Δευτέρα 29 Απριλίου 2024

Έρευνα του Politico: Η AI θα αλλάξει τον κόσμο;

 

[ ARTI news / Κόσμος / 29.04.24 ]


Τον περασμένο Νοέμβριο, η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Kamala Harris και ο Nick Clegg του Meta συμμετείχαν σε μια συγκέντρωση παγκόσμιων ηγετών, ακαδημαϊκών και στελεχών τεχνολογίας για να συζητήσουν αυτό που πολλοί φοβούνται ότι είναι η νέα απειλή για τον κόσμο, η τεχνητή νοημοσύνη. 

Οι πολιτικοί και τα στελέχη της τεχνολογίας συμφώνησαν σε μια κοινή δήλωση καλών προθέσεων μετά από δύο ημέρες συνομιλιών, αλλά χωρίς μια ενιαία θέση για το τι πρέπει να γίνει. Αντίθετα, παρέθεσαν τις αντιτιθέμενες θέσεις τους για το πώς πρέπει να διαχειριστούν μια τεχνολογία που θα κυριαρχήσει στο μεγαλύτερο μέρος της επόμενης δεκαετίας - και πιθανότατα θα ανατρέψει τα πάντα, από τις επιχειρήσεις και την υγειονομική περίθαλψη μέχρι την ίδια τη δημοκρατία.

Ο Κλεγκ, πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός της Βρετανίας, υποστήριξε ότι η αστυνόμευση της τεχνητής νοημοσύνης θα μοιάζει με την κατασκευή ενός αεροπλάνου που ήδη βρίσκεται σε πτήση — θα είναι δηλαδή εγγενώς επικίνδυνη και δύσκολη. Η Χάρις ανέφερε τις προσπάθειες της Ουάσιγκτον να αντιμετωπίσει τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης μέσω εθελοντικών επιχειρηματικών συμφωνιών... Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ήταν επίσης παρούσα, προέτρεψε τους άλλους να ακολουθήσουν το νέο, νομικά δεσμευτικό εγχειρίδιο κανόνων των Βρυξελλών. 

Έχουμε δηλαδή τις ΗΠΑ και την Βρετανία που αφήνουν τις εταιρείες ελεύθερες να «αυτοδεσμευθούν», την ΕΕ που θέλει αυστηρούς κανόνες και τον Μακρόν που προτείνει μια ενδιάμεση θέση.

Επίσης, υπάρχει η αντιπαράθεση μεταξύ της θέσης που θέλει την τεχνητή νοημοσύνη να περιορίζεται σε μια χούφτα αξιόπιστες εταιρείες (σ.σ. δηλαδή μονοπώλια) και της θέσης η τεχνητή νοημοσύνη να είναι ανοιχτή σε όλους. 

 Γενικά, η πολιτική αντιπαράθεση που λαμβάνει χώρα τον τελευταίο χρόνο, κυρίως στο παρασκήνιο, αφορά στο πώς — και εάν — πρέπει να ελεγχθεί η τεχνητή νοημοσύνη. Όποιος κερδίσει σ’ αυτό το νέο ψηφιακό Great Game, θα εδραιώσει την κυριαρχία του.

Το επόμενο έτος, η μάχη για τον έλεγχο της τεχνολογίας θα δημιουργήσει νικητές και ηττημένους. Μέχρι το τέλος του 2024, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αναμένουν να έχουν οριστικοποιηθεί πολλά νέα πρότυπα τεχνητής νοημοσύνης. 

Το ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ, η ΕΕ ή το Ηνωμένο Βασίλειο —ή οποιοσδήποτε άλλος— θα είναι σε θέση να επινοήσουν ένα σχέδιο στο οποίο μπορούν να συμφωνήσουν όλες οι δυτικές δημοκρατίες. Εάν οι φιλελεύθερες οικονομίες δεν καταφέρουν να καταλήξουν σε μία συμφωνία μεταξύ τους, η Κίνα μπορεί να παρέμβει για να θέσει το παγκόσμιο εγχειρίδιο κανόνων για μια τεχνολογία που - σε ένα σενάριο καταστροφής – υπάρχει φόβος ότι έχει τη δυνατότητα να εξαφανίσει την ανθρωπότητα από το πρόσωπο της Γης. 

Ήδη, οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον παρουσιάζουν τα αντικρουόμενα σχέδια για τη ρύθμιση της τεχνητής νοημοσύνης, οι πιθανότητες μιας συμφωνίας είναι ελάχιστες.

Ένα μήνα πριν από τη διάσκεψη στην Αγγλία, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής προσπαθούσαν μανιωδώς να καταλήξουν κάπου στη συνάντηση της Ιαπωνίας. Ήταν Οκτώβριος όταν η Věra Jourová, η Τσέχα Επίτροπος της ΕΕ στον τομέα της τεχνολογίας, έφθασε στην Ιαπωνία προκειμένου να προωθήσει το ευρωπαϊκό εγχειρίδιο κανόνων τεχνητής νοημοσύνης σε μια συνάντηση της G7 όπου οι δυτικοί ηγέτες είχαν συγκεντρωθεί για να προσπαθήσουν να σχεδιάσουν νέα παγκόσμια πρότυπα για την πιο προηγμένη μορφή αυτής της τεχνολογίας, γνωστής ως «γεννητική τεχνητή νοημοσύνη», την ισχυρή ανάπτυξη πίσω από το ChatGPT και τα ανταγωνιστικά εργαλεία. 

Η προσέγγιση των Βρυξελλών κατοχυρώνεται στον νόμο της ΕΕ για την τεχνητή νοημοσύνη, την πρώτη προσπάθεια στον κόσμο για μια δεσμευτική νομοθεσία για το θέμα. Σε αντίθεση με τη στάση των ΗΠΑ, η θέση της ΕΕ περιλαμβάνει απαγορεύσεις στις πιο επεμβατικές μορφές τεχνολογίας και αυστηρούς κανόνες για εταιρείες όπως η Google και η Microsoft που σχεδιάζουν προϊόντα που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη.

Στην τριήμερη συνάντηση στην Ιαπωνία, ο κορυφαίος ψηφιακός διπλωμάτης του Τζο Μπάιντεν, ο Ναθανιελ Φικ, πρώην στέλεχος τεχνολογίας, δεν πρότεινε απαγορεύσεις. Αντίθετα, πίεσε για ένα πιο ελεύθερο καθεστώς που βασίζεται κυρίως σε εθελοντικές δεσμεύσεις από τη βιομηχανία και στην υφιστάμενη εγχώρια νομοθεσία. «Τα πλαίσια, οι κώδικες, οι αρχές που αναπτύσσουμε θα γίνουν η βάση για δράση» δήλωσε ο Φικ. Οι Βρυξέλλες από την άλλη πλευρά, είχαν φανεί ότι είναι ο ψηφιακός αστυνομικός της Δύσης, με μια σειρά κανονισμών για τα πάντα, από την προστασία της ιδιωτικής ζωής των καταναλωτών μέχρι τα μέτρα για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Η Jourová υποστήριξε ότι μόνο η Ευρώπη θα μπορούσε να επιδείξει την απαραίτητη αυστηρότητα και θα μπορούσε να πλήξει εταιρείες με πρόστιμα και να απαγορεύσει τις πιο επεμβατικές μορφές τεχνητής νοημοσύνης - όπως οι πολύπλοκοι αλγόριθμοι παρακολούθησης των κινήσεων των ανθρώπων, που χρησιμοποιούνται στην Κίνα (σ.σ. αλλά και στους Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας).

Η αντεπίθεση του Φικ στηρίχθηκε στην αδιαμφισβήτητη θέση της Αμερικής ως παγκόσμιας δύναμης ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης. Τον περασμένο Ιούλιο, η κυβέρνηση Μπάιντεν εξασφάλισε εθελοντικές δεσμεύσεις κορυφαίων τεχνολογικών κολοσσών όπως η Amazon για να καταστήσουν την τεχνητή νοημοσύνη ασφαλέστερη. Στη συνέχεια ο Μπάιντεν εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα, που ανακοινώθηκε στις 30 Οκτωβρίου, και με το οποίο εξουσιοδοτούσε τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες να δράσουν.

Η τοποθέτηση του Φικ περιλάμβανε κριτική στη νομοθεσία των Βρυξελλών για την επιβολή πάρα πολλών κανονιστικών μέτρων στις επιχειρήσεις, σε σύγκριση με την προθυμία της Ουάσιγκτον να επιτρέψει στις εταιρείες να καινοτομήσουν.

Γαλλία

Τον Νοέμβριο, ο Emmanuel Macron συναντήθηκε με 40 ειδικούς του κλάδου, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου του OpenAI, Greg Brockman και του επικεφαλής γκουρού της Meta, Yann LeCun. 

Η συζήτηση γρήγορα στράφηκε γύρω από τη θέσπιση κανόνων. Η Γαλλία έχει μια μεγάλη εγχώρια βιομηχανία τεχνητής νοημοσύνης και ο πρόεδρος Μακρόν είναι πρόθυμος να ηγηθεί των διεθνών προσπαθειών για τον καθορισμό παγκόσμιων κανόνων για την τεχνολογία. Σε αντίθεση με τα στερεότυπα των Γάλλων πολιτικών που αγαπούν τους κανονισμούς, ο Μακρόν παραμένει επιφυλακτικός με τον Νόμο AI των Βρυξελλών, φοβούμενος ότι θα γίνει εμπόδιο σε εταιρείες όπως η Mistral, μια startup τεχνητής νοημοσύνης που συνιδρύθηκε από τον Cedric O, πρώην υπουργό ψηφιακής τεχνολογίας της Γαλλίας. 

Η συζήτηση αποκάλυψε μια άλλη βασική πτυχή της παγκόσμιας συζήτησης για την τεχνητή νοημοσύνη: η σύγκρουση μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι οι σοβαρότεροι κίνδυνοι απέχουν ακόμη πολλά χρόνια και εκείνων που πιστεύουν ότι είναι ήδη εδώ. Αυτή η αντιπαράθεση είναι στο επίκεντρο της παγκόσμιας συζήτησης. Αντιπαραθέτει αυτούς που υιοθετούν μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση για τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης και θέλουν να επιτρέψουν όσο το δυνατόν περισσότερους πειραματισμούς, ενάντια σε άλλους που φοβούνται ότι είναι ήδη πολύ αργά για να προστατεύσουν την ανθρωπότητα από σοβαρές βλαβερές συνέπειες. 

Ο Brockman του OpenAI, ένας από αυτούς που είναι χαλαροί σχετικά με τους άμεσους κινδύνους και πιστεύει ότι η εστίαση πρέπει να είναι στην αντιμετώπιση μακροπρόθεσμων απειλών, είπε στον Γάλλο πρόεδρο ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι μια θετική δύναμη. Οποιοσδήποτε κανονισμός - ιδιαίτερα κανόνες που θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τη μετεωρική ανάπτυξη της εταιρείας - θα πρέπει να επικεντρωθεί σε μακροπρόθεσμες απειλές όπως η τεχνητή νοημοσύνη που τελικά υπερισχύει του ανθρώπινου ελέγχου.

Άλλοι, όπως η Meredith Whittaker, μια Αμερικανίδα τεχνολόγος που ήταν επίσης παρούσα στη συζήτηση τον Νοέμβριο στο Παρίσι, υποστήριξε ότι οι ουσιαστικές βλαβερές συνέπειες της υπάρχουσας τεχνητής νοημοσύνης - συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων που εδραιώνουν φυλετικές και φυλετικές προκαταλήψεις - απαιτούν από τους πολιτικούς να δράσουν τώρα. 

Αφού οι Βρυξέλλες κατέληξαν σε πολιτική συμφωνία τον Δεκέμβριο σχετικά με τον Νόμο της AI, ο Μακρόν συμπαρατάχθηκε με τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς και την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι για να ζητήσουν λιγότερους ελέγχους στις νέες μορφές τεχνολογίας. Η Γαλλία τελικά υποχώρησε στην πολιτική πίεση στις αρχές Φεβρουαρίου για να υποστηρίξει τους κανόνες, αν και με μεγάλες επιφυλάξεις.

 Πάντως, τα επιχειρήματα που μιλούν για την ανάγκη για κανόνες επικεντρώνονται σε μακροπρόθεσμους κινδύνους έναντι των επιχειρημάτων που ζητούν άμεσα μέτρα, αναπτύσσονται σε όλες τις δυτικές πρωτεύουσες. 

Τρομακτικά deepfakes 

Στελέχη τεχνολογίας προτρέπουν τους πολιτικούς να μην υπερβάλουν σχετικά με τις ρυθμίσεις.

Ο Eric Schmidt, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Google, και ο ιδρυτής του LinkedIn, Reid Hoffman υποστήριξαν ότι μια υπερβολική στα περιοριστικά μέτρα θα έδινε στην αυταρχική Κίνα ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα στην τεχνητή νοημοσύνη (σ.σ. η Κίνα παρουσιάζεται σαν απειλή στον ανταγωνισμό προκειμένου να μην υπάρξουν περιορισμοί και έλεγχος!). Σημειώνουμε ότι πολλοί, όπως ο Schmidt και ο Hoffman, έχουν επενδύσει πολλά σε startups με τεχνητή νοημοσύνη. 

Οι λομπίστες της τεχνητής νοημοσύνης χρησιμοποίησαν τα deepfakes για να δείξουν στους ηγέτες πώς η τεχνολογία είχε τη δυνατότητα να εξελιχθεί και να δημιουργήσει σοβαρούς κινδύνους στο μέλλον. 

Οι αντίπαλοι ισχυρίζονται ότι τέτοιες τακτικές επιτρέπουν σε εταιρείες όπως η OpenAI και η Alphabet να υποτιμούν τον τρόπο με τον οποίο η τεχνολογία βλάπτει τους ανθρώπους αυτή τη στιγμή — για παράδειγμα, ότι απορρίπτουν την κρατική βοήθεια για μειονότητες και μη προνομιούχους ανθρώπους στην κοινωνία.

Bioweapons και Big Tech

…(Μια) αναμέτρηση μεταξύ Tristan Harris και Zuckerberg δημιούργησε ένα άλλο βασικό ερώτημα για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής: Η τεχνητή νοημοσύνη θα πρέπει να περιορίζεται σε μια χούφτα αξιόπιστες εταιρείες ή να είναι ανοιχτή σε όλους; 

Σύμφωνα με εκείνους που προτιμούν την αδειοδότηση προηγμένης τεχνητής νοημοσύνης μόνο σε ορισμένες επιλεγμένες εταιρείες, οι άμεσοι κίνδυνοι είναι πολύ έντονοι για να αφεθούν ελεύθεροι στον ευρύτερο κόσμο. Μια παρουσίαση PowerPoint που προειδοποιεί ότι μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης ανοιχτού κώδικα θα απελευθέρωναν ανεξέλεγκτα βιοόπλα προσβάσιμα σε τρομοκράτες, παρουσιάστηκε κατ' ιδίαν σε κυβερνητικούς αξιωματούχους στο Λονδίνο, το Παρίσι και την Ουάσιγκτον.

Η Microsoft και η OpenAI είναι μεταξύ των εταιρειών που προτιμούν τον περιορισμό της τεχνολογίας σε μικρό αριθμό εταιρειών, ώστε οι ρυθμιστικές αρχές να μπορούν να οικοδομήσουν δεσμούς με καινοτόμους της τεχνητής νοημοσύνης. 

Οι επικριτές της κυριαρχίας της Silicon Valley υποστηρίζουν ότι η Big Tech έχει συμφέρον να αποκλείσει τον ανταγωνισμό. Σύμφωνα με τον υποστηρικτή του ανοιχτού κώδικα Mark Surman, εκτελεστικό διευθυντή του Ιδρύματος Mozilla, οι μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας στον κόσμο θέλουν να περιορίσουν τη νέα βιομηχανία τεχνητής νοημοσύνης στον εαυτό τους και να την αποκόψουν από τους ανταγωνιστές τους. 

Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, ο Surman περιόδευσε τις δυτικές πρωτεύουσες για να παροτρύνει ανώτερους αξιωματούχους των ΗΠΑ, της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου να μην περιορίσουν ποιος θα μπορούσε να αναπτύξει μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης επόμενης γενιάς. Σε αντίθεση με άλλους γίγαντες της Silicon Valley, η Meta του Zuckerberg έχει ταχθεί με ανθρώπους όπως ο Surman που θέλουν να διατηρήσουν την τεχνολογία ανοιχτή σε όλους…

Η ανοιχτή προσέγγιση κερδίζει φίλους σε ισχυρά μέρη της Ουάσιγκτον, αν και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι παραμένουν διχασμένοι. Στις Βρυξέλλες, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής συμφώνησαν να απαλλάξουν σχεδόν όλη την τεχνητή νοημοσύνη ανοιχτού κώδικα από την πιο σκληρή επίβλεψη - εφόσον η τεχνολογία δεν χρησιμοποιείται σε παράνομες πρακτικές, όπως η αναγνώριση προσώπου. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ωστόσο, οι αξιωματούχοι κλίνουν προς τον περιορισμό της πιο προηγμένης τεχνητής νοημοσύνης σε λίγες χώρες. 

«Αν αφήσουμε την τεχνητή νοημοσύνη στα χέρια των λίγων, δεν υπάρχουν αρκετά μάτια εκεί έξω για να εξετάσουν εξονυχιστικά τι κάνουν με αυτήν», είπε ο Σούρμαν.

Το μέλλον είναι εδώ  

Αν το 2023 ήταν η χρονιά που το lobbying της τεχνητής νοημοσύνης έγινε πολιτικό ρεύμα, το 2024 θα αποφασίσει ποιος θα κερδίσει.

Οι βασικές ημερομηνίες λήψης αποφάσεων πλησιάζουν γρήγορα. Μέχρι το καλοκαίρι, θα τεθούν σε ισχύ τμήματα του νόμου για την τεχνητή νοημοσύνη στην Ευρώπη. Η εκτελεστική εντολή AI του Λευκού Οίκου αλλάζει ήδη τον τρόπο με τον οποίο οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες χειρίζονται την τεχνολογία. Περισσότερες μεταρρυθμίσεις στην Ουάσιγκτον αναμένονται μέχρι το τέλος του έτους.

Άλλες χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία και ο Καναδάς - καθώς και η Κίνα - κάνουν τα δικά τους σχέδια, τα οποία περιλαμβάνουν μεγαλύτερη εποπτεία της πιο προηγμένης τεχνητής νοημοσύνης και προσπάθειες να πείσουν άλλες χώρες να υιοθετήσουν τους κανόνες τους. 

Ο αντίκτυπος της τεχνητής νοημοσύνης, ειδικά σε μια χρονιά μαζικών εκλογών από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, μέχρι τις Φιλιππίνες και την Ινδία, κάθε άλλο παρά βέβαιος είναι.

«Αυτή η υπόθεση σχετικά με την απώλεια ελέγχου της τεχνητής νοημοσύνης ξαφνικά λαμβάνεται σοβαρά υπόψη», δήλωσε ο Max Tegmark, πρόεδρος του Future of Life Institute, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που υποστηρίζει μεγαλύτερους ελέγχους στην τεχνητή νοημοσύνη. «Οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι αυτό δεν είναι πλέον μακροπρόθεσμο. Συμβαίνει."

*Αποσπάσματα από το Politico

https://www.politico.eu/article/ai-control-kamala-harris-nick-clegg-meta-big-tech-social-media/?fbclid=IwAR2uSSBCgzMtEFYqPgpPjBBR5LWITS2w7K4wJCJ7sDmtONIHmK9n1ilHWhQ_aem_AZ7tvKeyajm_1vk4xFxXin4eUMThAe_TZQPpl4WDx7dg6Rd_mN-pikR7X9rRfFpltY3RiTam41jPXEabpClFtKvN


Δευτέρα 22 Απριλίου 2024

Ο παλιός και ο νέος φασισμός

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 22.04.24 ]


Η γερμανική κυβέρνηση απαγορεύει εκδήλωση για την Γάζα. Το ίδιο συμβαίνει και στην Γαλλία. Η είδηση για την διαμαρτυρία εναντίον της Γενοκτονίας των Παλαιστινίων στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ, λογοκρίνεται. Η Rai 3, ένα από τα δημόσια τηλεοπτικά κανάλια της Ιταλίας, ακύρωσε την παρέμβαση του συγγραφέα Antonio Scurati, συγγραφέα μιας μυθιστορηματικής ιστορίας του ιταλικού φασισμού σε πολλούς τόμους ( M, The Child of the Century, The Arena ), για την επέτειο απελευθέρωσης της Ιταλίας και την πτώση του φασιστικού καθεστώτος.

Ο «παραδοσιακός φασισμός» συνεχίζει να είναι εδώ, αλλά σε διαλεκτική σχέση με τον σύγχρονο φασισμό. Ο πρώτος που έκανε τη διάκριση μεταξύ «παλιού» και «νέου» φασισμού ήταν ο Πιερ Πάολο Παζολίνι*.

Ο Παζολίνι χρησιμοποίησε την έκφραση «νέος φασισμός» για να χαρακτηρίσει εκείνη τη στιγμή κατά την οποία η αστική τάξη «αποικίζει» τον λαϊκό κόσμο, καταστρέφοντας τους λαϊκούς πολιτισμούς και τους ιδιαίτερους τρόπους ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης που έχουν ιστορικά εγκατασταθεί στην πάροδο του χρόνου και την αντικατάστασή τους από έναν ταξικό, αστικό πολιτισμό.

Σήμερα, ο φασισμός εξακολουθεί να είναι ένα αστικό φαινόμενο, αλλά η ταυτότητα της αστικής τάξης έχει αλλάξει σημαντικά καθώς έχει εγκαταλείψει τις παλιές «κληρικοφασιστικές» αξίες για να αγκαλιάσει εκείνες του ηδονισμού και της κατανάλωσης. Επιπλέον, ενώ ο παλιός φασισμός διέθετε κάποια μέσα για να εγκαταστήσει την ηγεμονία του, ο νέος φασισμός χρησιμοποιεί μια ολόκληρη σειρά από μέσα μαζικής ενημέρωσης (με πρώτη την τηλεόραση) που επιτρέπουν την ευρεία διάδοση των μηνυμάτων του. Γι’ αυτό ο Παζολίνι θεωρεί τον νέο φασισμό ακόμη πιο επικίνδυνο από τον παλιό. Το καθεστώς Μουσολίνι δεν είχε καταφέρει να κάνει τίποτα περισσότερο από το να ομογενοποιήσει επιφανειακά τους Ιταλούς, ενώ ο καταναλωτικός πολιτισμός κατάφερε να εισχωρήσει βαθιά μέσα τους. Γι’ αυτό ο Παζολίνι μιλούσε και για τον «φασισμό των αντιφασιστών», καθώς οι αντιφασίστες εκδήλωναν την ριζική αντίθεσή τους στον «παλιό, τον ιστορικό φασισμό» αλλά τους διέφευγε ο «νέος», ο σύγχρονος φασισμός του καταναλωτικού πολιτισμού, που είναι μια πιο περίπλοκη πρόκληση, δεδομένου ότι έχει επιφέρει ριζικές αλλαγές όχι μόνο στην κοινωνία, αλλά και στον τρόπο αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Ο Παζολίνι μιλάει συχνά για τον «νεοκαπιταλισμό» και για το πώς αυτός έχει υπονομεύσει όλες εκείνες τις αστικές αξίες που στήριζαν τον παλιό φασισμό.

Η νέα Εξουσία, λέει ο Παζολίνι, δεν ξέρει τι να κάνει με λέξεις όπως  Θεός, Πατρίδα και Οικογένεια. Έτσι, ο νέος φασισμός επιβάλλει την ανάγκη οικοδόμησης ενός νέου αντιφασισμού. Το νέο δηλητήριο πρέπει να αντιμετωπιστεί με ένα νέο αντίδοτο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι αντιφασίστες πρέπει να υιοθετήσουν το «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» του «παλιού φασισμού», ούτε τον «αντιφασισμό της ευκολίας» γιατί έτσι καταλήγουμε στον λεγόμενο «φασισμό των αντιφασιστών», που ο Παζολίνι αποκαλεί «αρχαιολογικό αντιφασισμό» ο οποίος αντί να επιτίθεται στον νέο ολοκληρωτισμό, στρέφει την προσοχή του στον παλιό φασισμό κρύβοντας το νέο. Έτσι όμως, αντίθετος στον «παλιό φασισμό» μπορεί να είναι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ή ακόμα και η Μελόνι. Γι’ αυτό από εκείνο τον καιρό ο Παζολίνι επεδίωκε να αποκαλύψει τον ουσιαστικό φασισμό της ιταλικής άρχουσας τάξης, ασκώντας κριτική στον προσχηματικό αντιφασισμό της.

Ο Παζολίνι ήταν ένας από τους ελάχιστους που έθεσε τον λαϊκό κόσμο (την αγροτική, προλεταριακή και υποπρολεταριακή κουλτούρα) στο επίκεντρο της ερμηνείας του φασισμού.

Ο σημερινός φασισμός είναι το αποτέλεσμα μιας διαλεκτικής σχέσης μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις η σχέση μεταξύ αυτών των δύο πόλων είναι άνιση. Ο παλιός και ο νέος φασισμός συνυπάρχουν. Ο παλιός βίαιος αυταρχισμός, οι αποκλεισμοί, η λογοκρισία αλλά και η σκόπιμη ανθρωπολογική μετάλλαξη του νέου φασισμού μέσα από την τηλεόραση και τις νέες τεχνολογίες, συνυπάρχουν. Ήδη στις ΗΠΑ ερευνούν την σεξουαλικοποίηση της πολιτικής ζωής μέσω των κοινωνικών δικτύων**. Τα πολιτικά φετίχ διαχέονται στις σεξουαλικές φαντασιώσεις ενός πολωμένου εκλογικού σώματος. Το γυμνό στήθος ή τα μούσκουλα των πολιτικών αρχηγών προβάλλονται στην «πολιτική αγορά». Όλα θυμίζουν «Σαλό», ενώ ο αντιφασισμός χάνει από την οπτική του τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που προκαλεί κυριολεκτικά την ανθρωπολογική μετάλλαξη των «από κάτω»…

Γι’ αυτό η αντίσταση πρέπει να είναι πολλαπλή, να λαμβάνει υπόψη της τον παλιό και το νέο φασισμό, να ανταποκρίνεται στην πολυπλοκότητα του νέου και να αντιπαλεύει τις νέες αξίες που επιχειρεί να εμφυσήσει στους «από κάτω», μεταλλάσσοντάς τους κυριολεκτικά…

 

*Ο Alessandro Viola, https://www.letture.org/il-fascismo-secondo-pasolini-alessandro-viola (μτφρ Γ. Η. Παππάς, artinews.gr)

**https://www.washingtonpost.com/style/of-interest/2023/11/28/sexual-fetish-trump-political-kink/

Πέμπτη 18 Απριλίου 2024

Κίνημα ενάντια στη συνεργασία Google, Amazon, Ισραήλ

 [ ARTI news / Κόσμος / 18.04.24 ]


Το κίνημα «No Tech For Apartheid» δημιουργήθηκε ενάντια στη συνεργασία Google, Amazon, Ισραήλ

Η πώληση, από τους δύο κολοσσούς του Διαδικτύου, του «προγράμματος Nimbus» στο Ισραήλ, έναντι 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έχει προκαλέσει την σφοδρή αντίδραση των εργαζομένων σ’ αυτούς, καθώς δεν θέλουν να γίνουν συνένοχοι στην Γενοκτονία των Παλαιστινίων της Γάζας.

Το «έργο Nimbus» προορίζονταν αρχικά για ορισμένα «υπουργεία της ισραηλινής κυβέρνησης, όπως της υγείας, των μεταφορών και της παιδείας», είπε εκπρόσωπος της κοινοπραξίας στο Time, φροντίζοντας να διευκρινίσει ότι δεν προοριζόταν για στρατιωτική χρήση ή συλλογή πληροφοριών. Όμως, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες του αμερικανικού εβδομαδιαίου εντύπου, οι τεχνολογίες που παρέχει η Google ως μέρος αυτού του έργου είναι προσβάσιμες από το Υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ. Σύμφωνα με ένα έγγραφο της 27ης Μαρτίου 2024 που είναι στη διάθεση του περιοδικού, το Ισραήλ και το Google Cloud ενίσχυσαν τη συνεργασία τους και ο ισραηλινός στρατός έχει πλέον τη δυνατότητα αποθήκευσης και επεξεργασίας πολλών δεδομένων (κυρίως προσωπικών) ενώ έχει πρόσβαση και σε τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης της Google.

Η χρήση των τεχνολογιών της Google για στρατιωτικούς σκοπούς παραβιάζει τις αρχές που θέτει η εταιρεία σχετικά με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης. Στο καταστατικό της, η Google αναφέρει ξεκάθαρα ότι το έργο της σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη «όπλων ή άλλων τεχνολογιών των οποίων ο κύριος σκοπός ή η εφαρμογή είναι η άμεση πρόκληση ή διευκόλυνση τραυματισμού ανθρώπων».

Από την υπογραφή της σύμβασης το 2021, πολλοί εργαζόμενοι εξέφρασαν σοβαρές ανησυχίες για τη σύμβαση Nimbus. Μια πρώτη διαμαρτυρία των εργαζομένων της Google και της Amazon δημοσιεύθηκε από τον Guardian τον Οκτώβριο του 2021 για να καταγγείλει το «έργο Nimbus» και την «πώληση επικίνδυνης τεχνολογίας στον στρατό και την ισραηλινή κυβέρνηση» που θα μπορούσε να επιτρέψει «μια μαζική παρακολούθηση Παλαιστινίων και παράνομη συλλογή δεδομένων», ιδίως όσον αφορά την αναγνώριση προσώπου.

Οι διαμαρτυρίες έγιναν πιο έντονες στις 4 Μαρτίου, όταν ένας νεαρός μηχανικός της Google, φορώντας ένα μπλουζάκι με το σύνθημα «No Tech for Apartheid», διέκοψε ένα συνέδριο για την ισραηλινή τεχνολογία που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη και χρηματοδοτήθηκε από τη Google φωνάζοντας μπροστά στο κοινό: «Είμαι μηχανικός λογισμικού στη Google και αρνούμαι να δημιουργήσουμε τεχνολογία που τροφοδοτεί τη γενοκτονία, το απαρτχάιντ και την επιτήρηση.» Ο 23χρονος έφυγε «σηκωτός» από την αίθουσα του συνεδρίου και τρεις μέρες αργότερα  απολύθηκε από την Google.  

Σχεδόν χίλιοι εργαζόμενοι που είναι μέλη του κινήματος «No Tech for Apartheid», συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 200 της Google, διαδηλώνουν εδώ και αρκετούς μήνες μπροστά στις εγκαταστάσεις των δύο κολοσσών του Διαδικτύου και απαιτούν τον οριστικό τερματισμό της συνεργασίας τους με το Ισραήλ, σημειώνει το Time.

«Αρνούμαι να κάνω τα στραβά μάτια όταν ο εργοδότης μου τροφοδοτεί την καταστροφή και τον θάνατο. Αρνούμαι να μην πω τίποτα ενώ οι συνάδελφοί μου είναι θύματα αντιποίνων. Αρνούμαι να σιωπήσω.» λένε οι εργαζόμενοι οι οποίοι την Τρίτη 16 Απριλίου, στο περιθώριο πολλών καθιστικών κινητοποιήσεων που διοργανώθηκαν με πρωτοβουλία του «No Tech for Apartheid», κατέλαβαν το γραφείο του CEO του Google Cloud, Thomas Kurian, στην Καλιφόρνια.

 

Πληροφορίες από https://www.rfi.fr/fr/technologies/20240417-no-tech-for-apartheid-chez-google-et-amazon-la-fronde-grandit-contre-un-partenariat-avec-isra%C3%ABl

Ο Τραμπ, ο Αυτιάς και η κολυμπήθρα...

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 17.04.24 ]


Ο Ντόναλντ Τραμπ υποστηρίζει ότι «έχει επιλεγεί από το Θεό για να κυβερνήσει τις ΗΠΑ» (όχι δεν είπε ότι όταν βαπτίσθηκε «στο νερό (κολυμβήθρας) σχηματίστηκε ένας σταυρός από το λάδι»). Γενικά, η σύνδεση θρησκείας και συγκεκριμένα του χριστιανισμού με την πολιτική χρονολογείται από τη σύσταση του ομοσπονδιακού κράτους των ΗΠΑ (δες και το βιβλίο Homo Americanus, 2008).

Σήμερα, όμως, έχουμε αλλαγή πεδίου καθώς ο πρώην πρόεδρος και νυν υποψήφιος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν αποκαλεί απλά τον εαυτό του «μεσσία», αλλά έχει υιοθετήσεις πλήρως το κίνημα του λεγόμενου «χριστιανικού εθνικισμού» και του δόγματος των «Επτά Βουνών», που πιστεύεται ότι προήλθε από ένα μήνυμα του… Θεού σε μια τριάδα ευαγγελιστών το 1975 και ζητάει από τους χριστιανούς της Αμερικής να επιδιώξουν να κυριαρχήσουν στα επτά «βουνά» της σύγχρονης κοινωνίας: θρησκεία, εκπαίδευση, οικογένεια, μέσα ενημέρωσης, ψυχαγωγία, επιχειρήσεις και κυβέρνηση. (σ.σ Στην Ελλάδα αντίστοιχη εντολή για να υπερασπιστεί «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» έχει αναλάβει ο... Γιώργος Αυτιάς!) 

Η έννοια του χριστιανικού εθνικισμού —η πεποίθηση ότι η κοσμική κυβέρνηση θα πρέπει να ευνοήσει τον Χριστιανισμό ή ακόμη και να αντικατασταθεί από αυτόν— υπήρχε πολύ πριν από την άνοδο του Τραμπ στην εξουσία. Ωστόσο, η υιοθέτηση του κινήματος και η αυξανόμενη χρήση της χριστιανικής εθνικιστικής ρητορικής από τον πρώην πρόεδρο είναι κάτι εντελώς νέο. Μάλιστα, το νέο κίνημα οργανώνεται ως ένα είδος στρατού, ο «Στρατός του Θεού», που είναι έτοιμος για αποστολή υπό τον στρατηγό Τραμπ. Ήδη οι «σταυροφόροι»  του στρατού αυτού στρατοπέδευσαν στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού προκειμένου να σταματήσουν την είσοδο των μεταναστών στη χώρα (κάτι ανάλογο συνέβη σε μας στον Έβρο). Σκηνές με σημαίες Τραμπ, πανό με θρησκευτικά συνθήματα, τελετές, προσευχές, βαπτίσεις, μουσική γκόσπελ και εκατοντάδες σημαίες υπάρχουν παντού στο στρατόπεδο. 

Δεν είναι τυχαίο ότι η βίαιη εξέγερση της 6ης Ιανουαρίου και η εισβολή στο Καπιτώλιο, είχε προετοιμαστεί με τη ρητορική και τα σύμβολα του χριστιανικού εθνικισμού. Θυμίζουμε ότι ο Τραμπ είχε εμφανιστεί με τη Βίβλο ανά χείρας εκείνες τις ημέρες. Αυτά τα εξτρεμιστικά στοιχεία έχουν διογκωθεί τα τελευταία τρία χρόνια. Τον Ιανουάριο, ο Τραμπ ανέβασε ένα βίντεο στην πλατφόρμα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης Truth που αναφέρει ότι «ο Θεός μας έδωσε τον Τραμπ». Δημοσίευσε επίσης θρησκευτικές εικόνες του εαυτού του στο Truth Social, συμπεριλαμβανομένης της αναδημοσίευσης ενός σκίτσου που τον απεικονίζει ως Ιησού στην αίθουσα του δικαστηρίου τον περασμένο Οκτώβριο. Οι προεκλογικές συγκεντρώσεις του δε, παραπέμπουν σε λειτουργία εκκλησία, όπου παίζεται λατρευτική μουσική και γίνονται συλλογικές προσευχές από το πλήθος. 

Πολλοί έχουν την αίσθηση της ίδρυσης μιας νέας θρησκείας μέσα από την εκκλησία MAGA, που έχει ως κύριο σκοπό να κατευθύνει το ποίμνιο όχι στο παραδοσιακό χριστιανικό δόγμα, αλλά στον ίδιο τον Τραμπ ως το μόνο άτομο που μπορεί να «σώσει» τον Χριστιανισμό και την Αμερική.      

Αυτό που κάνει ο Τραμπ ξεπερνά κατά πολύ τον ευαγγελικό προτεσταντισμό των πρώην προέδρων ή τις δημόσιες δηλώσεις για την πίστη, λένε οι ειδικοί. Ξεπερνά ακόμη και τις εκστρατείες διάσημων τηλεευαγγελιστών, των οποίων ο στόχος ήταν να προσηλυτίζουν νέους πιστούς.

Η Erika D. Gault, αναπληρώτρια καθηγήτρια Africana Studies στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα που μελετά τη θρησκευτική ιστορία, θεωρεί ότι ο Τραμπ ενισχύοντας τη χριστιανική εθνικιστική ρητορική, δανείζεται από τη θρησκεία για να διαμορφώσει τον προσωπικό του μύθο.

Γι’ αυτό «Δεν μπορούμε απλώς να γελάμε πια με αυτούς τους ανθρώπους και να τους αντιμετωπίζουμε ως παράπλευρο σόου», είπε ο Bradley Onishi, επίκουρος καθηγητής θρησκείας στο Skidmore College. «Νομίζω ότι πρέπει να ανησυχούμε πολύ. Η ιστορία μας έχει ήδη δείξει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να αναλάβουν δράση». 

Η Γουίτνεϊ Φίλιπς, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Όρεγκον και συν-συγγραφέας του βιβλίου «The Shadow Gospel», προειδοποίησε ότι ορισμένοι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται ως χριστιανοί εθνικιστές, θα πρέπει κανονικά να αποκαλούνται «δαιμονολόγοι». Αυτή η φατρία της ακροδεξιάς που θεωρεί τους φιλελεύθερους δαιμονικούς, αντιπροσωπεύει ένα ριζοσπαστικό και επικίνδυνο κίνημα που δεν θα έπρεπε να χαρακτηριστεί πραγματικά χριστιανικό, λέει η Phillips. «Ένας πραγματικός λευκός χριστιανός εθνικιστής θέλει η χώρα να τηρεί τη βιβλική αρχή - θέλει ο νόμος να βασίζεται στη Βίβλο, όμως ένας δαιμονολόγος θέλει απλώς να καταστρέψει τους φιλελεύθερους» καταλήγει.

Μια δημοσκόπηση που κυκλοφόρησε στα τέλη Φεβρουαρίου από το ανεξάρτητο Ινστιτούτο Δημόσιας Θρησκείας Ερευνών βρήκε ότι τα δύο τρίτα των Αμερικανών απορρίπτουν ή είναι δύσπιστοι για τον χριστιανικό εθνικισμό. Σε πιο φιλελεύθερες πολιτείες όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη, το ποσοστό απόρριψης ήταν ακόμη υψηλότερο. Αλλά η δημοσκόπηση δείχνει ότι σε βαθιά συντηρητικές Πολιτείες, ο χριστιανικός εθνικισμός δεν θεωρείται πλέον περιθωριακό κίνημα. Σε πέντε Πολιτείες, τουλάχιστον το 45% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι είναι οπαδοί ή υποστηρικτές του χριστιανικού εθνικισμού: Βόρεια Ντακότα (50%), Μισισιπή (50%), Αλαμπάμα (47%), Δυτική Βιρτζίνια (47%) και Λουιζιάνα (46%). 

Ο D. Buckley και άλλοι ερευνητές δηλώνουν πως σύμφωνα με έρευνα οι χριστιανοί εθνικιστές είναι πιο πιθανό να πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας και είναι πολύ πιο πιθανό να πιστεύουν ότι η χρήση βίας για πολιτικά μέσα είναι αποδεκτή. Ο Buckley και άλλοι ανησυχούν όχι μόνο για το ενδεχόμενο βίας, ταραχών και πιθανών τρομοκρατικών ενεργειών εάν ο Τραμπ χάσει τον Νοέμβριο, αλλά και για το μέλλον της δημοκρατίας εάν κερδίσει...

Πληροφορίες από https://eu.usatoday.com/story/news/investigations/2024/03/07/trump-christian-nationalism-extremist-threat/72869355007/


Τετάρτη 10 Απριλίου 2024

Ποιοι ευθύνονται για τη βία των νέων;

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 10.04.24 ]


Αστυνομικά μέτρα εξήγγειλε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της βίας των νέων, κυρίως στα σχολεία. Αυτά όμως δεν αντιμετωπίζουν τις γενεσιουργές αιτίες του προβλήματος που δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο.

«Η βία στα σχολικά ή εξωσχολικά περιβάλλοντα δεν είναι νέα. Αλλά το μίσος που κυριεύει τους νέους φτάνει σε «ανήκουστα επίπεδα» στη Γαλλία, παρατηρεί η βελγική εφημερίδα Le Soir. Την Παρασκευή 5 Απριλίου, ένας 15χρονος έφηβος, ο Shemseddine πέθανε αφού ξυλοκοπήθηκε την προηγούμενη μέρα από νεαρούς που φορούσαν κουκούλες, κοντά στο κολέγιό του στο Viry-Châtillon (Essonne). Λίγες μέρες νωρίτερα, την Τρίτη, η Σαμάρα, μια άλλη μαθήτρια, ηλικίας 13 ετών, από το Μονπελιέ, ξυλοκοπήθηκε άγρια κοντά στο σχολείο της.

«Πυροβολισμοί, καυγάδες και ενέδρες: από τη Γαλλία μέχρι τη Σκανδιναβία, η βία των εφήβων είναι τρομακτική», γράφει η La Repubblica. Η ιταλική εφημερίδα παραθέτει τα τελευταία βίαια γεγονότα στην Ευρώπη: «Την Παρασκευή, στη Γερμανία, ένας 13χρονος μαχαίρωσε έναν άστεγο στους δρόμους του Ντόρτμουντ μετά από μια διαφωνία που εξελίχθηκε σε καυγά! 

Η βία όμως εμφανίζεται έντονα στο σχολείο, επειδή έχει παροξυνθεί έξω, στην κοινωνία, η οποία έχει γίνει ζούγκλα. Το φαινόμενο έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις γιατί η βία των νέων δεν έχει πολιτικούς ή κοινωνικούς στόχους, συνεπώς δεν έχει όρια. Στόχος είναι κάθε μορφή εξουσίας, κάθε θεσμός, πολιτικός ή κοινωνικός, καθώς θεωρούνται όλοι ξένοι, εχθρικοί. Οι πολιτικοί θεωρούνται ότι είναι κάποιοι προνομιούχοι που δεν μπορούν να εκπροσωπούν τους αποκλεισμένους. Οι δάσκαλοι είναι επίσης εξουσιαστές και καταπιεστές που πουλάνε μια άχρηστη εκπαίδευση. Ενώ οι μπάτσοι είναι μέλη μιας αντίπαλης συμμορίας.

Η βία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, είναι προϊόν δύο φαινομένων που συγκλίνουν, λένε οι ειδικοί. Το πρώτο είναι η αποκοινωνικοποίηση των γονιών και του οικογενειακού τους κύκλου που δεν επέτρεψε τη μετάδοση των κοινωνικών κανόνων στα παιδιά τους. Το δεύτερο είναι μια μερική επανακοινωνικοποίηση των νέων μέσα από ομάδες (χουλιγκάνων, συμμοριών γειτονιών κ.ά.) εκεί όπου πρέπει να διεκδικήσουν τον εαυτό τους, το πρόσωπό τους, την ταυτότητά τους. Η κοινωνία γι’ αυτούς μοιάζει με μια υπαίθρια φυλακή μέσα στην οποία υπάρχουν αντίπαλες συμμορίες. Στις ομάδες αυτές βρίσκουμε όλες τις τελετουργίες μύησης: η επίθεση στα «αγόρια», η επίθεση σε γυναίκες, η απειλή στους δασκάλους, είναι ο τρόπος για να δείξεις και να αποδείξεις ότι είσαι «σκληρός».

Η κουλτούρα της βίας

Ο παροξυσμός της βίας όμως έχει κοινωνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Η ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα, οι τεράστιες ανισότητες, η μη κοινωνική κινητικότητα, ο άγριος ατομικισμός και μια κουλτούρα της βίας που διαχέεται από χίλια δυο κανάλια (τηλεοπτικά, μουσικά, διαδικτυακά) συντείνουν στην έκρηξη της βίας.

Covid και κυβερνοβία

Ιδιαίτερο ρόλο διαδραμάτισε στην έκρηξη της βίας ο Covid, ο εγκλεισμός αλλά και η κυβερνοβία.  
Στη Γαλλία το 55% των μαθητών που υφίστανται παρενόχληση επηρεάζονται από την κυβερνοβία. 

Τα κορίτσια εκτίθενται περισσότερο σε συγκεκριμένες μορφές κυβερνοβίας, σεξιστικής και σεξουαλικής φύσης (κυβερνοσεξισμός). Συγκεκριμένα, επηρεάζονται τρεις φορές περισσότερο από πράξεις «sexting».

Υπάρχει άγχος στους νέους. Αυξάνονται τα ψυχοδραστικά προϊόντα που τους πουλά η "αγορά". Σ' αυτά μπορούμε να προσθέσουμε και την καταναλωτική διάσταση. Το οικονομικό σύστημα έχει δημιουργήσει μια καταναλωτική συμπεριφορά, όπου καλλιεργείται η ανάγκη της άμεσης ικανοποίηση αλλά και του ανικανοποίητου.

Η Τραπ

Πριν ένα χρόνο σημείωνα: 

«Μαχαίρια, ναρκωτικά, μπούλινγκ και άγρια βία μέσα στα σχολεία. Για «κοινωνικοποίηση της επιθετικότητας», μιλάνε οι ειδικοί! «Ο πρώτος αιτιολογικός παράγοντας είναι πολιτισμικός» συμπληρώνουν. Η κοινωνικοποίηση της βίας σήμερα έχει τη δική της κουλτούρα, που τη νομιμοποιεί, τα δικά της τραγούδια, τη δική της άγρια μουσική, τη μουσική της στρατιωτικής μπάντας που θα έλεγε ο Β. Μπένγιαμιν. Ακούστε την: «Τη γαμάω μέσα στο Bentley / Φρέσκος σαν το Λουμίδη / Στο μουνί πατάω μπουνίδι / Swoop, swoop, swoop / Ρίχνω κλωτσίδι».

Οι τράπερ είναι οι «τραγουδιστές» της εποχής, οι στιχουργοί της βίας και της ακροδεξιάς (με απολίτικο μανδύα-no politica). Τα «τραγούδια» τους ακούγονται παντού, σε κάθε σχολείο, σε κάθε νεανική παρέα, στα κλαμπ εκμάθησης πολεμικών τεχνών, στο στρατό, στα γυμναστήρια (εκεί όπου η ομορφιά ταυτίζεται με τα μούσκλα και της πολυβιταμίνες), στους δρόμους, στα πάρτι. Στίχοι σεξιστικοί, φαλλοκρατικοί, ρατσιστικοί, φασιστικοί: «Καριόλα σε μισώ, να το ξέρεις, σου αξίζει μόνο αυτό, να υποφέρεις»! Το νεανικό κοινό παραληρεί, μαζί και κοριτσόπουλα! Κι ακόμα: «Σκάσε πουτάνα μπουνιές μη σου βάλω / Κερνάνε γραμμές και γαμάνε ο ένας τον άλλο». «Ξέρω τι θέλεις ρε πουτάνα / Μεγιστάνα από αλάνα (μεγιστάνα από αλάνα) / Να ξέρει από gunia, να ξέρει τα αλάνια / Να ξέρει από χαβιάρι, να ξέρει από σαμπάνια».

Αυτή είναι η τραπ μουσική. Η ελληνική Τραπ για την ακρίβεια, την οποία τραγουδούν τα μικρά παιδιά κι αυτό σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη (συνέντευξη στη Ναταλία Γερμανού) δεν μπορεί να απαγορευθεί γιατί είναι λέει «φιλελεύθερος» και η «δημοκρατία» όλα τα επιτρέπει. Κατ' αυτόν τον τρόπο, στον πολιτισμικό παράγοντα της βίας προστίθεται και ο πολιτικός, αυτός που επιτρέπει τη βία εναντίον των αδύναμων, τη βία των μπατσο-κλητήρων που σπάνε τις πόρτες και ξεσπιτώνουν ανήμπορες οικογένειες, τη βία εναντίον των προσφύγων που επαναπροωθούνται παράνομα, την απρόκλητη βία των ΜΑΤ εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, τη βία του παιδο-βιαστή και την τρομοκρατία του θύματος…

Η κοινωνικοποιημένη βία μεταφέρεται στην οικογένεια και ενισχύει την ενδοοικογενειακή βία, αυτή που προέρχεται από παρωχημένες, συντηρητικές ιδεοληψίες και πρακτικές που θεωρούν τη βία πειθαρχικό μέσο και τρόπο επίλυσης προβλημάτων και διαφορών, το παιδί άνοα και τη γυναίκα αντικείμενο και υποχείριο του άντρα.

«Βουλγάρες, κάνω εισαγωγή τις Βουλγάρες / για να γ@μάς εσύ τις μουν@ρες / όλες τους με λένε Boss… αράζεις συχνά Κολωνάκι γιατί είσαι καλό πουτ@νάκι… ήσουν Ιούδας στη ψυχή, είσαι μια βίζιτα στ’ αλήθεια» (TUS, Βουλγάρες), ακούγεται στη διαπασών από τα μεγάφωνα του σμαρτ που περνάει τη Βεάκη στο Περιστέρι.

Η θεματολογία των τραπ κομματιών είναι κοινή σε όλο τον κόσμο: όπλα, ναρκωτικά, υπερτονισμένη σεξουαλικότητα και «ματσίλα», ξεκάθαρη παραβατικότητα στο drill, τατουάζ παντού-σχέδια με μαχαίρια, νεκροκεφαλές, φίδια, νυχτερίδες, σκορπιούς, θολά μάτια κ.ά., βίντεο κλιπ με προβολή της βωμολοχίας, της σωματεμπορίας, του σεξισμού, της διάχυτης βίας, της διακίνησης ναρκωτικών και της χλιδής του υποκόσμου. Αυτή η θεματολογία θα γίνει πράξη στο σχολείο και στις νεανικές παρέες.

Στο you tube μεσουρανούν οι «τραπάδες» ινδάλματα της πιτσιρικαρίας, που προωθούν το φοβερό... ιδανικό: «έχω λεφτά, τρώω καλά και έχω μουν@ρα γκόμενα». Αυτό θα μπορούσε να είναι και σύνθημα μιας ακρο-δεξιάς νεολαίας. Γι’ αυτό ενδεχομένως το επιτρέπουν. Αν μιλούσε για αλληλεγγύη, καλοσύνη και συντροφικότητα θα απαγορεύονταν ως «ακροαριστερό»!

Βέβαια δεν είναι μόνο η τραπ, και η υπόλοιπη βιομηχανία της κουλτούρας, από το gaming μέχρι την οικονομία των ινφλουένσερ, έχει καθιερώσει το vice ως τάση. Τι είναι το vice; Λεφτά, ναρκωτικά, γυναίκες.   

Η αμερικανική μουσική βιομηχανία υιοθέτησε την τραπ, προσδίδοντας της ακροδεξιό -ας τολμάμε να το λέμε- περιεχόμενο. Αυτή η μουσική έχει διαχυθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Είναι η μουσική των μαθητικών συμμοριών που δέρνουν άγρια άλλα παιδιά, που γρονθοκοπούν τον ομοφυλόφιλο ηθοποιό στο Περιστέρι, τον φοιτητή στην Πάτρα, τον μαθητή στο Αρσάκειο, που θεωρούν τη γυναίκα κτήμα τους, που καταδιώκουν τον πρόσφυγα, που πλακώνονται ακόμα και μεταξύ τους, γιατί η βία, η κουλτούρα του νεοφασισμού, είναι αυτή που τους ανεβάζει την αδρεναλίνη, που τους παρέχει «νόημα»! Η κουλτούρα αυτή είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο κάθε εγκληματικής οργάνωσης, κάθε "χρυσής αυγής"... 

συνεχίζεται


Κυριακή 7 Απριλίου 2024

Εμ. Τοντ, «Η ήττα της Δύσης» απέναντι στη Ρωσία

 

[ ARTI news / Κόσμος / 07.04.24 ]


Em. Todd «la Défaite de l’Occident»

Gallimard, Παρίσι, 2024, 374 σελ.

Πριν από περισσότερο από ένα χρόνο, όταν διαφαινόταν η στρατιωτική αποτυχία της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο ανθρωπολόγος Emmanuel Todd έλεγε ότι η Μόσχα δεν θα ηττηθεί. Η ανάλυσή του βασίστηκε περισσότερο στην πολιτιστική δύναμη και την εσωτερική συνοχή των πρωταγωνιστών παρά στα στρατιωτικά δεδομένα. Το φιάσκο της ουκρανικής αντεπίθεσης το περασμένο καλοκαίρι και των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία φαίνεται σήμερα να επιβεβαιώνουν την πρόγνωσή του. Αλλά σύμφωνα με τον Τοντ, αυτό καταδεικνύει την παρακμή της Δύσης: «Το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα», γράφει, «είναι η παρακμή του αμερικανικού κέντρου του.» ΄

Όταν ο Τοντ προέβλεπε την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης αγκαλιαζόταν από όλα τα μίντια της Δύσης. Τώρα χαρακτηρίζεται από αυτά «πουτινόφιλος»! Ο ίδιος απαντά μέσα από μια συνέντευξή του στη Le Figaro: «Δεν είμαι πράκτορας του Κρεμλίνου, είμαι ο τελευταίος εκπρόσωπος της γαλλικής σχολής ιστορίας των Annales!»

 Στην ίδια συνέντευξη ο Τοντ υποστηρίζει πως «Ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει, αλλά η Δύση έχει βγει από την ψευδαίσθηση μιας πιθανής ουκρανικής νίκης. Δεν ήταν ακόμη σαφές σε όλους όταν έγραφα, αλλά σήμερα, μετά την αποτυχία της αντεπίθεσης αυτό το καλοκαίρι και την παρατήρηση της ανικανότητας των ΗΠΑ και των άλλων χωρών του ΝΑΤΟ να δώσουν αρκετά όπλα στην Ουκρανία, το Πεντάγωνο θα συμφωνούσε μαζί μου.

Η παρατήρησή μου για την ήττα της Δύσης βασίζεται σε τρεις παράγοντες:

Πρώτον, η βιομηχανική υστέρηση των ΗΠΑ με την αποκάλυψη της πλασματικής εικόνας του αμερικανικού ΑΕΠ. Στο βιβλίο μου, ξεφουσκώνω το ΑΕΠ και δείχνω τις βαθύτερες αιτίες της βιομηχανικής παρακμής: την υστέρηση στην κατάρτιση μηχανικών και γενικότερα την πτώση του μορφωτικού επιπέδου, από το 1965 στις ΗΠΑ.

Βαθύτερα, η εξαφάνιση του αμερικανικού προτεσταντισμού είναι ο δεύτερος παράγοντας της πτώσης της Δύσης. Το βιβλίο μου είναι βασικά η συνέχεια του Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού του Max Weber. Αυτός σκεφτόταν, τις παραμονές του πολέμου του 1914, ότι η άνοδος της Δύσης ήταν η καρδιά  του προτεσταντικού κόσμου – Αγγλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία, Σκανδιναβία. Η τύχη της Γαλλίας ήταν  να κολλήσει γεωγραφικά στην κορυφαία ομάδα. Ο προτεσταντισμός  δημιούργησε ένα υψηλό μορφωτικό επίπεδο, πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία, καταργώντας τον αναλφαβητισμό, γιατί απαιτούσε κάθε πιστός να μπορεί να διαβάζει μόνος του τη Βίβλο. Επιπλέον, ο φόβος της καταδίκης και η ανάγκη να αισθανόμαστε επιλεγμένοι από τον Θεό προκάλεσαν μια εργασιακή ηθική, μια ισχυρή ατομική και συλλογική ηθική. Στα αρνητικά έχουμε μερικούς από τους χειρότερους ρατσισμούς που υπήρξαν ποτέ– κατά των μαύρων στις ΗΠΑ ή κατά των Εβραίων στη Γερμανία – από τότε που, με τους εκλεκτούς του και τους καταραμένους του, ο Προτεσταντισμός απαρνήθηκε την καθολική ισότητα των ανθρώπων. Η εκπαιδευτική πρόοδος και η εργασιακή ηθική προκάλεσαν σημαντική οικονομική και βιομηχανική πρόοδο.

Σήμερα, συμμετρικά, η πρόσφατη κατάρρευση του προτεσταντισμού πυροδότησε μια πνευματική παρακμή, μια εξαφάνιση της εργασιακής ηθικής και μιας μαζικής απληστίας (της οποίας η επίσημη ονομασία είναι ο νεοφιλελευθερισμός): η άνοδος μετατρέπεται σε πτώση της Δύσης. Αυτή η ανάλυση του θρησκευτικού στοιχείου δεν υποδηλώνει καμία νοσταλγία ή ηθικολογικό θρήνο μέσα μου: είναι μια ιστορική παρατήρηση. Επιπλέον, ο ρατσισμός που σχετίζεται με τον προτεσταντισμό εξαφανίστηκε και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τον πρώτο μαύρο πρόεδρό τους, τον Ομπάμα. Δεν μπορούμε παρά να το χαιρετίσουμε αυτό.

Ο τρίτος παράγοντας της ήττας της Δύσης είναι ότι ο υπόλοιπος κόσμος συντάχθηκε με τη Ρωσία, η οποία ανακάλυψε παντού διακριτικούς οικονομικούς συμμάχους. Μια νέα συντηρητική (αντι-LGBT) ρωσική ήπια δύναμη λειτούργησε ταχύτατα καθώς κατέστη σαφές ότι η Ρωσία άντεχε στο οικονομικό σοκ. Η πολιτιστική μας νεωτερικότητα φαίνεται στην πραγματικότητα αρκετά υποκριτική στον έξω κόσμο... ζούμε από την κακοπληρωμένη εργασία ανδρών, γυναικών και παιδιών από τον πρώην τρίτο κόσμο, (γι’ αυτό) η ηθική μας δεν είναι αξιόπιστη…

Η υπογεννητικότητα παράγων παρακμής 

Παρατηρώντας την αύξηση της ρωσικής βρεφικής θνησιμότητας μεταξύ 1970 και 1974, και τη διακοπή της δημοσίευσης σχετικών στατιστικών από τους Σοβιετικούς, έκρινα ότι το καθεστώς δεν είχε μέλλον, κατά τη γνώμη μου στο βιβλίο μου Η τελική πτώση (1976). Είναι λοιπόν μια παράμετρος που έχει αποδειχθεί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πίσω από όλες τις δυτικές χώρες σ’ αυτό το θέμα. Οι πιο προχωρημένοι είναι οι Σκανδιναβοί και η Ιαπωνία, αλλά προηγείται και η Ρωσία. Η Γαλλία τα πηγαίνει καλύτερα από τη Ρωσία, αλλά νιώθουμε τις αναταραχές μιας αύξησης. Και, εν πάση περιπτώσει, σ’ αυτό το θέμα είμαστε πίσω από τη Λευκορωσία. Αυτό σημαίνει απλώς ότι αυτά που μας λένε για τη Ρωσία είναι συχνά ψέματα: μας παρουσιάζεται ως μια αποτυχημένη χώρα, τονίζοντας τις αυταρχικές της πτυχές, αλλά δεν βλέπουμε ότι βρίσκεται σε φάση ταχείας αναδιάρθρωσης. Η πτώση ήταν βίαιη, η επανάκαμψη είναι εκπληκτική. [...]

Στην κατάσταση της θρησκείας ζόμπι, οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν πλέον στη θεία λειτουργία, αλλά εξακολουθούν να βαφτίζουν τα παιδιά τους. Η εξαφάνιση του βαπτίσματος είναι εμφανής σήμερα, έφτασε στο στάδιο μηδέν. Στο στάδιο των ζόμπι, θάβουμε πάντα τους νεκρούς, υπακούοντας έτσι πάντα στην άρνηση της αποτέφρωσης εκ μέρους της Εκκλησίας. Σήμερα, η αποτέφρωση γενικεύτηκε, μιας και είναι μια φθηνή πρακτική... Τέλος, ο πολιτικός γάμος της περιόδου των ζόμπι είχε όλα τα χαρακτηριστικά του αρχαίου θρησκευτικού γάμου – άντρας, γυναίκα, παιδιά που πρέπει να μορφωθούν. Με τον γάμο ομοφυλόφιλων, που δεν έχει νόημα για τη θρησκεία, φεύγουμε από το κράτος των ζόμπι και χάρη στους νόμους για ισοδύναμους γάμους, μπορούμε να χρονολογήσουμε τη νέα κατάσταση της μηδενικής θρησκείας... (ΓΧΠαπασω)


Γυναικοκτονία: Η ιστορία του όρου

  [   ARTI news   /   Κόσμος   / 15.12.24 ] Στα άρθρα που αφιερώθηκαν για τη δολοφονία της ηθοποιού Marie Trintignant την 1η Αυγούστου 2003 ...