξουσίας. Αντιδρούν ...

  «Τα κτίρια ανήκουν σε όσους στεγάζουν μέσα τα όνειρά τους», γράφει το πανό. «Γκρεμίζουμε τους τοίχους που θέλουν μια κοινωνία-νεκροταφείο, δεν θα μας χτίσετε ζωντανούς», «Όσα λουλούδια και να κόψετε η άνοιξη θα έρθει!», διαβάζω στο twitter.  Νέες και νέοι, όμορφα παιδιά, με μουσικές και τραγούδια σπάνε τις τσιμεντωμένες πόρτες του θεάτρου Εμπρός. Τα χάλκινα μουσικά όργανα ηχούν και ο Βάλτερ Μπένγιαμιν αληθεύει και πάλι καθώς λέει πως στη ζωή υπάρχουν «δύο ορχήστρες χάλκινων οργάνων»: μία είναι η στρατιωτική μπάντα που παίζει μια μουσική με βάρβαρο χαρακτήρα, ρυθμίζοντας το βήμα των ανθρώπων ώστε να είναι ομοιόμορφο. Η άλλη, είναι μία ορχήστρα «αισθησιακή και σαγηνευτική», ευαίσθητη, ανθρώπινη, που ηχεί τις χαρές του ατόμου μέσα στον έρωτα και στην ομάδα. Η πρώτη είναι η ορχήστρα των φασιστών, ενώ η δεύτερη είναι των ανθρώπων που επιμένουν να αγαπούν, είναι η ορχήστρα των χρωμάτων και των ερώτων. Ο καθένας ας διαλέξει ποια ορχήστρα θέλει ν' ακολουθήσει...

  Γιατί τώρα; Γιατί η όξυνση της ισραηλινής βαρβαρότητας εναντίον των Παλαιστινίων; Η απάντηση είναι μία: οι εκλογές. Οι Ισραηλινοί καλούνται να εκλέξουν νέο κοινοβούλιο στις 17 Σεπτεμβρίου και η δεξιά, που κυβερνά, παίζει στο πεδίο που γνωρίζει καλύτερα και είναι το δικό της: εθνικισμός, φανατισμός, θυματοποίηση, εποικισμός. Εδώ και πολύ καιρό το ακροδεξιό κόμμα Likud, παρότι είναι μειοψηφία, έχει σταδιακά καθιερωθεί ως η κύρια πολιτική δύναμη του Ισραήλ. Είτε πρόκειται για τον Menachem Begin (ο πρώτος που νίκησε την αριστερά), είτε για τον Yitzhak Shamir(του επικεφαλής μιας τρομοκρατικής οργάνωσης), είτε για τον Benjamin Netanyahu, τον σημερινό πρωθυπουργό. Όλοι τους είναι υποστηρικτές του εποικισμού των παλαιστινιακών εδαφών. Στις 17 Μαΐου 1977, το Εργατικό Κόμμα χάνει τις εκλογές και, για πρώτη φορά μετά τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ, η εξουσία πέρασε στη δεξιά αντιπολίτευση. Το Likud είναι στην κυβέρνηση. Ο Menachem Begin, ο νέος πρωθυπουργός, θέλει την π...

  Ένα βιβλίο που έχει γραφεί το 1948 και εξακολουθεί να έχει ακέραια την αξία του ακόμη και σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι ένα σημαντικό βιβλίο. Αναφέρομαι στη μελέτη του Ζαν-Πωλ Σαρτρ με τον τίτλο-ερώτημα: «Τι είναι λογοτεχνία;» (εκδόσεις Μεταίχμιο). Ο Σαρτρ θέτει μια σειρά ερωτήματα, όπως «τι σημαίνει γράφω;», «Για ποιο λόγο γράφουμε;», «για ποιον γράφουμε;» για να καταλήξει στην «κατάσταση του συγγραφέα το 1947», στην κατάσταση δηλαδή της λογοτεχνίας τότε και ίσως και σήμερα και αν αυτή έχει ακόμη λόγο ύπαρξης, ή αν «πεθαίνει». Ουσιαστικά ο Γάλλος φιλόσοφος θέτει το ζήτημα της «στρατευμένης τέχνης». Για το θέμα της στράτευσης έχουν μιλήσει πολλοί με κορυφαίους τον Μπουρντιέ και τον Αντόρνο. Μάλιστα, ο πρώτος, αναφερόμενος στο περίεργο ον που έχει κεφάλι διανοούμενου και σώμα γκαρσονιού, έχει επικρίνει τη θέση του Σαρτρ ότι ο λογοτέχνης πρέπει να λαμβάνει θέση μεταξύ των καταπιεστών και των καταπιεζόμενων. Αλλά τι λέει ο Σαρτρ όταν αναρωτιέται «Γιατί γράφουμε»; Ο «στρατευμένος» ...

  Οι μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες διαμαρτύρονται για τα ψέματα των Ισραηλινών. Τους έδωσαν, λέει, την «είδηση» ότι ο στρατός τους θα εισβάλει στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά αυτό ήταν απόλυτα ψευδές. Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι: Γιατί τους πίστεψαν; Είναι φανερό ότι οι δημοσιογράφοι των δυτικών μέσων ενημέρωσης είτε διάκεινται θετικά προς τους Ισραηλινούς είτε κρατούν ίσες αποστάσεις στη διαμάχη τους με τους Παλαιστίνιους, αντιλήφθηκαν εν προκειμένω ότι οι Ισραηλινοί τους χρησιμοποίησαν κυριολεκτικά. Η δημοσίευση της δήθεν εισβολής έστειλε τους μαχητές της Χαμάς στα τούνελ, όπου οι Ισραηλινοί πύραυλοι τους τσάκισαν. Τα ελληνικά μίντια, ακολουθώντας κι αυτά τα ψεύδη του εκπροσώπου του στρατού του Ισραήλ, αναφέρθηκαν στην καταστροφή των υπόγειων τούνελ των Παλαιστινίων, που ήταν λέει γεμάτα πυρομαχικά! Μόνο που τα τούνελ ήταν και γεμάτα μαχητές. Στη συνέχεια οι πύραυλοι του Ισραήλ έκαναν σκόνη τα γραφεία των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων με τη δικαιολογία(ένα ακόμη ψέμα) ότι εκεί ...

  Όπως γράφει ο  Charles Jacquier   στη Le Monde Diplomatique, εκτός από την 150η επέτειο της Κομμούνας του Παρισιού, το έτος 2021 σηματοδοτεί την 100ή επέτειο μιας άλλης Κομμούνας: εκείνη της   Κροστάνδης,   του λιμανιού που φιλοξενεί τον ρωσικό στόλο της Βαλτικής, του οποίου οι ναυτικοί έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις επαναστάσεις του 1905 και του 1917. Σύμφωνα με τον  Μάρεϋ Μπούκτσιν  οι ναύτες της Κροστάνδης είχαν εξεγερθεί ως αποτέλεσμα της στενής επαφής τους με τους ξεσηκωμένους εργάτες του Πέτρογκραντ. «Τα αιτήματα των ναυτών της Κροστάνδης αποτελούσαν το ελάχιστο όριο για να διασωθεί η επανάσταση από την γραφειοκρατική παρακμή και την οικονομική κατάρρευση. Με την εξέγερση αυτή, οι 'μάζες' είχαν το θάρρος να ξαναμπούν στην ιστορική σκηνή, όπως το έκαναν 4 χρόνια νωρίτερα, στην αρχή της Ρωσικής επανάστασης, πριν οι μπολσεβίκοι κυριαρχήσουν επάνω στην επανάσταση». Και ακόμα, «Η ιστορία της Κροστάνδης, δεν ήταν ένα μεμονωμένο επεισόδιο, αλλά ήταν το π...

  Οι εκατομμυριούχοι διαδηλώνουν, ζητώντας μεγαλύτερη φορολογία των πιο πλούσιων! Η διαμαρτυρία έγινε τη Δευτέρα 17 Μαΐου στη Νέα Υόρκη, έξω από το σπίτι του Jeff Bezos, διευθύνοντος συμβούλου της Amazon. Πρόκειται για τους αποκαλούμενους  «Πατριώτες Εκατομμυριούχους» , που η περιουσία τους υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο δολάρια και οι οποίοι κινητοποιούνται για να ζητήσουν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να τους υποχρεώσει να πληρώσουν περισσότερους φόρους. Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, περίπου τριάντα μέλη αυτής της οργάνωσης συγκεντρώθηκαν τη Δευτέρα 17 Μαΐου, στη Νέα Υόρκη, μπροστά από ένα διαμέρισμα που ανήκει στον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Amazon, τον πολυ-δισεκατομμυριούχο  Jeff Bezos.  «Καταλήγουμε μια χούφτα πλούσιων και πολλών φτωχών. Δεν λειτουργεί έτσι. Δεν χτίζουμε μια βιώσιμη κοινωνία έτσι», δηλώνει ο Morris Pearl, ο πρόεδρος της οργάνωσης των εκατομμυριούχων, στη The Guardian.  Τι κρύβε...

  Γιατί τώρα; Γιατί η όξυνση της ισραηλινής βαρβαρότητας εναντίον των Παλαιστινίων; Η απάντηση είναι μία: οι εκλογές. Οι Ισραηλινοί καλούνται να εκλέξουν νέο κοινοβούλιο στις 17 Σεπτεμβρίου και η δεξιά, που κυβερνά, παίζει στο πεδίο που γνωρίζει καλύτερα και είναι το δικό της: εθνικισμός, φανατισμός, θυματοποίηση, εποικισμός. Εδώ και πολύ καιρό το ακροδεξιό κόμμα Likud, παρότι είναι μειοψηφία, έχει σταδιακά καθιερωθεί ως η κύρια πολιτική δύναμη του Ισραήλ. Είτε πρόκειται για τον Menachem Begin (ο πρώτος που νίκησε την αριστερά), είτε για τον Yitzhak Shamir(του επικεφαλής μιας τρομοκρατικής οργάνωσης), είτε για τον Benjamin Netanyahu, τον σημερινό πρωθυπουργό. Όλοι τους είναι υποστηρικτές του εποικισμού των παλαιστινιακών εδαφών. Στις 17 Μαΐου 1977, το Εργατικό Κόμμα χάνει τις εκλογές και, για πρώτη φορά μετά τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ, η εξουσία πέρασε στη δεξιά αντιπολίτευση. Το Likud είναι στην κυβέρνηση. Ο Menachem Begin, ο νέος πρωθυπουργός, θέλει την π...

  «Μιλάτε μόνο για το Ισραήλ και όχι για τη Χαμάς», λένε οι συνήθεις ισαποστάκηδες, μπροστά από το φέρετρο του παιδιού από την Παλαιστίνη, που εξακολουθεί να χαμογελά. Ο Ισραηλινός στρατός χτυπά και πάλι Παλαιστίνιους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς συγκεντρώνονται γύρω από το τέμενος Αλ Άκσα, έναν από τους ιερότερους τόπους του ισλάμ, για να προσευχηθούν. Ισραηλινοί έποικοι ξεσπιτώνουν, στην περιοχή του Σεΐχ Τζαρά, οικογένειες Παλαιστινίων. Δεκάδες οι νεκροί. Εκατοντάδες οι τραυματίες. Η διεθνής κοινή γνώμη σιωπά. Κανείς δεν μιλά. Μόνο ο Γκουτιέρες, ο ΓΓ του ΟΗΕ, για την ακρίβεια ο εκπρόσωπός του κάτι ψέλλισε για σεβασμό των ειρηνικών συναθροίσεων. Αίφνης, η σιωπή σπάει με πάταγο. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αφυπνίζονται. Οι περιγραφές τους αναφέρουν «κόλαση στο Ισραήλ». Και νομίζεις πως το πρόβλημα είναι η Χαμάς και οι ρουκέτες της και όχι ότι η Παλαιστίνη είναι υπό ισραηλινή κατοχή, ότι ξεσπιτώνουν τους Παλαιστίνιους, ότι ξεριζώνουν τα λιόδεντρά τους, ότι τους απαγορεύουν να...

  Ο 22χρονος επίδοξος βιαστής, ο πατέρας που βιάζει την 12χρονη κόρη του, ο παίκτης του Big Brother που προβάλλει αναίσχυντα την κουλτούρα του βιασμού, ο φασίστας Μπολσονάρου που λέει σε μια γυναίκα μέλος του Κογκρέσου της Βραζιλίας ότι δεν θα την βίαζε γιατί «δεν το άξιζε»! Η τηλεοπτική κάμερα που κυνηγάει τα οπίσθια της παίκτριας, αλλά και τους καλογυμνασμένους μυς του παίκτη, προσφέροντας «τροφή» στην αρρενωπότητα και τα φαλλοκρατικά στερεότυπα. Οι «Μηχανές» της   κουλτούρας του σεξισμού   δουλεύουν κάθε βράδυ, παράγοντας αυτά τα αγόρια και αυτά τα κορίτσια που «παίζουν» στο «μπάτσελορ», στο «big brother», στο survivor κ.ά., και διαμορφώνοντας αυτά που τα «βλέπουν». «Επιλέγουν τους υποψήφιους παίκτες με βάση το κριτήριο των κακομαθημένων παιδιών στα οποία οι γονείς τους δεν έθεσαν ποτέ κανένα όριο, που επικεντρώνονται μόνο στον εαυτό τους, επιδεικνύοντας έναν εγωισμό χωρίς όρια, και που είναι ικανοί να ‘πουλήσουν’ όσο γίνεται πιο ακριβά κάθε τι...

  Ο  Πάμπλο Ιγκλέσιας,   ο ηγέτης του Podemos και εταίρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην κυβέρνηση της Ισπανίας, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την πολιτική μετά την ήττα της αριστεράς στις περιφερειακές εκλογές. Η ισπανική δεξιά των σκανδάλων και της χρεοκοπίας επανέρχεται, φορώντας το «τραμπικό», δήθεν αντισυστημικό της προσωπείο. Οι πολιτικοί και οι πολιτικές δυνάμεις, που γεννήθηκαν από το  «Δρόμο» , από τις μεγάλες διαδηλώσεις κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, από το μεγάλο κίνημα των «πλατειών» (Αθήνα, Μαδρίτη, Occupy Wall Sreet), χάθηκαν στους λαβύρινθους του συστήματος, κατασπαράχθηκαν από το Μινώταυρο της εξουσίας. Από τη στιγμή που εγκατέλειψαν την κινηματική τους δράση, που απεκδύθηκαν τα λαϊκά τους σύμβολα, την εναλλακτική και την ελπίδα της ουτοπίας στο όνομα του ρεαλισμού, όταν στο νερωμένο κρασί δεν έμεινε σταγόνα κρασί, όταν υιοθέτησαν συστημικούς, δηλαδή «δεξιούς τρόπους», όταν τελικά το «αλλιώς» έγινε μια «αριστερή δεξιά» ή μια «δεξιά τη...