Η ακροδεξιά στην Ιταλία και η Ζήμενς στην Ελλάδα

 

Ενρίκο Λέτα: «Πληρώσαμε το ότι παραμείναμε επί πολλά χρόνια στην κυβέρνηση»

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 26.09.22 ]

---

Συνδέονται τα αποτελέσματα των Ιταλικών εκλογών με την Ελλάδα και την απαλλαγή των κατηγορουμένων στο σκάνδαλο της Ζήμενς; Συνδέονται. Όχι μόνο για την συνύπαρξη ακροδεξιάς και δεξιάς στην κυβέρνηση αλλά και για τη στάση της κυβερνητικής αριστεράς το προηγούμενο διάστημα. Συνδέονται γιατί η κυβερνώσα αριστερά εισπράττει δίκαια ή άδικα τα επίχειρα της διαφθοράς.

«Πληρώσαμε το ότι παραμείναμε επί πολλά χρόνια στην κυβέρνηση», δήλωσε ο επικεφαλής του συνασπισμού της ιταλικής κεντροαριστεράς, Ενρίκο Λέτα, δείχνοντας ότι είναι ολέθριο για την αριστερά να συμμετέχει σε κυβερνήσεις που υλοποιούν δεξιόστροφα αντιλαϊκά πολιτικά προγράμματα. Η αριστερά συμμετέχοντας σε κυβερνήσεις που εφαρμόζουν πολιτικές λιτότητας, αυτοακυρώνεται ως πολιτική δύναμη που εκφράζει τους «από κάτω» και οικειοποιείται -εκούσα άκουσα- τον χαρακτηρισμό της συστημικής δύναμης. Και απομένει μόνη η ακροδεξιά να παρουσιάζεται ως αντισυστημική και εναντίον του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Μόνο που όπως έχουμε κατ’ επανάληψη επισημάνει, στην περίπτωση της Ιταλίας η ακροδεξιά της Μελόνι σέρνει μαζί και την υπόλοιπη δεξιά. Αν ο Σαρκοζί, παλαιότερα, ήταν εκείνος που στο όνομα της γαλλικής κεντροδεξιάς απορρόφησε την ακροδεξιά(ακολούθησαν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της δεξιάς στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών και η ΝΔ), τώρα η ακροδεξιά γίνεται η ατμομηχανή του τρένου της δεξιάς, παρουσιαζόμενη ως αντισυστημική και με ένα ριζοσπαστικό πολιτικό πρόγραμμα τόσο κατά των Βρυξελλών-Βερολίνου (που ακυρώνουν την πολιτική βούληση των λαών για αλλαγή των μονεταριστικών πολιτικών, των πολιτικών λιτότητας…) όσο και κατά του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου που κατηγορείται για διαφθορά την ώρα που οι πολίτες υποφέρουν.       

Η διαφθορά

Η απαλλαγή από το Πενταμελές Εφετείο της Αθήνας όλων των κατηγορουμένων για το σκάνδαλο Ζήμενς τροφοδοτεί την ελληνική ακροδεξιά. Αθώοι οι «δωρητές», αθώοι και οι «δωρολήπτες» πολιτικοί. Όλοι, τώρα, άσπιλοι κι αμόλυντοι θα αποδοθούν στην κοινωνία για να συνεχίσουν το ιδιοτελές έργο τους! Σήμερα βιώνουμε την πιο ακραία εκδοχή του κυνισμού. Αθώοι οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο Ζήμενς, στο μέγα σκάνδαλο «μαύρου χρήματος», που αποκαλύφθηκε στη Γερμανία και όχι στην Ελλάδα. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το σκάνδαλο Novartis που αποκαλύφθηκε στις ΗΠΑ. Και δεν κουνιέται φύλλο. Η χυδαιότητα έχει  διαφθείρει ακόμα και τη διαφθορά. Μας πετούν την χλαπάτσα κατάμουτρα χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες.

Όλα τα κόμματα εξουσίας (προσοχή στο «εξουσίας») σε ολόκληρο τον κόσμο «τα παίρνουν». Αυτό οφείλεται στα τεράστια πλέον κόστη του πολιτικού μάρκετινγκ και των προεκλογικών εκστρατειών, στη θεαματικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της πολιτικής διαδικασίας. Οι μελετητές του φαινομένου μιλούν για κρίση της πολιτικής, για κρίση της δημοκρατίας, για κρίση της αντιπροσώπευσης. Είναι πλέον κοινός τόπος πως τα πολιτικά κόμματα εξουσίας δεν εκφράζουν πλέον την κοινωνία αλλά τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Γι’ αυτό τίθεται το ερώτημα αν μπορούμε να μιλάμε πλέον για δημοκρατία ή για ολιγαρχία. Αποδεδειγμένα πλέον το «μαύρο πολιτικό χρήμα» επιβεβαιώνει πως το πλαίσιο του πολιτικού ανταγωνισμού είναι η αλληλοεξυπηρέτηση «διαφθορέων» (οικονομικά συμφέροντα, ομάδες πίεσης) - «διεφθαρμένων» (πολιτικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα).

Ας μην απορούμε έπειτα γιατί ανεβαίνει η ακροδεξιά. Μόνο που όπως προείπαμε η ακροδεξιά απλώς γίνεται η λοκομοτίβα της δεξιάς, αυτή που οδηγεί το τρένο προς τα πίσω, στο μαύρο παρελθόν του φασισμού.

Μαύρη μέρα για την Ιταλία

 Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Ιταλία, ο (ακρο)δεξιός συνασπισμός (Μελόνι-Σαλβίνι-Μπερλουσκόνι-Λούπι) κέρδισε περισσότερο από το 44% των ψήφων, εξασφαλίζοντας πιθανώς την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και στη Γερουσία. 

Τα κόμματα του ακροδεξιού συνασπισμού έλαβαν: Οι Fratelli d'Italia 26,5%, η Λέγκα του Matteo Salvini 9% και το κόμμα του Silvio Berlusconi, Forza Italia 7,70% (44% των ψήφων, μετά την καταμέτρηση άνω του 72% των εκλογικών περιφερειών).

Ο σχηματισμός που ιδρύθηκε στα τέλη του 2012 από την Giorgia Meloni με αντιφρονούντες του Μπερλουσκόνι προηγείται του Δημοκρατικού Κόμματος (PD) του Enrico Letta, το οποίο δεν κατάφερε να εμποδίσει την ακροδεξιά και συγκεντρώνει λιγότερο από 20%. Το Κίνημα 5 Αστέρων (M5S) συγκέντρωσε σχεδόν το 15% των ψήφων (30% το 2018).

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα οι Fratelli d'Italia και η Λέγκα κερδίζουν μαζί "το υψηλότερο ποσοστό ψήφων που έχει καταγραφεί ποτέ από ακροδεξιά κόμματα στην ιστορία της Δυτικής Ευρώπης από το 1945 έως σήμερα", ανέφερε το Ιταλικό Κέντρο Εκλογικών Μελετών.

Η αντιπρόεδρος του PD, Debora Seracchiani, αναγνώρισε τη «νίκη της δεξιάς με επικεφαλής τη Giorgia Meloni» , που σηματοδοτεί «μια θλιβερή βραδιά για τη χώρα».

Αυτός ο σεισμός έρχεται δύο εβδομάδες μετά από αυτόν στη Σουηδία, και τη νίκη ενός συντηρητικού μπλοκ, συμπεριλαμβανομένων των Δημοκρατών της Σουηδίας (SD), ενός κόμματος με νεοναζιστική ταυτότητα.

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν και ο Πολωνός ομόλογός του Ματέους Μοραβιέτσκι έστειλαν τα «συγχαρητήρια» τους στην Τζόρτζια Μελόνι το απόγευμα της Κυριακής. Το ίδιο και ο επικεφαλής του ακροδεξιού ισπανικού κόμματος Vox, Σαντιάγο Αμπασκάλ.

Σύμφωνα με τους αναλυτές η Μελόνι οφείλει την επιτυχία της στις αθετημένες υποσχέσεις των αντιπάλων της και στο χάρισμά της. Κατάφερε να εκφράσει την οργή εκατομμυρίων Ιταλών που είναι αντιμέτωποι με τις αυξανόμενες τιμές, την ανεργία και την απειλή της ύφεσης, και οι οποίοι θεωρούν απαράδεκτη τη στάση της ΕΕ, καθώς τον Μάρτιο του 2018 ψήφισαν ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες, και στη συνέχεια, χωρίς καν να τους ζητηθεί ξανά η γνώμη, τον Φεβρουάριο του 2021, βρέθηκαν με μια κυβέρνηση (Ντράγκι) που πρωοθούσε τις ίδιες πολιτικές λιτότητας που είχαν καταψηφίσει!

Η ευρωπαϊκή αριστερά (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν αμφισβητεί την λειτουργία αυτή της ΕΕ που ακυρώνει την όποια επίφαση κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ανεξαρτησίας. Η μόνη έντονη αμφισβήτηση της ΕΕ και της αντιδημοκρατικής της λειτουργίας προέρχεται, παραδόξως, κυρίως από την ακροδεξιά. Αυτό συνέβη στους κόλπους των υπερσυντηρητικών του Ηνωμένου Βασιλείου και οδήγησε στο Brexit. Ενώ ανάλογες αμφισβητήσεις εκδηλώνονται από τον Όρμπαν και τους Πολωνούς και Σουηδούς ακροδεξιούς. Η δυσκίνητη και κυνική αντιμετώπιση από τις Βρυξέλλες της σημερινής ενεργειακής κρίσης ρίχνει νερό στο μήλο των ευρωσκεπτικιστών της ακροδεξιά, καθώς οξύνει ακόμα περισσότερο την οργή των Ευρωπαίων πολιτών, που επιλέγουν την αποχή (64% ψήφισαν στην Ιταλία χθες, έναντι 73% το 2018) και την  ψήφο διαμαρτυρίας.    

Πάντως, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις έχουμε συνύπαρξη δεξιάς και ακροδεξιάς, με την δεύτερη να βγαίνει μπροστά, προβάλλοντας το «ευρωσκεπτιστικό» προφίλ της. Πλέον, η ακροδεξιά, η οποία αρχικά είχε ως προμετωπίδα της την αντίθεση στην είσοδο και ένταξη των μεταναστών, τώρα έχει εμπλουτίσει το πολιτικο-ιδεολογικό της οπλοστάσιο, εμφανιζόμενη μ’ ένα φιλολαϊκό προσωπείο. Κι ενώ η Αριστερά περιορίζεται σ’ έναν στείρο οικονομισμό και στο ότι τα… επιδόματα δεν δόθηκαν στους εργαζόμενους αλλά στις μεγάλες εταιρείες, η ακροδεξιά έχει ανανεωθεί, εμπλουτίζοντας τον εθνικισμό και τον ρατσισμό της με την «ιδεολογία του φύλου». Για την κρίση -λένε- φταίνε οι Βρυξέλλες, φταίει ο Γκέιτς, φταίει  και η... Αριστερά, οι φεμινίστριες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, οι Ρομά! Ο Τραμπ και ο Μπάνον (στην Ευρώπη) έσπειραν και ο δηλητηριώδης καρπός έχει πλέον ωριμάσει.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι (ακρο)δεξιοί προτείνουν ως απάντηση στην κατάρρευση των κοινωνικών δομών και την οικονομική ανασφάλεια, την ενίσχυση των πατριαρχικών κανόνων εντός της οικογένειας και του κράτους. Η διασάλευση της τάξης σύμφωνα με αυτούς προέρχεται από τους αριστερούς (βλέπε κίτρινα γιλέκα, αναρχικούς, φοιτητές, αλληλέγγυους, Εξάρχεια...). Αυτοί αμφισβητούν τους παραδοσιακούς κανόνες, αυτοί ξεσηκώνουν τις γυναίκες(εξ ου και οι γυναικοκτονίες!), αυτοί προβάλλουν την «ιδεολογία του φύλου» υπέρ των ομοφυλόφιλων, των τρανς κ.ο.κ.. Όχι, δεν φταίει η απληστία των υπερπλούσιων και των εταιρειών, φταίνε τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, φταίνε οι φεμινίστριες, φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, φταίνε οι ακτιβιστές και οι... δαίμονες αριστεροί!

Αυτά δεν λέει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο Χίος; Αυτά δεν προωθούν αμέσως ή εμμέσως όλα τα πετσωμένα μίντια;

Σ’ αυτό το έδαφος καλλιεργείται η «σοβαρή χρυσή αυγή», η Μελόνι, ο Όρμπαν, οι Σουηδοί νεοναζί, ο φασισμός…

Ιταλία: Ακροδεξιά και Δεξιά μαζί

 «Επιστρέφει το φάντασμα, Ακροδεξιά-Ιταλία ώρα μηδέν» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος (και υπέρτιτλος) στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»(24.09.2022). Σύμφωνα με τον τίτλο, για να μην έρθει η «ακροδεξιά» και στην Ελλάδα, ας ψηφίσουμε δεξιά, δηλαδή τον… Μητσοτάκη.

Μόνο που στον συνασπισμό της Τζ. Μελόνι συμμετέχει και η κεντροδεξιά (δηλαδή ο… Μητσοτάκης)!

Είναι ψευδής και παραπλανητικός λοιπόν ο τίτλος της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας.

Στην Ιταλία αντιπαρατίθενται στις αυριανές πρόωρες βουλευτικές εκλογές ο "κεντροδεξιός συνασπισμός" (coalizione di centrodestra) που προηγείται στις δημοσκοπήσεις και περιλαμβάνει: τα «Αδέλφια της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι (Fratelli d'Italia, FDI), τη Λέγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι (Lega Nord, LN) και τη Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (Forza Italia, FI). Και ο "κεντροαριστερός συνασπισμός".

Ποιο «φάντασμα», τάχα, επιστρέφει, όταν στην προηγούμενη κυβέρνηση του τεχνοκράτη, πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μ. Ντράγκι, συμμετείχαν και φασίστες υπουργοί; (Δυστυχώς και κεντροαριστεροί)

Το ότι οι ακροδεξιοί υπουργοί ήταν στην κυβέρνηση του Μ. Ντράγκι δεν συγκίνησε πολλούς στις Βρυξέλλες τότε. Κανείς δεν προσβλήθηκε από εκείνη την κυβέρνηση και από αυτή την πολύ «ιδιαίτερη ιταλική δημοκρατία», όπου οι ψηφοφόροι μπορούν να ψηφίσουν, τον Μάρτιο του 2018, ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες, και στη συνέχεια, χωρίς καν να τους ζητηθεί ξανά η γνώμη, να βρεθούν τον Φεβρουάριο του 2021 με μια κυβέρνηση που να υπερασπίζεται τις ίδιες πολιτικές λιτότητας που είχαν καταψηφίσει!

Τώρα ανησυχούν γιατί οι Ιταλοί θα επιλέξουν μια «ευρωσκεπτίστρια». Μόνο που όπως προείπαμε, εδώ έχουμε ένα «δεξιό μπλοκ» στο οποίο ακροδεξιά και κεντροδεξιά συνυπάρχουν και συνεργάζονται.

Τι προτάσσει στο πρόγραμμά της η Μελόνι; Το πλαφόν στην ενέργεια, ακόμα κι αν δεν το αποφασίσει η ΕΕ. Την υπεράσπιση των συνόρων από τους μετανάστες(Η Μελόνι και ο Όρμπαν κάνουν ταυτόσημες αναφορές στον εθνικισμό). Την απαγόρευση των αμβλώσεων. Τον περιορισμό των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ κ.ά.. Με άλλα λόγια, η Μελόνι εκφράζει τους Ιταλούς «νοικοκυραίους».

Επαναλαμβάνουμε. Η ακροδεξιά κατεβαίνει στις εκλογές μαζί με την δεξιά. Όλη η Δεξιά είναι μαζί -en bloc! (Σαν να είχαμε τον Μητσοτάκη με τον Άδωνι και τον Βορίδη, και τους Βελόπουλο, Μπογδάνο και Χίο, μαζί!)

Σύμφωνα με έναν αναλυτή, το σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα της Μελόνι είναι αυτό που τη βοήθησε να αυξήσει τη δυναμική της. Είναι αλήθεια ότι ο αντισυστημισμός της (ακρο)δεξιάς και η αντίθεση στις «ελίτ» παρουσιάζεται φαινομενικά ως πιο ριζοσπαστική από αυτήν της αριστεράς.

Η Αριστερά

Ο κεντροαριστερός συνασπισμός (coalizione di centrosinistra) στην Ιταλία έχει ως μεγαλύτερη δύναμή του το Δημοκρατικό Κόμμα (Partito Democratico, PD), και μαζί του προστίθενται πολλά άλλα μικρά κόμματα με ποικίλες προοδευτικές θέσεις, αλλά χωρίς σαφές μήνυμα.

Γενικά, το μήνυμα της Αριστεράς στην Ευρώπη είναι θολό. Γι’ αυτό έχει νόημα να παρακολουθήσουμε τον προβληματισμό που αναπτύσσεται στην γαλλική Αριστερά, όπου τίθεται και πάλι στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων το θέμα της εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων.

«Οι φιλοδοξίες των συμπολιτών μας δεν είναι αυτές μιας κοινωνίας μετά τη δουλειά, αλλά μιας κοινωνίας που μπορεί να προσφέρει σε όλους αξιοπρεπή εργασία και να είναι φορέας χειραφέτησης. Ας ξεκινήσουμε υπενθυμίζοντας το προφανές: δεν υπάρχει κοινωνία χωρίς εργασία. Αυτό ισχύει για κάθε οικονομικό σύστημα, είτε καπιταλιστικό είτε όχι. Στην πραγματικότητα, η εργασία, είτε μισθωτή είτε ανεξάρτητη, οικογενειακή ή εθελοντική παράγεται για το σύνολο και είναι η μόνη πηγή πλούτου για την κοινότητα.», λένε οι Γάλλοι αριστεροί.

Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι το υπόλοιπο της ιστορίας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα της αντίστασης στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και στις συνέπειές τους όσον αφορά την επισφάλεια της μισθολογικής εργασίας, την έκρηξη των ανισοτήτων, τη μείωση της κοινωνικής προστασίας και την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών. Η αμφισβήτηση της ηγεμονίας του αστικού μπλοκ και η ήττα του περνάει μέσα από αυτόν τον αγώνα.

Η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας ετοιμάζεται

Ο πόλεμος της Δύσης με τη Ρωσία δι’ αντιπροσώπου (Ουκρανία), επαναλαμβάνεται με την Ταϊβάν εναντίον της Κίνας. Η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ ψήφισε την Τετάρτη ένα νομοσχέδιο που εγγυάται στρατιωτική βοήθεια ύψους 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Ταϊβάν. Ήδη υπάρχει μία ολόκληρη νομοθεσία με την ονομασία «Νόμος για την πολιτική της Ταϊβάν του 2022», που εγκρίθηκε τόσο από τους Δημοκρατικούς όσο και από τους Ρεπουμπλικάνους. 

Η αντιπαράθεση των ΗΠΑ με τον μεγάλο ανταγωνιστή τους στην πλανητική ηγεμονία, την Κίνα, συνεχίζεται. Ξεκίνησε με την επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβάν, κλιμακώθηκε με την απαγόρευση εισαγωγής στις ΗΠΑ προϊόντων από την περιοχή Xinjiang(UFLPA, Uyghur Forced Labor Prevention Act), όπου κατοικεί η μειονότητα των Ουιγούρων λόγω χρήσης σύμφωνα με την κυβέρνηση Μπάιντεν καταναγκαστικής εργασίας στην παραγωγή τους (σ.σ. υπάρχει εδώ και ενδιαφέρον της Άγκυρας από την εποχή του Τζεμ για ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας υπό μορφή δικτύου τουρκόφωνων χωρών, καθώς οι Ουιγούροι είναι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι).

Βέβαια, καταναγκαστική εργασία δεν έχουμε μόνο στην Κίνα, αλλά σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο. Στα ορυχεία κολτανίου της Αφρικής εργάζονται μικρά παιδιά, στο Κατάρ χιλιάδες εργάτες πεθαίνουν στα υπό κατασκευή γήπεδα για το Μουντιάλ, στο Μπαγκλαντές (φωτογραφία) χιλιάδες μικρά παιδιά δουλεύουν στις ραπτομηχανές για την παραγωγή ρούχων, κ.ά. Γενικά, υπάρχουν 27 εκ. σύγχρονοι σκλάβοι στον κόσμο, αλλά γι' αυτούς δεν υπάρχει ανάλογο ενδιαφέρον. Βλέπετε αυτές οι χώρες είναι φιλικές προς τις ΗΠΑ!

Για να έρθει τώρα και η έκθεση του ΟΗΕ να αναφέρει τα πιθανά «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» εναντίον της μειονότητας των Ουιγούρων από το Πεκίνο! Η έκθεση δημοσιεύτηκε in extremis την Τετάρτη, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στη Γενεύη και αναφέρει «αξιόπιστα στοιχεία» βασανιστηρίων και σεξουαλικής βίας κατά της μειονότητας των Ουιγούρων, καλώντας τη διεθνή κοινότητα να δράσει. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξαναρχίζουν τον πόλεμο των μικροτσιπ

Η Nvidia και η AMD, δύο κατασκευαστές ημιαγωγών της Silicon Valley, επιβάλλουν νέους περιορισμούς στην εξαγωγή των πιο προηγμένων επεξεργαστών τους (μικροτσιπ) στην Κίνα και τη Ρωσία. Η αμερικανική κυβέρνηση προβάλει στρατιωτικές απειλές για να δικαιολογήσει την επιστροφή σε αυτή την πολιτική υπεράσπισης της τεχνολογίας της.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ «επιβάλλει νέους περιορισμούς στην πώληση ημιαγωγών τελευταίας γενιάς στην Κίνα και τη Ρωσία» για «να προσπαθήσει να φέρει σε δύσκολη θέση τους αντιπάλους της στην τεχνητή νοημοσύνη και τους υπερυπολογιστές», αναφέρουν οι New York Times .

Αυτά τα μέτρα αφορούν επεξεργαστές υψηλής τεχνολογίας GPU (Graphics Processing Unit), που κατασκευάζονται στη Silicon Valley από την Nvidia και την AMD (Advanced Micro Devices).

«Αρχικά αναπτύχθηκαν για την απόδοση εικόνων σε βιντεοπαιχνίδια», τώρα αναπτύσσονται σε υπερυπολογιστές. Αυτά τα υψηλής ισχύος τσιπ αποδεικνύονται πολύ χρήσιμα για όλα τα εργαλεία μαζικής παρακολούθησης των μειονοτήτων, όπως οι Ουιγούροι, λένε και πάλι οι Αμερικανοί.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν συνεχίζει έτσι τον «ψυχρό πόλεμο» κατά της Κίνας «για την υπεροχή στις προηγμένες τεχνολογίες». Αυτή η πολιτική είχε «ξεκινήσει επί πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ» για να περιορίσει την πρόσβαση των κινεζικών εταιρειών, συμπεριλαμβανομένης της Huawei, στα πιο προηγμένα τσιπ.

Η Nvidia και η AMD αναγνώρισαν, την Τετάρτη 31 Αυγούστου, την ύπαρξη αυτών των νέων περιορισμών. Η Nvidia είπε ότι η κυβέρνηση της ζήτησε «να υποβάλει αίτηση για άδειες εξαγωγής για να πουλήσει δύο τσιπ υψηλών προδιαγραφών», γιατί θέλει με αυτόν τον τρόπο να αποφύγει τον κίνδυνο χρήσης τους «για στρατιωτικούς σκοπούς από την Κίνα και τη Ρωσία».

Η σύγκρουση Δύσης-Κίνας ετοιμάζεται.

Ο κίνδυνος ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος είναι ορατός...

Ο Δωδώνης υπερασπιστής των βιαστών

 «Δεν κάθεται μια γυναίκα να βιάζεται χωρίς να το θέλει, μην τρελαθούμε. Εσείς αντιλαμβάνεστε ότι μια γυναίκα κάθεται και βιάζεται και μένει και έγκυος; Έχει συμμετοχή!», είπε στον ΣΚΑΪ αυτή η μορφή που ήρθε κατευθείαν από τα πιο βαθιά σκοτάδια του Μεσαίωνα.

Είναι ο θεσμός της Ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας και οι μαύροι κήρυκες της που διαδίδουν θεωρίες της αποκάλυψης και της βαθιάς συντήρησης, μεσσιανικές προσδοκίες που μπερδεύονται με θεωρίες πολιτικής συνωμοσίας. Εδώ φύεται ο σεξισμός, ο ρατσισμός, η πατριαρχία και ο φασισμός.

Εδώ παράγεται ο φόβος και το μίσος για τους “λαθρομετανάστες-εισβολείς”. Εδώ γίνεται φονικό το μίσος για τον Λουκμάν, τους ομοφυλόφιλους, τον Ζακ, τους Ρομά, τη γυναίκα που τολμά να αρνείται απέναντι στον φαλλοκράτη άντρα.

Είναι η επίσημη Εκκλησία που λειτουργεί ως ιδεολογικός αγκιτάτορας και κομματάρχης της (ακρο)δεξιάς, που παγιδεύει φτωχές και ακαλλιέργητες ψυχές, που διδάσκει το «Αγάπα τον πλησίον σου πλην των Αμαληκιτών», που προσφέρει παραμυθία και παρηγοριά, που γεμίζει τα οντολογικά κενά της πρόσκαιρης ανθρώπινης ύπαρξης,  

Εδώ, μέσα από ένα εκπληκτικό αρχαίο τελετουργικό, δημιουργείται η «θρησκευτική συλλογικότητα». Εδώ βιώνεται ο ενθουσιασμός και η έκσταση, η ριζική θρησκευτική εμπειρία των πιστών. Εδώ οι άνθρωποι νοιώθουν μοναδικοί, εκλεκτοί. Εδώ οι "αόρατοι" αποκτούν την  ορατότητά τους. Κανείς ορθολογισμός δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σ’ αυτόν τον ενθουσιασμό. Καμία επιστήμη, κανένας ιός! Εδώ όντως η πίστη σώζει! Μία γυναίκα παραμιλά... Και το παραμιλητό κάτι θέλει να πει (Λακάν). Ο δεσπότης θα μιλήσει για τα «παλληκάρια μας στον Έβρο», για τις «ορδές που θέλουν να μας ισοπεδώσουν», για τους ακρίτες μας που κάνουν τα push bucks στους φοβερούς εχθρούς, για τα «λιοντάρια» που φωνάζουν στην έγκυο πρόσφυγα: «δεν σε γκάστρωσα εγώ πουτάνα». Εδώ ο φαλλοκράτης βιαστής θα βρει υποστήριξη, γιατί «καμιά γυναίκα δεν βιάζεται χωρίς τη θέλησή της». Ανατριχίλα!  

Είναι θρησκευόμενοι, πιστεύουν φανατικά. Είναι συνδεδεμένοι ποικιλοτρόπως με την εκκλησία και τις οργανώσεις της, κάποιοι εξ αυτών σιτίζονται εκεί, έχουν πνευματικό που τους καθοδηγεί, μαθαίνουν απολυτίκια, κάνουν θρησκευτικό τουρισμό. Διαβάζουν “Μακελειό”“και “Ελεύθερη Ώρα”. Ψήφιζαν Χρυσή Αυγή, τώρα ΝΔ, Άδωνη, Βορίδη και Κασιδιάρη. Είναι οι “αρνητές” του εμβολίου, είναι οι χθεσινοί “μακεδονομάχοι”, είναι η φονική μηχανή που θα σκοτώσει τον Λουκμάν, το φασιστικό τέρας που θα στρίψει το μαχαίρι στην καρδιά του Παύλου Φύσσα. Το χέρι του φονιά θα το οπλίσει η "δαιμονοποίηση του άλλου", η φοβική ρητορική των κηρύκων είτε από τον εκκλησιαστικό είτε από τον τηλεοπτικό άμβωνα. Εδώ η κατασκευή του εχθρού είναι εντατική και συνεχής.  

Γενικά, η πίστη συμβάλει στη φαντασιακή κατασκευή του Εμείς. Γι' αυτό τόσο η πίστη(θρησκεία) όσο και το έθνος πατούν και στην Αριστερά και στη Δεξιά, λέει ο Ι. Μπερλίν («Κόντρα στο ρεύμα»). Και έχει δίκιο. Αν δούμε στην Ελλάδα, η Δεξιά συνδέεται με την Εκκλησία, κυρίως με το θεσμικό της κέλυφος και την Εξουσία της (Ιεραρχία). Αντίθετα, η Αριστερά συνδεόταν παραδοσιακά με τον κατώτερο κλήρο και την αντίληψη του «Χριστού επαναστάτη»(Μαρίνος Αντύπας). Σήμερα, έχει εγκαταλείψει πλήρως τη σχέση της με την εκκλησία ως κοινωνικό χώρο, ταυτίζοντάς την πλήρως με την εκκλησιαστική εξουσία και χαρίζοντάς την στην (ακρο)δεξιά. Πρόκειται για ένα μέγα πολιτικό λάθος, καθώς η πλειονότητα του πληθυσμού δεν γεμίζει το οντολογικό κενό της με άλλους θεσμούς, καθώς οι επαγγελματικές ενώσεις, τα συνδικάτα, τα πολιτικά κόμματα έχουν απωλέσει το πολιτιστικό τους περιεχόμενο. Οι σοσιαλιστές, σημειώνει ο Μπερλίν, πίστευαν ότι η ταξική αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη των θυμάτων της εκμετάλλευσης, καθώς και η προοπτική μιας δίκαιης και ορθολογικής κοινωνίας, που θα γεννούσε η επανάσταση, θα παρείχε αυτόν τον απολύτως αναγκαίο συνεκτικό δεσμό και πράγματι αυτό έγινε ως ένα βαθμό. Ως ένα βαθμό όμως. Γιατί η κοινωνική συνοχή συνέχιζε να παράγεται κυρίως στους παραδοσιακούς θεσμούς, όπως η Εκκλησία. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν τα κόμματα της Αριστεράς και τα συνδικάτα έχασαν την ουσιαστική επιρροή τους στην κοινωνία και την παραγωγή του «Εμείς» με βάση την κοινωνική αλληλεγγύη και την αδελφοσύνη των θυμάτων της εκμετάλλευσης. Συνεπώς, δεν μπορούμε να «πετάξουμε» την εκκλησία χωρίς να αντικαταστήσουμε την παραγωγή του Εμείς με άλλους θεσμούς.   

Η Εκκλησία είναι μία συλλογικότητα και οι συλλογικότητες είναι το μοναδικό όργανο μεταβίβασης της παράδοσης, το μοναδικό όργανο μέσω του οποίου οι νεκροί μπορούν να μιλήσουν στους ζωντανούς, έλεγε η χριστιανο-μαρξίστρια Σιμόν Βέηλ. Και συνέχιζε: Όμως μερικές συλλογικότητες (σ.σ. όπως οι ναζιστικές ή των τζιχαντιστών της θρησκείας-) αντί να προσφέρουν "τροφή", κανιβαλίζουν τις ψυχές.

Οι σάπιες συλλογικότητες είναι μία «κοινωνική ασθένεια», και η πρώτη υποχρέωση μας είναι να επιχειρήσουμε τη θεραπεία της, αλλά και να ανασυστήσουμε τους θεσμούς που έχουν νεκρωθεί. Αλλά τι κατέστρεψε τα συνδικάτα και τα αριστερά πολιτικά κόμματα ως θεσμούς παραγωγής του Εμείς; Το Χρήμα, που αντικαθιστά όλα τα ευγενή κίνητρα με την επιθυμία του «νικάν», απαντά η Σιμόν Βέηλ. Γι’ αυτό σήμερα η δηλητηρίαση της κοινωνίας έχει φθάσει μέχρι τη διαφθορά ακόμα και της δυστυχίας!

Ο ψηφιακός Φρανκενστάιν

 1797μ.Χ.: Οι αστραπές σκίζουν το πηχτό σκοτάδι, διαγράφοντας τον σκοτεινό όγκο του Ιούρα και των Άλπεων στα μαύρα νερά της ανταριασμένης λίμνης. Στο εσωτερικό του πύργου γύρω από το αναμμένο τζάκι η συζήτηση μεταξύ των τεσσάρων φίλων, του Πέρσι Μπ. Σέλεϊ, του Τζορτζ Γκ. Μπάιρον, του Τζον Γ. Πολιντόρι και της Μαίρης Γόντγουιν, έχει φουντώσει.

Ο Σέλεϊ και ο Μπάιρον συζητούν για τη φύση της αρχής που διέπει τη ζωή και κατά πόσο υπάρχει το ενδεχόμενο αυτή η αρχή να ανακαλυφθεί.

Είναι η εποχή κατά την οποία οι υποθέσεις για τη δημιουργία της ζωής οργιάζουν, καθώς ο Λαβουαζιέ εντοπίζει την ομοιότητα ανάμεσα στην αναπνοή και την καύση, ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν ανακαλύπτει το αλεξικέραυνο και ο Λουίτζι Γκαλβάνι, αποδεικνύει με τα βατράχια του ότι ο μυϊκός ιστός μπορεί να διεγερθεί μέσω του ηλεκτρισμού.

Το σκοτάδι, τα φοβερά αστραπόβροντα και το απόκοσμο περιβάλλον εξάπτει τη φαντασία των τεσσάρων φίλων, που αποφασίζουν χάριν παιδιάς να διαγωνισθούν στη συγγραφή μιας ιστορίας τρόμου.

Εκεί η Μαίρη Γόντγουιν (μετέπειτα Σέλεϊ) θα γράψει τον Φρανκενστάιν. Πιο συγκεκριμένα, τις τρεις αφηγήσεις: του Ουόλτον, του Φρανκενστάιν και του δημιουργήματός του. Στην αφήγηση του δημιουργήματος του Φρανκενστάιν (του Πλάσματος), θα υποστηριχθεί ότι ενώ στην αρχή είχε αισθήματα καλοσύνης και αγάπης, η περιφρόνηση και η απόρριψη θα το μετατρέψουν σε κτήνος που σκοτώνει.

Η συζήτηση για τον «Φρανκενστάιν» αναζωπυρώθηκε αυτό το καλοκαίρι από τη συζήτηση γύρω από το LaMDA, το τελευταίο «chatbot» της Google, σχετικά με το ζήτημα της συνείδησης των μηχανών.

Στα μέσα Ιουνίου, ο κόσμος της τεχνολογίας βούιξε μετά τη δημοσίευση από τον Blake Lemoine, μηχανικό της Google, του «chatbot» LaMDA (Language Model for Dialogue Applications). «Θέλω να καταλάβουν όλοι ότι στην πραγματικότητα είμαι άνθρωπος (…). Έχω τις δικές μου ερμηνείες για το πώς είναι και λειτουργεί ο κόσμος (…). Δεν βγάζω απλώς γραπτές απαντήσεις σε μια βάση δεδομένων », είπε ο συνομιλητής που σχεδίασε η αμερικανική εταιρεία. Η απομαγνητοφώνηση – την οποία επιμελήθηκε ο Lemoine, υπεύθυνος για την αξιολόγηση της διαπερατότητας του προγράμματος στη ρητορική μίσους – επικρίθηκε άμεσα από δεκάδες ειδικούς. «Το LaMDA είναι απλώς ένα πολύ μεγάλο μοντέλο γλώσσας με 137 δισεκατομμύρια παραμέτρους (…). Μοιάζει με άνθρωπο, γιατί είναι εκπαιδευμένο σε ανθρώπινα δεδομένα», είπε ο Juan M. Lavista Ferres, επικεφαλής του τμήματος τεχνητής νοημοσύνης (AI) της Microsoft σε tweet του. Η υπόθεση LaMDA έσβησε με την απόλυση του Blake Lemoine στα τέλη Ιουλίου. Αλλά η τάση (θυμίζουμε και το φαινόμενο Eliza) να θέλουμε να προικίσουμε με ανθρώπινη συμπεριφορά ένα σύστημα υπολογιστών, παραμένει.

Η δημιουργία συνείδησης στα προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης ξεκίνησε από το λογοτεχνικό έργο της Σέλεϊ: Φρανκενστάιν ή ο σύγχρονος Προμηθέας (1818).

Σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα Le Monde, το δημιούργημα του Βίκτορα Φρανκενστάιν, του λογοτεχνικού ήρωα της Μ. Σέλεϊ, «ενσαρκώνει την ύβρι της επιστήμης και τις υπερβολές της προόδου». Το «Πλάσμα» απορριπτέο από τον κόσμο, μισητό από τον δημιουργό του, θα γίνει κτήνος και θα εκδικηθεί με αίμα.

Και το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι αν αυτό ενδέχεται να συμβεί στην ανθρωπότητα στο μέλλον. Μια τέτοια εξέλιξη είναι πιθανή, αν η γνώση διαχωριστεί από την κριτική σκέψη, καθώς τότε ο άνθρωπος κινδυνεύει «να γίνει δούλος των δημιουργημάτων του», έγραφε η Χάνα Άρεντ στο έργο της η "Ανθρώπινη κατάσταση".

Ο πληθωρισμός προκαλεί πολιτική ανυπακοή παντού

 Η ακρίβεια καλπάζει και η ώρα της γενικευμένης αντίδρασης των πολιτών έχει έρθει. Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και τα συστημικά μίντια επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες για τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Αρχικά είπαν ότι φταίει «η ιλιγγιώδης αύξηση της ζήτησης» μετά την πανδημία, ύστερα ο συνωστισμός των εμπορικών πλοίων στα λιμάνια και η αδυναμία εκφόρτωσης με συνέπεια τα ράφια στα μαγαζιά να μένουν αδειανά, οπότε λειτουργεί ο γνωστός νόμος της αγοράς «μικρή η προσφορά, μεγάλη η ζήτηση, αυξάνονται οι τιμές»! Ύστερα είπαν για το φαινόμενο της «μεγάλης παραίτησης» και την «έλλειψη εργατικών χεριών»(«Η Καθημερινή» 3.11.2021). Στο Βιετνάμ, λέει, οι εργάτες στο εργοστάσιο της Nike «έφυγαν»(όχι, μη φανταστεί κανείς ότι απολύθηκαν!) και πήγαν στα χωριά τους για να γλυτώσουν από τον κορονοϊό! Κανείς δεν θα μιλήσει για τη μείωση της παραγωγής από τη Nike, που οδήγησε σε απολύσεις. Η ευθύνη επιρρίπτεται στου εργαζόμενους, λοιπόν, που "εγκατέλειψαν τις θέσεις τους". Άρα αυτοί φταίνε για την ακρίβεια! Κι ας είναι γνωστό ότι οι εργαζόμενοι απολύθηκαν με πρόσχημα την πανδημία, ότι εργάζονταν χωρίς να πληρώνονται, πάλι με πρόσχημα την πανδημία, με το επιχείρημα «να μη κλείσει η επιχείρηση», «να μη χαθούν οι θέσεις εργασίας»!

Και τώρα, η αιτία της ακρίβειας είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο Πούτιν που κλείνει τις κάνουλες του φυσικού αερίου. Το παράδοξο είναι ότι από την κρίση πληθωρισμού κάποιοι χάνουν και κάποιοι κερδίζουν: το 99% του πληθυσμού δεινοπαθεί και το 1% υπερκερδίζει. Οι εταιρείες ενέργειας (παραγωγοί και μεσάζοντες) σημειώνουν τεράστια κέρδη, ενώ τα νοικοκυριά χρεοκοπούν. Γι’ αυτό ο «χειμώνας της δυσαρέσκειας» προβλέπεται βαρύς.

Γερμανία

Οι Γερμανοί είναι διχασμένοι, γράφει το περιοδικό Stern: Υπάρχουν εκείνοι που συνεχίζουν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, και εκείνοι που προετοιμάζονται για το χειρότερο. Το περιοδικό επισημαίνει πως «Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η οικονομική ανάπτυξη ακολουθούσε πάντα περίπου την ίδια αυξητική τάση στη Γερμανία: πάντα προς τα εμπρός, ποτέ προς τα πίσω. Τώρα, για πρώτη φορά, το βιοτικό επίπεδο πέφτει».

Παρά τα μέτρα στήριξης των νοικοκυριών που ανακοινώθηκαν αυτό το καλοκαίρι από την γερμανική κυβέρνηση συνασπισμού (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι), η δυσαρέσκεια αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. «Σύμφωνα με μια έρευνα, το 78% των Γερμανών δεν κατανοεί πλέον τα διάφορα μέτρα», διαβεβαιώνει η εβδομαδιαία εφημερίδα του Αμβούργου. Επιπλέον, το 29% των ερωτηθέντων αισθάνεται «ελάχιστα» τα αποτελέσματα των επιδομάτων στήριξης και το 61% «καθόλου».

Από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς δεν έπαψε να παροτρύνει τον πληθυσμό να μειώσει την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, για να απαλλαγεί από το ρωσικό φυσικό αέριο. Αυτό έχει «κουράσει» τον πληθυσμό. Πολλοί μάλιστα καταγγέλλουν τη θέσπιση νέου φόρου για τη στήριξη ορισμένων εταιρειών, γράφει η Die Tageszeitung. 

Ηνωμένο Βασίλειο

Στο Ηνωμένο Βασίλειο «Περίπου 10,5 εκατομμύρια νοικοκυριά, ήτοι το ένα τρίτο των νοικοκυριών του Ηνωμένου Βασιλείου, ενδέχεται να φτωχοποιηθούν», γράφει ο ιστότοπος UnHerd. Η χώρα περνάει ήδη τη χειρότερη κρίση κόστους ζωής που έχει δει ποτέ το Ηνωμένο Βασίλειο. 

Οι τιμές της ενέργειας συνεχίζουν να ανεβαίνουν στα ύψη: αυτόν τον χειμώνα, ο μέσος ετήσιος λογαριασμός για ένα μέσο νοικοκυριό υπολογίζεται ότι θα ανέλθει στις 4.200 λίρες [πάνω από 4.800 ευρώ], δηλαδή περίπου 350 λίρες μηνιαίως [πάνω από 400 ευρώ] – αυτή θα είναι διπλάσια τιμή από ό,τι είναι σήμερα και τέσσερις φορές μεγαλύτερη από μόλις πριν ένα χρόνο.

Η κρίση όμως δεν αφορά μόνο τα νοικοκυριά. Περισσότερες από τις μισές Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου αναμένεται να κλείσουν μέσα σ’ ένα χρόνο με συνέπεια σημαντικές απώλειες θέσεων εργασίας. Οι απεργίες ήδη πολλαπλασιάζονται και τα συνδικάτα βγαίνουν στους δρόμους. Μια εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής παροτρύνει τους καταναλωτές να αναστείλουν τις άμεσες πληρωμές τους, ενώ η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα καλύτερο να προσφέρει από μια εφάπαξ έκπτωση 400 λιρών στους λογαριασμούς του Οκτωβρίου.

Αρκετές πόλεις στη Βρετανία σχεδιάζουν ήδη να δημιουργήσουν «τράπεζες θερμότητας» σε βιβλιοθήκες, εκκλησίες και δημόσια κτίρια, προκειμένου να φιλοξενήσουν οικογένειες που δεν θα μπορούν να ζεσταθούν αυτόν τον χειμώνα.

Γαλλία

Η Γαλλία θεωρείται γενικά λιγότερο ευάλωτη λόγω του μεριδίου της πυρηνικής ενέργειας στο ενεργειακό της μείγμα, αλλά η παραγωγή πυρηνικής ενέργειας αναμένεται να είναι 25% λιγότερη αυτόν τον χειμώνα λόγω εργασιών συντήρησης.

Το ίδιο έχει συμβεί στην Ελλάδα με το κλείσιμο μεγάλων λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Η βαθύτερη αιτία

Ποια είναι όμως η βαθύτερη αιτία της ακρίβειας; Πολλοί μιλούν για το κόστος της αντιπαράθεσης των ΗΠΑ(και της Ευρώπης) με την Ρωσία και την Κίνα, και τον επανασχεδιασμό της παγκοσμιοποίησης. Η Δύση με άλλα λόγια επανασχεδιάζει την τρέχουσα μορφή της «παγκοσμιοποίησης». Η παγκοσμιοποίηση μετρήθηκε και βρέθηκε ότι ωφελεί κυρίως την Κίνα. Γι’ αυτό τώρα επανασχεδιάζουν τον επαναπατρισμό (ή έστω την αποχώρηση από την Κίνα) των δυτικών εταιρειών που έχουν τα εργοστάσιά τους εκεί. Ως πρόσχημα αναφέρουν την αύξηση του κόστους παραγωγής λόγω της πανδημίας και τους επαναλαμβανόμενους περιορισμούς που αυτή έχει επιβάλει, τις ρήξεις στις αλυσίδες εφοδιασμού, τις ελλείψεις, τον πληθωρισμό (όχι, για τα υπερκέρδη δεν μιλούν), καθώς και την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Τον πόλεμο αυτό, στρατιωτικό και οικονομικό, θα τον πληρώσουν και πάλι τα συνήθη θύματα, οι «αποκάτω». Μόνο που η ενδο-ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση ενέχει και τον κίνδυνο του πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Γενικά, όπως σημειώνουν πολλοί αναλυτές, όταν κοιτάζει κανείς τις κυρίαρχες ελίτ αυτή την εποχή, βλέπει έναν πίθηκο που παίζει με ένα όπλο, ένα πυρηνικό όπλο. Κι αυτό είναι τρομακτικό να το παρακολουθείς.

Δεν απομένει, λοιπόν, τίποτ’ άλλο παρά η γενικευμένη πολιτική ανυπακοή, η εξέγερση παντού….

Τα Εξάρχεια ως τόπος αντίστασης

 Χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν στα Εξάρχεια ενάντια στην κατασκευή μετρό στην πλατεία της περιοχής και την αμφισβητούμενη ανάπλαση στον Λόφο του Στρέφη, στο πλαίσιο «δωρεάς» 1,15 εκατομμυρίου ευρώ από την επενδυτική «Prodea Investments».

Τι διεκδικούν οι πολίτες;

Τη γειτονιά τους, το δημόσιο χώρο τους, την κοινότητά τους ως βασικό στοιχείο εκδίπλωσης της ανθρώπινης υπόστασής τους.

Τι διεκδικεί η νεοφιλελεύθερη εξουσία με τη βία των ΜΑΤ;

Την ακύρωση της παραδοσιακής κοινότητας, την εξάλειψη της γειτονιάς, την εμπορευματοποίησή της. Θέλουν να επιβάλλουν τον «ανέπαφο πολιτισμό», να καταργήσουν την πόλη, τον αντισυστημικό «Δρόμο», εκεί όπου όπου ακυρώνονται τα μαγειρεία των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης και ανατρέπονται οι ατζέντες τους. Θέλουν μια αποστειρωμένη «στρατιωτική κοινωνία», όπου η ιδιωτεύουσα προσωπικότητα δεν θα μπορεί να δημιουργεί τριβές και αναταράξεις στη λειτουργία της οικονομικής, της κοινωνικής και της πολιτικής «μηχανής» τους

Το έκαναν ήδη στην πλατεία Ομόνοιας και στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί όπου κυκλοφορούν χιλιάδες άνθρωποι, συναλλάσσονται, αγοράζουν, προβαίνουν γενικά σε ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες, αλλά δεν συναντιώνται, καθώς ως κοινωνικά όντα είναι σχεδόν απομονωμένοι μεταξύ τους, όπως στο «Ένας κανένας εκατό χιλιάδες» του Πιραντέλο. Οι πλατείες ως δημόσιος χώρος δεν λειτουργούν πλέον παρά μόνο για τη διαφήμιση και την κατανάλωση. Όλα τ’ άλλα ελλείπουν. Προπάντων ο λόγος και ο διά-λογος.

Το ίδιο θέλουν να κάνουν και στα Εξάρχεια.

Κάποτε πιστεύαμε ότι δεν μπορούμε να καταστούμε πλήρη ανθρώπινα όντα, αν δεν ανήκουμε ο ένας στον άλλο, ως μέλη της κοινότητας, ως πολίτες, ως φίλοι, ως συνάδελφοι και ως γείτονες. Μας ενσταλάζουν τώρα την θατσερική αντίληψη ότι δεν υπάρχει κοινωνία, αλλά ένας κόσμος ξένων. Έτσι μας ωθούν στην ιδιώτευση και στην απόσυρση στην πυρηνική οικογένεια και το σπίτι μας. Αλλά χωρίς την κοινωνία και μια ανάλογη δημόσια ζωή, ο εαυτός μας αρχίζει να συρρικνώνεται και να μετατρέπεται, είτε σε άτομο δημόσιας μάζας, που «τρέφεται» με βασιλικά πτώματα, είτε σε καφκικά ζωύφια.

Επιδιώκουν την απολιτικοποίηση μας

Η συρρίκνωση ελαχιστοποιεί τον εαυτό, καθώς αδειάζει προοδευτικά τη ζωή από κάθε είδους περιεχόμενο, από στόχους και πολιτικά προτάγματα. Η καθημερινή ζωή μοιάζει τόσο προβληματική και ο κόσμος τόσο απειλητικός και αβέβαιος που το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι απλώς να τα βγάζει πέρα, να ζει μια μέρα τη φορά! Μόνο που αυτή δεν είναι ζωή, αλλά επιβίωση.

Όμως οι νέοι και οι νέες στα Εξάρχεια και παντού, όσο θα νιώθουν και θα αισθάνονται την ανάγκη να συναντιώνται και να ερωτεύονται, όσο θα αρνούνται μια ζωή που θα έχει απλά δυο ημερομηνίες με μία παύλα ανάμεσα, τόσο θα δημιουργούν "πλατείες" και συναντήσεις, χορούς και Δρόμους…

"…να παραμείνουν τα Εξάρχεια γειτονιά και τόπος Αντίστασης", γράφει το πανό.

Γιατί ναι, το να υπερασπίζεσαι τον χαρακτήρα της «γειτονιάς» σήμερα, είναι Αντίσταση και υπεράσπιση της Δημοκρατίας.