Η βία είναι πολιτική αδυναμία
Βλέπεις ένα παιδί της Παλαιστίνης να πετάει πέτρα στους σιδερόφρακτους Ισραηλινούς στρατιώτες και συμπαθείς τον αδύναμο που μάχεται για λευτεριά. Αντίθετα, αυτό δεν συμβαίνει με τις τυφλές δολοφονικές επιθέσεις της Χαμάς. Το ίδιο ισχύει και σε μια διαδήλωση, όταν ένα παιδί στέκεται απέναντι σ’ ένα ρόμποκοπ του Χρυσοχοΐδη. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο όταν μερικοί νεαροί διαπομπεύουν έναν ‘αδύναμο’ πρύτανη , ακόμη κι αν πρόκειται αποδεδειγμένα για έναν φασίστα. Η συμπεριφορά αυτή παραπέμπει σε ανάλογες πρακτικές του φασιστικού κράτους. Δεν έχει καμιά σχέση με τη λαϊκή «δύναμη», είναι μόνο δειλή βία. Τη διάκριση μεταξύ βίας και δύναμης την έχει κάνει η Χάνα Άρεντ. Η δύναμη κατά την Άρεντ είναι «η δύναμη της σύνθεσης μέσω της ομιλίας και του πράττειν στους δημόσιους χώρους», ενώ αντίθετα η βία «αρχίζει εκεί που σταματάει ο λόγος». Η δύναμη είναι «ό,τι συντηρεί την ύπαρξη της δημόσιας σφαίρας, τον δυνητικό χώρο της εμφάνισης μεταξύ ενεργούντων και ομιλούντων ανθρώπων», και η ενε...