[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 16.05.24 ]
Το κίνημα των νέων ενάντια στη Γενοκτονία στη Γάζα που εκδιπλώνεται σε όλο τον κόσμο, στρέφεται και ενάντια στις κυβερνήσεις της Δύσης που συμμετέχουν ενεργά σ΄ αυτή στο πλευρό του Ισραήλ. Ακόμη περισσότερο, στρέφεται ενάντια στον πόλεμο που διεξάγουν οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο, όπως επισημαίνει το αφιέρωμα του Courrier International (διαβάστε στο artinews.gr). Βιώνουμε ήδη έναν Παγκόσμιο Πόλεμο σημειώνουν οι αναλυτές και οι πιο ευαίσθητες «κεραίες», οι νέοι λαμβάνουν το μήνυμα και αντιδρούν. Οι δυτικές κυβερνήσεις χρησιμοποιούν άγρια καταστολή για να καταστείλουν το κίνημα. Τα «ματ» του Μπάιντεν με την χαρούμενη σύμπλευση του Τραμπ, τσακίζουν τις φοιτητικές διαδηλώσεις. Το ίδιο κάνει και ο «ακόλουθός» τους Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ελλάδα, όπου φοιτητές συλλαμβάνονται και 9 ξένοι αλληλέγγυοι απελαύνονται.
Το ίδιο κάνει και ο Μακρόν: Στη Γαλλία Ο Jean-Paul Delescaut, συνδικαλιστής της CGT, καταδικάστηκε στις 18 Απριλίου σε ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή επειδή έγραψε ότι «η φρίκη της παράνομης κατοχής (στη Γάζα) έχει συσσωρευτεί» και ότι η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου ήταν η απάντηση σ’ αυτή. Ο δημοσιογράφος και ακτιβιστής Siham Assbague κλήθηκε επίσης από την αστυνομία πριν από μια εβδομάδα για τον ίδιο λόγο. Το ίδιο συνέβη με την γαλλοπαλαιστίνια δικηγόρο Rima Hassan. Τέλος, τα μεγάλα γαλλικά μίντια επιτίθενται στη Mathilde Panot, βουλευτή και πρόεδρο της ομάδας La France insoumise (LFI) στην Εθνοσυνέλευση, της κύριας αριστερής ομάδας στη χώρα, της μοναδικής σήμερα που υπερασπίζεται ρητά τους Παλαιστινίους.
Αυτό το «κυνήγι μαγισσών», λαμβάνει χώρα σε όλο τον κόσμο σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ποινικοποίησης της παλαιστινιακής υπόθεσης. Παντού απαγορεύονται οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη, ακυρώνονται συνέδρια, εκτοξεύονται κατηγορίες για δήθεν αντισημιτισμό, υποβάλλονται αιτήματα για διάλυση κοινοβουλευτικών ομάδων...
Αυτή η τοξική ατμόσφαιρα εγείρει ερωτήματα. Γιατί τέτοιος ζήλος από την πλευρά των αρχών για την υπεράσπιση ενός κράτους που οργανώνει συστηματικά την πολιτική και οντολογική καταστροφή των Παλαιστινίων; Γιατί επιχειρείται η διάσωση της ακροδεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου που διαπράττει γενοκτονία;
Το περιοδικό Courrier International απαντά στο ερώτημα σημειώνοντας πως η Δύση κάνει πόλεμο εναντίον του Υπόλοιπου κόσμου.
Όποια εξήγηση κι αν δώσει κανείς, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, άνθρωποι δολοφονούνται και ο πόλεμος εξαπλώνεται. Μπορούμε να τον σταματήσουμε. Μπορούμε. Το δρόμο τον δείχνουν οι νέοι που ξεσηκώνονται δημιουργώντας ένα τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα.
Γιατί ο πόλεμος ή η ειρήνη είναι το αποτέλεσμα του συσχετισμού των αντίρροπων δυνάμεων που λειτουργούν μέσα στην κοινωνία. Οι "από πάνω" χρησιμοποιούν τα μίντια για να δημιουργήσουν αισθήματα «μίσους» στον πληθυσμό. Το κίνημα κατά του πολέμου είναι η αντίρροπη δύναμη και γι' αυτό έχει θεμελιώδη σημασία...
Το άρθρο στο COURRIER INTERNATIONAL
«Η Δύση εναντίον των Υπόλοιπων»: η έκφραση χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο από τον ξένο Τύπο για να δηλώσει το χάσμα που διευρύνεται όλο και περισσότερο μεταξύ των δυτικών χωρών και ενός μεγάλου αριθμού ετερόκλητων εθνών, το «υπόλοιπο» του κόσμου που φαίνεται όλο και λιγότερο πρόθυμο να ευθυγραμμιστεί με την αντίληψη της Δύσης για τη διεθνή τάξη.
Τα δύο χρόνια πολέμου στην Ουκρανία και ο πόλεμος στη Γάζα τους τελευταίους μήνες έχουν ξαναμοιράσει τα χαρτιά σε γεωπολιτικό επίπεδο. «Εάν αυτή η σύγκρουση [στην Ουκρανία] έχει ιστορική σημασία, είναι, μεταξύ άλλων, γιατί σηματοδότησε τη στιγμή που οι δυτικές δημοκρατίες έπαψαν να είναι οι «χωροφύλακες» του πλανήτη – οι διαμεσολαβητές που προσπαθούν να αποκαταστήσουν την τάξη σε διάφορες περιοχές έντασης – και έγιναν ενεργοί πρωταγωνιστές», γράφει ο δημοσιογράφος και πρώην υπουργός Εξωτερικών της Πορτογαλίας Μπρούνο Μασάες σε μια μακρά και συναρπαστική ανάλυσή του στο πρωτοσέλιδο της βρετανικής εβδομαδιαίας εφημερίδας The New Statesman.
Όπως και στην Ουκρανία, έτσι και στη Γάζα οι χώρες της Δύσης εμπλέκονται σε μεγάλο βαθμό. Και, ως εκ τούτου, αμφισβητούνται, ιδίως από τις χώρες του Νότου, που τις κατηγορούν ότι ακολουθούν «δύο μέτρα και δύο σταθμά» στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Αυτό εξηγεί ο Βραζιλιάνος ερευνητής Matias Spektor, στην Washington Post: οι χώρες του Παγκόσμιου νότου θέλουν έναν κόσμο «όπου όλοι θα υπόκεινται στο διεθνές δίκαιο με τον ίδιο τρόπο».
Αυτό απέχει πολύ από το να συμβαίνει. «Οι δυτικές δημοκρατίες που έσπευσαν στην αρένα από την αυτοκρατορική τους έδρα, αντέδρασαν με έναν απολύτως συναρπαστικό τρόπο. Αίφνης, όλοι οι κανόνες και οι παγκόσμιες αξίες εξαφανίστηκαν και αντικαταστάθηκαν από τη ζέση μιας μάχης ανάμεσα σε «αυτούς» και «εμάς», γράφει ο Bruno Maçães.
Σήμερα, ολόκληρη η παγκόσμια τάξη – και οι θεσμοί που την συνοδεύουν – που κληρονομήθηκε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τίθεται υπό αμφισβήτηση. Ο ΟΗΕ, που δημιουργήθηκε το 1945 για να διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια στον κόσμο, «βρίσκεται σε αδιέξοδο», προειδοποιεί ο J. Alex Tarquinio, στο αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy. Το δικαίωμα της αρνησικυρίας που έχουν τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας καθιστούν σχεδόν αδύνατη την έγκριση οποιουδήποτε σημαντικού ψηφίσματος. Το είδαμε στην περίπτωση της Ουκρανίας, όπου η παρουσία Ρώσου εκπροσώπου απέτρεψε την καταδίκη της ρωσικής επιθετικότητας. Το βλέπουμε αυτό και με την Παλαιστίνη, της οποίας η πλήρης ένταξη στον ΟΗΕ εμποδίζεται από την Ουάσιγκτον, παρά τη μαζική υποστήριξη. «Τα Ηνωμένα Έθνη εμφανίζονται ανίσχυρα. Έχουν γίνει περισσότερο παρατηρητής παρά ενεργός παίκτης», γράφει η Daily Telegraph.
Η συνεχιζόμενη αναταραχή είναι τέτοια που ακόμη και μια από τις θεμελιώδεις αρχές της διεθνούς κοινωνίας, η μη αμφισβήτηση των συνόρων, δεν είναι πλέον ανέγγιχτη, προειδοποιεί η El País. «Στη δίνη των συνεχιζόμενων πολέμων, συμβαίνει το αδιανόητο: ο επαναπροσδιορισμός των συνόρων», γράφει η Eva Borreguero. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και τη Γάζα δημιουργεί προηγούμενα που θα μπορούσαν να διαδοθούν ευρέως….
Για την Eva Borreguero (El País) έχουμε εισέλθει σε μια επικίνδυνη εποχή «γεωπολιτικού αναθεωρητισμού» που, από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ μέχρι τη Νότια Ασία, μέσω της Κορέας, είναι φορέας πολυάριθμων εντάσεων και συγκρούσεων. Μια εποχή μόνιμου κινδύνου, όπως την περιγράφει ο Bruno Maçães : «Το σημερινό τοπίο ασφαλείας υπενθυμίζει τη δυναμική που οδήγησε στους δύο παγκόσμιους πολέμους κατά τον 20ο αιώνα. Ίσως ένας παγκόσμιος πόλεμος σήμερα είναι απλώς ένας πόλεμος όπου κανείς δεν βρίσκεται μέσα στη μάχη. Υπό αυτή την έννοια, ίσως ήδη βιώνουμε έναν παγκόσμιο πόλεμο»…
https://www.courrierinternational.com/article/a-la-une-de-l-hebdo-l-occident-contre-le-reste-du-monde
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου