ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

  «Δεν ακούνε τίποτα», γράφει ο γιατρός για τους αρνητές του εμβολίου, «η λογική έχει ηττηθεί από τον παραλογισμό». Τι είναι άραγε αυτό που παρέχει τέτοια δύναμη στον «ανορθολογισμό»; Πώς μπορεί η πίστη και η μεταφυσική να νικούν τον ορθό λόγο; Δεν είναι παίξε γέλασε η πίστη. Δες πως μεταλαβαίνουν με το ίδιο κουτάλι, δες πως κατεβάζει τη μάσκα ο παπάς για να φιλήσουν το σταυρό, δες πως πηγαίνουν χαμογελαστοί στο θάνατο! Τι τους δόθηκε αυτονών; Λίγο ψωμί και μια πίστη. Πίστη σ’ έναν θεό, σ’ έναν βασιλιά, ή σε μια ιδέα. «Τι τους δόθηκε αυτονώνε! Μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά./Φαρμάκι, μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά/κι ένα μνήμα αλατισμένο δίπλα στο χωράφι των βοδιών/νήσον αμνήμονα…»*. Στη γέφυρα του πλοίου, οι «πάνω», οι Οδυσσείς με όλη τους την εξουσία, την απόλαυση και τη δόξα,  και στ' αμπάρια οι κωπηλάτες, οι «κάτω», με μια πίστη-μελισόκερο στ’ αυτιά.  Δεν είναι παίξε γέλασε η πίστη. Η πίστη είναι η άμυνα μπροστά στο ανοίκειο, που είναι ο θάνατος, αλλά και η...

  Ποιος φταίει για την πανδημία και το θανατικό; Ποιος ευθύνεται για την ανθρωπιστική καταστροφή; «Φταίνε οι Κινέζοι» είπε πρώτος ο Τραμπ. Φταίει ο παγκολίνος, θα πουν άλλοι. «Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πολάκης», θα πει ανέξοδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα «πετσωμένα» μιντιακά ηχεία θα προσδώσουν στο μήνυμα ισχύ αλήθειας! Φταίνε οι «αντιεμβολιαστές» φταίει κι ο Σερβετάλης, θα πουν όλοι μαζί οι οπαδοί του… Διαφωτισμού. Μόνο που μέσα στον κουρνιαχτό των «επί μέρους», μέσα στο δάσος των δευτερευόντων χάνεται το πρωτεύον και ο... ρινόκερος.  Η ευθύνη των αντιεμβολιαστών, ακόμη και αν δεν πρόκειται για φοβισμένους, αλλά για σκοταδιστές, για συνωμοσιολόγους, ή για φανατικούς της πίστης και φασίστες, είναι δευτερεύουσα. Μπορεί να έχουν μία ευθύνη για την ανοσία, αλλά δεν ευθύνονται για την πανδημία. Την βασική ευθύνη τόσο για την πανδημία όσο και για τους θανάτους την έχουν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όλου του κόσμου, η αποδυνάμωση του δημόσιου συστήματος υγείας υπέρ των ιδιωτών, η έλλ...

  Ένας, δύο, τρεις… ο Γιώργος, ο Γιάννης, η Ελένη, η Μαρία… εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν μ’ έναν μοναχικό, βασανιστικό, άδικο τρόπο. Δύο χρόνια τώρα η πανδημία του κορονοϊού επανέρχεται όπως τα κύματα της παλίρροιας. 112 νεκροί σε μία μέρα στην Ελλάδα. «Συμβαίνει παντού» είναι το κυβερνητικό επιχείρημα. Το "παντού" μοιάζει να παρέχει το άλλοθι του αναπόφευκτου, του "φυσικού συμβάντος"! Αυτή είναι η αφετηρία των παραλογισμών. Εδώ καλλιεργείται ο ανορθολογισμός των αρνητών. Στην πραγματικότητα, όμως, ο κορονοϊός είναι η «θανατηφόρα δοκιμασία για ολόκληρη τη λογική του νεοφιλελευθερισμού» (Fr. Lordon στη Le Monde Diplomatique). Γιατί αυτοί που μας κυβερνούν, αν τους είχε μείνει λίγη τσίπα, θα έπρεπε να παραδεχτούν όταν μιλούσαν για την διάλυση της δημόσιας Υγείας, ότι δεν είχαν καταλάβει τίποτα για το τι η εποχή απαιτεί. Θα έπρεπε να παραδεχτούν ότι είναι υπεύθυνοι για τους θανάτους, για τις ΜΕΘ «πεταμένα λεφτά», για τη μη ενίσχυση με υγειονομικό προσωπικό ...

  «Η αλληλεγγύη είναι μπίζνα» λένε αυτοί που ακόμα και το γάλα της μάνας τους το μετράνε με το χρήμα. Είναι τα trolls της ακροδεξιάς σήψης, είναι τα ψηφιακά τάγματα εφόδου που βρίζουν χυδαία τον Ιάσονα Αποστολόπουλο, τον άνθρωπο που σώζει ζωές στη Μεσόγειο, που στάθηκε απέναντι στον ρατσιστή πρώην υπουργό της Ιταλίας Σαλβίνι, μόνο και μόνο γιατί τόλμησε να κάνει το ίδιο και απέναντι στους Έλληνες Σαλβίνι, δίνοντας στοιχεία για τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων από το ελληνικό λιμενικό. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εξαπολύσει τους ψηφιακούς πελταστές της(trolls) για να καταλάβει το μόνο μιντιακό χώρο που της διαφεύγει από τον πλήρη έλεγχο, το διαδίκτυο. Τα ψηφιακά ζόμπι της, που σήμερα επιχειρούν τη «δολοφονία χαρακτήρα» του Αποστολόπουλου και της Ναταλίας Γερμανού, είναι τα ίδια που χθες «εκτελούσαν» (συμβολικά) την Ολλανδή δημοσιογράφο. Η ρητορική τους έχει ως αφετηρία ακροδεξιά έντυπα και συστημικούς «δημοσιογράφους» που στοχοποιούν ως επικίνδυνους για τη… ...

  Πριν ένα χρόνο μας αποκαλούσε "μη κανονικούς δημοσιογράφους", τώρα το αγλάισμα της αδέσμευτης και ακηδεμόνευτης δημοσιογραφίας, αυτός που… ελέγχει και …κατακεραυνώνει καθημερινά τις αδικίες της εξουσίας, μας αποκαλεί "ακτιβιστές της δημοσιογραφίας"! Όσοι παίρνουν θέση, όπως η Μπέγκελ, όπως η Ακρίτα, όπως ο Ασάνζ, όπως ο Μπεχράκης, όλες/οι αυτοί είναι σύμφωνα με τον Ι. Κ. Πρετεντέρη «ακτιβιστές δημοσιογράφοι»("Μη κανονικοί", όπως έλεγε πέρυσι). Ακτιβιστής ήταν και ο Μπεχράκης(που έλεγε φωτογραφίζω "για να μη μπορεί να λέει κανείς δεν ήξερα"), τον οποίο τίμησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Μετά θάνατον όμως, γιατί εν ζωή οι ρεπόρτερ που παίρνουν θέση υπέρ των αδυνάτων και των αφανών είναι επικίνδυνοι για την εξουσία και γι' αυτό εξορίζονται στην υπερορία της "μη κανονικότητας"!  Αλλά ποιοι είναι οι "κανονικοί"; Κανονικοί δημοσιογράφοι σύμφωνα με την «πρετεντέρεια» συλλογιστική είναι μόνο αυτοί που παίρνουν "έτοιμες ερωτήσει...

Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, οι νέες τεχνολογίες, η υπερεντατικοποίηση(ο θάνατος του Δημήτρη Δαγκλή στην COSCO), η διαρκής πίεση για την αύξηση της αποδοτικότητας που ασκείται στους μισθωτούς (αλλά και στους free launcher ντελιβεράδες), η τηλε-εργασία, ο ανταγωνισμός, οι αριθμοί-στόχοι, η εργασία-σπορ(η νίκη επί των ανταγωνιστών!), η εξαφάνιση της αλληλεγγύης και η δέσμευση με βάση την ατομική ευθύνη, η ανάπτυξη ενός «faux self»(ψεύτικου εαυτού) που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της επιχείρησης, η προσαρμοστικότητα και η απόδοση (είμαστε τα likes και ο αριθμός των ακολούθων στα κοινωνικά δίκτυα), όλα αυτά αντιστοιχούν σε μια νέα οργάνωση της εργασίας, που οξύνει τις ασθένειες που συνδέονται με την εργασία, αλλά και διαμορφώνει το ανώτατο στάδιο του ατομικισμού που είναι ο παθολογικός ναρκισσισμός ενός νέου ανθρωπότυπου. Για την ακρίβεια δύο: Του ανθρωπότυπου που αντιστοιχεί στα διευθυντικά στελέχη(των CEO, chief executive officer, που συνήθως είναι και οι ιδιοκτήτες-μεγαλομέτο...