ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Κανείς δεν αναφέρεται στους 200.000 νέους Ελληνες, στους μετανάστες δεύτερης γενιάς, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, πήγαν σχολείο, μπορεί και πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα, η χώρα τους, δεν τους αναγνωρίζει. Ξένοι εδώ, ξένοι και στην πατρίδα των γονιών τους. Ανέστιοι, απάτριδες, ζωές χωρίς ύπαρξη στο φως, αόρατοι. Και από την άλλη, οι αδιαφανείς, τα υπερ-εγώ, οι κύριοι όλος ο κόσμος, οι κανίβαλοι του φωτός και του χρόνου, οι μανιακοί του χώρου και του χρήματος, οι ληστοβαρόνοι, οι πολιτικοί της «μαύρης πολιτικής» και μαζί τους οι πωλητές της ελπίδας, συσκευασμένης σε λέξεις συμπάθειας, αλληλεγγύης μόνο για... Ελληνες και χριστιανούς, καθώς και ο «δημοκρατικός ελιτισμός» μιας ορισμένης αριστοκρατικής κεντροαριστεράς που εκβάλλει σε ποτάμια και ελαιώνες! Μιλώ για την αυτοπροσδιοριζόμενη ως αριστερά που δεν θεωρεί σπουδαίο το ζήτημα της συμμετοχής των πολιτών στις επιλογές που αφορούν τη ζωή τους. Και τούτο γιατί θεωρεί ότι ο λαός ως πολιτικό σώμα είναι «ανώριμος» ή «απείθαρχος»!...

Για ποιους να μιλήσω; Για τον Κωστή Παπαγιώργη, για τον Λε Γκοφ που έφυγαν, ή για το φασισμό που κατοικεί στους σκοτεινούς δρόμους των προαστίων αλλά και στους θαλάμους του Κοινοβουλίου; Να πω για τον «αστερισμό των κοινών συμφερόντων», γι' αυτό που ενώνει την καθεστηκυία τάξη, τη δεξιά και την ακροδεξιά, ή να αναφερθώ στον οικονομικό φασισμό που αφαιρεί την αξιοπρέπεια και το πρόσωπο των ανθρώπων, οδηγώντας τους στο συμβολικό θάνατο της ανεργίας; Θα μιλήσω για τους εκπαιδευτικούς, γι' αυτούς που έχουν ακόμα εργασία, αλλά στους οποίους η κυβέρνηση επιβάλλει να δηλώσουν με εξευτελιστικό τρόπο «ναι» στην αξιολόγηση! Θα πω για το «μαύρο» στην ελεύθερη βούληση. Αλλά και για τους υποδειγματικούς, που λένε «όχι». Θα μιλήσω για τον Μαρκ, που εργαζόταν είκοσι χρόνια στην εταιρεία παροχής νερού Veolia στη γαλλική πόλη Αβινιόν και απολύθηκε γιατί «ξέχασε» να κόψει το νερό σε οικογένειες που αδυνατούσαν να πληρώσουν το λογαριασμό. Τώρα το δικαστήριο καλείται να κρίνει για τη νομιμότητ...