ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

  Όταν η ζωή σου εξαρτάται από το θάνατο του άλλου, όταν ο διασωληνωμένος του διαδρόμου θα μπει στην Εντατική μόνο αν πεθάνει «ένας που περιμένουν από ώρα σε ώρα», αυτό είναι η ζούγκλα, ο   «Λεβιάθαν»   του Χομπς, αλλά και του Κυρ. Μητσοτάκη. Όταν στις πλατείες, στις γειτονιές, στα σπίτια, στα μπαλκόνια, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια τα  επιχειρήματα  της καθεστηκυίας τάξης και της κυβέρνησής της είναι τα γκλομπς, τότε το δίκιο το έχει η άλλη πλευρά.  Κι αυτοί που έχουν το δίκιο, έχουν τη δύναμη των επιχειρημάτων τους. Δεν χρειάζονται τη βία. Έχουν τις  ιδέες  τους, την πνευματική τους ηγεμονία. Αυτή που η εξουσία θέλει να εξαλείψει με λογοκρισία, ψεύδη, παραποιήσεις και τη «βιομηχανία της συνείδησης». Το δίκιο, με «όπλο» ανίκητο τον  πολιτισμό , πάντα θα βρίσκει τον τρόπο και τον δρόμο. Ο Λόουτς από την Αγγλία, τα «παράσιτα» από τη Νότια Κορέα, ο «Τζόκερ» από τις ΗΠΑ, θα μπολιάζουν τις καρδιές και τις συνειδήσεις, θα διαλύουν το φόβο και ...

  Μια πανδημία με τη μορφή που έχει, σήμερα, ο κορονοϊός είναι μία "θανατηφόρος δοκιμασία για ολόκληρη τη λογική του νεοφιλελευθερισμού" επισημαίνει   Fr. Lordon   στη Le Monde Diplomatique. Δοκιμάζεται η "ξέφρενη κίνηση" του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Ή όπως έλεγε παλιότερα ο Ζαν Μποντριγιάρ, επιβεβαιώνεται η συνεχώς αυξανόμενη επιτάχυνσή του που οδηγεί στο χάος. Πάνω απ' όλα, η κρίση υπενθυμίζει το γεγονός ότι η κοινωνία που είναι μια συλλογική οντότητα, δεν λειτουργεί χωρίς συλλογικές δομές –δηλαδή χωρίς δημόσιες υπηρεσίες. Η διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών, που επιδιώκουν έντονα όλοι οι νεοφιλελεύθεροι… δεν είναι απλά μια  «θεσμική δολοφονία»  όταν πρόκειται για τη δημόσια υπηρεσία υγείας, αλλά μία κτηνωδία, μία ανθρωπωδία. Τον Δεκέμβριο του 2019, ένα πανό διαμαρτυρόμενων εργαζόμενων στα γαλλικά νοσοκομεία έγραφε: «Το κράτος μετράει τα χρήματα, εμείς θα μετράμε τους νεκρούς». Τώρα είμαστε εκεί. Οι Έλληνες νεοφιλελεύθεροι που βρίσκονται ...

  Από τον Ζακ Κωστόπουλο ως τον Τζορτζ Φλόιντ, από το «κύριε, δεν μπορώ να αναπνεύσω» στο «πονάω» του φοιτητή στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, από το φρικτό θάνατο της Αμπερτίνας στη Χιλή, ως την Σάρα στο Λονδίνο και την Έφη στη ΓΑΔΑ,   παντού η ίδια βία . Σε όλο τον κόσμο το κράτος στρέφεται εναντίον του «μη-κράτους», εναντίον της ανθρωπότητας. Παντού το δόγμα των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων είναι επιβολή του   «νόμου και της τάξης» , παντού το μήνυμα στις κρατικές δυνάμεις καταστολής είναι το ίδιο: «Χτυπήστε. Εμείς θα σας καλύψουμε». Τα ξεγυμνώματα, η βία, ο σεξισμός, ο ρατσισμός, ο εξευτελισμός, η τρομοκρατία κι ο φασισμός καλλιεργούνται σε όλο το θεσμικό και παραθεσμικό πλαίσιο του κρατικού μηχανισμού καταστολής. Γι’ αυτό το σύνθημα των Γάλλων διαδηλωτών  «Όλος ο κόσμος μισεί την αστυνομία»  έχει καθολική ισχύ. Αλλά  πίσω από τα ΜΑΤ  και την αγριότητά τους βρίσκεται η πολιτική ηγεσία, οι κυβερνήσεις. Όπως έγραφε ο  Χόμπς , που είναι εσ...

  Στις 18 Μαρτίου 1871, ξεκίνησαν εβδομήντα δύο ημέρες μιας πρωτοφανούς επαναστατικής εμπειρίας,  η Κομμούνα του Παρισιού, που  προσπάθησε να συνδέσει την άμεση δημοκρατία, την κοινωνική επανάσταση και την στρατιωτική εξέγερση. Παρόλο που η Κομμούνα ηττήθηκε και καταπνίγηκε στο αίμα, η μνήμη της παρέμεινε εξαιρετικά ζωντανή. Ποιοι ήταν οι  «κομμουνάροι»;  Για τους συντηρητικούς των "Βερσαλλιών" είναι οι «petroleuses», οι γυναίκες, που έβαζαν φωτιές, είναι οι κουρελήδες, οι μεθυσμένοι, οι βρώμικοι, οι άπλυτοι σύμφωνα με τον Feydeau (αυτή είναι η ιστορική αναφορά του χαρακτηρισμού  «απλυταριό» ). Για τους αριστερούς, οι «κομμουνάροι» είναι οι  απόκληροι, οι ζητιάνοι, οι εργάτες, οι γυναίκες, οι γαβριάδες, οι ποιητές . Ήταν ο  Ρεμπό,  που θα γράψει: «Πεθαίνοντας, φώναξα στους δήμιους να καταπιούν τις λαβές των τουφεκιών τους. Κάλεσα τις κατάρες να με πνίξουνε στην άμμο, το αίμα. Η δυστυχία ήταν ο θεός μου. Κυλίστηκα στη λάσπη. Στέγνωσα στον...

  «Έχει κάποιο νόημα η ζωή; Τι σημαίνει ο θάνατος; Είμαστε μία αιώνια ψυχή ή απλώς μία συσσώρευση μορίων από αλάτι και χώμα; Υπάρχει Θεός ή δεν υπάρχει; Αυτά είναι σίγουρα σημαντικά προβλήματα. Όλα τα υπόλοιπα, όπως ο νόμος της βαρύτητας, η ατμομηχανή, οι δορυφόροι του Δία, ως και ο κύριος Καντ με τις περιβόητες κατηγορίες του, σωστά λέει ο Καμύ, είναι στο βάθος ένα παιχνίδι για μικρά παιδιά. Στο διάβολο η καθαρή σκέψη και η οικουμενικότητα των νόμων της! (…) Τι σημασία έχει αν η Καθαρή Σκέψη είναι οικουμενική και αφηρημένη, όταν Αυτός-που-διαλογίζεται δεν είναι ένας θεός, αλλά ένας φουκαράς που ξέρει ότι πρόκειται να πεθάνει και ότι από αυτόν το δικό του σαρκικό θάνατο δεν θα μπορέσει να τον σώσει ο Καντ με όλες του τις κατηγορίες; Τι σόι είναι αυτή η περίφημη γνώση που μας αφήνει μόνους απέναντι στο θάνατο;». Διερωτήσεις ενός φυσικού επιστήμονα που τολμά να κοιτάξει κατευθείαν τον ήλιο και το θάνατο, βιώνοντας το γεγονός του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ως την «κρίση ολόκληρου του...

  Στην Αττική το δημόσιο σύστημα Υγείας έχει καταρρεύσει. Μονάδες Εντατικής Θεραπείας δεν υπάρχουν πια. Αυτοί που έλεγαν ότι   οι ΜΕΘ «είναι πεταμένα εκατομμύρια» , δεν έχουν καν παραιτηθεί από ντροπή. Οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν μόνο από το νέο κορονοϊό αλλά και γιατί δεν γίνονται πλέον επείγουσες εγχειρήσεις και θεραπείες, γιατί υπάρχει αδυναμία αντιμετώπισης επειγόντων περιστατικών. Υγειονομικοί, γιατροί και νοσηλευτές, όλοι αυτοί οι γενναίοι που κάποτε «χειροκροτούνταν», τώρα λοιδορούνται, απειλούνται, διώκονται ποινικά και διοικητικά, απολύονται(Άγιος Σάββας), επειδή τολμούν να μιλούν για την «σκοτεινή» πλευρά της διαχείρισης της πανδημίας.    Γιατί φθάσαμε ως εδώ;  Φταίνε, τάχα, οι «μεταλλάξεις» ή μήπως οι «ανεύθυνοι» Έλληνες με το μεσογειακό ταπεραμέντο, όπως διατείνονται τα κυβερνητικά «ηχεία»; Φταίνε όλοι και όλα πλην της κυβέρνησης! Κι όμως ήταν μία φιλοκυβερνητική εφημερίδα  «Τα Νέα» (23.9.2020), η οποία υπό τον πρωτοσέλιδο τίτλο:  «Ευαγγελισμ...

  Ο συνήγορος του Δ. Λιγνάδη, αυτός που χθες μιλούσε για  «επαγγελματίες ομοφυλόφιλους»   και σήμερα για «φυσιολογικές οικογένειες» και   «φυσιολογικά παιδιά»   έναντι των «άλλων», των «αφύσικων», όπως ο   Γ. Καπουτζίδης,   είναι ένας απόλυτα συνεπής στις αρχές και την ιδεολογία του νομικός. Είναι ο ίδιος που ως συνήγορος του δολοφόνου   Κορκονέα   είπε για το θύμα, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τους φίλους του*: Αυτά «δεν είναι σαν τα δικά μας και τα δικά σας» παιδιά, αλλά παιδιά ικανά να διαπράξουν ανθρωποκτονία! Το ίδιο ισχυρίζεται και σήμερα. Με ποια κριτήρια, άραγε, κρίνει και διακρίνει τους «φυσιολογικούς» και τους «μη φυσιολογικούς» ανθρώπους ο κ. Αλ.  Κούγιας ; Με ποιο δικαίωμα τρομοκρατεί με τις ανακοινώσεις του τους μάρτυρες, τα θύματα, δημοσιογράφους κ.λπ.; Δεν υπάρχει η δεοντολογία που θέτει όρια στην άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος; Μπορεί ένας δικηγόρος να απειλεί τα θύματα με τον τρόπο που το κάνει ο κύ...