ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Περίπου διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, 19,3 δισ. το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας. Κι όμως οι κυβερνώντες της δεύτερης έχουν το θράσος να μιλούν για επιτυχία, για πλεόνασμα 500 εκατομμυρίων ευρώ που θα μοιραστεί δίκην, λέει, «κοινωνικού μερίσματος», ενώ πρόκειται για μια χυδαία μορφή ελεημοσύνης, που αφαιρεί ό,τι απέμεινε από την αξιοπρέπεια των εξαθλιωμένων, για τη χαριστική βολή στη δημοκρατία, που έγινε δημοκρατία της εξαίρεσης, δηλαδή κατά διαρκή εξαίρεση μη δημοκρατία, ή αλλιώς δημοκρατία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, δημοκρατία του φόβου, του ζόφου και της διαφθοράς, καθώς επιχειρείται με μισό δισεκατομμύριο ευρώ και μερικές πεντάμηνες συμβάσεις εργασίας για ανέργους να στομωθεί η αγανάκτηση, να εξαγοραστεί η ψήφος στις εκλογές του Μαΐου, συνεχίζοντας τη χυδαία πολιτική του πελατειακού κράτους. Θα μας μιλήσουν και για την ανάκαμψη, για τη λιτότητα που αποδίδει, για την «αλληλεγγύη των συσσιτίων» της ταπείνωσης, χωρίς να πουν για το με...

«Όταν πια δε θα ’χουμε άλλο αίμα, τότε θ’ αρχίσει το ποίημα» γράφει ένα πανό, παραπέμποντας σε μία βαμπιρική αντίληψη της ποίησης. Ως εάν η ποίηση να είναι εκείνο το ειδωλολατρικό ξόανο που πίνει το νέκταρ από το κρανίο των δολοφονημένων. Και πορεύονται οι ποιητές εν μέσω εκκωφαντικών ήχων, μην ακούγοντας τον άνεργο που τους λέει «Η ζωή δεν με γνωρίζει». Δεν ακούν τους εργαζόμενους, τους νέους, άνεργοι ένας στους δύο, που τους καταγγέλλουν ότι «σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί». Δεν υποφέρουν πλέον οι ποιητές, δεν ζουν ποιητικά, δεν ερωτεύονται σαν τον ερωτευμένο Σίσυφο, που θέλει να κάνει στην αγαπημένη του ό,τι η Άνοιξη στις κερασιές. Η ποίηση έχει πάψει από καιρό να πυρώνει τα πάθη, να προκαλεί εμμανείς συγκρούσεις και να λειτουργεί ανατρεπτικά. Στην κλασική αρχαιότητα έλεγαν πως «Μόνο τα παραληρηματικά λόγια του ποιητή ερμηνεύουν τη φωνή του θεού». Η ποίηση, η «μεταφορά» ήταν η άρρητη «φωνή του θεού που μιλάει»! Γι’ αυτό η σύγκρουση μεταξύ φιλοσοφίας και ποίησης δεν ήταν μόνο η γ...

"Κόρη μου, συγνώμη, δεν άντεχα άλλο την ταλαιπωρία για ένα πιάτο φαΐ με αίμα". Από το σημείωμα της 50χρονης που έπεσε από τα τείχη του Ηρακλείου. Κι όμως τα άθλια, συστημικά " μιντιακά ηχεία" θα μας πουν ούτε λίγο ούτε πολύ πως η γυναίκα... λαϊκίζει. Άλλες αλεξίπονες ψυχές θα μιλήσουν για ψυχολογικές αιτίες. Αλήθεια, που είναι οι θεσμοί, που είναι τα συνδικάτα, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ των εξωνημένων, που είναι αυτοί που υποτίθεται πως εκπροσωπούν τους απελπισμένους; Ποιος, επιτέλους, θα οργανώσει τη φοβερή οργή εναντίον των επικυρίαρχων τρομοκρατών και βασανιστών; Ε, λοιπόν, η ψήφος είναι κάτι τι, αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται οργάνωση, αυτή είναι η απάντηση στην ανεργία, στην εξαθλίωση και στην ψυχική μας εξόντωση από τους εξωχώριους και εγχώριους ολιγάρχες. Όχι, δεν πρέπει να χαθούμε έτσι, χωρίς ένα στεναγμό, χωρίς ένα σπασμό. Ας αντιδράσουμε, όπως πρέπει, δηλαδή δυναμικά. Έτσι κι αλλιώς η τύχη που μας επιφυλάσσουν είναι ο Καιάδας. Κι εκεί στην Κουμουνδούρου, τα κομματικά...

Είχαμε γράψει για την αγωνία των φοιτητών του ΤΕΙ Ηπείρου. Για το ιδιότυπο λοκ άουτ από τον υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο, που δεν υπογράφει για την πρόσληψη καθηγητών παρά το γεγονός ότι το ίδιο το Ίδρυμα μπορεί να προχωρήσει σε προσλήψεις, χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά του. Ή μήπως τα αποθεματικά θα πάνε υπέρ πίστεως στο μνημόνιο, στην τρόικα και στο πλεόνασμα; Οι τοπικοί φορείς, οι κάτοικοι, οι βουλευτές τι κάνουν; Για την ώρα έχουμε λάβει μόνο την καταδίκη από τη βουλευτή και υποψήφια περιφερειάρχη Όλγα Γεροβασίλη. Σ' αυτή επισημαίνεται ότι "Η απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και δη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην χώρα μας φαίνεται ότι αποτελεί πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης. Βαδίζουμε ήδη στο εαρινό εξάμηνο του Ακαδημαικού έτους 2013-14 και η μεγάλη έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού οδήγησε το ΤΕΙ Ηπείρου σε αναστολή της λειτουργίας μετά απο ομόφωνη απόφαση της Συνελευσής του. Η μη έγκριση προσλήψεων Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού καθιστά πρακτικά αδύνατη τη λε...

Ο ματωμένος ευρωβουλευτής καταγγέλλει την αστυνομία, αλλά τα λαλίστατα κατά τα άλλα κυβερνητικά «ηχεία» καθεύδουν. Στη σκηνή του θεάτρου, αντίθετα, ένας νέος πολιτικός (δημοσιογράφος της τηλοψίας) τυγχάνει ευρύτατης τηλεοπτικής κάλυψης. Μιλάει για ιδέες. Στην πραγματικότητα προβάλλει τον εαυτό του ως «ιδέα»! Η φιλοδοξία του συναντάται με την επιδίωξη της καθεστηκυίας τάξης να χειραγωγήσει και να περιορίσει στην κοίτη της την οργή των εξαθλιωμένων, κυρίως των νέων ανέργων. Το καινούργιο πολιτικό μόρφωμα επιχειρεί να επιτύχει εκεί που απέτυχαν τα άλλα πολιτικά σχήματα(«58», «Ελιά»). Έτσι, διαμορφώνεται μία συνδυασμένη λειτουργία εκμαυλισμών και εκφοβισμών, που παράγει την παραπλάνηση, ή τη συμμόρφωση και την υποταγή, νοθεύοντας σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας και επιβάλλοντας μία εικονική και συμβολική πολιτική που ως στρατηγική μορφή επικοινωνίας δεν αποσκοπεί στο περιεχόμενο αλλά στο φενακισμό των αισθήσεων και των συνειδήσεων. Εδώ η πολιτική καθίσταται παράσ...