Ο Αντετοκούνμπο, οι τράπεζες και το κίνημα ειρήνης

 Ο Μαρκ Λάσρι, είναι δισεκατομμυριούχος διαχειριστής hedge fund, συνιδιοκτήτης των Milwaukee Bucks και υπό μία έννοια εργοδότης του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο Λάσρι, μιλώντας στον Ντέιβιντ Ρουμπινστάιν, συνιδρυτή και πρόεδρο της Carlyle Group, στο πλαίσιο του Bloomberg Wealth Summit στη Νέα Υόρκη, αποκάλυψε ότι ο Αντετοκούνμπο επηρεασμένος από την ελληνική κρίση, είχε μοιράσει τις καταθέσεις του σε 50 τράπεζες!

Ο Λάσρι αποκάλυψε και κάτι πιο σημαντικό, που όμως δεν προβλήθηκε ανάλογα με τη σπουδαιότητά του. Πρόκειται για την ανησυχία του σχετικά με την ικανότητα των ΗΠΑ να αποπληρώσουν το χρέος τους που έχει ξεπεράσει τα 30 τρισεκατομμύρια δολάρια! «Καθώς τα επιτόκια θα αυξάνονται, επειδή έχουμε αυτό το χρέος, το κόστος εξυπηρέτησής του είναι τόσο ακριβό, ώστε θα γίνει ένα ζήτημα», είπε ο Λάσρι.  

Αναζητώντας περισσότερες λεπτομέρειες διαπιστώσαμε ότι για πρώτη φορά στα χρονικά το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ έσπασε το φράγμα των 30 τρισ. δολαρίων, αγγίζοντας το 150% του ΑΕΠ (αξίζει να σημειωθεί ότι -τηρουμένων των αναλογιών- η υπό χρεοκοπία Ελλάδα το 2010 είχε χρέος που ανέρχονταν στο 147% του ΑΕΠ)!

Μία άλλη παράμετρος που αξίζει να επισημανθεί, είναι ότι η Κίνα -η μεγάλη ανταγωνίστρια των ΗΠΑ- είναι από τους βασικούς χρηματοδότες του αμερικανικού χρέους, κατέχοντας σημαντικότατο όγκο εντόκων γραμματίων του αμερικανικού δημοσίου. Συγκεκριμένα, το 2021 η Κίνα κατείχε τίτλους του αμερικανικού δημοσίου ύψους άνω του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων (καθώς και τίτλους ύψους 229 δισεκατομμυρίων στο Χονγκ Κονγκ).

Τυχόν μαζική έξοδος της Κίνας από αυτές τις τοποθετήσεις θα σήμαινε ότι θα υπάρξει πρόβλημα στην διαρκή αναχρηματοδότηση του αμερικανικού χρέους.

Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να «διαβάσουμε» και τη σημερινή σύγκρουση Ρωσίας και ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Οι κυρώσεις εναντίον της πρώτης μπορεί να εκληφθούν ως μήνυμα για μια ανάλογη αντιμετώπιση και της Κίνας, εάν οι ΗΠΑ αποφασίσουν τη ρήξη. Όμως, λόγω του γεγονότος ότι η Κίνα χρηματοδοτεί το αμερικανικό χρέος, οι συνέπειες και για τις ΗΠΑ θα είναι σοβαρές.  

Σήμερα, το αντίστοιχο της Ουκρανίας από την πλευρά της Κίνας είναι η Ταϊβάν. Αλλά πιθανή ρήξη ΗΠΑ-Κίνας και οι οικονομικές κυρώσεις εναντίον της δεύτερης θα έχουν ισχυρό αντίκτυπο στις ΗΠΑ ανάλογο σχεδόν με αυτόν που έχει για τη Γερμανία η διακοπή της εισαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου.

Η Κίνα, σήμερα, επιμένει για την ανάγκη να δοθεί διπλωματική λύση στην Ουκρανική κρίση, χωρίς να παραλείπει να υπογραμμίζει ότι για την αντιπαράθεση έχουν ευθύνη και οι ΗΠΑ. Τι θα γίνει όμως αν υπάρξει πρόβλημα με την Ταϊβάν ή το Χονγκ Κονγκ(θυμόμαστε τις πρόσφατες διαδηλώσεις);

Γενικά, φαίνεται ότι περνάμε σε μία περίοδο επικίνδυνης αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας(την παρακμάζουσα αυτοκρατορία και την ανερχόμενη), όπου η καταστροφή στην Ουκρανία θα είναι μία απλή πρόγευση. Και οι δύο δυνάμεις είναι ιμπεριαλιστικές. Γι’ αυτό η αντίδρασή μας θα πρέπει να «βλέπει» όχι μόνο τη σημερινή, αλλά και πέρα από τη σημερινή ανθρωπιστική καταστροφή. Μια τέτοια οπτική θα θεωρεί ένα ισχυρό παγκόσμιο κίνημα ειρήνης και αφοπλισμού αναγκαίο όσο ποτέ.

Η Ουκρανία και η αληθινή ιστορία

 Αίμα και θάνατος παντού, οι δικοί μας και οι άλλοι, η καλή πλευρά της ιστορίας και η κακή, οι θύτες και τα θύματα, καθώς και μια τρίτη ομάδα, οι «ουδέτεροι συνένοχοι»(Μ. Μητσός, ΤΑ ΝΕΑ 5.4.2022)!

Όποιος τολμήσει να σταθεί κριτικά, όποιος μιλήσει για «αληθινή» και «επιφαινόμενη ιστορία»(Χέγκελ), βασιζόμενος στις αποχρώσεις και σε μια σειρά από μεταβλητές, στιγματίζεται από τους «εισαγγελείς» της συστημικής δημοσιογραφίας με τη στάμπα του «ουδέτερου συνενόχου». Όμως η ιστορία και τα γεγονότα δεν είναι μαύρο-άσπρο(μανιχαϊσμός). Ο ιστορικός χρόνος είναι πληθυντικός.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη νύχτα, κοντά στη Μπαΐα, έγραφε ο μεγάλος ιστορικός Μπρωντέλ, όπου είχα βρεθεί περικυκλωμένος από ένα φωτεινό σύννεφο πυγολαμπίδων, το χλωμό τους φως άναβε, έσβηνε πάλι, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να χαλάει το σκοτάδι της νύχτας. Έτσι συμβαίνει και με τα γεγονότα: πέρα από τη συγκεκριμένη τους λάμψη, το σκοτάδι παραμένει νικητής (...) η ιστορία είναι ένα παιχνίδι μονότονο, πάντα διαφορετικό, μα και πάντα το ίδιο...». Όπως ακριβώς το παιγνίδι του σκακιού με τις βαριάντες του.

Τι λένε σήμερα τα γεγονότα; Ένας δικτάτορας εισέβαλε σε μία ανεξάρτητη χώρα, της οποίας οι κάτοικοι αμύνονται σθεναρά. Με ποιον είμαστε; Μα με τα θύματα. Όμως αυτή είναι η «επιφαινόμενη ιστορία». Η αληθινή ιστορία κινείται στο σκοτάδι και έχει σχέση με τη σύγκρουση των υπερδυνάμεων για την ηγεμονία στον πλανήτη. Εν προκειμένω, οι ΗΠΑ επιχειρούν να περιορίσουν τον ζωτικό χώρο της Ρωσίας και κατ’ επέκταση της μεγάλης αντιπάλου, που είναι η αναδυόμενη αυτοκρατορική δύναμη, η Κίνα.

Τα γεγονότα, λοιπόν, είναι σαν τις πυγολαμπίδες στη Μπαΐα, είναι τα πτώματα στα ερείπια των πόλεων της Ουκρανίας, είναι η ορατή βαρβαρότητα του Πούτιν. Μετά όμως είναι και το σκοτάδι, είναι η υποκρισία και τα συμφέροντα των «καλών» Αμερικανών, που χρησιμοποιούν τα θύματα για ίδιο όφελος.

Πως τάχα να πιστέψει κανείς τις «ανθρωπιστικές» οιμωγές των ΗΠΑ, όταν αυτές με το φρικτό ψεύδος για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν σκότωσαν 300.000 ανθρώπους στο Ιράκ;  

Η ιστορία σύμφωνα με τον Μπρωντέλ έχει τρεις χρόνους, έναν χρόνο σχεδόν ακίνητο, έναν χρόνο ελαφρώς ρυθμικό κι έναν χρόνο με σύντομες και γρήγορες ταλαντεύσεις. Δεν υπάρχει ο χρόνος, αλλά οι χρόνοι. Υπάρχει συνεπώς μια ιστορία δομική, η οποία διαμορφώνεται από παράγοντες γεωγραφικούς και κλιματολογικούς, μια ιστορία περιοδική, που διαμορφώνεται από παράγοντες κοινωνικούς και οικονομικούς και μια ιστορία των συμβάντων, των γεγονότων (evenementielle) που αποτελείται από πολιτικά και στρατιωτικά στοιχεία.

Μέσα σ’ αυτή την ποικιλομορφία κάποιοι μας επικρίνουν γιατί δεν είμαστε μόνο με τις… πυγολαμπίδες, μόνο με τα επιφαινόμενα γεγονότα, γιατί επιμένουμε να βλέπουμε (και) την ιστορία που κινείται στο «σκοτάδι», στα παρασκήνια, αυτή που διαμορφώνεται από γεω-οικονομικούς και γεωπολιτικούς παράγοντες. Να τους πούμε, λοιπόν, γιατί. Γιατί αυτή είναι η "αληθινή ιστορία"…