Οι αιτίες του εμφυλίου στο Σουδάν

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 17.04.23 ]

---

Οι εμφύλιοι πόλεμοι στο Σουδάν είναι συνεχείς. Στην επιφαινόμενη ιστορία οι λόγοι είναι εθνοτικοί, θρησκευτικοί και προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά στην πραγματική ιστορία οι λόγοι είναι οικονομικοί. Ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο του Σουδάν βρίσκονται σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και ως εκ τούτου σημαντικά ξένα συμφέροντα, καθώς οι πετρελαιοπηγές έχουν δοθεί σε πολυεθνικές, όπως στη Νιγηρία. Τα έσοδα από το πετρέλαιο αποτελούν περίπου το 70% των εσόδων των εξαγωγών του Σουδάν.

Ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος τελείωσε το 1972 και κατέληξε στη συμφωνία της Αντίς Αμπέμπα. Με τη συμφωνία αυτή παρασχέθηκε θρησκευτική και πολιτιστική αυτονομία στον Νότο. Η Συμφωνία της Αντίς Αμπέμπα ενσωματώθηκε στο Σύνταγμα του Σουδάν. Αλλά η παραβίαση της συμφωνίας οδήγησε στον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, που έγινε ανοιχτά για τους φυσικούς πόρους με αποκορύφωμα την κρίση του Χέγκλιγκ (Heglig Crisis).

Οι πρώτες παραβιάσεις συνέβησαν όταν ο Πρόεδρος Γκαφάρ Νιμέιρι (Gaafar Nimeiry) προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών σε αλληλοεπικαλυπτόμενες περιοχές των συνόρων μεταξύ Βορρά-Νότου. Πετρέλαιο ανακαλύφθηκε στο Μπεντιού το 1978, στο νότιο Κουρντουφάν και τον Άνω Γαλάζιο Νείλο το 1979. Δημιουργήθηκαν οι πετρελαιοπηγές Ενότητα το 1980, η Άνταρ το 1981 και στο Χέγκλιγκ το 1982. Η πρόσβαση στις πετρελαιοπηγές σήμαινε δυνητικά σημαντικά οικονομικά οφέλη σε όποιον τις ήλεγχε.

Οι Ισλαμιστές στον Βορρά ήταν δυσαρεστημένοι με τη συμφωνία της Αντίς Αμπέμπα, η οποία έδωσε σχετική αυτονομία στην μη ισλαμική πλειοψηφία της αυτόνομης περιφέρειας του Νότιου Σουδάν. Δεδομένου ότι η θέση τους ενισχύθηκε στην εξουσία, το 1983 ο πρόεδρος Νιμέιρι δήλωσε ότι το Σουδάν ήταν ενιαίο ισλαμικό κράτος, τερματίζοντας μονομερώς την αυτονομία της Περιφέρειας του Νοτίου Σουδάν.

Η ειρηνευτική συμφωνία του 2005 που έληξε έναν εμφύλιο πόλεμο δύο δεκαετιών οδήγησε, έξι χρόνια αργότερα, στη διχοτόμηση της χώρας στο Σουδάν και το νεοσύστατο Νότιο Σουδάν. Το νέο έθνος στο νότο πήρε τον έλεγχο των τριών τετάρτων των αποθεμάτων πετρελαίου, αφαιρώντας από το βορρά ένα μεγάλο κομμάτι των εσόδων. Η σουδανική κυβέρνηση προσπάθησε να διαφοροποιήσει την οικονομία ενθαρρύνοντας την εξόρυξη, αλλά παραμένει μια νεοσύστατη βιομηχανία και το μεγαλύτερο μέρος των 45 εκατομμυρίων ανθρώπων της χώρας για να επιβιώσει εξαρτάται από τη γεωργία. Μετά την ανατροπή του Μπασίρ, ιδρύματα όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συζήτησαν για ανανεωμένη υποστήριξη και οι μεταβατικοί ηγέτες προσπάθησαν να εξασφαλίσουν δυτικές επενδύσεις. 

Το πραξικόπημα του 2021 εκτροχίασε την κατάσταση. Ο στρατός είναι πλέον στην εξουσία με τους Burhan και Dagalo επικεφαλής. Το πραξικόπημα του 2021 τερμάτισε μια συμφωνία κατανομής της εξουσίας, μετά την ανατροπή του αλ Μπασίρ το 2019.

Οι δύο στρατηγοί της στρατιωτικής χούντας είναι οι σημερινοί αντίπαλοι.

 Μια έρευνα του CNN αποκάλυψε ότι τους δύο στρατηγούς συνδέει και η συμμετοχή τους στην εκμετάλλευση από τη Ρωσία των πόρων χρυσού του Σουδάν, που έτσι χρηματοδοτεί τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι δυνάμεις του Dagalo, μάλιστα, θεωρούνται ότι είναι οι βασικοί αποδέκτες της ρωσικής εκπαίδευσης και όπλων.

Έτσι στην πραγματική ιστορία πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουμε μία σύγκρουση δυτικών και Ρώσων, ενώ στην επιφαινόμενη ιστορία προβάλλονται οι διαφωνίες για το χρονοδιάγραμμα της συγχώνευση των δυνάμεων (τακτικού στρατού και παραστρατιωτικών), για το καθεστώς που θα δοθεί στους αξιωματικούς των RSF (παραστρατιωτικοί} στη μελλοντική ιεραρχία και εάν οι δυνάμεις των RSF θα πρέπει να βρίσκονται υπό τη διοίκηση του αρχηγού του στρατού, αντί του γενικού διοικητή του Σουδάν, που είναι ο Μπουρχάν.

Σημασία έχει λοιπόν η «πραγματική ιστορία», ότι οι εμφύλιοι προκαλούνται από τους ξένους που εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους του Σουδάν και ότι αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο τελικά είναι οι λαοί. Θυμίζουμε τις τεράστιες διαδηλώσεις των πολιτών του Σουδάν εναντίον της χούντας…

*Φωτογραφία αρχείου: ένα από τα εγκλήματα στους εμφυλίους στο Σουδάν ήταν η εκπαίδευση και συμμετοχή παιδιών-στρατιωτών

HK, τα τραγούδια του γαλλικού ξεσηκωμού

 

[ ARTI news / Κόσμος / 02.04.23 ]

Ο HK, του οποίου το τραγούδι «Δεν αφήνουμε τίποτα» έγινε σύνθημα στη Γαλλία, αντιμετωπίζει τη σιωπή των μέσων ενημέρωσης, αλλά τα τραγούδια του τραγουδιούνται σε όλες τις διαδηλώσεις.

«Ω μην τα παρατάς»! Εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια, οι διαδηλωτές στη Γαλλία λένε εν χορώ αυτό το σύνθημα, που είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού το οποίο έγραψε και συνέθεσε ο Kaddour Hadadi, γνωστός ως HK, επικεφαλής των HK & Les Saltimbanks. Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 2009 και οι στίχοι των τραγουδιών του το τοποθετούν πολύ συχνά στην αριστερά. Η μουσική του συνδυάζει το rock'n'roll, τα μπλουζ, τη ραπ, τη ρέγκε, τους υποσαχάριους ήχους, και το αλγερινό chaâbi. Το τραγούδι We don't loose nothing από το πρώτο άλμπουμ του γκρουπ (Πολίτης του Κόσμου, 2011), ήταν ο ύμνος της προεκλογικής εκστρατείας του Jean-Luc Mélenchon, υποψήφιου του Μετώπου της Αριστεράς στις προεδρικές εκλογές του 2012... αλλά και του κινήματος των «κίτρινων γιλέκων». 

«Με αυτό το τραγούδι ήθελα να δώσω ένα μήνυμα που θα μπορούσε να ενώσει όλα τα ρεύματα της αριστεράς αλλά και όλες τις συνιστώσες των εργατικών τάξεων, όλους όσοι υποφέρουν από ένα άδικο και άνισο οικονομικό σύστημα και που μερικές φορές συνθλίβονται και παραιτούνται», λέει ο HK, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως «τεχνίτης της μουσικής και μέλος της λαϊκής αριστεράς».

Οι στίχοι του μιλούν για την προσπάθεια των καπιταλιστών να διχάσουν τα θύματά τους: «Από τις εργατικές κατοικίες μέχρι τη βαθιά επαρχία / Η πραγματικότητα μας είναι η ίδια / (…) Άστεγοι, άνεργοι, εργάτες / αγρότες, μετανάστες, χωρίς χαρτιά /Θέλουν να μας διχάσουν (…) Αγαπητέ σύντροφε, αγαπητέ ψηφοφόρε/Αγαπητέ πολίτη, καταναλωτή / Το ξυπνητήρι χτύπησε, ήρθε η ώρα / Να μηδενιστούν οι μετρητές / Όσο υπάρχει αγώνας, υπάρχει ελπίδα».  

Το γαλλικό ραδιόφωνο και η τηλεόραση αγνοούν το HK & The Saltimbanks. Όταν τον ρωτούν για αυτή τη λογοκρισία, ο HK αρνείται οποιαδήποτε θυματοποίηση. Λέει πως η προτεραιότητά του είναι οι συναυλίες και πως είναι δύσκολο για έναν ραδιοφωνικό παραγωγό να βάλει τραγούδια που λένε «Χωρίς μίσος, χωρίς όπλα και χωρίς βία …  »

Στα τραγούδια του υπάρχει μια διεθνιστική δέσμευση, η άρνηση των συνόρων, η αλληλεγγύη με τους μετανάστες χωρίς έγγραφα και τους πρόσφυγες, η καταγγελία των δικτατοριών, ιδιαίτερα στον αραβικό κόσμο, και της επιείκειας προς αυτές των δυτικών κυβερνήσεων. «Το να τραγουδάμε ότι ‘είμαστε υπέρ ενός κόσμου χωρίς σύνορα’ ή να λέμε ότι ‘Πέρα από τα σύνορα, η γη πρέπει να ανήκει σε όλους ή σε κανέναν’ δεν αρέσει σε όλους τους συντρόφους», λέει χαμογελώντας ο Kaddour Hadad. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε ό,τι αφορά τη συνοχή της γαλλικής κοινωνίας που δοκιμάστηκε από τις τρομοκρατικές επιθέσεις αλλά και κακοποιήθηκε από τις διαμάχες περί ταυτότητας. 

Η οικολογία είναι άλλο ένα μέλημα της ομάδας. Το Let's fuck the planet στο clip So we change, είναι αφιερωμένο στην κινητοποίηση για το κλίμα.

Στις αρχές Απριλίου, κλεισμένος στο σπίτι του, ο HK δημοσίευσε στο διαδίκτυο ένα μοντάζ των μουσικών του γκρουπ που έπαιζαν ο καθένας την παρτιτούρα του για αυτό που θα είναι το εμβληματικό τραγούδι: The End of me, the origin of us .

*Απόσπασμα από την Le Monde diplomatique ελεύθερη απόδοση ΓΧΠ

Ιδού ποιοι θέλουν την εξόντωση του Τζούλιαν Ασάνζ

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 03.04.23 ]

---

Οι ιδιοκτήτες του Fb αλλά και του τουίτερ λογόκριναν τη φωτογραφία του φυλακισμένου Τζούλιαν Ασάνζ χαρακτηρίζοντάς την «ψευδή πληροφορία»!

Είναι ψευδής άραγε η πληροφορία ότι ο Τζούλιαν Ασάνζ βρίσκεται στην φυλακή υψίστης ασφαλείας Belmarsh του Ηνωμένου Βασιλείου; Είναι ψευδής η πληροφορία ότι δεν θυμόταν «ούτε το όνομά του» όταν τον προσήγαγαν στο δικαστήριο; Είναι ψευδής η πληροφορία ότι η CIA ήθελε να τον δολοφονήσει; Είναι ψευδής η πληροφορία ότι αποκάλυψε πληροφορίες για τον πόλεμο στο Ιράκ και τα εγκλήματα πολέμου των ΗΠΑ εκεί;  

Ιδού λοιπόν ποιοι επιδιώκουν την εξόντωση του Τζούλιαν Ασάνζ:

Όπως είπε ο δημοσιογράφος-ερευνητής Ρομπέρτο Σαβιάνο στην ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε ντε λα σέρα»: «Τα έγγραφα (που δημοσιοποίησε ο Ασάνζ) αποκάλυψαν, μεταξύ άλλων, τη δολοφονία δύο δημοσιογράφων του Reuters και άλλων αθώων πολιτών στη Βαγδάτη, την παράνομη κράτηση ατόμων στο Γκουαντάναμο, τη σφαγή που προκλήθηκε από τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ… Αυτά τα έγγραφα έχουν μεγάλη πολιτική, ιστορική και νομική αξία και περιέχουν, για παράδειγμα, αποδείξεις εγκλημάτων πολέμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραδέχθηκαν ότι δεν έχουν στοιχεία ότι κάποιος υπέστη ζημιά από αυτές τις δημοσιεύσεις. Είναι η πρώτη φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να φυλακίσουν έναν εκδότη για το έργο του ».

Και συνεχίζει ο Ρομπέρτο Σαβιάνο: «Η χώρα που ζητάει την έκδοσή του [οι Ηνωμένες Πολιτείες] σχεδίαζε να τον σκοτώσει… Το κλειδί για την απελευθέρωση του Τζούλιαν είναι αρκετά απλό: οι νόμοι που υπάρχουν πρέπει να γίνονται σεβαστοί και όχι να ανατρέπονται. Δεύτερον: η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει να υπερασπιστεί την ελευθερία του Τύπου σε παγκόσμιο επίπεδο, αντί να εγκρίνει τη δίωξη και τον εγκλεισμό δημοσιογράφων, αντιφρονούντων και διανοουμένων. Αλλά η απελευθέρωση του Τζούλιαν δεν αρκεί. Οι υπεύθυνοι για τις παράνομες ενέργειες της CIA κατά του Τζούλιαν, κατά του προσωπικού των WikiLeaks και του νομικού προσωπικού, που έγιναν σε ευρωπαϊκό έδαφος, πρέπει να τιμωρηθούν. Πρέπει να ξεκινήσει μια έρευνα και να φτάσει σε βάθος σχετικά με την απόπειρα δολοφονίας του Τζούλιαν: τι γνώριζαν οι βρετανικές αρχές για τα σχέδια της CIA και σε ποιο βαθμό ήταν πρόθυμες να τα ακολουθήσουν. Πόσα γνώριζαν η Αυστραλία και ο Ισημερινός. Ποιον άλλο ήθελαν να σκοτώσουν».

Υπερασπιζόμενοι τον Τζούλιαν Ασάνζ, υπερασπιζόμαστε την ελευθερία του Τύπου και τη δημοκρατία.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΑΝΖ

Η βία στα σχολεία, η τραπ κι ο Μητσοτάκης

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 05.04.23 ]

---

 Μαχαίρια, ναρκωτικά, μπούλινγκ και άγρια βία μέσα στα σχολεία. Για «κοινωνικοποίηση της επιθετικότητας», μιλάνε οι ειδικοί! «Ο πρώτος αιτιολογικός παράγοντας είναι πολιτισμικός» συμπληρώνουν. Η κοινωνικοποίηση της βίας σήμερα έχει τη δική της κουλτούρα, που τη νομιμοποιεί, τα δικά της τραγούδια, τη δική της άγρια μουσική, τη μουσική της στρατιωτικής μπάντας που θα έλεγε ο Β. Μπένγιαμιν. Ακούστε την: «Τη γαμάω μέσα στο Bentley / Φρέσκος σαν το Λουμίδη / Στο μουνί πατάω μπουνίδι / Swoop, swoop, swoop / Ρίχνω κλωτσίδι».

Οι τράπερ είναι οι «τραγουδιστές» της εποχής, οι στιχουργοί της βίας και της ακροδεξιάς (με απολίτικο μανδύα-no politica). Τα «τραγούδια» τους ακούγονται παντού, σε κάθε σχολείο, σε κάθε νεανική παρέα, στα κλαμπ εκμάθησης πολεμικών τεχνών, στο στρατό, στα γυμναστήρια (εκεί όπου η ομορφιά ταυτίζεται με τα μούσκλα και της πολυβιταμίνες), στους δρόμους, στα πάρτι. Στίχοι σεξιστικοί, φαλλοκρατικοί, ρατσιστικοί, φασιστικοί: «Καριόλα σε μισώ, να το ξέρεις, σου αξίζει μόνο αυτό, να υποφέρεις»! Το νεανικό κοινό παραληρεί, μαζί και κοριτσόπουλα! Κι ακόμα: «Σκάσε πουτάνα μπουνιές μη σου βάλω / Κερνάνε γραμμές και γαμάνε ο ένας τον άλλο». «Ξέρω τι θέλεις ρε πουτάνα / Μεγιστάνα από αλάνα (μεγιστάνα από αλάνα) / Να ξέρει από gunia, να ξέρει τα αλάνια / Να ξέρει από χαβιάρι, να ξέρει από σαμπάνια».

Αυτή είναι η τραπ μουσική. Η ελληνική Τραπ για την ακρίβεια, την οποία τραγουδούν τα μικρά παιδιά κι αυτό σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη (συνέντευξη στη Ναταλία Γερμανού) δεν μπορεί να απαγορευθεί γιατί είναι λέει «φιλελεύθερος» και η «δημοκρατία» όλα τα επιτρέπει. Κατ' αυτόν τον τρόπο, στον πολιτισμικό παράγοντα της βίας προστίθεται και ο πολιτικός, αυτός που επιτρέπει τη βία εναντίον των αδύναμων, τη βία των μπατσο-κλητήρων που σπάνε τις πόρτες και ξεσπιτώνουν ανήμπορες οικογένειες, τη βία εναντίον των προσφύγων που επαναπροωθούνται παράνομα, την απρόκλητη βία των ΜΑΤ εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, τη βία του παιδο-βιαστή και την τρομοκρατία του θύματος…

Η κοινωνικοποιημένη βία μεταφέρεται στην οικογένεια και ενισχύει την ενδοοικογενειακή βία, αυτή που προέρχεται από παρωχημένες, συντηρητικές ιδεοληψίες και πρακτικές που θεωρούν τη βία πειθαρχικό μέσο και τρόπο επίλυσης προβλημάτων και διαφορών, το παιδί άνοα και τη γυναίκα αντικείμενο και υποχείριο του άντρα.

«Βουλγάρες, κάνω εισαγωγή τις Βουλγάρες / για να γ@μάς εσύ τις μουν@ρες / όλες τους με λένε Boss… αράζεις συχνά Κολωνάκι γιατί είσαι καλό πουτ@νάκι… ήσουν Ιούδας στη ψυχή, είσαι μια βίζιτα στ’ αλήθεια» (TUS, Βουλγάρες), ακούγεται στη διαπασών από τα μεγάφωνα του σμαρτ που περνάει τη Βεάκη στο Περιστέρι.

Η θεματολογία των τραπ κομματιών είναι κοινή σε όλο τον κόσμο: όπλα, ναρκωτικά, υπερτονισμένη σεξουαλικότητα και «ματσίλα», ξεκάθαρη παραβατικότητα στο drill, τατουάζ παντού-σχέδια με μαχαίρια, νεκροκεφαλές, φίδια, νυχτερίδες, σκορπιούς, θολά μάτια κ.ά., βίντεο κλιπ με προβολή της βωμολοχίας, της σωματεμπορίας, του σεξισμού, της διάχυτης βίας, της διακίνησης ναρκωτικών και της χλιδής του υποκόσμου. Αυτή η θεματολογία θα γίνει πράξη στο σχολείο και στις νεανικές παρέες.

Στο you tube μεσουρανούν οι «τραπάδες» ινδάλματα της πιτσιρικαρίας, που προωθούν το φοβερό... ιδανικό: «έχω λεφτά, τρώω καλά και έχω μουν@ρα γκόμενα». Αυτό θα μπορούσε να είναι και σύνθημα μιας ακρο-δεξιάς νεολαίας. Γι’ αυτό ενδεχομένως το επιτρέπουν. Αν μιλούσε για αλληλεγγύη, καλοσύνη και συντροφικότητα θα απαγορεύονταν ως «ακροαριστερό»!

Βέβαια δεν είναι μόνο η τραπ, και η υπόλοιπη βιομηχανία της κουλτούρας, από το gaming μέχρι την οικονομία των ινφλουένσερ, έχει καθιερώσει το vice ως τάση. Τι είναι το vice; Λεφτά, ναρκωτικά, γυναίκες.   

Η αμερικανική μουσική βιομηχανία υιοθέτησε την τραπ, προσδίδοντας της ακροδεξιό -ας τολμάμε να το λέμε- περιεχόμενο. Αυτή η μουσική έχει διαχυθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Είναι η μουσική των μαθητικών συμμοριών που δέρνουν άγρια άλλα παιδιά, που γρονθοκοπούν τον ομοφυλόφιλο ηθοποιό στο Περιστέρι, τον φοιτητή στην Πάτρα, τον μαθητή στο Αρσάκειο, που θεωρούν τη γυναίκα κτήμα τους, που καταδιώκουν τον πρόσφυγα, που πλακώνονται ακόμα και μεταξύ τους, γιατί η βία, η κουλτούρα του νεοφασισμού, είναι αυτή που τους ανεβάζει την αδρεναλίνη, που τους παρέχει «νόημα»! Η κουλτούρα αυτή είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο κάθε εγκληματικής οργάνωσης, κάθε "χρυσής αυγής", και γι' αυτό πρέπει να απαγορευθεί... 

*Φωτογραφία: τραγουδιστές της τραπ αλληλογρονθοκοπούνται στα βραβεία mad

Στοιχεία του κειμένου αντλήθηκαν από παλαιότερο άρθρο με τίτλο "Η τραπ είναι η μουσική του φασισμού"

Το αψέντι, ο Τζάρι και ο Πικάσο

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 08.04.23 ]

---

«Πιείτε για μένα… εγώ δεν μπορώ να πιώ πια». Τα λόγια αποδίδονται στον μεγάλο ζωγράφο Πάμπλο Πικάσο που πέθανε στις 8 Απριλίου 1973.

Τι έπινε ο Πικάσο; Αψέντι. Το ποτό αυτό «χρωμάτισε» έντονα τους καμβάδες του νεαρού Πάμπλο Πικάσο. Όπως πολλοί καλλιτέχνες της γενιάς του, ο Ισπανός ζωγράφος, ιδρυτής του κυβισμού, εμπνεύστηκε ιδιαίτερα από τις παραισθήσεις που του προκαλούσε η «πράσινη νεράιδα», όπως αποκαλούνταν το αψέντι (πηγή «El Confidencial»).

Βρισκόμαστε στο Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα  και στις αρχές του 20ου. Ένας μικρόσωμος άντρας κάνει ποδήλατο στους δρόμους της πόλης. Μερικές φορές φωνάζει και πέφτει κάτω… Είναι επειδή αρχίζει να μεθάει από το αψέντι, την αγαπημένη του θεά, την «πράσινη νεράιδα». Ένα ποτό που το καταναλώνει σε μεγάλες ποσότητες, αγνό, χωρίς να το αραιώνει με νερό και να προσθέτει ζάχαρη, όπως έκαναν άλλοι. Είναι ένας φοβερός τύπος που κουβαλάει περίστροφο το οποίο χρησιμοποιεί για να ανοίγει μπουκάλια και έχει γράψει ένα θεατρικό έργο που παίχτηκε μόνο μια φορά, δεδομένου του σκανδάλου που προκάλεσε. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο Γάλλος συγγραφέας Alfred Jarry, 23 ετών τότε. Το έργο, το περίφημο Ubu Roi παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου 1896, και προκάλεσε τεράστια εντύπωση στο κοινό αλλά και αρνητικές κριτικές καθώς ανέτρεπε πολιτιστικούς κανόνες και συμβάσεις. Σε μερικούς από τους θεατές, όπως ο WB Yeats και ο Catulle Mendès, το έργο συνιστούσε ένα γεγονός επαναστατικής σημασίας. Και πράγματι το έργο άνοιξε το δρόμο γι’ αυτό που έγινε γνωστό ως μοντερνισμός. Πρόδρομος του Νταντά , του Σουρεαλισμού και του Θεάτρου του Παραλόγου. Είναι το πρώτο από τα τρία στυλιζαρισμένα μπουρλέσκ στα οποία ο Jarry σατιρίζει την εξουσία, που γεννά η επιτυχία, την απληστία και την αισχρή στάση της αυτάρεσκης αστικής τάξης.

Ο Τζάρι δεν έζησε πολύ: όπως συμβαίνει συχνά με τους θρύλους, θα πεθάνει νέος. Στα 34 του είναι ήδη ένα πτώμα, πραγματικό, όχι σαν αυτό που είχε μιμηθεί λίγες μέρες πριν για να φωτογραφηθεί.

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Πάμπλο Πικάσο γνώριζε προσωπικά τον τζάρι κατά τη διάρκεια των πολλών παραμονών του στο Παρίσι. Όπως εξηγεί ο δοκιμιογράφος Inocente Soto σε ένα άρθρο με τίτλο «Ubú Picasso» ο Πικάσο είχε παρακολουθήσει παραστάσεις έργων που είχαν επηρεαστεί από το Ubu roi. Φαίνεται επίσης ότι μόλις πέθανε ο Τζάρι, ο Πικάσο κληρονόμησε το περίστροφό του, τα χειρόγραφα και μερικά άλλα υπάρχοντά του. Ίσως αυτή η μυστική κληρονομιά, σε συνδυασμό με το λικέρ (το αψέντι), οδήγησε τον νεαρό ζωγράφο σε μια παραμόρφωση χρωμάτων και σωμάτων, σε κατακερματισμό επιφανειών και επιπέδων... Ως περιστασιακός πότης αψέντι, ο Πικάσο έβλεπε τους ανθρώπους μπλε και τους ζωγράφιζε έτσι. Μετά θα τους δει ροζ και θα τους αναπαραστήσει σε αυτούς τους τόνους. Τελικά, θα τα δει παράξενα, σαν να είναι σπασμένα σε πολλά επίπεδα ή σε γεωμετρικά σχήματα, και έτσι θα τα ζωγραφίσει.

Πριν από μερικά χρόνια, η συγγραφέας και πολιτιστική κριτικός Jane Ciabbatari υπαινίχθηκε σε ένα άρθρο για το BBC ότι το μυθικό ποτό «γεννούσε οράματα και ονειρικές καταστάσεις που αντανακλώνταν στο καλλιτεχνικό έργο, και ότι ήταν η αφορμή για τον Συμβολισμό, τον Σουρεαλισμό, τον Μοντερνισμό, τον Ιμπρεσιονισμό, τον Μετα-Ιμπρεσιονισμό και τον Κυβισμό».

 Ήταν το αψέντι η μεγάλη δημιουργική κινητήρια δύναμη πίσω από όλα τα ρεύματα αυτά; Ο Μανέ, ο Μονέ, ο Ντεγκά, ο Βαν Γκογκ και ο Τουλούζ-Λωτρέκ, που θεωρούνται πλέον μεγάλοι δάσκαλοι της εποχής, ζωγράφιζαν αμέτρητα πορτρέτα πίνοντας αψέντι, απεικόνιζαν μάλιστα το ίδιο το ποτό στους πίνακές τους. Ο Πικάσο δεν αποτελεί εξαίρεση.

Στον πίνακα La Buveuse d'absinthe (La Buveuse accoudée), 1901, η γυναίκα κοιτάζει το κενό, τα χείλη της είναι πολύ κόκκινα και το ποτό στο ποτήρι της, πολύ πράσινο. Το όνομά της δεν αναγράφεται στον πίνακα, αλλά το πρόσωπο της γυναίκας βρίσκεται σε πολλά άλλα έργα της ίδιας περιόδους. Όλα δείχνουν ότι είναι η Οντέτ, η πρώτη παριζιάνα φίλη του Πικάσο…

*πληροφορίες από courrierinternational

Ένα «κοσμικό τέρας» διασχίζει το διάστημα

[ ARTI news / Κόσμος / 08.04.23 ]

---

Ένα «απίστευτο» φαινόμενο, καινοφανές για τους αστρονόμους, σημειώνει την Παρασκευή η εξειδικευμένη ιστοσελίδα Space, καθώς μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα διασχίζει το διάστημα με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σύμφωνα με τη NASA. Αυτό το πραγματικό «αόρατο τέρας» αφήνει πίσω του ένα ίχνος αστεριών μήκους 200.000 ετών φωτός.

Η μάζα του ουράνιου αυτού αντικειμένου υπολογίζεται ότι είναι ισοδύναμη με 20 εκατομμύρια φορές τη μάζα του ήλιου μας. Απελευθερώνεται στο διαστρικό κενό και χτυπά τα σύννεφα αερίου που βρίσκονται στο πέρασμά του. Σύμφωνα με τον ιστότοπο Space, αυτή η ανακάλυψη, που έγινε χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, είναι το αποτέλεσμα ενός «ευτυχούς ατυχήματος». Ο κύριος συγγραφέας της μελέτης που ανακάλυψε τη μαύρη τρύπα, ο καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, Pieter van Dokkum, «παρατήρησε […] ένα μικρό ίχνος» αστεριών, «αρκετά εκπληκτικό, πολύ, πολύ λαμπρό και πολύ ασυνήθιστο».

Η συνάντηση πολλών γαλαξιών

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό το «κοσμικό τέρας» είναι το αποτέλεσμα της συνάντησης πολλών γαλαξιών, διευκρινίζει το επιστημονικό περιοδικό The New Scientist. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, δύο γαλαξίες πιθανότατα συγχωνεύτηκαν πριν από περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια, προκαλώντας δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που περιφέρονταν η μία γύρω από την άλλη. Ένας τρίτος γαλαξίας, με τη δική του μαύρη τρύπα, συγκρούστηκε με αυτό που δημιούργησαν οι δύο. Αυτό το ασταθές και χαοτικό τρίο κατέληξε να εκτινάξει στο διάστημα μια από τις μαύρες τρύπες με εκπληκτική ταχύτητα: το αντικείμενο που εντόπισε το Hubble θα μπορούσε να καλύψει την απόσταση μεταξύ της Γης και της Σελήνης σε μόλις 14 λεπτά.

 «Γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό ότι υπάρχουν υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες και έχει προβλεφθεί για περίπου πενήντα χρόνια ότι μερικές φορές θα μπορούσαν να εκτιναχθούν από τους γαλαξίες. Εάν το παραπάνω επιβεβαιωθεί, θα είναι η πρώτη απόδειξη μιας περιπλανώμενης υπερμεγέθους μαύρης τρύπας, επικυρώνοντας αυτή την πρόβλεψη», καταλήγει ο Pieter van Dokkum.

«Poverty, by America»

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 09.04.23 ]

---

«Αν οι φτωχοί των Ηνωμένων Πολιτειών ίδρυαν μια νέα χώρα, θα ξεπερνούσαν τον πληθυσμό της Αυστραλίας. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Αμερικανοί δεν έχουν τρεχούμενο νερό ή τουαλέτα στα σπίτια τους… Περισσότεροι από 38 εκατομμύρια δεν μπορούν να πληρώνουν τα αγαθά πρώτης ανάγκης. Περισσότερα από ένα εκατομμύριο παιδιά είναι άστεγα και ζουν σε μοτέλ, αυτοκίνητα, καταφύγια», γράφει στο βιβλίο του «Poverty, by America» ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Μάθιου Ντέσμοντ. Αυτοί οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι των αποβιομηχανοποιημένων Πολιτειών των ΗΠΑ ψήφισαν το 2016 τον Ντόναλντ Τραμπ!

Για δύο χρόνια, αρχής γενομένης από το 2008, ο Μάθιου Ντέσμοντ έζησε ανάμεσα στους πιο φτωχούς πληθυσμούς της αμερικανικής κοινωνίας. Μετακόμισε πρώτα σε ένα πάρκο τροχόσπιτων και μετά σε μια φτωχή γειτονιά στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν. Έκανε φίλους σε οικογένειες που δυσκολεύονταν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και οι οποίοι όντας απελπισμένοι μετακόμιζαν από το ένα σπίτι στο άλλο. Από την άλλη, συνάντησε ιδιοκτήτες που εκμεταλλεύονταν και πέταγαν στο δρόμο τους ανήμπορους. Το αποτέλεσμα ήταν τρομερό, καθώς καταγράφονταν τα σπαραχτικά πορτρέτα ανθρώπων πνιγμένων σε ένα σύστημα που τσακίζει τους πιο ευάλωτους.

Όχι μόνο η συνεχής απειλή της έξωσης (ή της απέλασης αν επρόκειτο για μετανάστες) ήταν ο υπ' αριθμόν ένα παράγοντας που διαιώνιζε τη φτώχεια, αλλά πολλοί άνθρωποι πλούτισαν εγκλωβίζοντας τον διπλανό τους σε αυτή τη άθλια και τραυματική κατάσταση. «Μειώνουμε ζωές για να αναπτυχθούμε εμείς». Υπάρχει μία συνθήκη μεταξύ πλουσίων και φτωχών, εκείνων που διώχνουν και εκείνων που εκδιώκονται, επισημαίνει ο Μάθιου Ντέσμοντ. Οι εύποροι κρατούν τους φτωχούς στη μιζέρια με τρεις τρόπους: τους εκμεταλλευόμαστε, εκλέγουμε πολιτικούς που προτιμούν να επιδοτούν τον πλούτο αντί να μετριάζουν τη φτώχεια και, τέλος, δημιουργούμε ευημερούσες και προστατευμένες γειτονιές που εδραιώνουν αυτή την ανισότητα.

«Έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου, διδάσκοντας μαθήματα για τη φτώχεια και περνώντας πολύ χρόνο στο πεδίο. Ακόμα αναρωτιέμαι τι θα απαντούσα αν κάποιος με πλησίαζε στο δρόμο και με ρωτούσε γιατί υπάρχει τόση φτώχεια σε μια τόσο πλούσια χώρα», λέει ο Ντέσμοντ. 

Στο βιβλίο ο Ντέσμοντ παραθέτει τα λόγια του μυθιστοριογράφου Tommy Orange, ο οποίος έγραψε: «Οι νέοι πηδούν από τα παράθυρα των φλεγόμενων κτιρίων και πεθαίνουν. Και πιστεύουμε ότι το πρόβλημα είναι ότι πηδάνε». «Διαβάζοντας αυτό, έθεσα ως στόχο μου να γράψω περισσότερα για τις φλόγες.», καταλήγει.

*Πληροφορίες από The Guardian

ΗΠΑ: Η διαρροή απόρρητων εγγράφων και η αλήθεια για τον πόλεμο στην Ουκρανία

 

[ ARTI news / Κόσμος / 10.04.23 ]

---

«Όχι στα μπλοκ», «Ούτε με την Ουάσινγκτον ούτε με το Πεκίνο», είπε ο Ε. Μακρόν, κατά την επιστροφή του από την πρωτεύουσα της Κίνας, μιμούμενος την ανάλογη πολιτική ανεξαρτησίας του στρατηγού Ντε Γκωλ κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου.

Την ίδια στιγμή, η Κίνα κάνει επίδειξη σταρτιωτικής δύναμης στη θάλασσα πέριξ της Ταϊβάν, ενώ οι ΗΠΑ έχουν έντονη παρουσία με ισχυρές μονάδες του στόλου τους που εποπτεύουν τις κινεζικές ακτές.

Παράλληλα, η διαρροή δεκάδων άκρως εμπιστευτικών εγγράφων του αμερικανικού Πενταγώνου αποδεικνύει ότι όντως οι ΗΠΑ αντιπαρατίθενται στην Ρωσία «δι’ αντιπροσώπου» (Ουκρανία) και αποκαλύπτουν πόσο βαθιά έχουν διεισδύσει οι αμερικάνικες υπηρεσίες κατασκοπείας στη Ρωσία.

Τα έγγραφα καταγράφουν την κατάσταση του πολέμου στην Ουκρανία την 1η Μαρτίου και περιέχουν εντολές του Πενταγώνου σχετικά με τη διαχείριση στρατιωτικών επιχειρήσεων, την επιμελητεία, τον σχεδιασμό και τις πολιτικές πτυχές του πολέμου. Αποκαλύπτεται, επίσης, η παρουσία 97 ανδρών των ειδικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, των οποίων τη δραστηριότητα στο πεδίο αρνούνταν η Συμμαχία. Σύμφωνα με έγγραφο, η μεγαλύτερη ομάδα είναι οι Βρετανοί, με πενήντα μέλη των SAS και SBS, ενώ υπάρχουν 17 Λετονοί, 15 Γάλλοι, 14 Αμερικανοί και ένας Ολλανδός. Η ιταλική εφημερίδα «Κοριέρ ντελα σέρα» επισημαίνει ότι ακόμη κι αν οι αριθμοί μπορεί να είναι διαφορετικοί, η ύπαρξη των Δυτικών στρατιωτών στην Ουκρανία έχει πλέον επιβεβαιωθεί.

«Τα έγγραφα δημοσιεύτηκαν αρχικά σε ένα μικρό φόρουμ στην πλατφόρμα Discord (σ.σ. μια πλατφόρμα άμεσων μηνυμάτων πολύ δημοφιλής στους χρήστες βιντεοπαιχνιδιών) και θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι μια από τις πιο επιζήμιες διαρροές πληροφοριών εδώ και δεκαετίες», γράφει η Wall Street Journal. Η παρουσία αυτών των εγγράφων σε έναν δημόσιο διακομιστή δεν έγινε αντιληπτή από την Ουάσινγκτον μέχρι τη στιγμή που οι New York Times αποκάλυψαν τη διαρροή στις 6 Απριλίου.  

Αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον «έμειναν έκπληκτοι, και μερικές φορές εξοργισμένοι, από την εξαιρετική σειρά λεπτομερειών που παρέχουν αυτά τα έγγραφα σχετικά με τις πρακτικές κατασκοπείας των ΗΠΑ, στοχεύοντας τόσο συμμάχους όσο και αντιπάλους», γράφει η Washington Post.

Ένας νέος κόσμος αναδύεται, ο Παγκόσμιος Νότος

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 10.04.23 ]

---

«Ούτε με το Πεκίνο ούτε με την Ουάσινγκτον» δήλωσε ο Ε. Μακρόν. Αναλυτές θεωρούν ότι ο Μακρόν δεν μιλάει μόνο για την ανεξάρτητη στάση της Γαλλίας από τις δύο πλανητικές υπερδυνάμεις, αλλά και για την ανεξάρτητη πολιτική της Ευρώπης. Θα προσθέταμε ότι ο Μακρόν επιχειρεί να εκφράσει και τον «παγκόσμιο Νότο».

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, ένας νέος κόσμος, δυναμικά αναπτυσσόμενος αναδύεται στη διεθνή σκηνή: ο παγκόσμιος Νότος. Από τις διαπραγματεύσεις για το κλίμα (COP27) μέχρι τον αθλητισμό και τη διπλωματία, το Νότιο Ημισφαίριο αποκτά συνεχώς δυναμική, ενισχύoντας την ορατότητα και την επιρροή του. Η ομάδα χωρών αυτών αρνείται οποιαδήποτε ευθυγράμμιση με τις υπερδυνάμεις και επιδιώκει να αναδυθεί σε αυτόν τον νέο πολυπολικό κόσμο.

Στο «ουκρανικό», πολλές από αυτές τις αναπτυσσόμενες χώρες του Νότου αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της Ρωσίας (στην ψηφοφορία της 2ας Μαρτίου 2022 που καταδίκαζε τη ρωσική εισβολή απείχαν 17 αφρικανικές χώρες). Πολλοί αναλυτές παραμερίζοντας την «ηθική της απόφασης» αυτής, εκτιμούν ότι οι ηγέτες του αναπτυσσόμενου κόσμου από το Νέο Δελχί έως το Ναϊρόμπι, υπηρετούν τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα και όχι εκείνα της Δύσης.

Ο μη δυτικός κόσμος – το αόρατο νότιο ημισφαίριο, ή ο «υπόλοιπος κόσμος», όπως αποκαλείται συχνά – κάνει τη φωνή του να ακουστεί, γράφει το Courrier international (Νο. 94). Αυτό το μέρος του πλανήτη, με πιο δυναμική ανάπτυξη από τη Δύση, αλλά και πιο ευάλωτο στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αυξάνεται σε ισχύ και δυναμώνει στη διεθνή πολιτική σκηνή. 

Οι σκλάβοι ξεσηκώνονται

Ο Γάλλος πρόεδρος Ε. Μακρόν επιχείρησε να εγκατασταθεί στρατιωτικά στην περιοχή των υποσαχάριων χωρών της Σαχέλ με στόχο την νεοαποικιοποίηση τους. Οι ντόπιοι λαοί ξεσηκώθηκαν. Διαδηλωτές δολοφονήθηκαν από τα πυρά Γάλλων στρατιωτών στο δυτικό τμήμα του Νίγηρα. Τα πλακάτ των διαδηλωτών έγραφαν: "Σταματήστε τη γενοκτονία...", "θάνατος στη Γαλλία και στους συμμάχους της"(μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα-η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμφώνησε να στείλει Έλληνες στρατιώτες εκεί).

 Και άλλες χώρες της Δύσης καθώς και η Κίνα και η Ρωσία με την συνεργασία τοπικών ολιγαρχών-πολέμαρχων (από το Congo και τα γειτονικά κράτη, Uganda, Burundi και Rwanda) εκμεταλλεύονται τον κρίσιμο ορυκτό πλούτο για την κατασκευή τσιπς και μπαταριών για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Οι «σκλάβοι», ακόμα και 6χρονα παιδιά, δουλεύουν εκεί σε άθλιες συνθήκες και αμείβονται για 12ωρη βάρδια με 1 δολάριο τη μέρα. Οι εξαθλιωμένοι αυτοί ‘μεταλλωρύχοι’ όντας πολύ μακριά από πηγές τροφής, επιζούν σκοτώνοντας την άγρια πανίδα και ιδίως τους ορεινούς γορίλλες που τείνουν να εξαφανιστούν.

Η κλιματική κρίση

Για δεκαετίες, οι διαπραγματεύσεις για το κλίμα έχουν ακολουθήσει μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Οι πλούσιες χώρες επέβαλαν την ανάγκη μείωσης των εκπομπών παγκοσμίως, ενώ οι αναπτυσσόμενες χώρες υπενθύμιζαν ότι χρειάζονταν βοήθεια για να κάνουν τη μετάβαση σε καθαρές πηγές ενέργειας. Η  Δύση ανακοίνωσε μια κάποια βοήθεια από την οποία μόνο ένα μέρος καταβλήθηκε τελικά. 

Το 2022 σχεδόν παντού στον κόσμο, αλλά ειδικά στο νότιο ημισφαίριο, η κλιματική αλλαγή οδήγησε σε σοβαρή ανισορροπία στα οικοσυστήματα. 

Περισσότεροι από 1.700 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Πακιστάν όταν ένας καταστροφικός συνδυασμός ξηρασίας, ένας εξαιρετικός μουσώνας και το λιώσιμο των χιονιών των Ιμαλαΐων έπνιξαν το ένα τρίτο της χώρας κάτω από το νερό. Την ίδια στιγμή, η Ανατολική Αφρική υπέφερε από τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων δεκαετιών λόγω της έλλειψης βροχών. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την πανδημία του Covid να υπενθύμισαν στους δυτικούς ηγέτες ότι τα προβλήματα που προκύπτουν σε ένα σημείο στον κόσμο μπορούν γρήγορα να έχουν επιπτώσεις στο δικό τους εκλογικό σώμα, καθώς οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης χτυπούν και τη Δύση. Όμως οι προληπτικές πολιτικές για την κλιματική αλλαγή είναι άτολμες καθώς υπονομεύονται από το ισχύον παραγωγικό υπόδειγμα που βασίζεται και ζει από τη μεγιστοποίηση του κέρδους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει τον θάνατο του ανθρώπου και της φύσης…

Φόβοι ερευνητών για την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 31.03.23 ]

---

Με ανοιχτή επιστολή στο Ινστιτούτο Future of Life 1.000 ερευνητές απ’ όλο τον κόσμο, εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τη ραγδαία ανάπτυξη, χωρίς κανένα ρυθμιστικό πλαίσιο, των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης από τις εταιρείες τεχνολογίας.

«Τους τελευταίους μήνες είδαμε εργαστήρια τεχνητής νοημοσύνης να εγκλωβίζονται σε έναν αγώνα εκτός ελέγχου για να αναπτύξουν και να παρουσιάσουν όλο και πιο ισχυρά ψηφιακά μυαλά που κανείς —ακόμα και οι δημιουργοί τους— δεν μπορεί να καταλάβει, να προβλέψει ή να ελέγξει αξιόπιστα», αναφέρεται στην επιστολή.

Τον Φεβρουάριο σε κείμενο στο artinews.gr με τίτλο «Τεχνητή νοημοσύνη: Παράδεισος ή δυστοπία;» σημειώναμε τις απόψεις του Στήβεν Χόκινγκ και της Χ. Άρεντ για το θέμα. Ο πρώτος έλεγε: «Φοβάμαι ότι η τεχνητή νοημοσύνη ίσως αντικαταστήσει τους ανθρώπους εξολοκλήρου… Φοβάμαι ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα…»(συνέντευξη στο περιοδικό «Wired»). Η Χάνα Άρεντ στο ίδιο μήκος κύματος σημείωνε πως «αν διαχωριστεί η γνώση από την κριτική σκέψη τότε ο άνθρωπος κινδυνεύει να γίνει δούλος των τεχνικών δημιουργημάτων του.».  

«Καλούμε όλα τα εργαστήρια AI να σταματήσουν αμέσως για τουλάχιστον έξι μήνες την εκπαίδευση συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης πιο ισχυρών από το GPT-4. Εάν μια τέτοια παύση δεν μπορεί να εφαρμοστεί γρήγορα, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να παρέμβουν και να θεσπίσουν μορατόριουμ», αναφέρεται στην επιστολή των 1000 ερευνητών.

Ο φόβος των επιστημόνων είναι ότι τα συστήματα αυτά σε «λάθος» χέρια, μπορούν να συμβάλουν στη δημιουργία fake news, σε χειραγωγήσεις, σε κοινωνικό αποκλεισμό πληθυσμιακών ομάδων κ.ά. 

Όπως σημειώναμε στο κείμενο στο arti: «…Η μαζική ψηφιοποίηση σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και του κράτους σηματοδοτεί την είσοδό μας σε μια περίοδο μετάβασης, όπου το διακύβευμα είναι ο χαρακτήρας της ίδιας της κοινωνίας, η ύπαρξη της ίδιας της δημοκρατίας αλλά και του ίδιου του ανθρώπου, όπως τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Ο κόσμος αλλάζει, αλλά δεν αλλάζει μονοσήμαντα, καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο να  αλλάξει προς όφελος του ανθρώπου συνολικά, όλων των ανθρώπων, αλλά μπορεί να αλλάξει και προς όφελος των ελίτ, των λίγων, αυτών που θα έχουν πρόσβαση στην γενική τεχνητή νοημοσύνη. Η τελευταία εκδοχή θα σημάνει την κόλαση για τους «από κάτω», και τον εκφυλισμό της δημοκρατίας, όχι απλά σε μία μεταδημοκρατία, αλλά σ’ έναν ολοκληρωτισμό που δεν έχει γνωρίσει ποτέ ξανά ο κόσμος.

Ουσιαστικά βρισκόμαστε στη φάση της μετάβασης, της αναμονής, όπου λαμβάνει χώρα ένας πόλεμος θέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι νεοφιλελεύθεροι («από πάνω») επιλέγουν την μετάβαση προς όφελος δικό τους, των λίγων, επιλέγοντας ως βασικό εργαλείο τον ιδιωτικό τομέα (πανεπιστήμια, νοσοκομεία κ.ά.) σε βάρος του δημόσιου.

Σ’ αυτή τη φάση τα κράτη αποφασίζουν για το σχήμα μιας κοινωνίας όπου η εργασία θα γίνει ιδιαίτερα περιορισμένη λόγω της ψηφιακής και ρομποτικής επανάστασης: όπου όλοι πρέπει να έχουν ένα ελάχιστο εισόδημα (επιδοματική πολιτική). Αυτές οι ιδέες μπορεί να φαίνονται υπερβολικές στην Ελλάδα της κρίσης ή της μετακρίσης, αλλά βρίσκονται στην καρδιά της σκέψης των οικονομολόγων που μελετούν τις συνέπειες της ψηφιακής και της ρομποτικής επανάστασης στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Βεβαίως, μπορεί κανείς να αυξήσει την ποιότητα της κατάρτισης και να εντοπίσει την απασχόληση υψηλής προστιθέμενης αξίας, αλλά μετά από λίγο θα πρέπει να επανεξετάσει ολόκληρη την οργάνωση των εταιρειών που προέρχονται από την «παλαιά βιομηχανική εποχή».

 Όμως, όπως προείπαμε, για να οδηγήσει το κράτος την επανάσταση σε όφελος των πολλών πρέπει να έχει και τον ανάλογο πολιτικό χαρακτήρα (που θα επιλέξει το δημόσιο ως εργαλείο της μετάβασης). Είναι κρίσιμης σημασίας λοιπόν, ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, αν θα είναι υπέρ εκείνων που εκφράζουν τους πολλούς και όχι υπέρ εκείνων που εκπροσωπούν τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές ελίτ…».

Η ακροδεξιά ρητορική του Κυρ. Μητσοτάκη και η αριστερά

 

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 01.04.23 ]

---

«Το τείχος του αίσχους (του Βερολίνου) χώριζε δύο κόσμους» είπε ο σχολιαστής του Mega, επιχειρώντας να κάνει τη διάκριση με το «τείχος του Έβρου». Αντίθετα, το «δικό μας» έχει... ευγενικό σκοπό, αφού μας προστατεύει «από αυτούς που θέλουν να μπουκάρουν» (έτσι είπε ο κυβερνητικός προπαγανδιστής).

Μας προστατεύει από τους Αφγανούς πρόσφυγες που ο πολιτισμένος δυτικός κόσμος στον οποίον «ανήκομεν», παρέδωσε στους Ταλιμπάν. Μας προστατεύει από τους Ιρακινούς που εξακολουθούν να δυστυχούν, παρότι η δημοκρατική δύση τους… "εκδημοκράτισε", αφού σκότωσε 300.000 ανθρώπους! Από τους Σύριους μας προστατεύει, που για γεωπολιτικούς λόγους εμείς οι δυτικοί δημοκράτες τους ρημάξαμε, μ’ ένα εμφύλιο που επιβάλλαμε. Από τους Υεμενίτες που αφήνουμε να πεθάνουν είτε από τις βόμβες της Σαουδικής Αραβίας που εμείς προμηθεύσαμε, είτε από πείνα. Από τους Αφρικανούς μας προστατεύει τους οποίους Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Κινέζοι τσακίζουν στα Νταχάου-ορυχεία, στα στρατόπεδα της Ουγκάντα και στα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης.

Αυτά τα πλήθη των ξεριζωμένων ικετών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι τηλεοπτικοί κεκράχτες της, προκειμένου να προσεταιριστούν το ακροδεξιό ακροατήριο, τα παρουσιάζουν σαν ορδές «βαρβάρων»  που θέλουν να εισβάλουν στη χώρα μας, να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας, την πίστη μας, να βιάσουν τα παιδιά μας (αυτά που σώθηκαν από το έγκλημα στα Τέμπη και από τους Έλληνες παιδοβιαστές, στον Κολωνό, στο Μεταξουργείο και αλλού), τις γυναίκες μας (αυτές που διέφυγαν τη γυναικοκτονία από Έλληνες ματσίστες).   

Αυτή η ξενοφοβική ρητορική που εκκινεί από τους τραμπιστές (ο Τραμπ πρώτος ονόμασε την μετάβαση των μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες «εισβολή») και τους μπολσοναριστές στην Αμερική και φθάνει στους ορμπανιστές, τη Μελόνι και την ίδια την ΕΕ που μιλάει για την ανάγκη «προστασίας του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής», αυτή χρησιμοποιεί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μαζί με τους "Γκαίμπελς" του.

Στο έδαφος αυτού του φόβου και της δαιμονοποίησης γεννιούνται οι θεωρίες συνομωσίας, διαμορφώνονται οι ρατσιστές και οι φασίστες, αυτοί που θα επανασυνθέσουν τον αποδομημένο και αόρατο εαυτό τους μέσα από το μίσος, ακόμα και σκοτώνοντας. Αυτοί σκότωσαν τον Λουκμάν. Εδώ γεννιέται το είδος των πολιτών που αποκαλούνται «νοικοκυραίοι». Αυτοί σκότωσαν το Ζακ. Και οι δύο ομαδώσεις συναντήθηκαν στο «Μακεδονικό». Επιχειρείται τώρα να στραφούν και να τραφούν με το μεταναστευτικό. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα είναι ο νέος τους εχθρός. Γιατί χρειάζονται πάντα έναν εχθρό για να υπάρχουν. Και ο «εχθρός λαός» της ημέρας είναι οι πρόσφυγες.   

Όσο για το επιχείρημα για την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από τον Ερντογάν, είναι βέβαιο ότι «Ο φασισμός του Ερντογάν τροφοδοτεί τους Έλληνες φασίστες». Ο φασισμός που εκφράζει η πολιτική της Τουρκίας ως περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη, τροφοδοτεί τους Έλληνες φασίστες, τους εθνικιστές και τους ακροδεξιούς που ενσωματώθηκαν στο σημερινό κυβερνών κόμμα, τη ΝΔ.. Έχουμε, δηλαδή, εδώ ένα «διπλό», όπου ο ένας φανατισμός τροφοδοτεί τον άλλον μέσω της σύγκρουσής τους, ενώ συγχρόνως αλληλοκαθορίζονται και αλληλοκαθρεφτίζονται. 

Η Χρυσή Αυγή, αν και καταδικασμένη ως εγκληματική οργάνωση, είναι πολιτικά παρούσα. Σοβαρή και μη. Εντός και εκτός της ΝΔ. Οι διαρροές και ο επαναπατρισμός των ακροδεξιών ψηφοφόρων της ΝΔ στις διάφορες εκδοχές της ακροδεξιάς, επιβάλλει στον Κυρ. Μητσοτάκη να χρησιμοποιεί όλο και πιο ακροδεξιά ρητορική. Όμως το σύγχρονο πολιτικό μάρκετινγκ στοχεύει σε συγκεκριμένα ακροατήρια. Έτσι ο απερχόμενος πρωθυπουργός επιχειρεί να καλύψει και τον κοινωνικό λόγο των "δικαιωματιστών" του Συριζα, επισκεπτόμενος την οικογένεια της Ελένης Τοπαλούδη.

Η αιώρηση αυτή από την ακροδεξιά στην "αριστερά" γίνεται με απίστευτη άνεση και υποκρισία. Θυμίζουμε τότε που ο Κυρ. Μητσότάκης φωτογραφιζόταν μπροστά στη φωτογραφία του πρόσφυγα του Μπεχράκη και συγχρόνως ακολουθούσε μια ακραία αντιμεταναστευτική πολιτική, ενώ κατηγορούσε τους "αλληλέγγυους" ως συμμάχους των εισβολέων-προσφύγων, των... εργαλείων του Ερντογάν!

Αυτόν τον αμφίσημο και αντιφατικό λόγο εκπέμπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι προπαγανδιστές του σε μια προσπάθεια να κολακέψει την πιο χυδαία εκδοχή της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και διάφορα άλλα "τάργκετ γκρουπ", ακόμα και αυτά που έχουν "αριστερές ευαισθησίες". 

Και η κυβερνώσα αριστερά τι κάνει; Απαντά αμήχανα: «Ναι στο τείχος, αλλά δεν αρκεί»!

"Ασφαλώς και δεν αρκεί" απαντά ο Κυρ. Μητσοτάκης, σπρώχνοντας ακόμα πιο ακροδεξιά το κάρο!

Και ύστερα διαπορούμε για την άνοδο της ακροδεξιάς…